Treningi Mol

• Skiddo - Synthesis [MT]
  

• Skiddo - Rollout [EM]
  
• Kakuna - Electroweb [MT]
  
• Buizel - Water Pulse [MT]
  

Minęło zaledwie kilka dni od mojego wyruszenia w przygodę - opuściłam bezpieczne ulice Floaroma Town i skierowałam się ku nieznanemu, przemierzając nowe ścieżki. Nie miałam praktycznie żadnego doświadczenia w walkach, tak samo jak i mój starter Skiddo - dlatego nikogo nie powinno dziwić to, że zdecydowałam się na krótki trening.
W tym celu znalazłam niewielką polankę na której nie znajdowało się nic specjalnego, ot, może kilka niewielkich skał i pojedyncze drzewa, które i tak nie miały teraz większego znaczenia. Liczyła się za to pogoda - z bezchmurnego nieba opadały ciepłe promienie słońca. Idealnie.
Zwróciłam się do swojego towarzysza, który jak zwykle wędrował przy mnie i wyjątkowo nie próbował wpaść w żadne kłopoty.
- No dobra Twin, wydaje mi się, że nadeszła dobra pora żeby trochę poćwiczyć - odezwałam się do niego i delikatnie pogłaskałam go po łebku.
Korzystając z Pokedexu przypomniałam sobie nieco informacji na temat nowego ataku, który mieliśmy przerobić. Następnie znów skierowałam się do młodego.
- Nie jestem pewna czy ci się to spodoba, ale atak, którego będziemy się uczyć jest nieco bardziej... defensywny. Nie będziesz atakować przeciwnika, ale za to zregenerujesz swoje siły i dłużej wytrzymasz w bitwie- mrugnęłam do niego - Nazywa się Synthesis i polega na... wiesz jak rośliny korzystają z promieni słonecznych żeby zgromadzić energię? Ty jesteś w stanie zrobić coś podobnego! Akurat mamy świetną pogodę, więc możesz to wykorzystać - spróbuj się przez chwilę wyciszyć i skupić na swojej własnej mocy, a także padających na ciebie promieniach słonecznych. Spróbuj je... wykorzystać, wzmocnić się za ich pomocą - próbowałam mu wytłumaczyć - Wiem, że z początku może być ci trudno to zrozumieć, ale też nie wymagam żeby udało ci się to za pierwszym razem. Na razie spróbuj, a potem rozważymy co dalej.
Cofnęłam się o krok, spoglądając na Pokemona. Ciekawe jak mu pójdzie? Wiedziałam, że z natury jest dość żywiołowy i uparty... ale jeśli akurat mu się spodoba i uprze się żeby szybko wyuczyć się nowego ciosu? To zdecydowanie byłoby nam na rękę.

Ze skupieniem oglądałam poczynania mojego startera, uważnie śledząc jego ruchy. Tak jak mogłam się spodziewać, jego porywczy charakter dawał się we znaki, choć i tak nie było aż tak źle jak mogłabym przypuszczać. Może gdybym wybrała inną umiejętność to byłby bardziej chętny do nauki?
- Wiem, że zapewne wolałbyś coś bardziej... ofensywnego. Ale spójrz na to w inny sposób - jeśli zregenerujesz siły to będziesz w stanie wyprowadzić więcej ataków! - spróbowałam nieco zmotywować Skiddo.
Następnie zastanowiłam się nad sposobem w jaki wykonywał polecenie - widziałam, że stara się skupić swoją energię, ale nie było to zbyt łatwe. Co by tu zaradzić...
- Wiesz co, skoro rośliny pozyskują energię z promieni słońca przy pomocy liści, to ty też spróbuj zgromadzić w nich moc? - zagadnęłam - Masz ich dość... sporo. Dlatego jak teraz będziesz próbował to skup się właśnie na nich.
A sama w międzyczasie przysiadłam na trawie żeby dalej przyglądać się poczynaniom Skiddo.

Skiddo... zasnął. Zamrugałam z niedowierzaniem gdy zobaczyłam co nagłe "skupienie i opanowanie" zrobiło z wiecznie rozbrykanym łobuzem, po czym westchnęłam cicho. Budzenie go w takim momencie raczej nie wchodziło w grę... no cóż, mamy przed sobą jeszcze wiele dni podróży i specjalnie nam się nie śpieszy.
Wstałam z miękkiej trawy i zgrabnym ruchem wyciągnęłam Ball należący do Skiddo. Cofnęłam stworka do środka (najwyżej później będzie się obrażał, cóż poradzę?) i odeszłam w stronę Centrum Pokemon.

