KIRA - Jeszcze zaimponuję ŚWIATU!

- Ciężki wybór. - usłyszałaś zza swoich pleców.
To była twoja zielonowłosa towarzyszka, która podejmowała jeden z najważniejszych wyborów w swoim życiu i dalej nie była pewna, którego z pokemonów powinna wybrać. Profesor wziął pakunek i schował w kieszeni kitla. Położył lewą rękę na twoim ramieniu i razem podeszliście do Flory.
- Czas na twoją decyzję. - pospieszył ją grzecznie Profesor.
W głowie dziewczyny kołatały się najróżniejsze myśli, ale nagle coś ją drgnęło i jej ręka spoczęła na kuli znajdującej się po prawej stronie stołu.
- A więc Squirtle! Wspaniały wybór na pierwszego pokemona. Weź więc ten pokeball i chodźmy do ogrodu, muszę wam coś pokazać i przy okazji pokażę wam co było w tej przesyłce, na którą tak długo czekałem.
Razem z Oakiem wróciliście do salonu i tym razem skierowaliście się w kierunku szklanych drzwi prowadzących do ogrodu. Było to przepiękne miejsce z wieloma pokemonami biegającymi w koło. Skanowanie wszystkich zajęłoby godziny. Profesor skierował się w kierunku ławki przy której siedział jakiś chłopak i w rękach trzymał żółtego pokemona. Gdy tylko podeszliście bliżej okazało się, że był to bardzo słaby Weepinbell.

W oczach nastolatki na widok słabego Weepinbella pojawiło się współczucie.
- Biedny żółty pokemon, coś mu się stało czy zawsze był taki słabiutki? - zastanawiała się dziewczyna.
Ciekawiło ją czy w środku paczki którą przyniosła dla profesora znajdowało się jakieś lekarstwo dla osłabionego pokemona. Najprawdopodobniej właśnie tak było skoro podeszli akurat do chłopaka z stwrokiem na kolanach. Tak właściwe myśląc o chłopaku czarnowłosa zaczęła się zastanawiać czy jest trenerem Weepinbella, czy jest po prostu asystentem Profersa Oak. Coż w tym momęcię nie było to istotne więc dość szybko o tym zapomniała znowu zwracając uwagę na stworka.

- Oczywiście że nie! Był naprawdę silny, ale teraz jakby zachorował. - odezwał się chłopak.
Widać w nim było burzące się emocje, których nie umiał utrzymać na wodzy.
- Spokojnie Max. Mam już coś czego mu potrzeba.
Profesor wyjął paczuszkę ze swojego kitla i rozwinął starannie. Wraz z Florą przyglądałyście się niezwykłemu przedmiotowi, a właściwie kamieniowi. Wyglądał dość niezwykle. Kamień był jakby zielonka, a na wierzchu był wzór liścia.
- Widzę, że was zaciekawiłem. To jest Leaf Stone. Dzięki niemu można ewoluować niektóre gatunki pokemonów takie jak Weepinbell. - tłumaczył Profesor.
- Nie jestem pewien. - kręcił nosem Max.
Chłopak wyglądał na przejętego i niezbyt chętnego by pokemon ewoluował.
- Musisz mi zaufać. Nie jestem specjalistą od kamieni ewolucyjnych, ale jestem pewien, że to mu pomorze. - kontynuował Oak.
- Pssst. Jak myślisz czemu się waha? Przecież fajnie mieć lepszego pokemona. - zwróciła się do Ciebie Flora.

Nastolatka wzruszyła ramionami. Nie była do końca pewna czemu chłopak się waha, ale pewnie na jego miejscu też nie byłaby pewna.
- Nie wiem, może boi się że to mu zaszkodzi - odpowiedziała niepewnie. Wpatrywała się w słabego Weepinbella. Miała nadzieje że ewolucja pomoże pokemonowi tak jak mówił Profesor Oak. Bała się jednak że ewolucja w tym przypadku mogłaby nie pomóc, ale może Oak miał racje, poniekąd z jakiegoś powodu był tym kim jest. Biedne maleństwo oby wyzdrowiało.

