Rogsendia

Liczba postów : 200 Dołączył : 09/03/2019

Witamy w skutym śniegiem i lodem regionie Rogsendii. 167 pokemonów żyjących w tym regionie czeka na odkrycie, przez odważnych trenerów. ponad trzydzieści nowych abilitek, dziesiątki ataków, a także parę przedmiotów i megaewolucji. przygodę zaczniecie w małej środku wioski na pobrzeżach, wybudowanej wokół stacji meteorologicznej.
jeśli to jednak za mało, więcej informacji mogę podać na discordzie lub priv.

Wzór KP:

imię:
wygląd:
wiek:
charakter:
cel:
biografia:

ponad to na koniec kp możecie dołączyć skan pokemona jeśli takiego posiada, albo poprosić o dodanie jakiegoś z mojej generacji. zostawcie pole pod nią puste, aby zacząć bez żadnego

Liczba postów : 503 Dołączył : 10/04/2019

imię: Ronan Wales

wygląd: Chłopak mierzący sto siedemdziesiąt osiem centymetrów wzrostu, posiada ciemnobrązowe, lekko podkręcone włosy i cyjanowe oczy. Jego skóra ma zdrowy odcień, delikatnie opalony, poliki są lekko zaczerwienione. Nie ma żadnych kolczyków, znamion czy blizn, nie licząc tego po szczepionce, jednak jego ciało zdobi akwarelowy tatuaż na ramieniu, który jest kolorowym odbiciem "dłoni" jego podopiecznego.

wiek: 19 lat

charakter: Rodzina, w której się wychował Ronan, może nie należała do najbogatszych, ale z pewnością nauczyła go podstawowych wartości. Szatyn bywa nieogarnięty, co brzmi abstrakcyjnie, patrząc na jego listę osiągnięć w młodości, lecz nie warto się tym kierować: mimo chaotycznego umysłu, jego ciężka praca i determinacja pozwoliła mu na osiągnięcie wielu mniejszych i większych zwycięstw. Jego serduszko znajduje się we właściwym miejscu, przez co ludzie czasami nazywają go naiwnym.

biografia: Wychowany w kochającej i pełnej wsparcia rodzinie, Ronan nigdy nie narzekał na miejsce, z którego pochodzi (Kanto). Jego życie było dość spokojne; chłopak dobrze się uczył, posiadł kilka medali i pucharów za swoje osiągnięcia, choć nie uważa ich za nic wielkiego. Tym bardziej, że jedno z nich to mistrzostwa w gotowaniu juniorów, które zdobył dziesięć lat temu, inne znów to jakieś zawody łyżwiarskie, a kolejny puchar za konkurs na temat zdrowia i bezpieczeństwa.
Miał parę dobrych wspomnień ze znajomymi, parę wycieczek, chociaż krótkich. Swojego pokemona dostał jako prezent od rodziców, gdy ukończył szkołę z wysokim wynikiem. Dziobak nie tylko okazał się on być wspaniałym towarzyszem, lecz również interesującym: chłopak nigdy nie widział takiego okazu w okolicy. Ronan zapragnął zobaczyć nieznany region oraz pokazać pokemonowi dom, z którego pochodzi.

cel:
Poznać nieznany sobie region oraz pokazać pokemonowi dom, z którego pochodzi (i możliwie pokazać hodowle, z której został zabrany?)

- - - - - - - - - - -

Rogsendia Qr6mUPQ

Imię: Blu
Pokemon: Damplytos ♂ -> (ewolucja nieznana)
Pokeball: Luxury Ball
Typ: Water/Grass
Poziom: 5
Ataki:
lvl - Bubble, Tail Whip

Umiejętność:
Quick Bulider - sprawia że pokemon zaczyna walki z defense x2 (3 tury)

Trzyma:

Charakter/historia:
Prezent od rodziców za ukończenie szkoły z dobrymi ocenami. Został kupiony oraz dostarczony przez PC trade aż do Kanto. Damplytos pochodzi z nieznanego Ronanowi regionu. Stworek spokojny, wydaje się nie mieć zmartwień, a dokładniej mówiąc: nie przejmować się kłopotami i nie zajmować długim rozmyślaniem o rzeczach, które nie mają znaczenia. Nie jest leniwy czy rozlazły, jednak zawsze doceni siedzenie z trenerem na kanapie i powolne głaskanie.