~ ~ ~

Przybyłam w dokładnie to samo miejsce następnego dnia, a u mojego boku ponownie radośnie podskakiwał Skiddo. Może dzisiaj pójdzie nam nieco lepiej?
Pogoda była podobna do poprzedniego dnia, z wyjątkiem kilku białych chmur zdobiących błękitny bezkres nieba. Cieszyło mnie to, deszcz lub niepogoda zapewne zepsułyby nam plany.
- Mam nadzieję, że wczoraj dobrze ci się spało - zagadnęłam do Pokemona - Ale czas na trening numer dwa. Pamiętasz jak udało ci się wczoraj skupić? Dobrze by było gdybyś spróbował to powtórzyć.
Cofnęłam się nieco i usiadłam na trawie. Może dzisiaj posiedzę chwilę dłużej? Oczywiście nawet na moment nie spuszczałam wzroku ze Skiddo - musiałam dokładnie obserwować jego postępy, dzięki czemu będę w stanie dawać mu nieco lepsze porady jak i polecenia. Nie było to proste, ale tak wygląda droga trenera, prawda?
Widząc, że Pokemona rozpraszały nawet najcichsze dźwięki czy dziejące się wokół rzeczy, wpadłam na pewien pomysł.
- Wiesz co? Trochę ci pomogę się skupić - powiedziałam po czym zbliżyłam się do niego - Zamknij oczy i postaraj się zebrać w sobie energię. Liście były dobrym trafem, dlatego skoncentruj się na nich.
A następnie delikatnie położyłam ręce na jego uszkach, uważając żeby nie zrobić mu krzywdy. Może nieco ograniczy to jego rozkojarzenie? Warto spróbować, jeśli się nie uda to najwyżej poszukamy innych metod.

Hmm, nie było zbyt dobrze, ale nie było też aż tak źle. Liście momentami połyskiwały delikatnym, zielonym światłem, ale na tym się kończyło. Ze skupieniem było nieco lepiej - choć Pokemon momentami się rozpraszał, to niektóre dźwięki umykały jego zasłoniętym uszkom. Uśmiechnęłam się do niego ciepło, jednocześnie spoglądając z troską. Co by tu teraz...
Powoli cofnęłam dłonie z jego uszu, po czym zwróciłam się do niego.
- Idzie ci coraz lepiej. Jeszcze chwila i będziesz się posługiwał tą umiejętnością jak prawdziwy mistrz - zaczęłam od lekkiej motywacji - Trzeba jednak przejść nieco dalej. Powoli udaje ci się zebrać energię w twoich liściach, prawda? Teraz musisz jej użyć żeby... wzmocnić się za jej pomocą. Zregenerować swoje siły.
Delikatnie pogłaskałam go po łebku i zastanowiłam się przez krótki moment. Jak pomóc mu na tym etapie? Nie chciałam zostawiać go samemu sobie, ale wiedziałam, że puste słowa motywacji na zbyt wiele się nie zdadzą, a nawet mogą sprawić, że Pokemon bardziej się zdekoncentruje niż skupi na swoim zadaniu. Pochwała od czasu do czasu była odpowiednia, ale wiedziałam, że nadmierne chwalenie może przynieść więcej negatywnych niż pozytywnych skutków - lata spędzone na opiece nad Pokemonami w hodowli mnie tego nauczyły. Musieliśmy radzić sobie nawet z ciężkimi przypadkami, kiedy do Pokemona nigdy nie docierało to, co się do niego mówiło i wydawanie poleceń było jedynie rzucaniem słów na wiatr.
Ze Skiddo momentami było podobnie, ale on nigdy nie robił tego ze złej woli. Po prostu był rozbrykanym, małym dzikiem, któremu w głowie siedziała jedynie zabawa i wybryki. Może kiedyś mu to przejdzie? Albo i nie... właściwie ta druga opcja wydawała się nawet lepsza. Brakowałoby mi jego charakteru.
Delikatnie przechyliłam głowę na bok, z zainteresowaniem spoglądając na Twina. Co by tu, co by tu... o, wiem!
- Mały, pamiętasz jak niedawno skaleczyłeś się, kiedy uciekaliśmy przed Combee? Obydwoje nieźle się podrapaliśmy kiedy przebiegaliśmy przez te wszystkie krzewy... - zaśmiałam się cicho na samo wspomnienie - Może nie było to zbyt przyjemne, ale teraz może ci pomóc! Spróbuj skupić w sobie energię, a następnie powoli i ostrożnie użyj jej właśnie w tych miejscach. Spróbuj zagoić swoje zadrapania.
A następnie ponownie położyłam ręce na jego uszkach żeby pomóc mu w skupieniu się. Skoro wcześniej zadziałało to może i teraz się sprawdzi. Co prawda później będziemy musieli poćwiczyć bez tego - Skiddo musi być przygotowany na to, że otoczenie może go rozpraszać w trakcie walk i nie będę mogła go pilnować za każdym razem. Na początek jednak spróbujmy w taki sposób.

