We're always attached to these boring days

Czy istniały bardziej upierdliwe rzeczy, aniżeli miasto przepełnione ludźmi? Ogrom osób, które zdawały się równie istotne, co obojętne dla egzystencji ciemnowłosego. Nie było sposobu, aby Farlan mógł się mniej przejmować obecnością innych. Nie cieszyło go to, jednak z pewnością turyści, czy zwyczajni mieszkańcy Lumiose nie robili na nim większego wrażenia. Zresztą, sam pochodził z tych stron. Co prawda, wszelkie wspomnienia uleciały wraz z biegiem czasu, czy też skryły się głęboko w jego podświadomości. Przynajmniej mógł uniknąć jakiegoś przejawu problematycznej melancholii związanej z pobliskimi ulicami. Tym też sposobem, próbując ignorować wszelkie otoczenie i w myślach złorzecząc wszystkiemu, co tylko wydłużyło jego trasę, chłopak ostatecznie znalazł się na miejscu. Spojrzał przelotnie na swojego towarzysza, upewniając się, że nie będzie mu potrzebny żaden ślusarz, czy inny pracownik budowlany, aby ostatecznie wkroczyć do budynku i... pozwolić sobie na wielce zrezygnowane i targane egzystencjalnymi problemami westchnienie. Zupełnie tak, jakby większość życia miała z niego bezpowrotnie ulecieć.
- Nie szkodzi. Miałem zacząć tu dzisiaj pracę, ale jeśli to problem mogę przyjść jutro, jak profesor już będzie - stwierdził bez krzty większego zapału, nie rozważając nawet opcji, że jego rozmówczyni mogłaby go poinstruować względem jego stanowiska, czy możliwego zatrudnienia. Ilość wysiłku zdawała się odwrotnie proporcjonalna do wszelkich rezultatów, jednak nie w tym rzecz. - Przepraszam za kłopot - dopowiedziałby jeszcze, odwracając się w kierunku wyjścia z raczej prostym i logicznym zamiarem. Nie chciał zawracać kobiecie niepotrzebnego czasu, a do tego raczej nie miałby okazji spotkać tam samego Sycamore. Ponadto próba odnalezienia go w terenie uprzykrzyłaby mu życie na tyle mocno, że nie próbował nawet rozważać tej opcji. Tylko, co to miało oznaczać dla jego pracy? Czy miał mieć teraz wolne? I co miałby zrobić w części miasta, której w sumie nawet nie znał.

___Dziewczyna wydawała się być bardzo zakłopotana reakcją chłopaka, lecz dość szybko oprzytomniała.
- Och, wybacz, ty musisz być Farlan, prawda? Profesor kazał mi odesłać każdą inną osobę, bo... hej, czekaj! - zawołała za Farlanem, jednak ten zdążył już wyjść i odejść... na szczęście niezbyt daleko, gdy dziewczyna wypadła przez drzwi, łapiąc go za kaptur bluzy. Dopiero gdy udało jej się zatrzymać nastolatka, westchnęła i wskazała na budynek, który przed momentem opuścili. - Wyjaśnię ci wszystko w środku, na ulicy... trochę nie wypada wyjawiać takich informacji... ale tak, zaczynasz dzisiaj normalnie.
Rozejrzała się nerwowo, jednak jak na razie nikt na nich nie zwracał uwagi - no, może prócz osób, które musiały ich wyminąć na chodniku oraz Chewtle'a, który z lekką zazdrością spoglądał na śniadą dłoń, która trzymała kaptur Farlana zamiast jego szczęk.