Profesor Oak powoli przyłożył kamień do ciała pokemona. Nagle Weepinbell rozbłysnął jasnym światłem, a kamień jakby wtopił się w jego ciało. Pokemon ewoluował! Było to pierwsza taka sytuacja, którą obserwowałyście na żywo.
- Cudowne! - Wtrąciła Flora.
Ciało pokemona znacząco się powiększyło i blask rozprysł się dookoła ujawniając nową formę pokemona. Przed wami stał Victreebel. Pokemon był sporych rozmiarów dorównywał wzrostowi Profesora. Wyglądał o wiele agresywniej niż jego poprzednie stadium ewolucji, ale gdy tylko zauważył Maxa od razu się do niego przytulił.
- Ach Weeppp, to znaczy Victreebel! - cieszył się Max.
- Profesorze czemu tak nagle ozdrowiał?
- Już wam to wszystkim wytłumaczę. Weepinbell był bardzo dobrze wytrenowanym pokemon i prawdopodobnie jednym z najpotężniejszych z drużyny Maxa. Jednak wygląda na to, że ta moc mu przeszkadzała i potrzebował ewolucji, by móc osiągnąć pełnie swego potencjału. Problem polegał na tym, że Weepinbell może ewoluować tylko przez kamień ewolucyjny, a ten jak wiedzie znalazł dla mnie Scott. Czasami pokemony bronią się przed ewolucją i nie chcą tego robić, ale gdy pokemon osiąga maksimum potencjału to musi gdzieś to energię uwolnić. Jednak to tylko hipoteza. - zakończył z uśmiechem Oak.
- Dziękuję Profesorze! Naprawdę wielkie dzięki.
- To nie mi dziękuj, a Kirze i jej bratu.
Max podszedł do Ciebie, chwycił za dłoń i uklęknął.
- Tak bardzo dziękuję! Jak mogę się odwdzięczyć?

- Nnnie musisz,to nic takiego - odpowiedziała dość mocno onieśmielona zachowaniem chłopaka.
Tak właściwe to rzeczywiście nic takiego nie zrobiła, po prostu przeniosła przedmiot z punktu A do punktu B. Nawet nie wiedziała co jest w środku.
- A teraz mmmógłbyś wstać? - zapytała skrępowana.
Cała ta scena wyglądała co najmniej dziwnie, przez co czuła się strasznie dziwnie. Jej twarz pokrył rumieniec. Zrobiło jej się strasznie gorąco i zaczęła się przyglądać jego twarzy. Po kilku minutach jednak stwierdziła że to trochę wyglądało jakby Maxs jej się podobał, więc spojrzała nad trawę pod swoimi stopami. Śliczna zieloniutką trawkę. Ze stresu jej oddech przyspieszył. Miała nadzieje że nikt nie zauważył że strasznie ja to stresuje. Normalnie również była strasznie nieśmiała, ale klęczący przed nią chłopak jeszcze bardziej ją onieśmielał.

- Hej Kira, czy Ty się rumienisz? - wykrzyczała Flora.
Chłopak szybko wstał i również zalał się rumieńcem. Chyba sam nie zdawał sobie sprawy w jakiej niezręcznej sytuacji się znaleźliście. Wtedy śmiechem przerwał wam Profesor.
- No dobrze. Skoro Wszyscy są zadowoleni, pozwólcie że udam się do swoich obowiązków.
Profesor Oak spokojnym krokiem oddalił się od was i wrócił do swojego laboratorium.
- Coś Ty za Romeo? - dopytywała Flora.
- Przepraszam, jestem Max! Mówisz do zeszłorocznego TOP 16 ligi Kanto! W tym roku celuje w mistrzostwo! Zwłaszcza teraz gdy mam Nowego sojusznika w zespole.
- Wysoko stawiasz sobie poprzeczkę - odparła Flora. - Więc sprawdźmy się jeśli jesteś taki mocny.
- Oczywiście, ale nie tutaj. Rozegrajmy mecz dwa na dwa w Viridian City. Mają tam świetne pole treningowe obok Centrum Pokemon. Spotkamy się tam jutro w południe.
- Co Ty na to Kira? My dwie kontra nasz Romeo!
Wszystko zależało od Ciebie.

