Trening Garreta

Wkroczyłem na wydzielone pole treningowe, rozglądając się dookoła. Byłem naprawdę pozytywnie zaskoczony wyposażeniem, które tutaj mieli i nie mogłem się doczekać, aż razem z Honedge je przetestujemy. Wypuściłem swojego Pokemona z Pokeballa.
- Cześć. Co powiesz na to, żeby trochę potrenować? - zapytałem swojego podopiecznego. Wiedziałem, że on jest zawsze gotowy do tego typu działań, więc nie spodziewałem się odmowy. Wyjąłem Pokedex, by przyjrzeć się liście ruchów, które mógł poznać. Zastanawiałem się przez dłuższą chwilę, który z nich będzie najbardziej użyteczny. - Nauczymy się dzisiaj Shadow Sneak, co Ty na to? I tak możesz go poznać, jednak w tym momencie będzie nam dużo bardziej potrzebny. Hm... Według Pokedexu, powinieneś wydłużyć swój cień, by następnie zaatakować przeciwnika od tyłu. Póki co skupmy się na pierwszej części. Postaraj się przelać swoją energię w cień i wydłużyć go na tyle, by dotknął jednego z manekinów.

Honedge zrozumiał teorię tego ataku ale nie miał pojęcia w jaki sposób przelać swoją energię w cień.

Zamilkłem na moment, widząc, jak Hondege nie do końca rozumie, jak radzić sobie z poleceniem. Ciężki temat, zwłaszcza, że do tej pory nie zajmowałem się treningiem żadnego Pokemona. Odetchnąłem cicho i starałem się wrócić myślami do dni, które spędziłem z ojcem na ranczu. Zaśmiałem się pod nosem, gdy przypomniałem sobie pewną formułkę.
- Wiesz, mój ojciec zawsze powtarzał, że siła każdego Pokemona jest uśpiona głęboko w nim. Brzmi strasznie oklepanie, ale... może coś w tym jest? W końcu zna się na rzeczy. Może spróbuj mocno się skupić. Wejrzyj wgłąb siebie i... nie wiem, spróbuj znaleźć to źródło? - skrzywiłem się nieco, gdy dotarło do mnie, jak głupio muszę teraz brzmieć, ale naprawdę nie byłem w stanie wymyślić niczego innego.

Pokemonowi niewiele to pomogło i dalej nie wiedział w jaki sposób ma wejść w swój własny cień. Zrezygnowany pokemon miecz "wbił" się w ziemię smutny.



Shadow Sneak(5-20%): 17% +5% (WG)
Ogólny postęp: 42%

Obserwowałem starającego się Pokemona, choć szczerze nie spodziewałem się, by ta rada cokolwiek zmieniła. Widząc, jak po raz kolejny mu nie wychodzi, skrzywiłem się lekko, po czym uśmiechnąłem w stronę zasmuconego miecza.
- Hej, nie przejmuj się. Spróbuj jeszcze raz. Jesteś w końcu duchem, tak? Po prost spróbuj się zdematerializować i może wtedy będzie Ci łatwiej. A gdy już Ci się to uda, przenieś się za manekina i sieknij go przez plecy. - oznajmiłem wesoło, gestem zachęcając go do dalszych prób. Nie mógł się przecież tak łatwo poddać.

Uśmiechnąłem się szeroko, gdy Honedge w końcu pojął, jak wskoczyć do własnego cienia. I to dzięki mojej radzie! Wiem, że do ojca jeszcze wiele mi brakowało, ale moje ego zostało mile połechtane. Najwyraźniej każdy Pokemon potrzebuje innego podejścia. Będę musiał to zapamiętać. Całkiem wartościowa lekcja.
- Dobrze, o to chodziło! Jeszcze raz, musisz to jak najlepiej opanować. Postaraj się teraz wycelować cień w stronę manekina. Jestem pewien, że najtrudniejsze jest już za nami, więc nie zniechęcaj się. - dopingowałem podopiecznego, obserwując jego dalsze starania.