Z każdą chwilą mknęliśmy przed siebie. Raz lepiej, raz gorzej, ale cały czas do przodu i to się liczyło. Był to pierwszy trening Skiddo, więc nie spodziewałam się, że szybko uda nam się załatwić tę sprawę. Ale... mamy czas! Nie miałam zamiaru poganiać stworka, gdyż wiedziałam, że zapewne jedynie go to zdenerwuje i zdekoncentruje. Musieliśmy się skupić na dokładnym i starannym ćwiczeniu, żeby był w stanie bezproblemowo używać ruchu w trakcie walki, nie zważając na okoliczności.
Obserwowałam liście połyskują, a niewielkie zadrapania powolutku się goją... ale jednak nie były w stanie zagoić się całkiem. Na nóżkach Pokemona wciąż pozostawały ślady jak i kilka siniaków, będących pamiątką po ostatnim tygodniu. Oznacza to, że musimy jeszcze trochę popracować nim wszystko będzie gotowe.
- Dobrze, o to mniej więcej chodziło - odezwałam się - Spróbuj jednak zebrać w sobie nieco więcej energii. Pozyskaj ją z promieni i zgromadź w liściach, tyle ile tylko potrafisz.
Wcześniej jednak zdjęłam dłonie z uszu Skiddo - nadeszła pora na trening bez żadnych dodatkowych pomocy. Musiał trenować swoje skupienie, bo w walce nie będę w stanie mu pomóc w taki sposób. Musi być przygotowany!
Obserwowałam jak Pokemon skupia energię ze Słońca, którego promienie cały czas przyjemnie ogrzewały całą łąkę. Nie przerywałam mu dłuższą chwilę, dałam mu też czas na kilka prób, jeśli za pierwszym razem miałby problemu. Musiał przystosować się do nieco cięższych warunków, niż wtedy kiedy mu pomagałam. Sama cofnęłam się kilka kroków dając młodemu nieco przestrzeni, ale nie przestawałam analizować jego reakcji.
Dopiero gdy zauważyłam, że liście zaświeciły się mocniej, oświadczając, że Pokemon zebrał w nich moc, zdecydowałam się na kolejne polecenia.
- Teraz spokojnie, bez żadnego pośpiechu - mówiłam wręcz szeptem, nie chcąc rozpraszać Twina - Postaraj się bezpośrednio przekierować moc do rannych miejsc. Ostrożnie je ulecz, pilnuj żeby energia ci nie uciekała i nie rozchodziła się tam, gdzie jej nie potrzebujesz.
Im lepiej będzie panował nad zgromadzoną siłą tym dalej zajdziemy. Musiał nauczyć się ją gromadzić, ale także i nią kierować, posługiwać się w odpowiedni sposób i wykorzystywać na różne sposoby - w tym wypadku do leczenia. Dopiero gdy opanuje każdy z tych punktów, będziemy gotowi na rozpoczęcie nauki kolejnego ataku, tym razem może bardziej ofensywnego - może to bardziej przypadnie mu do gustu.