Rozmiar: Ordinary
Natura: Relaxed + Def - Spd
Smak: + Sour - Sweet
Data złapania: starter
Trener: Ronan
Przywiązanie: 50 szczęścia

Liczba postów : 75 Dołączył : 15/02/2019

Imię: Sophie Forest
Wiek: 17 lat
Wygląd: Niska dziewczyna o długich blond włosach. Jej oczy są dość jasne, niby w kolorze bursztynu, ale mieszczą się bardziej w brązie. Jak już wcześniej zostało wspomniane - jest dość niska jak na swój wiek i trochę jej to przeszkadza. Ma przebite uszy, a jako kolczyki nosi dwa kolorowe liski, za które łapie się zawsze, gdy czuje się niekomfortowo. Ubiera się w najzwyklejsze ciuchy, jednak w większości przypadków są o rozmiar za duże bądź oversize.

Charakter: Kapryśna osóbka, która bardzo łatwo się denerwuje. Jest wybuchowa i nie potrafi kontrolować swoich emocji, a ma ich sporo. Jest otwarta i często wychodzi z inicjatywą, jeśli chodzi o poznawanie innych osób, chociaż przez swoją chorobę ciężko jej było się z kimkolwiek porozumieć to i tak z nią zawsze było wesoło. Mimo afazji łatwo się z nią "dogadać", ponieważ wiele rozumie, co się do niej mówi, chociaż nie wszystko. Nieco zarozumiała, koniec końców jednak potrafi przyznać się do błędów. Emocjonalnie reaguje na wiele rzeczy, nawet te "mało ważne" dla drugiego człowieka. Jest pełna miłości, ale również złości i rozpaczy.
Biografia: Została porzucona po tym, jak jej rodzice dowiedzieli się, że jest chora. Jej afazja była nie do przeoczenia a rodziców nie było stać na leczenie. Trafiła do sierocińca, gdzie przeżyła większość swojego życia. Chodziła na terapię, jednak ta nie przywróciła jej mowy, jedynie w uniesieniu emocjonalnym potrafi w jakiś sposób się wypowiedzieć, chociaż jej słowa nie są do końca zrozumiałe. W sierocińcu troszczyli się o nią, jak tylko mogli, jednak opieki i tak było zbyt mało dla jednej Sophie. Nauczono ją języka migowego, którym posługuje się tylko, jeśli naprawdę musi coś przekazać, w innym wypadku w każdy inny możliwy sposób stara się przekazać to, co ma na myśli. O wiele lepiej dogadywała się z pokemonami, których było dość dużo w sierocińcu - pomagały opiekować się dziećmi, ale również były pociechą dla opiekunek, które często opadały z sił. Zdarzało się jej także uciekać z jej miejsca zamieszkania, wracała do siebie po jakimś czasie i poszukiwaniach, ale nigdy się tym nie przejmowała.
W końcu uciekła na stałe, spakowała się i ukradła pieniędzy na podróż wraz z zaprzyjaźnionym Meowth, który mimo wszystko nie wybrał się z nią do nieznanego regionu, a wrócił do siebie.
Cel: Odnalezienie siebie, przystąpienie do walk pokemon z liderami danego reginu oraz ułożenie sobie życia w nowym miejscu.

Rogsendia D54f12c-a7094363-2f80-47db-b2a2-3ce1ff274df1.png?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOjdlMGQxODg5ODIyNjQzNzNhNWYwZDQxNWVhMGQyNmUwIiwiaXNzIjoidXJuOmFwcDo3ZTBkMTg4OTgyMjY0MzczYTVmMGQ0MTVlYTBkMjZlMCIsIm9iaiI6W1t7InBhdGgiOiJcL2ZcLzY3YTI2NWQyLTQ1OTItNDFiMS05MzZjLWUyNjMwOWVjZmVlOFwvZDU0ZjEyYy1hNzA5NDM2My0yZjgwLTQ3ZGItYjJhMi0zY2UxZmYyNzRkZjEucG5nIn1dXSwiYXVkIjpbInVybjpzZXJ2aWNlOmZpbGUuZG93bmxvYWQiXX0

Liczba postów : 200 Dołączył : 09/03/2019

Termin zapisów kończy się dziś. o 20:37

Liczba postów : 200 Dołączył : 09/03/2019

koniec

Liczba postów : 200 Dołączył : 09/03/2019

https://youtu.be/JEKQtTxcr8I
Wiadomości prosto z balonu meteo, stacjonującego nad bazą, ponad miastem, ponad chmurami dymu. Mróz ciągle narasta.
Wiatry stają się coraz silniejsze.
Śnieg pada nieustannie, coraz mocniej z każdą minutą.
Czyżbyśmy szykowali się na burzę śnieżną stulecia?
Pytający, i zawsze obecny, pan pogodynka