Pokemon wskoczył do swojego cienia bez problemu i tym razem przemieścił się o kilka metrów. Nie dotarł do manekina

Byłem naprawdę zaskoczony tym, jak szybko Honedge radził sobie z ogarnięciem tego ataku. Pokemon po raz kolejny zgrabnie wskoczył w swój cień i ruszył w stronę manekina, jednak nie udało mu się dotrzeć do celu. Przynajmniej nie załamał się tak, jak ostatnio.
- No, prawie się udało! Jesteśmy już blisko celu, jestem tego pewien. Musisz po prostu nieco mocniej się skupić i dać z siebie naprawdę wszystko. Wiem, że potrafisz! Nie raz pokazywałeś mi, że dla Ciebie nie ma granic. Dajesz, jeszcze raz! - dopingowałem latający mieczyk, mając nadzieję, że tym razem wszystko pójdzie zgodnie z planem.

Po kilku dniach znów wracam na tereny treningowe, tym razem z dwoma Pokemonami. Deerling, którą dopiero co złapałem, na pewno przyda się dodatkowy ruch, a Honedge załapie się przy okazji. Wypuściłem podopiecznych ze swoich Pokeballi i wyciągnąłem Pokedex, by dowiedzieć się, czego mogę ich nauczyć.
- Dobra. Honedge, Ty dzisiaj zajmiesz się ćwiczeniem Iron Head. Atak polega na wzmocnieniu głowy, a raczej części ciała, którą atakujesz i naparciem z całych sił na przeciwnika. Wiem, że masz stalowe ciało, jednak zaczniemy od wzmocnienia. Musisz się mocno skupić i wyobrazić sobie, jak pokrywasz się dodatkową, ochronną warstwą metalu. - wyjaśniłem mieczowi, wiedząc, że doskonale da sobie radę z ćwiczeniem.
- Deerling, dla Ciebie przygotowałem dzisiaj Solar Beam. Jest to naprawdę potężny atak, więc pewnie spędzimy tutaj wiele czasu. Na początku jednak skupimy się na zbieraniu energii słonecznej. Ustaw się promieniach i wchłoń energię, poczuj, jak przepływa przez Twoje ciało. - uśmiechnąłem się do swojej podopiecznej, odsuwając się nieco, by dać Pokemonom miejsce na ćwiczenia.

Z zadowoleniem pokiwałem głową, gdy dostrzegłem, jak Honedge delikatnie zalśnił. Dobrze, najwyraźniej nie miał większych problemów ze skupieniem w sobie energii. Ten Pokemon cały czas zaskakiwał mnie tym, z jaką łatwością przychodziło mu poznawanie nowych ataków. Wszystko szybko łapał i zawsze dawał z siebie 100%.
- Honedge, świetnie, jak na początek! Pamiętaj, że warstwa ochronna musi pokryć Cię całego, bo nie masz fizycznej głowy. Przysuń się do manekina i spróbuj go tym razem zaatakować, gdy już wzmocnisz ciało.
Przeniosłem spojrzenie na Deerling, która stała na słońcu i wyglądała na bardzo zadowoloną z życia. Podszedłem nieco bliżej i uśmiechnąłem się.
- Czujesz, jak przepływa przez Ciebie słońce? Skup się na tym, jak grzeje Twoje futerko, jak sprawia, że się rozluźniasz, po czym postaraj się pobrać tą energię, wchłonąć ją do swojego ciała, by Cię wzmocniła.

Przyglądałem się działaniom Pokemonów, próbując wyłapać ewentualne błędy lub rozkojarzenia. Wiedziałem, że ode mnie zależy, jak szybko uda im się opanować nowe ataki, więc naprawdę starałem się dawać z siebie wszystko. Znów skierowałem się w stronę Honedge.
- Musisz naprawdę porządnie się skupić, znaleźć w sobie siłę, dzięki której Twoje ciało stanie się wzmocnione. Wyobraź sobie, że pokrywa Cię warstwa, skorupa, powodująca, że zadasz jeszcze większe obrażenia. - poradziłem mu, po czym zwróciłem się w stronę Deerling.
- Radzisz sobie naprawdę świetnie! Dobra robota. Jesteś częściowo roślinnym Pokemonem, prawda? Spróbuj wsłuchać się w swoją naturę, w głos wszystkiego dookoła. Słońce to przecież dla Ciebie najważniejsza sprawa, prawda? Daje Ci siłę i możliwość wzrostu. Skorzystaj z tego. Zbierz tę energię, jak najwięcej, ile tylko zdołasz!