Trudne początki

Anne właśnie dotarła do miejsce, w którym miała zamiar zacząć trenować razem z Vulpixem. Od jakieś czasu rozmyślała nad tym czy już powinna zacząć trening. Fakt że Vulpix nie był w jej posiadaniu od wczoraj, ale nadal cichy głosik utwierdził ją w przekonaniu, że ten okruszek jest jeszcze za mały. Jednakże jakiś czas temu miała okazję oglądać jedną walkę pokazową miedzy trenerami. Nic wielkiego, zwykły trening. Ale wzrok jej pokemona, oglądając to, jej oczy iskrzyły się jak płatki śniegu w słońcu. W tamtym momencie postanowiła zaryzykować i dać szanse pokemonowi.

- Dobra mała jesteśmy.- zapowiedziała dziewczyna. Wcześniej wspomniany pokemon wydał z siebie okrzyki radości. Dobrze wiedział po co tu przyszły. Była tak podekscytowana, że zeskoczyła z ramienia i zaczęła podskakiwać. Gdyby się tak bliżej przejrzeć to można było to porównać do tańca. Trenerka kucnęła przy naj i spojrzała w jej oczy.

- Wiem że ostatnio niewiele czasu spędzałyśmy razem. Chciałabym więc to dzisiaj nadrobić.- rzekła po czym ciepło się do niej uśmiechała. Pokemon usiadł naprzeciwko niej i odpowiedział tym samym. W takim razie dzisiaj potrenujemy. Chciałabym cię nauczyć ataku Prędkości. Pamiętasz? To podczas tego ataku tworzą się te piękne gwiazdki.- Doskonale wiedziała że pokemon to pamięta. Podczas tej walki trenerów, to właśnie ten atak wzbudził największe zainteresowanie pokemona.

- A teraz ustaw się i pokaż mi co nauczyłaś się podczas obserwacji. - Pokemon zrobił tak jak mu pokazano. Na początku nie kombinował z jakimiś skokami, akrobacjami. Podniósł swój ogon do góry i zaczął gromadzić w nim moc. Anne obserwowała go czujnym wzrokiem. Pokemon bardzo się starał, ale niestety nic z tego nie wyszło.

Vulpix widząc że jej starania niewiele dały, spuściła głowę. Nie lubiła gdy jej coś nie wychodziło, zwłaszcza gdy się bardzo starała. Nie rozumiała czemu użycie takie ataku zupełnie się nie powiodło. Mało tego. Nie poczuła nawet że gromadzi moc. Anne widząc że jej pokemon się lekko podłamał, sama była w kropce. Przecież atak został użyty w ten sam sposób, jaki używał pokemon tego trenera.
- Vulpix nie przejmuj się. Trening czyni mistrza.- rzuciła szybko, by podnieść liska na duchu. Gdyby się już podłamał całkowicie, to nici z treningu.
Sama Anne zaczęła się zastanawiać co może być przyczyną tej całej sytuacji. Przecież większość pokemonów używa ataku Prędkości używając ogona. Ich dość długie ogony pozwalały na swobodny atak. Nagle sobie coś uświadomiła. Przecież ogon Vulpixa jest długi, ale być może nie jest dostosowany do tego ataku. Jest zbyt szeroki, co ogranicza jego manewrowanie. A żeby ruch się udał ogon musi być w ruchu. To jedynie wytłumaczenie, które teraz przyszło do głowy.
Nagle Vulpix zaczął biec w kierunku skały, która stała nieopodal. Dziewczyna patrzyła na nią zaskoczona a jednocześnie zaciekawiona. Pokemon wyskoczył w górę i zaczął gromadzić moc przed swoim pyszczkiem. Po chwili skumulowana moc, zaczęła zmieniać się w iskierki, a iskierki w małe gwiazdki. Po wystrzeleniu ich, Anne miała nadzieje że uda im się zniszczyć skałę, która stała przed nimi. Niestety atak Prędkości nie doleciał do celu. Rozproszył się, tworząc mieniący się pyłek. Mimo że atak się nie udał pokemon jak i trener byli zadowoleni. Nareszcie wiedzieli w jaki sposób rozwiązać ich problem.
- No jasne,przecież nie każdy pokemon musi używać Prędkości ogonem. Taki Cyndaquil przecież nie ma ogona, a jest w stanie się go nauczyć. Świetny pomysł mała.