Na lotnisku anulowali kolejne loty. Nie było odwrotu. Ostatni przylot odbył się... właściwie nie wiadomo kiedy. Chmury przysłaniały cały nieboskłon, oraz słońce, zegarki wskazywały jednak 20:37. Ludzie zaczęli się rozchodzić jak najszybciej do hoteli lub swoich krewnych. Budynek lotniska, był czerwony, toteż wyróżniał się na tle szalejącego śniegu. Z komina buchały czarne chmury, informujące już z dala, iż w środku jest obecny kominek. Najpierw jednak musieliście tam dotrzeć. Autobus który miał was bezpiecznie, a przynajmniej zachowując ciepło, przewieźć spod samolotu do miejsca odbioru bagaży uległ awarii z powodu mrozu. Co gorsza był nowoczesny, i automatyczny-nie posiadał kierowcy. Właśnie zatrzymał się w połowie drogi, a głos z radia poinformował pasażerów o powodzie. W tym was

Liczba postów : 503 Dołączył : 10/04/2019

_____Ronan ubrany był na cebulkę... i mówiąc na cebulkę, mam na myśli na ogromną cebulkę. Warstwa ubrania na kolejnej warstwie i na kolejnej, by zachować jak najwięcej ciepła przy sobie. Brzmiało dość rozsądnie, lecz komiczna część dopiero nastąpi: to ubranie, kurtka dokładniej, powiększała rozmiar chłopaka przynajmniej dwukrotnie w szerokości, sprawiając, że wyglądał jak chodząca, opatulona kulka. Na czas podróży w busie ją zdjął, bo w pojeździe było zdecydowanie cieplej, ale wygląda na to, że ich podróż właśnie się skończyła.
_____Szatyn rozejrzał się wokół, patrząc po pozostałych. Komunikat nie napawał go radością i chłopak nie był do końca pewny, czy zostanie przysłany jakiś inny transport, by ich stąd zabrać, czy powinni radzić sobie na własną rękę. Nie panikował, prędzej był zdezorientowany. Sięgnął po telefon, by sprawdzić, czy jest zasięg i ewentualnie wyszukać na mapie odległości, w jakiej znajdują się od ich lotniska - w końcu chciał odzyskać swoje rzeczy. Mógłby przeżyć bez swojego bagażu, bo najważniejsze miał na sobie, ale wciąż... to są jego rzeczy i trochę się do nich przywiązał, mimo wszystko.

Liczba postów : 75 Dołączył : 15/02/2019

Dziewczyna nie była aż tak ciepło ubrana, uciekła w zasadzie tylko z najpotrzebniejszymi rzeczami. Nie uważała tego za problem, natomiast był nim stojący autobus.
Podniosła się ze swojego miejsca i rozejrzała po innych pasażerach marszcząc brwi delikatnie. Gdyby mogła, pewnie klęłaby teraz pod nosem, zamiast tego robiła to w myślach. Ruszyła w stronę miejsca, gdzie powinien znajdować się kierowca. Dziewczyna wsiadając wcześniej nie zwróciła uwagi na to, że autobus jedzie bez kierowcy, więc gdy zauważyła, że go nie ma, to bardzo się zdziwiła. Na jej twarzy było widać przez co przechodzi, ze zdziwienia, przez konfuzję aż do wyraźnej złości. Tupnęła nogą i wydała z siebie ciche warknięcie. Nie, zdecydowanie się jej to nie podobało, nie zamierzała również czekać na ratunek, więc ruszyła do swojego miejsca i zaczęła zbierać swoje rzeczy.

Liczba postów : 200 Dołączył : 09/03/2019

inni pasażerowie też niebyli zbyt cierpliwi. Ci którzy nie rozebrali się do autobusu, zaczęli wybijać okna i przez nie wychodzić... zostawiając tych nieubranych na mocnym mrozie. Po śniegu łaziły, małe, pająkowate, białe pokemony, zagrzebując się pod grunt przy pierwszym ujrzeniu człowieka. Im szybciej do lotniska, tym szybciej będzie można nie tylko odpocząć chwilę w cieple, lecz także zaktualizować pokedex do regionalnej wersji. Tak, to naprawdę kusiło. Cóż, kurtka na ciałko i w drogę. Nasuwało się tylko pytanie... czy transport bagaży, w którym przewożono pokeballe nie spotkał podobnych problemów?

