Przedszkole u Żuczka

___Jackie znalazła swoje miejsce, taki mały, przytulny domek w którym mogła wychowywać maleńkie pokemony... Przedszkole, w którym zajmowała się maluszkami i otaczała je opieką~ Obiecała sobie, że zrobi wszystko, co tylko będzie mogła, by zająć się nimi jak najlepiej i oto los zesłał jej jajeczko, z którego wykluł się Joltik. Pierwszy pokemon, którego narodziny widziała na własne oczy... Wybrała mu balla i po opinii Siostry Joy, że jest okazem zdrowia, zabrała robaczka do swojego przedszkola.
___W środku Jackie od razu rozsiadła się na dywanie, tuż przed kanapą, tak, by mogła oprzeć się o nią ramionami i mieć dobry widok na swojego maluszka. Przygotowała mu miękką poduszkę i wypuściła z balla... By zaraz przyjrzeć mu się z zachwytem. Był taki malutki i puchaty, żółciutki z niebieskimi oczkami i łapkami~ Mrugał na nią, najpewniej troszeczkę zdezorientowany. Uśmiechnęła się czule i powoli przysunęła do niej dłoń, w końcu to była samiczka. Podsunęła jej palec do obwąchania i upewnienia się, że nie zrobi jej krzywdy, po czym delikatnie pogłaskała grzbiet robaczka. Był mięciutki, choć odrobinę szorstki i taki maleńki~ PokeDex powiedział jej, że Joltiki to jedne z najmniejszych pokemonów na świecie, więc trzeba się będzie mieć to na uwadze~
___ – Dzień dobry Skarbie...~ - przemówiła łagodnie, przyciszonym głosem dziewczyna do małego pokemona. - Jestem Jackie. Miło mi Cię poznać Kochanie... Śliczny z Ciebie pokemon~ - rozczuliła się, głaszcząc delikatnie po grzbiecie Joltika.

@Tea @Michael

Mały pajęczy pokemon nie miał ochoty na delikatne głaskanie. Joltik ugryzł Cię lekko w dłoń - nie boleśnie ale wyraźnie zaznaczył swoją dominująca pozycję ale zaraz po tym położył się na brzuchu pokazując że woli głaskanie po brzuszku zamiast po grzbiecie.

+5% dojrzałości za post

Random number (3,10) :

6

bonusu instinct :)


------------------------
Dojrzałość sumuj sobie w skanie córeczko :*

___Oh nie, nie, tak nie może być. Jackie spojrzała na maleństwo, które zaczepnie ugryzło ją w dłoń. Nie zostawiła nawet najmniejszego śladu... Nie bolało, nic się nie stało, był to tylko sygnał, że Joltik nie przepada za mizianiem w tym miejscu... Jednak to również nie powód, by od razu pokazywać to w ten sposób. Z jednej strony dziewczyna wiedziała, że mała nie wykluła się tak dawno temu i nie ma obycia w tym świecie. Nie ma co się złościć za niegroźne cmoknięcie żuwaczkami, aparatem gębowym czy pyszczkiem czy co tam pokemony robaczki mają. Nie mogła tego tak zostawić. Dziewczyna może nie pogroziła maluszkowi palcem, ale lekko pokręciła głową.
___ – Non, Ma Araignée... – przemówiła czule do pajączka. - Powolutku, nie musiałaś mnie gryźć. Wystarczyło, że pokazałabyś brzuszek, to wiedziałabym od razu, że wolisz być tam głaskana. Dobrze~? Następnym razem daj mi proszę znać w ten sposób, co byś chciała. – wytłumaczyła łagodnym głosem Jackie, głaszcząc teraz paluszkiem żółciutki brzuszek Joltika. Uśmiechnęła się czule – widok zadowolonego maluszka rozczulał ją strasznie~ - Jesteś może głodna? Chciałabyś coś zjeść?

Joltik rozstawiła swoje nóżki we wszystkie strony. Na wiadomość nakarmienia gwałtownie wstał prawie się wywracająć i wystawiając swój mikroskopijny języczek.