Choć początkowo trening rzeczywiście nie szedł Vulpix zbyt gładko ani ona ani jej trenerka nie zamierzały się poddać. Wystarczyła jeszcze tylko odrobina wysiłku i kilka dodatkowych godzin treningu, a mały lisek był w stanie wykonać zamach ogonkiem spod którego wyskoczyło coś czemu wprawdzie daleko było do gwiazdek, ale było żółte. Vupix była na dobrej drodze. Teraz wystarczyło dotrenować zamach i sam kształt gwiazdek.

- Świetnie. Widzę ze nauczyłaś się gromadzić moc w ogonie, jak i przy pyszczku. Używaj tego ataku jak ci wygodnie. - dobrze wiedziała, że pokemon wybierze trudniejsza drogę i będzie ćwiczyć zamach ogonem. I tak się też stało. Najpierw ćwiczył technikę zamachu ogonem, by atak był jak najbardziej efektywny.- Pamiętaj o prezencji twojego ogona.- rzekła dziewczyna. Może to trochę za wcześnie by szlifować ruchy pod pokazy, ale Anne uważała, że jeśli nie zacznie się pilnować taki szczegółów od początku, później może być to trudniejsze do opanowania.  

Gdy tak przyglądała się swojemu podopiecznemu widziała, że każde jej słowo bierze na poważnie. Każdy jej ruch, machnięcie ogonem, podskok do góry to pokazywał. Zachowanie również uległo zmianie. Z każdym atakiem jej determinacja rosła. To zawsze imponowało Anne najbardziej. Zawsze zastanawiała się, jak taki mały pokemon, na pozór niegroźny, beztroski, może być czasami tak zawzięty. Jak postawi sobie jakiś cel, to musi go osiągnąć. Dobrze, oby tak dalej. Po kilku razach atakowania w kamień, w końcu gwiazdki nabierały kształtu i blasku, a co najważniejsze siły. Kamień wszem dostał obrażenia, ale to raczej były odpysknięcia niż dziury.

Vulpix dalej trenowała w ten sam sposób, starając się, aby jej atak przybrał kształt wymarzonych gwiazdek. Przed nią nadal była długa droga, ale atak przybrał już nieco bliżą oryginałowi formę.

Była dumna z postępów swojej podopiecznej. Jej ataki wychodziły coraz lepiej. Motywowało ją to do dalszej pracy. Myślała nad czym tu można dodatkowo popracować, by to wszystko prezentowało się jeszcze lepiej niż dotychczas. Jak do tej pory nie przyszło jej nic nowego do głowy, więc pozostało szlifować to nad czym teraz pracowały.

- Spróbuj teraz otoczyć kamień tak by atak Prędkości atakował go ze wszystkich stron, takie wykorzystanie tego ruchy z pewnością przyda nam się w bitwach.- zarządziła dziewczyna. Po wykonaj komendzie jej ruch coraz zbliżał przypominał ten, który zapamiętała, co bardzo ucieszyło trenerkę jak i pokemona.

Vulpix nadal trenowała, starając się, aby gwiazdki okrążyły kamień, a dopiero potem w niego uderzyły. Ich kształt niestety nadal pozostawiał trochę do życzenia, ale ich siła była znacząca jako, że kamień delikatnie się skruszył.