Liczba postów : 503 Dołączył : 10/04/2019

_____Ronan patrzył na reakcję ludzi, zdezorientowany. Zachowywali się w dość ekstremalny sposób, co szatyn uważał to zachowanie za lekkie przegięcie, ale nikogo nie zamierzał zatrzymywać. Obserwował, nie wiedząc z początku, co zrobić i ocknął się dopiero w momencie, gdy uderzyła w niego fala zimna. Założył swoje nauszniki, kurtkę i opatulił szalikiem, by przetrwać niesprzyjającą pogodę. Wziął resztę rzeczy, które miał przy sobie. To co teraz?... Hm...
_____Rozejrzał się ponownie, lecz zamiast oknem, postanowił sprawdzić, czy drzwi działają. Spróbował ciągnąć, popchnął, starał się przesunąć i... nic. Zero. Potrzebował krótkiej chwili, żeby w jego głowie zamigotała żarówka i turbiny ruszyły. Ah, elektroniczny pojazd. Nie powinien się dziwić, że nie może się wydostać tą drogą.
_____Popatrzył za ludźmi, którzy jeszcze znajdowali się w środku pojazdu lub szykowali do drogi. Jego celem okazała się przyjaźnie wyglądająca dziewczyna @Tomomi (nawet jeśli zła/spięta, Wales pozostawał na to ślepy), do której postanowił podejść i zagadać.
_____- Cześć - powiedział, bo wypadałoby się w pierwszej kolejności przywitać. Miejmy nadzieję, że nieznajoma nie miała nic przeciwko rozmowie z ogromną, opatuloną kulką, której głos częściowo tłumił szalik. - Um... znasz się może na tej okolicy i w którą stronę powinniśmy się wybrać?

Liczba postów : 75 Dołączył : 15/02/2019

Większość osób już opuściła miejsce swojego pobytu, Sophie grzebała po swoich rzeczach, żeby zabrać te najpotrzebniejsze a resztę zostawić. Trochę jej to zajęło i kiedy już się uszykowała, usłyszała, jak ktoś do niej mówi. W zasadzie to zrozumiała wszystko, jednak nim siliła się na jakąś odpowiedź, to przeleciała wzrokiem po raz ostatni po autokarze, może ktoś zostawił coś godnego uwagi?
Skupiła spojrzenie na chłopaku, pokręciła głową na boki, ale po chwili podniosła dłoń i wyciągnęła w stronę, gdzie był przód autokaru, chyba jasne było, że jakieś miasto znajduje się w tamtym kierunku. Po chwili stanęła na jednym z siedzeń tuż obok rozbitego okna i posyłając chłopakowi ostatnie spojrzenie, natychmiast wyskoczyła z pojazdu. Choć wydawać by się mogło, że zrobiła to dość płynnie i szybko, to tak nie wyglądało, na szczęście śnieg był dość miękki i niewiele sobie zrobiła, upadając w niego twarzą, ale nie można powiedzieć, że jej nie bolało. Wydając z siebie jęknięcie bólu, postanowiła się podnieść. Tak, chciała wydać się fajna i super cool, a wyszło jak zawsze. Nie należała do najbardziej zwinnych osób. Odeszła kawałek dalej, ale na tyle, by widzieć i chłopaka i autobus. Wyraźnie na niego czekała. Na chwilę obecną zwracała uwagę na otoczenie na tyle na ile musiała, to znaczy - jeśli nie widziała wyraźnego zagrożenia, to nie miała zamiaru zaprzątać sobie tym głowy. Mógłby się pośpieszyć, stwierdziła do siebie w myślach, jej twarz zrobiła się czerwona od upadku i faktu, że było jej dość zimno.

Liczba postów : 503 Dołączył : 10/04/2019

_____Nie znała odpowiedzi - Ronan uważał to za dość problematyczne, ale wciąż nie tracił nadziei. Przyjął to do wiadomości, a jego myśli podążyły w zupełnie innym kierunku: dlaczego dziewczyna się nie odezwała? Szczególnie wykonując późniejszy gest. Czyżby była nieśmiała? Podszedł do niej dość nagle i bez ostrzeżenia, a niektóre osoby nie znosiły dobrze takich sytuacji.
_____Z takimi rozmyśleniami, upewnił się, że ma wszystko ze sobą i podszedł do okna. Samo wyjście było... czystą gracją. Przez cebulkowate ubranie prawie nie utknął, ale przecisnął się i szczęśliwie o nic nie pokaleczył, a na końcu spadł, niczym pocisk, w miękki śnieg. Wszystko poszło zgodnie z planem!
_____Rozejrzał się po okolicy, widząc blondynkę z wcześniej. Poprawił się... na tyle, na ile mógł, czyli niewiele, po czym ruszył tamtą stronę z uśmiechem. Hm... czy powinien znów zagadać? Albo nie. Może jeśli będzie cicho przez jakiś czas, dziewczyna się do niego przekona? Nie wiedział, ale chwila ciszy na pewno nie zaszkodzi.
_____Żałował tylko, że nie miał przy sobie Blu. Pokazałby mu nowy region już teraz, ale zwiedzanie musi poczekać aż do momentu, kiedy Wales znajdzie swój bagaż.