+5 dojrzałości za post

Random number (3,10) :

9

bonusu instinct

___ – Oh, widzę, że ktoś tu jest głodny~ Już podaję co mam... - Jackie wcześniej z przyjemnością miziała malutkiego robaczka, ale widząc jego entuzjazm na wzmiankę o jedzeniu, uznała, że głaskanie może zaczekać. Malec musiał być głodny! Oprócz standardowej mieszanki dla bobasków jaką podała mu Siostra Joy, nie jadł nic więcej, także nic dziwnego, że tak zareagował. Dziewczyna przysunęła do siebie torbę i zaczęła w niej szukać aż wyciągnęła trzy mięciutkie ciastka. Poffinki! W pudełeczku miała różową, czerwoną i zieloną, wszystkie trzy położyła przed Joltikiem, by mogła jej dokładnie obwąchać i spróbować, która najbardziej jej smakuje. Zieloną od razu odsunęła, krzywiąc się, czyli dziewczyna zapamiętała, że nie przepada za gorzkim smakiem. Schowała zielone ciastko i następnie różowe, które też nie wzbudziło jakoś zainteresowania... Natomiast Joltik ze smakiem wgryzł się w ostatnią poffinkę. Tą czerwoną, ostrą w smaku! Czyli ten maluszek bardzo lubił pikantne jedzenie... Kto by pomyślał! Widząc jak zajada się ciastkiem o połowę mniejsze od siebie... Uroczy widok~
___ – Czyli przepadasz za ostrym, tak? Zrobię Ci potem więcej takich pikantnych ciasteczek jeśli tylko zechcesz~ Co Ty na to~?

___Podanie Joltikowi jednej ostrej poffinki~

Ostra poffinka zniknęła w kilka sekund, mimo że była niemal wielkości małego pajęczaka. Joltik, gdy tylko skończył swój posiłek, wbił w Ciebie swoje spojrzenie, oczekując na kolejną smakowitą przekąskę. Słysząc Twoją propozycję, Pokemon wydał z siebie szczęśliwy pisk i podskoczył radośnie, jednak jego nóżkom zabrakło trochę zgrania, przez co maluch wywrócił się na plecy.

+5 dojrzałości za post

Random number (3,10) :

9

Bonus Instinct
+3 za Poffinkę

___Jackie rozczulił pokaz radości pajączka – wyglądało na to, że trafił się jej głodomorek, którego będzie mogła karmić swoimi wypiekami~ To było bardzo miła świadomość, móc coś zrobić i widzieć jak ktoś ze smakiem zajada. Uśmiechnęła się czule i pogładziła delikatnie malca po brzuszku, by pomóc wrócić mu na cztery łapki. Wbił w nią niebieskie cztery oczka, błyszczące jak paciorki i dziewczyna wcale się na martwiła tym, że jest robaczkiem. Ten typ również był uroczy~ Sięgnęła do torby by wyjąć z niej pluszową piłeczkę – taką troszeczkę większą od Joltika. Położyła ją na kanapie i zaczęła delikatnie toczyć z jednej strony na drugą, pomagając sobie dłońmi. Chciała w ten sposób zachęcić maluszka do zabawy, by miał okazję rozładować energię i pobawić się z nią trochę – no i oczywiście chciała go w ten sposób poznać~! Ah tak, to ona. Ona, ona... Powinna nadać jej jakieś miano...
___ – Chciałabyś dostać imię? - zapytała Jacqueline Joltika. - Widzisz, ja mam na imię Jackie i jestem człowiekiem, a Ty Kochanie, jesteś pokemonem, robaczkiem elektrycznym, które nazywają się Joltiki~ Jest ich trochę na tym świecie a imię sprawia, że jest się jedynym i wyjątkowym... Obiecuję, że wybiorę Ci jakieś wspaniałe~!

Joltik zaczął podskakiwać energicznie na wiadomość o nowym imieniu. Pokemon wyraźnie chce żebyś wymyśliłam u jego własne imię którego nie będą mieć inne Joltiki. Z tego podniecenia jego małe szczypce zaświeciły na fioletowo.

