[KP] Hollow

Imię i nazwisko: ??? ??? "Hollow"
Urodziny: Nieznane

Hollow nie pamiętał. Nie pamiętał wielu rzeczy. Nie pamiętał swojego imienia, swoich rodziców. Nie pamiętał twarzy bliskich mu osób. Ba, nie wiedział nawet, czy takowe kiedykolwiek posiadał. Nie pamiętał, kiedy się urodził, ile ma lat. W tych kwestiach jego głowa zionęła pustką podobną do tej, którą widać było w jego oczach. Wiedział jednak, że urodził się w Ionii i od małego miał ciągoty do złodziejstwa. Wiedział też, że pobierał nauki w klasztorze Kinkou, jednak jego jedynym w miarę przejrzystym wspomnieniem z tego okresu była pogoń. Uciekał przed ludźmi, których twarze były zamazane, ściskając w ramionach jeden ze świętych zwojów. Nie wiedział, jak uciekł ani gdzie się potem ukrywał, to nie było ważne. Ważniejsza była treść tekstu. Treść, która miała go poprowadzić do artefaktu, będącego marzeniem każdego złodzieja. Problem w tym, że Amulet Zrujnowanego Króla znajdował się na Shadow Isles.
Kolejnym wspomnieniem mężczyzny jest przytłaczające zimno. Zimno krainy opuszczonej przez wszystkie bóstwa Runeterry, terenu tak wynaturzonego, że bliżej mu do Pustki niż czegokolwiek innego. Złodziej przemierzał Wyspy Cienia, starając się ukryć najlepiej jak potrafił, jednak ciepło jego śmiertelnego ciała było niczym światło, wabiące do siebie roje ciem w letnią noc. Upiory atakowały bez ustanku, przecinając swoimi lodowatymi szponami jego skórę. Gdy był już osłabiony, upiory się wycofały. Złodziej podniósł wzrok, dostrzegając stojącą przed nim, fantomową postać. Pasterz Dusz, trzymający na uwięzi pomniejsze upiory. Mężczyzna sam nie wiedział, skąd to wszystko wiedział. Zupełnie jakby wdychane przez niego powietrze mieszało mu w głowie. A może to po prostu wspomnienia umarłych, przenikające do jego świadomości?
Złodziej podjął samobójczą decyzję. Poświęcił połowę swojego człowieczeństwa, oddając je Pasterzowi w zamian za ochronę. Ból temu towarzyszący już na zawsze wypalił się w jego świadomości. W ten sposób stał się istotą na wpół żywą, na wpół martwą. Pół człowiek, pół upiór. To właśnie w tym momencie stracił znaczną większość swoich wspomnień. Jego jaźń na moment zlała się z mieszkańcami Wysp Cienia, z tymi, którzy odeszli przed wiekami, pochłonięci przez żałobę Zrujnowanego Króla. Gdy wrócił do siebie, stał przed pustym tronem. Po prawej stronie dostrzegł pustą pochwę po mieczu, zapewne skradzionym wiele lat temu. Jednak po drugiej stronie, na podłokietniku, wisiał amulet. Mężczyzna sięgnął po niego drżącymi rękoma, a gdy artefakt zawisł na jego szyi, otaczające go cienie praktycznie wchłonęły jego ciało, otulając dziwnym, niemalże matczynym ciepłem i kryjąc przed wszechobecnymi upiorami.
Dzięki mocy Amuletu, złodziej stał się prawdopodobnie jednym z niewielu ludzi, którym udało się opuścić Wyspy Cienia. Nie był jednak taki, jak wcześniej. W głowie wciąż słyszał szepty upiorów, nie mówiąc już o rosnącej potrzebie zdobywania, gromadzenia. Chciał mieć wszystko. A wszystko mogą zapewnić mu tylko pieniądze. Zdecydował się więc wykorzystać swoje umiejętności.
Nikt w Zaun nie wiedział, skąd wziął się człowiek, którego wkrótce zaczęto nazywać Hollow'em. Wyrósł jak spod ziemi i zatrząsł czarnym rynkiem w posadach, pozbywając się swojej konkurencji bez najmniejszych skrupułów. Pozbywał się swoich wrogów, a Ci świadkowie, którym udawało się przeżyć, opowiadali historie o zimnym, pustym spojrzeniu, wwiercającym się w ich dusze z cienia. Gdy dolną część Piltover niemal pochłonął chaos, tajemniczy zabójca zmienił taktykę. W Zaun rządziły pieniądze i to właśnie dzięki nim udało mu się zdobyć władzę nad pozostałą, przerażoną częścią elit miasta. Sam Hollow podobno zaszył się gdzieś na wyższych poziomach, władając czarnym rynkiem z cienia. Wszelkie transakcje przechodziły przez niego i jego ludzi. Chodziły słuchy, że co ciekawsze zlecenia wykonywał osobiście.
Ludzka część Hollow'a nie zapomniała o jego ofierze. Rozerwane człowieczeństwo domagało się ponownego połączenia. Złodziej wiedział, że pewnego dnia będzie musiał wrócić na Wyspy Cienia i odzyskać to, co stracił...

Umiejętności: Główna część jego umiejętności pochodzi od Amuletu Zrujnowanego Króla, który pozwala mu dosłownie wtopić się w każdy cień i swobodnie przez nie przemieszczać.
Również jego upiorna strona ma pewne zalety. Jego ciało jest lżejsze, przez co łatwiej jest mu wykonywać akrobacje, których nauczył się jeszcze w klasztorze. Na dodatek ma wyraźnie zwiększoną odporność na wszelkie trucizny i specyfiki, które osłabiają zwykłych śmiertelników. Nie odczuwa również tak wielkiego głodu czy pragnienia, jednak wciąż musi coś raz na jakiś czas zjeść.
Jeśli zaś chodzi o umiejętności walki, są to głównie nawyki, które nabył w czasie szkolenia w Klasztorze, mimo utraty pamięci. Sam do końca nie wie, skąd zna pewne ruchy. Być może jego trening był tak intensywny, że jego mięśnie same to wszystko zapamiętały.