★ Imię i Nazwisko: Nekomi, Neko, Nekoś Morii
★ Team: Instinct
★ Pochodzenie: johto
★ Wiek: 20
★ Wygląd: Wysoka, smukła wiecznie uśmiechnięta. Od tego zacznijmy 175cm nie chodzi od tak, dwa mocne argumenty u góry rangi E, do tego całkiem ładnie zbudowana dalsza część ciała. Dopełnieniem do wszystkiego są długie białe włosy sięgające niemal do kostek. Co do twarzy, drobny nosek, złote oczy o charakterystycznych cechach takich jak kocie źrenice, długich czarnych rzęsach, oraz białych brwiach. charakterystycznie uśmiechnięte usta na których często widnieje uśmiech ukazujący szereg białych kocich kiełków i zębów.
Najczęściej można ją znaleźć w piżamie(musi mieć taka zachciankę) albo w dziwnych ciuchach bądź jeszcze jedną dziwotą jest to że potrafi spiąć swoje włosy tak że wyglądają na krótkie. Wtedy najczęściej jest ubrana w spodnie itp.
★ Charakter: Nekomi, hmm można powiedzieć że ma w sobie więcej z zwierzęcia niż z człowieka. Jednak najlepiej jej charakter oceniają ci co ja znają, a tu zdania są podzielone.
Jedni mówią że jest skandaliczny, inni że całkiem zabawny albo dziwny. Co prawda, Nekoś nie należy do typowych kobiet tego świata, mimo udanie pokazanych atutów, bogate wnętrze też chce się pokazać! Jest dziwna, czemu? Opisać to można zaciekawieniem i dziwnym słownictwem, w trakcie rozmowy nie trudno jej palnąć coś bardzo krępującego, jest bardzo pewna siebie i odważna przez ten fakt rzadko obawia się konfliktów i raczej nie zależy jej na ludziach, a dokładnie na przyjaźni itp. Skandaliczna? No tak ten dekolt, albo stanie na szczycie szkolnego budynku w samej bieliźnie? Phi! ciepło jest! Nie baczy na zdanie innych, obchodzi ją tylko własne, nie żałuje kompletnie niczego a jej wyjebanizm jest na poziomie. Zabawna? Fakt faktem, tyle co ona potrafi zrobić, to raczej człowiek by nie spełnił jej wymagań, tańcząc, skacząc czy śpiewając potrafi odwalić masę różnych rzeczy, które dla niej są naturalne, a dla innych śmieszne bądź idiotyczne. Weźmy za przykład, kto normalny gna przez pół wsi za ptaszkiem? Lub łazi za kimś bo ma coś co jej się podoba, a daj boże bo dał by jej coś pysznego. Lub tuli do piersi, a zważając ze ma czym oddychać to jednak może być dziwne. Neko można powiedzieć, uczy się życia wśród ludzi i innych stworzonek.
★ Biografia: -Oniiiii-chan! Oniiiiii-chan
Nagle ciszę poranka przerwało nawoływanie. Mała dziewczynka o długich śnieżnobiałych włosach szukała swojego starszego braciszka, który miał właśnie zacząć trening. Uwielbiała patrzeć na wysiłki jego pokemonów. Czasem jego stworki były straszne, ale i tak je uwielbiała.
-Hej a co to za pokemonek tak krzyczy?
Zaśmiał się, chłopak o białych włosach i złotych oczach. Sam właśnie niedawno został trenerem. Jego pierwszym partnerem był Charizard z którym rozpoczą swą przygodę gdy ten był jeszcze małym Charmanderem.
-To ja braciszku, nie pokemonek.
Wtuliła się w niego, czując jak ją głaszcze po łepku. Miała tylko jego. Ich rodzice jakiś czas temu wyjechali badać pokemony i mega evolucję ale zaginęli bez żadnych wieści i nie ma o nich żadnych informacji.
-Właśnie będziemy uczyć się nowej rzeczy chcesz zobaczyć?
-Tak!
Machała łapkami w radości, i ucałowała go w policzek. Podziwiała go, był stanowczym jednak opiekuńczym człowiekiem. Uwielbiała bawić się z jego pokemonami. Hondoom, często pilnował jej gdy była zajęta zabawą z jego młodym do tego stopnia że mogła nawet nie zwrócić uwagi że się ściemnia. Choć na początku niezbyt się lubili. Pokemon nie chciał jej słuchać, uważając że jest zbyt dziecinna by miał się jej podporządkować. Jednak czas zrobił swoje i zaczął ją akceptować.