+5 dojrzałości za post

Random number (3,10) :

6

bonusu

___Imię, imię, jakieś ładne, urocze imię dla tego uroczego Joltika~ Jackie zamyśliła się, przyglądając małej kulce, której wyraźnie spodobała się myśl posiadania własnego miana. Tym bardziej nie mogła jej zawieść i wybrać czegoś pospolitego! Robaczek tak się rozemocjonował, że wierzgnął szczypcami uroczo, co pewnie był odpowiednikiem ludzkiego machania ramionami z radości, że ich końcówki zaczęły świecić na fioletowo... Jackie mrugnęła zdumiona i na moment zapomniała o kwestii imienia, przyglądając się Joltikowi. Maleńkie szczypce, które wcześniej były naturalnie niebieskie, teraz okryły się fioletowym światłem. Jak to możliwe? Może robaczek przesłał im energię elektryczną, w końcu jest tego typu...
___ – Jak Ty to robisz, Ma Mie? - wskazała zaintrygowana Jackie jarzące się łapki. - Wygląda to wspaniale~ Czyśbyś chciała mi coś przekazać..? - zapytała, przyglądając się żółtej, puchatej kulce, która się z czymś jej skojarzyła... Już wiedziała~ - Momo. Momo~ Co powiesz na takie imię? Jest proste, śliczne i brzmi przyjemnie~ Każdy kto je usłyszy, od razu będzie wiedział, że należy do takiego dzielnego robaczka~ - no i oznaczało brzoskwinie, a czy Joltik nie był taką uroczą kuleczką pokrytą żółciutkim puszkiem~? Jacqueline uśmiechnęła się z czułością, po czym zreflektowała się. - Prawda, chciałaś jeszcze trochę poffinek~ Poczekaj, gdzieś je mam... - dziewczyna wstała z podłogi i wyszła z pomieszczenia, kierując się do sąsiadującej z pokojem kuchni. Wyjęła z szafki wcześniej przygotowane ostre ciasteczka, o których, przyznajmy się, zapomniała, i wróciła do Joltka. Usiadła przed kanapą, na której siedziała Momo i zaprezentowała jej trzy czerwone poffinki~ Podała małej jedno ciasteczko, pozostałe odkładając na bok. - Wszystkie są dla Ciebie, więc nie musisz się śpieszyć~ Zjedz je spokojnie, nikt Ci ich nie zabierze, bo jeśli będziesz za szybko jadła, może rozboleć Cię brzuszek.

___Trzy ostre poffinki dla mojej Momo~

Pokemon pokazał swoimi szczypcami że nie ma zielonego pojęcia co właśnie zrobił. Szczypce wróciły do swojego naturalnego koloru a Joltik  zaczął skakać jeszcze żywiej gdy usłyszał swoje nowę imię ale nic go tak nie ucieszyło jak wiadomość o zbliżającej się porze karmienia.

+5 dojrzałości za post
+9 za poffinki

Random number (3,10) :

4

bonusu

___Jackie z uciechą przyglądała się jak maluszek wciągnął wszystkie poffinki... I to tak szybko! Musiała być bardzo głodna, skoro dorwała się do ciasteczek i zjadła je szybko, nim dziewczyna zdała sobie z tego sprawę... A prosiła, by troszeczkę zwolniła, jednak już przy drugim ciastku zdawało się, że Momo zajada się ze spokojem, wesoło poruszając pyszczkiem. Na ten widok Jackie odetchnęła z ulgą i pogłaskała pokemona po łapce. Miał śmiesznie urocze łapki, zakończone niebieskimi kolcami~ Możliwe, że dowie się potem, skąd to ich fioletowe światło, lecz na razie lepiej nie zaprzątać sobie tym główki. Z czułością przyglądała się Momo, podsuwając w jej kierunku dłoń, by mogła na nią wskoczyć.
___ – Ktoś tu bardzo lubi ostre jedzenie~ Oh, będę mogła Ci później zrobić pikantne pokebloczki albo nawet pokepuffy~ - uśmiechnęła się Jacqueline, patrząc z troską na Joltika. Po tak solidnym posiłku, maluszki z reguły przysypiają... - Nie jesteś senna, Ma Mie? Może mała drzemka..?