- Okej - odpowiedziała nieśmiało, nadal patrząc się w trawę.
Tak właściwe walka pomiędzy Maxsem a Florą i Kirą wydawał się dziewczynie z góry przesądzona. Poniekąd Maxs brał już raz udział w lidzę kanto, a obie dziewczyny były początkującymi trenerkami. Lecz nastolatki mogły nabrać doświadczenia walcząc z bardziej doświadzczonym trenerem, a poza tym sama propozycja bitwy wydawała się zbyt kusząca by odmówić. To była również idealna szansa na sprawdzenie możliwościu niedawno złapanego pokemona, tak właściwe skoro już o tym pomyśleć to przydałoby się nadać Rattacie jakieś imie. Pomimo że nazywanie pokemonów nie było obowiązkowe to Kira chciała by każdy z jej towarzysz jakieś posiadał. Po prostu jakoś nie pasowało jej mówienie do swoich pokemonów po ich rasie.

Następnego dnia byłyście już w mieście Viridian. Nie skorzystałaś z noclegu w domu, gdyż rodzice mogliby źle wpłynąć na twoje dalsze chęci podróży. Tę noc spędziłaś w Centrum Pokemon wraz ze swoją nową znajomą Florą. Twoja zielonowłosa przyjaciółka jeszcze na wieczór wypytywała czy Max już się zameldował, ale wyglądało na to, że chłopak przespał tę noc gdzie indziej. Spędzona noc w jednym pokoju była dość krępująca, ale Flora nic sobie z tego nie robiła. Baaa. Nawet nie było o czym pogadać, gdyż dziewczyna ułożyła się na łóżku i momentalnie zasnęła. Gdy otworzyłaś oczy, na jej łóżku zobaczyłaś mały liścik.
"Jestem na dole"
Zebrałaś swoje rzeczy i zeszłaś na dół, gdzie znajdowała się recepcja i parę stolików. Przy jednym z nich siedziała już Flora, która niecierpliwie machała do Ciebie ręką. Podchodzą wyczułaś przepiękną woń naleśników. Dziewczyna zamówiła dużą porcję specjalnie dla was.
- Siadaj i zajadaj, są pyszne! Pielęgniarka zaraz przyniesie nasze pokeballe. Mój starter przeszedł tylko kontrolne badania, ale twoje pokemony na pewno potrzebowały odpoczynku. Jak myślisz jakie pokemony ma Max? Masz już pomysł, którego ze swoich pokemonów użyć?

- Myślałam by wykorzystać Rattate, a... - odpowiedziała chcąc też zapytać dziewczynę o to samo, ale w porę ugryzła się w język.
Przez chwilę zapomniała że jej znajoma ma tylko jednego pokemona. Miała szczęście że w porę sobie o tym przypomniała i nie powiedziała czegoś głupiego. Nastolatka usiadała i wzieła się za jedzenie naleśników. Flora miała rację mówiąc że są pyszne. Jedząc patrzyła się na zielonowłosą dziewczynę chcąc zacząć jakąś rozmowę, jednak nawet nie wiedziała o czym, miała zupełną pustkę w głowie, jak zawsze gdy chciała zacząć jakąś konwersacje. Przydało by się powiedzieć coś więcej niż tylko odpowiadać na pytania zadane przez ludzi z otoczenia.

Obie zajadałyście się wyśmienitym śniadaniem. Naleśniki były cieplutkie i dobrze wysmażone. Flora dodawała do każdego trochę dżemu, by lekko je osłodzić. Spojrzała się w twoim kierunku i gdy tylko przełknęła kolejny kęs zapytała.
- A? O co chodziło? - zapytała dziewczyna. - Wyglądasz na bardzo nieśmiałą, może opowiesz coś o sobie, o rodzinie. Przełamiemy pierwsze lody. W sumie od wczoraj zamieniłaś raptem parę zdań, że tak to szumnie nazwę.
Dziewczyny była rozpromieniona, nie chciała Cię w żadnym stopniu urazić. To po prostu był jej styl bycia. Wieczna gaduła, która zamyka się w sobie, gdy tylko ma jakieś rozterki.