Teraz jednak obserwowała trening brata, jego Houndoom właśnie miał asystować przy treningu mega evolucji charizarda. Była to pierwsza próba przywołania tejże formy. Moc okazała się jednak zbyt duża by smok mógł nad nią zapanować. Wściekły rzucał się na wszystko co było na jego drodze. Nekomi sparliżowana strachem nie mogła się ruszyć z miejsca gdy bestia szarżowała wprost na nią. Podniósł jedną ze swych łap. Ostatnie co pamiętała to pies powalający ją na ziemię.
Otworzyła oczy, była obolała kręciło jej się w głowie. Kojarzyła że była na treningu brata. Oraz te oczy.. pełne obłędu. Nadal się bała.
-Nekoś
Usłyszała głos Naoki. Zdała sobie sprawę że czuwał nad nią. Na jego twarzy malowało się poczucie winy.
-Co się stało braciszku? Dlaczego tu jestem?
Dopytywała się. Wszystko wskazywało na to że była nieprzytomna parę dni choć nadal nie znała powodu. Przecież wiele razy jego pokemony niepotrzebnie ją przestraszyły. Myślała że znów chodzi o jakąś błahostkę.
-No.... Ten
Głos brata drżał chciała już go pocieszyć ale na łóżko wskoczył czarny psiak i lizał ją po policzku powodując napad chichotu.
-A Właśnie Nekoś to twój pierwszy pokemon. Uznaliśmy razem z Greyem że się lubicie.
Psiaki zaszczekały radośnie domagając się pieszczot i patrząc na nią wyczekująco. Nekomi chciała pogłaskać stworki, jednak zdała sobie sprawę że nie może ruszyć jedną ręką. Nie było jej. Zdając sobie z tego sprawę rozpłakała się. Brat zaczął ją pocieszać mówiąc że i tym razem sobie poradzą.
Ciężko jej było przywyknąć do życia bez jednej ręki, ale z pomocą Naoki i pokemonów powoli doszła do siebie. Po paru latach wreszcie uzbierali dość pieniędzy na protezę ręki. Nie był to jednak koniec problemów. Sam przeszczep był bardzo bolesny, a nauka korzystania z niej czasochłonna. Poste czynności jak chociaż trzymanie kubka sprawiły jej wielką trudność. Neko jednak była wytrwała i po paru miesiącach udało jej się ją opanować na tyle by jej brat mógł rozpocząć swą podróż. Mimo że w domu czuła się bardzo dobrze szybko zrozumiała że musi pokazać braciszkowi że sobie poradzi i nie musi się o nią martwić. Tak więc po trzech miesiącach i ona zaczęła wyprawę wraz z Houndour'em wyruszyła przed siebie.
Rodzice wyjechali.
Starszy brat- Naoki Morii, Opiekuńczy wobec siostry, wobec innych bywa wrednawy i nie ufny. Najchętniej by walczył z wszystkimi, a widząc niebezpiecznego poka próbuje go poznać. Bywa zmienny jak pogoda
★ Ciekawostki: -Boi się pokemonów smoków i takich co wygląda jak charizadr
-ma protezę ręki
-uwielbia dobre jedzenie, chętnie próbuje czegoś nowego
-musi co jakiś czas wymieniać części protezy wiec szuka kogoś kto się zna na tym.
-ma własne podejście do życia i pokemonów
-charizard brata jest brzy niej jak baranek by wynagrodzić co zrobił.
-Wygląda i zachowuje się bardziej jak zwierze niż człowiek.
-nie wie ze ją znaleźli w lesie jako dziecko. Wiec nic nie wie o przeszłości.
-przez co czym jest łatwiej nawiązuje kontakt z pokami, w sumie moze sama nim jest po części. prze co czasem jakieś stworek sam ja znajduje i wychodzą kłopoty.
-ma lepsze zmysły niż ludzi
★ Cele/marzenia: -szuka brata, chce mu udowodnić ze sama świetnie sobie poradzi.
-szuka rodziców
-co chwile coś innego
-By udowodnić bratu ze jest lepsza od niego.
POKEMON 