Joltik zareagował gniewem na twoją propozycję udania się na drzemkę. Młody pokemon wyraźnie nie jest zmęczony, spał dostatecznie długo kiedy był w jajku.
Szczypce elektrycznego pajączka ponownie zaświecily się na fioletowo. Wygląda na to że jego ukryty atak aktywuje się gdy ten jest zły lub bardzo czymś podniecony co oznacza że nie panuje nad swoją siłą. Może już czas na małe szkolenie?

+5 dojrzałości za post

Random number (3,10) :

10

bonusu

___Jackie uniosła palec w górę, gdy Momo nastroszyła sierść zła na jej sugestię. Widocznie po zjedzeniu tylu ciasteczek, które wcale nie odbiegały rozmiarem od jej całego ciałka, nie poczuła senności, która następuję zaraz po wrażeniu sytości u małych pokemonów. Jednakże jej gwałtowna reakcja nieco zmartwiła dziewczynę, więc podniosła rękę. Nie groziła robaczkowi w ten sposób, jedynie skupiła tym gestem na sobie wzrok pajączka, poruszając palcem w obie strony i przyglądając mu się uważnie.
___ – Ależ Ma Araignée... Kochanie, nie każę Ci iść spać. Zapytałam tylko, czy chcesz się zdrzemnąć, możesz mi dać znać, że przystajesz na tę propozycję lub nie bez machania szczypcami. - Jackie położyła dłoń obok poduszki na której siedział pokemon, tłumacząc jej cierpliwie. - Nie możesz Skarbie od razu tak groźnie reagować. Zrobimy tak, dobrze? Jeśli chcesz mi to powiedzieć, zrób to spokojnie, obiecuję, że zawsze będę Cię słuchać, więc nie musisz tak pokazywać, czego chcesz... Zgoda? - zapytała, przysuwając otwartą dłoń w stronę Momo, chcąc pokemona pogłaskać, lecz czekając, czy zgodzi się na ten gest i przysunie do jej ręki. - Masz bardzo ładne szczypczyki Ma Mie~ - uśmiechnęła się Jackie, mając nadzieję, że Joltik zrozumie, że jego opiekunka nie życzy mu źle i naprawdę uważnie chcę zadbać o jego potrzeby, więc nie ma po co ekstremalnie dawać tak o nich znać. - Jest coś, co chciałabyś zrobić? Potrenować może te szczypczyki? Pobawić się?

Joltik zgodził się na głaskanie go po grzbiecie po przysunął się do twojej dłoni i sam ocierał się o nią. Mały pajączek chwilę się poocierał po czym odszedł na kilka kroków skąd uważnie Ci się przyglądał. Pokiwał spokojnie głowką kiedy wspomniałaś o trenowaniu szczypców. Uważa że to doskonały pomysł.

+5 za post

Random number (3,10) :

10

bonusu

___Jackie uśmiechnęła się do Momo i delikatnie wzięła robaczka w dłonie. Skoro jest taki chętny do treningu, to na co czekać~? Nieopodal znajduje się sala w której ćwiczy już jeden robaczek oraz puszysta szynszyla, więc taki elektryczny pajączek świetnie będzie pasował do tej gromadki~ Dziewczyna podniosła się z kanapy i uniosła Joltika na poziom swojej głowy.
___ – Na co więc czekamy, Ma Mie~? Pójdziemy rozpocząć Twój trening. Jesteś już wystarczająco duża by zacząć ćwiczyć z nami, jestem pewna, że wspaniale sobie poradzisz~
___To mówiąc, wraz z najmłodszym członkiem swojej drużyny, wyszła z przedszkola, nucąc wesoło~

___[zt]