Dziewczyna wzruszyła ramionami.
- Nie jestem zbyt ciekawą osobą, od zawsze mieszkałam w Viridian City, mój ojciec był trenerem, matka pracuje w... - w tym momęcię się zawachała, z jednej strony chciała być szczera jak zawsze, ale z drugiej strony nie chciała opowiadać o swoich problemach rodzinnych osobie którą zna jeden dzień - restauracji, jest kelnerką, a mój brat cóż również jest trenerem, a poza tym chyba nie mam nic do powiedzenia, a czym zajmują się Twoi rodzice, masz jakieś rodzeństwo? - o swojej rodzinie opowiedziała dość opojętnie, zaś zadając pytania brzmiała na zaciekawioną.
Gdy skończyła mówić wróciła do jedzenie czekając na to co odpowie jej Flora.

- Nie jestem jedynaczką. - uśmiechnęła się dziewczyna. - Chyba wiem jak sprawić, żebyś zaczęła więcej mówić. Wystarczy dać Ci coś pysznego do jedzenia.
W tym momencie Flora wybuchła śmiechem. Jednak euforię przerwała zbliżająca się pielęgniarka. Trzymała ona w ręce tackę z trzema pokebalami.
- Proszę bardzo o to twój Squirtle - zwróciła się do Flory. - Jest w idealnej formie. A to twój Squirtle i Rattata.
Kobieta po wręczeniu pokeballi szybko się oddaliła. Wyglądało na to, że dzisiaj w Centrum Pokemon było dużo pracy.
- Hej Squirtle? Zgapiłaś po mnie! - napomknęła Zielonowłosa dziewczyna.
- Cześć dziewczyny i jak gotowe na pojedynek?
Przed waszym stolikiem pojawił się Max. Stanął pewnie i założył ręce na krzyż.
- Jest i nasz Romeo. - odparła Flora.
Chłopak momentalnie stracił na pewności siebie.
- No już już. Nie spal się na buraka. To walczymy czy nie?

Przypominając sobie sytuację z wczoraj dziewczyna lekko się zaczerwieniła. Torche bawiło ją nazywanie Maxsa Romeo, ale z drugiej strony cieszyła się że Flora nie nazywała ją Julią. Dziewczyna szybko wstała trzymając pokeball z Rattatą w jednej ręcę, a Luxuryball z Squirtle włożyła do bocznej kieszonki plecaka. Tak właściwe nadal nie wybrała imienia dla drugiego pokemona, ale może podczas walki wpadnie na jakieś imie dla fioletowego pokemona. Cóż wcześniej czy później przydałoby się jakieś mu nadać.

Wasza trójka udała się na zewnątrz do boiska treningowego należącego do Centrum Pokemon. Białe linie dzielące pole spoczywały na twardej ziemi. Nie było żadnej wody, ani nawet kępki trawy, po prostu czysta ziemia. Maks stanął po jednej stronie zaś Ty i Flora po drugiej.
- Ok, Dawaj Squirtle!
Na placu pojawił się wodny starter dziewczyny.
- Wiem, że jesteście początkujące, dlatego nie użyje moich najsilniejszych pokemonów. Wypróbuję mojego zeszłorocznego rezerwowego z mistrzostw i nową zdobycz, która złapałem w Pallet Twon.
Max wyciągnął dwa dziwne pokeball, jednak stałaś po drugiej stronie boiska i nie widziałaś dokładnie co to był za rodzaj. Spostrzegłaś jedynie niebieski kolor, co było dość niestandardowe, jak na normalnego pokeballa. Na placu boju pojawił się niebieski pokemon ze spiralnym wzorem na brzuchu, a obok niego Rattata! Tak, dokładnie taki sam Rattata jak twój.
- No Kira, dawaj! - szturchnęła Cię Flora.
- Jako że jestem bardziej doświadczonym trenerem pozwolę wam zacząć!


Stan Walki:
Max:
Rattata - 100%
??? - 100%
Kira & Flora
Squirtle (Flora) - 100%
??? (Kira) - 100%