cherry

Aktualny trening

Thief (TM move)

Musiałyśmy się z lisiczką naprawdę nudzić, skoro zabrałyśmy się za naukę i trening. Cóż, mówi się trudno, trzeba czasem odrobinę pocierpieć, żeby móc potem jeszcze bardziej doceniać chwile w pełni zasłużonej laby. Próbując dojść, od czego by tu zacząć przejrzałam profil startera w Pokedexie i już po kilkunastu minutach starań znalazłam listę dostępnych dla niej ataków. Ma się ten talent, co nie? Gdybym tylko znalazła trochę czasu w swoim napiętym grafiku dnia między jedzeniem, odpoczynkiem i snem, to już byłabym czempionem.
-Dobra, Hexa, chyba masz w swoim arsenale coś w sam raz dla nas - ruch
typu fizycznego, Thief. Cudne określenie, prawda? Z tego, co tu piszą, nazwa nie kłamie i faktycznie można używając go coś zajumać - konkretnie to przedmiot trzymany przez przeciwnika. Brzmi obiecująco, prawda? Siła bazowa tego posunięcia wynosi 60, a typ to mrok, przyda się poznać je przed wizytą w Anistar City. Teoria na szczęście dla nas prezentuje się dość prosto, trzeba staranować wroga i jeśli ma przy sobie coś ciekawego, to szybko mu to zabrać. Brzmi rozsądnie, prawda? No, to spróbujmy to przećwiczyć.
Wyciągnęłam z szopy dziadka Lucjusza starego stracha na wróble i przywiązałam do niego masę poduszek, by częste zderzenia z nim nie okazały się szkodliwe, po czym nakazałam Fennekin wykonać parę uderzeń głową w kukłę z rozbiegu, tak silnie jak da radę.

Fennekin spojrzała ze zgrozą na stracha na wróble, który był naprawdę przerażający i z lekkim oporem zdzieliła go w głowę, swoją głową. Kiedy zauważyła, że strach to tyko kukła i nie zrobi jej krzywdy przystąpił do efektywniejszego treningu. I ten już zakończył się kradzieżą - tych wszystkich źdźbeł słomy który wyleciały z kukły i opadły na ziemię.

No cóż, muszę przyznać, że rozumiem początkowe opory Pokemona przed zbliżeniem się do kukły. Dziadziuś wzorował jej design na wyglądzie swej małżonki, Kunegundy, a powszechnie wiadomo, że moja babcia grzeszyła wszystkim oprócz urody. Po ustawieniu tego stracha na wróble w sadzie nie tylko szpaki przestały przylatywać; robactwo się wyniosło, ruch uliczny wokół się zmniejszył, w ogóle ludzie przestali po zmroku wychodzić z domu, no więc dziadek schował straszydło. Jego legenda jednak nadal działa i do tej pory w promieniu 10km nie widziano żadnego ptaka.
Ale wracając do rzeczy, postanowiłam zmobilizować lisiczkę do odważniejszego działania. Jeśli przy facjacie mojej babci się przemoże, to ani Pokelegendy, ani piekielne demony nie będą stanowiły dla niej wyzwania.
-Hexo, masz za sobą pierwsze starcie z przeciwnikiem, w dodatku całkiem udane, gratulacje - pogłaskałam ją po łebku, po czym wzięłam do ręki skradzione źdźbła. - Pamiętaj, jesteś córką Cerbera, pochodzisz z piekła, to ciebie mają się bać. Wyzwól z siebie całą złą, mroczną energię i ruszaj do ataku, wtedy nikt nie ma szans w starciu z tobą. To my jesteśmy te straszne, wróg to tylko przeszkoda na twojej drodze. Zaatakuj ją i powal, ja cię wspieram. Spróbuj przewrócić stracha, włóż w uderzenie piekielnie dużo siły, a w kradzież dużo lisiego sprytu i zwinności.

Puk, puk. Ja za Chmurka.

Fennekin wsłuchała się w Twoje słowa i niemal poczuła, jak przepływa przez nią cała ta moc. Była nabuzowana i gotowa do działania! Rozpędziła się i popędziła w kierunku stracha na wróble, skoczyła, przygotowała się i... przeleciała obok. Gdy wylądowała na ziemi, rozejrzała się dookoła, nie rozumiejąc, jak mogła nie trafić.

Oho, czyżby jednak te wiśnie w czekoladzie, które razem zajadałyśmy pod drzewem okazały się lekko alkoholizowane? Fennekin nie ma zeza, więc jak inaczej wytłumaczyć chybiony atak? No cóż, zdaża się nawet najlepszym, takim jak my, zwłaszcza, jeśli się po kryjomu po nocach ślęczy nad diabelskimi podręcznikami do czarnej magii,  zamiast spać, tak jak moja lisiczka. Trzeba będzie przypilnować, żeby nie spędzała stu procent czasu wolnego na naukę magii i knucie planów dominacji nad światem, powinna się jednak też odpoczywać. No i wypadałoby popracować nad jej koordynacją, wtedy częściej trafi w cel.
- Nic się nie stało, Hexa, próbujemy dalej! Widzisz, o takiego ducha walki i zaangażowanie mi chodziło. Pamiętaj tylko, że musisz skupić się na celu, nie rozpraszać się. Pokażę ci proste ćwiczenie - narysowałam prostą linię na piasku, a ty przespaceruj się dokładnie wzdłuż niej kilka razy. Potem porzucam ci trochę piłeczkę, a ty będziesz łapać. Na koniec spróbujemy jeszcze raz ze strachem na wróble.

Pokemon wrócił do Ciebie z nieco skruszoną miną, choć doskonale widziałaś te worki pod oczami! Fennekin nie zamierzała się jednak poddawać. Wypięła dumnie pierś i skierowała się w stronę narysowanej przez Ciebie linii, by następnie w skupieniu przejść po niej bez żadnego błędu. I tak kilka razy.