Przyglądając się tak swojemu pokemonowi, dobrze wiedziała, że daleka droga przed nimi. Nauczenie się ataku to jedno, a odpowiednie jego zaprezentowanie to drugie. Jak na razie ostatnią rzeczą o jakiej by myślała to nauka prezentacji ataków. Na razie priorytetem było nauka. Dziewczyna nagle spojrzała na Vulpixa. Widać było, że pokemon chce pokazać jak bardzo się stara, ale kosztem jego siły. Był już zmęczony. Ciężko byłoby się z tym nie zgodzić. Anne zaczęła się zastanawiać, czy powinna przerwać trening. W końcu zdrowie i samopoczucie pokemona najważniejsze. Postanowiła podjąć następujące kroki. Podniosła prawą rękę wysoko w górę, dając znak by pokemon zaprzestał działań.

- Dość.- rzekła. Lisek odwrócił się w jej stronę i spojrzał na nią pytająco. Nie miał pojęcia czemu jego pani przerywa trening, mimo że jest nie skończony. - Musisz odpocząć. Jesteś zmęczona i nie mów że nie.- zarządziła dziewczyna. Szczerze mówiąc sama nie była zadowolona, że musi w tym momencie przerwać, ale nie mogła podjąć innej decyzji. Odwróciła się w stronę Vulpixa tak by mogła wskoczyć jej na ramie. Zrobiła to, ale nie ukrywała faktu, że jest niezadowolona z tego, że już sobie idą. Anne kucnęła i zaczęła zbierać swoje rzeczy z ziemi by spakować je do torby. W momencie, w którym wyciągnęła Pokeballa by odwołać pokemona. Ten natomiast machnął ogonem co spowodowało, że wypadł on z rąk dziewczynie. - Ej co robisz?- spytała ze zdziwieniem.  Po chwili poczuła, jak stworek zeskakuje z jej ramienia i biegnie z powrotem w kierunku skały. Stanął naprzeciw niego i czekał. Czekał na jej komendę. - Ty chcesz dalej trenować? - spytała zaskoczona. Dostrzegła twierdząca odpowiedź, co spowodowało, że poczuła zakłopotanie. Z jednej strony chciała by pokemon odpoczął z drugiej on chciał doprowadzić trening do końca. Niestety Vulpix miał to do siebie, że był strasznie uparty i jak coś sobie postanowi to nie ma z nim dyskusji.  - No dobrze. Użyj jeszcze raz Prędkości.

Vulpix z uporem chciała trenować. Nie zamierzała opuścić pola walki dopóki nie opanuje ruchu. W tym aspekcie była niezwykle uparta. Ćwiczenia przyniosły oczekiwane efekty. Gwiazdek było wiele, a ich kształt niemal idealny. Pozostało doszlifować ruch, aby móc z niego swobodnie korzystać.


* - spóźniony bonus urodzinowy

Anne widziała, że przez ten trening jak do tej pory okazał się najbardziej wymagający ze wszystkich. No ale przecież nowego ataku pokemon nie uczy się codziennie. Była dumna, że w tak krótkim czasie Vulpix opanowała ten atak. Jak tak dalej pójdzie to niedługo opanuje kolejne ataki, co pewnie przypadnie jej do gustu.

- Dobra a teraz pokaż mi czego się nauczyłaś. - pokemon jak na zawołanie zaczął biec w kierunku skały. Następnie skoczył wysoko w górę robiąc salto w powietrzu.

- Uwaga! Atak Prędkości- z pyszczka stworka zaczęły wydobywać się mieniące się gwiazdki, które leciały w kierunku skały, po chwili zaczęły ją otaczać co skutkiem było tego że małe gwiazdki atakowały przeszkodę. Gdy dym upadł, można było dostrzec tylko resztki wcześniej wspomnianej skały.

I wreszcie atak wygląda tak jak w pokedexie. Vulpix wyskakuje w górę, wykonuje zamach ogonem, a w stronę celu wylatuje mrowie żółtych gwiazdek. Udało się!


Vulpix opanowuje Swift!