He: Suicide

Serce zabiło mi mocniej, gdy zobaczyłem wzrok Khala i Ethana. Myślałem, że to będzie normalne, jeśli powiem im że to właśnie on, w końcu przyszliśmy tu, żeby wykluczyć, lub potwierdzić tę opcję. Zmarszczyłem lekko brwi gdy "Magik" się uśmiechnął, ale zaraz potem na mojej twarzy można było zobaczyć lekki strach. Nie spodziewałem się takiej reakcji Setha, ale jednak chwilę potem próbował okiełznać swój temperament. Bezbronne dzieci? Wiem, że nie wyglądam na swój wiek, ale raczej widać, że jestem po osiemnastce, chyba że jego tekst miał mieć charakter obraźliwy. Dobra, jestem bezbronnym, ale dorosłym, nie dzieckiem. Tylko czemu dzieckiem? Aż taki słaby w jego oczach jestem?... Urgh. Miałem już dosyć dzisiejszego dnia. Chciałem wrócić do... no właśnie. Do domu, którego już nie mam, czyli pozostaje mi obserwowanie całej sytuacji. Przerwa od długich skoków... intrygujące. Ciekawe co ma na myśli, mówiąc, że ma przerwę od dużych skoków.
- Sierotę... - Potworzyłem bardzo cicho po Sethcie. Nie chciałem, by mnie tak nazywano, ale jednak to jest prawda. Przynajmniej zainteresował się mną, tak jak powiedział Magik. Gdyby nie on, to już nie miałbym pieniędzy nawet na jedzenie. Obserwowałem każdy jego ruch. Gdy lekko nachylił się nade mną, odruchowo zrobiłem półkroku do tyłu. Poczułem w swojej kieszeni portfel. Ciekawe czy z zawartością w miejscu.
- Czyli zdążyłeś przejrzeć dokumenty... - Mruknąłem półgłosem. Bałem się cokolwiek przy nich mówić. @Tea

(To Ethan nazwał go sierotą, nie Seth! :D)

- Yhym! - Potwierdził melodyjnie magik. - Nawet zdążyłeś użyć ze trzy razy twojej karty kredytowej. - Przyznał z uśmiechem takim tonem, że nie wiedziałeś, czy kłamie, czy mówi prawdę. Wszystko wskazywało na to, że dowiesz się tego, kiedy zajrzysz na swoje konto.
- W ramach zadośćuczynienia podarowałem ciekawy prezent. Nie zmarnuj go. - Mrugnął do ciebie jednym okiem.
W pierwszej chwili tego nie zauważyłeś, ale do dwóch Pokeballi, które miałeś przy sobie doszedł jeszcze jeden. Podejrzanie lekka miniaturka w czarnym kolorze z żółtymi elementami. Rozpoznałeś w nim ultraball, więc wszystko wskazywało na to, że dzisiaj przydarzyło ci się również coś miłego - Twoja drużyna została powiększona o tajemniczego członka.
Seth wydawał się być zadowolony z twoje prezentu równie mocno, co chwilę temu, czyli... Wcale. Przekręcił tylko oczami i pierwszy ruszył w stronę wyjścia. Dla niego sprawa była załatwiona. Nie chciał spędzić w cyrku więcej czasu, niż powinien. Za nim ruszyła dwójka chłopaków, więc w tyle zostałeś już tylko ty. Kiedy tylko drgnąłeś, usłyszałeś za sobą Magika:
- Nie chcesz zostać na spektaklu? - Zapytał z uśmiechem. Miałeś do wyboru to lub dogonienie Setha, jednak... Czy mogłeś oczekiwać od niego większej pomocy, niż ta, którą od niego dostałeś? O ile w ogóle liczyłeś na spędzenie z jego paczką dłuższego czasu.

On użył mojej karty kredytowej? Supeeer. W sumie i tak nie mam na co tych pieniędzy wydawać, więc no, ktoś zrobił z nich w końcu użytek. A może on nie mówił prawdy, tylko po prostu chciał mnie zdenerwować? Wszystko jedno, i tak mnie, to nie obchodzi. Na mojej twarzy pojawiło się zdziwienie, kiedy ten powiedział o prezencie. Nie jestem pewny, czy chce go przyjmować, w końcu ten gościu dzisiaj rano mnie okradł. Niepewnie spojrzałem na ultraballa, którego dostałem w "prezencie". Wyglądał normalnie, ale wszystkiego się mogłem spodziewać.  
___- Co jest w środku? - Zapytałem lekko podejrzliwy. Nie chciałem dać się oszukać dwa razy tego samego dnia. Kątem oka zauważyłem jak blondyn i jego paczka opuszczają namiot. Wystarczająco mi już dzisiaj pomogli, więc nie widziałem sensu, by iść za nimi. Chciałem wyjść z namiotu i udać się w swoją stronę, czyli w niekończącą się tułaczkę po mieście, ale nagle zatrzymał mnie głos magika. Zaproponował mi, zostanie na spektaklu. Nie lubię pokazów cyrkowych. Chciałem jak najszybciej stąd wyjść.
___- Podziękuje, i tak już dzisiaj za dużo namieszałeś w moim życiu, a z tym pokemonem już mniejsza, dowiem się potem. - Rzuciłem krótko i zacząłem kierować się w stronę wyjścia.