Łatwo można było zauważyć, że Skiddo powoli męczył się całym tym treningiem. Ani trochę mu się nie dziwiłam, gdyż szkolona przez nas umiejętność mogła być nieco... męcząca. Nawet jeśli polegała na regeneracji sił.
Przykucnęłam przy trawiastym stworku i delikatnie przyklasnęłam w dłonie. Spojrzałam na niego z błyskiem w oku, uśmiechając się lekko.
- No, to co? Koniec na dzisiaj? - zagadnęłam wesoło - Nie jest jeszcze późno, a łąka jest spora. Mamy dość czasu i miejsca na zabawę, prawda?
A następnie zaczepnie popchnęłam Twina, oczywiście uważając żeby nie zrobić mu krzywdy. Zaraz po tym gwałtownie wstałam, odwróciłam się i zaczęłam biec przed siebie.
Teraz zapewne przerodzi się to w trening dla mnie...

~~~

Trzeci dzień treningu! Nieco odpoczęliśmy jak i zregenerowaliśmy siły żeby teraz wrócić do nauki ze zdwojoną mocą. Żwawym krokiem maszerowałam po soczyście zielonej trawie, odchylając głowę do tyłu. Chmury... pogoda była nieco gorsza niż przez ostatni tydzień, więc użycie Synthesis może być nieco bardziej wymagające. Ale musimy być na to przygotowani.
Odwróciłam się w stronę podążającego za mną stworka.
- Zaczynamy - odezwałam się do niego - Pamiętasz co na początek?
Przykucnęłam w odległości około metra od niego żeby móc obserwować jego starania. Pierwsza część, która z pozoru wydawała się być tą najłatwiejszą, w naszym przypadku wcale do takich nie należała. Twin na tle innych Pokemonów wyróżniał się swoją porywczą i żywiołową naturą, a to oznaczało, że skupienie się w jego przypadku było jak droga przez mękę. Ale wcześniej wychodziło, więc teraz też do tego dojdziemy.
- Wycisz się. Skup - powiedziałam szeptem, podpowiadając mu nieco - Zamknij oczy i całkowicie zignoruj swoje otoczenie. Myśl tylko o gromadzonej energii i czerp jej jak najwięcej z promieni Słońca.
Uda się? Nie uda? Wszystko było wielką niewiadomą i zależało głównie od tego w jakim nastroju będzie młody. Dziś nie był aż tak markotny, więc może wyjątkowo się posłucha i wszystko pójdzie gładko? Proszę?
- Powoli i ostrożnie skieruj ją w stronę swoich skaleczeń i siniaków. Wzmocnij się nią i zregeneruj siły - dodałam chwilę później - Będziesz miał później dużo energii na zabawę. Powtórzymy to co wczoraj?
Mrugnęłam do niego, a następnie dalej przyglądałam się jego poczynaniom. Co jak co, ale wybrany przez nas ruch nie należał do zbyt interesujących - ot, Pokemon tylko stał i używał mocy żeby się wyleczyć. Nawet mnie to odrobinę nudziło, choć byłam przyzwyczajona do trenowania i zajmowania się młodymi Pokemonami, także uczącymi się swoich pierwszych umiejętności. W tym przypadku było nieco ciężej, gdyż mały uparciuch nie chciał się słuchać... ale popracujemy nad tym, prawda?

Przyśpieszyliśmy! Uśmiechnęłam się ciepło do stworka, choć prawdopodobnie nie był w stanie tego dostrzec - był tak skupiony na swoim zadaniu jak nigdy. Aż ciężko było poznać, że to właśnie on. Czy ktoś go czasem nie podmienił kiedy mrugałam?
Przez dłuższą chwilę siedziałam w ciszy, dokładnie obserwując jak liście zajęły się zielonkawym blaskiem, garnąc do siebie całą energię. Promienie Słońca delikatnie połyskiwały, wyrywając się zza cienkiej warstwy chmur, przyjemnie ogrzewając łąkę na której się znajdowaliśmy... może pogoda nie była wcale aż taka zła? Choć nie można było jej porównywać z falą gorącą bijącą z nieba przez ostatnie kilka dni, to wcale nie było aż tak źle. A lekki, rześki wiatr powiewający od czasu do czasu był całkiem przyjemny.
Koniec tego dobrego! To, że Twinkle się męczy nie oznacza, że mogę sobie ot tak siedzieć i rozmyślać o niczym. Przydałoby mu się trochę pomóc, prawda?
- Świetnie ci poszło Twin - zaczęłam - Ale brakuje nam jeszcze jednego...
Mówiąc to wstałam i podeszłam bliżej stworka. Przykucnęłam przed nim i klasnęłam w dłonie. Raz, drugi, trzeci... a później ponownie się do niego zwróciłam.
- Dajesz radę używać Synthesis gdy nic ci nie przeszkadza, tak? - kontynuowałam - Wcześniej próbowaliśmy z zasłoniętymi uszami, później dałeś sobie radę i bez tego. Jednak musisz być przygotowany, że przeciwnik w walce będzie chciał cię rozproszyć, a nie chcemy żeby coś takiego doprowadziło do niepowodzenia gdy będziesz próbował się uleczyć.
Klasnęłam znowu, tym razem uderzając rękami nieco mocniej. Chwilę później powtórzyłam to ciszej... ciekawe czy Skiddo już wiedział co mam na myśli.
- Wiem, że ciężko to porównać do rozproszenia w walce, ale przecież nie będziemy się tu bić, prawda? No... przynajmniej na razie - mrugnęłam do niego. Noga nadal mnie bolała po tym jak ostatnio zaszarżował na mnie z wystawionymi rogami - Powtórz to samo co wcześniej - wycisz się i skup, a następnie spróbuj zebrać energię żeby się wyleczyć. Będę ci nieco przeszkadzać, ale jeśli nauczysz się Synthesis w takich warunkach to będziesz mistrzowsko posługiwał się nim w walce.
Gdy skończyłam wydawać polecenia, wróciłam do klaśnięć. Nieregularnych, nierytmicznych, raz cichszych a raz głośniejszych - tak żeby Pokemon nie skupiał się na stałym rytmie. Momentami zaczynałam także nucić losowe piosenki, obserwując reakcję stworka. Zapewne będzie mu nieco ciężej, ale trudniejszy trening opłaci się w przyszłości, prawda?