Wybraniec Zapdosa

Arc I: Pierwsze kroki ku wielkości.

Chapter I: Iskra, która wszystko zaczęła

Vermilion City, spokojne miasto u wybrzeży morza. To tu wasza czwórka miała zacząć swoją wielką przygodę. Teraz, gdy dostaliście swe karty trenerów uprawniające do zdobywanie odznak, będących kluczem do ligowych rozgrywek mogliście w końcu nazwać się prawdziwymi trenerami. Wprawdzie początkującymi ale zawsze trenerami. Teraz musieliście zdecydować gdzie pójdziecie w pierwszej kolejności. Co prawda w mieście była siłownia ale rzucanie wyzwania liderowi póki co nie wchodziło w grę. Porucznik Surge nie był dobrym wyborem na start. Weteran wojenny preferował walkę trzy na trzy, a nawet samo spojrzenie na jego Raichu odbierało odwagę większości pokemonów. Na szczęście pobliskie okolice dawały dużo innych możliwości. Trzeba było tylko zdecydować co zrobić najpierw.
- Chyba trzeba wreszcie to powiedzieć – zaczął Simon – Najlepiej zrobimy jak pożegnamy się na starcie. Uniknie nam to bólu rozstania później.
- To smutne ale prawdziwe – zgodził się Michael – Każdy z nas ma to samo marzenie. Zostać najlepszym i choć jesteśmy przyjaciółmi nie powinniśmy znać na wylot naszych postępów i umiejętności.
- W takim razie złóżmy przysięgę – zaproponował Damian – Przysięgnijmy sobie, że zostaniemy przyjaciółmi bez względu na wszystko. Nawet jeśli nasze drogi się rozejdą, a poglądy zaczną diametralnie różnić nigdy o sobie nie zapomnimy i zawsze będziemy gotowi pomóc reszcie. Co wy na to?

- Skoro tak chcecie. - podsumował Lukas - Jednak, jeśli wam to odpowiada, to już teraz możecie mówić mi mistrzu!
Czarnowłosy chłopak przejechał ręką po głowię, przeczesując palcami swoje gęste włosy.
- Damian ma jednak rację. W moim przypadku ta przysięga, będzie obowiązywać, choćby nie wiem co!
Lukas wystawił rękę przed siebie, i złożył dłoń w pięść. Czekał teraz na taki sam gest ze strony reszty swoich przyjaciół. W głowie kołatał mu się pomysł, by udać się na Route 11. Na tejże drodze, miałby rozpocząć polowanie na swojego pierwszego dzikiego pokemona, a także mógłby spokojnie nieco potrenować. Jednak w głębi duszy płakał. Chciał tą przygodę rozpocząć wspólnie. Całkiem inaczej planowali to w młodych latach, ale może reszta ma rację. Może faktycznie rozłąka jest dobrym rozwiązaniem i krokiem do osiągnięcia mistrzostwa!

Każdy po kolei przykładał rękę. Przysięga została zawarta. Chociaż byliście już praktycznie dorosłymi facetami żadnemu z was nie było łatwo się rozstać nawet jeśli była to słuszna decyzja. Twoi przyjaciele ruszali się nerwowo niepewni czy powinni zrobić ten krok. To właśnie wtedy usłyszeliście donośny głos.
- Dobrze, że jesteście. Mój maleńki Michuś zapomniał czegoś ważnego!
To była matka Michaela. Kobieta kroczyła ku wam wymachując zawzięcie jakąś jaskrawą tubką.
- Zapomniałeś płynu do dezynfekcji intymnej – oznajmiła zupełnie niezrażona faktem obecności waszej grupy – i co ja ci mówiłam o zapinaniu kurtki i zakładaniu czapki? Może jeszcze przemyśl tą wyprawę. Nic się nie stanie jak wyruszysz za rok – biadoliła wyciągając ręce by poprawić jego kołnierz.
- Chłopaki idźcie już, proszę – wymamrotał Michael wyraźnie nie chcąc byście byli świadkami kolejnego wywodu jego rodzicielki.
- Ok... - zaczął po chwili wahania Damian – To ja idę potrenować z Bulbasaurem na brzegu. Magicarpie będą idealne na początek, to cześć – powiedział odbiegając.
Damian wymamrotał coś bliżej niezrozumiałego i też udał się w swoją stronę. Sytuacja choć niezręczna pozwoliła wam się wreszcie rozstać.

Patrząc na mamę Michaela, Lukas stwierdził, że jego mama jednak dawała mu znacznie więcej swobody niż przypuszczał. Płyn do dezynfekcji intymnej brzmiał jakoś dziwnie, ale zielonooki chłopak nie zamierzał zagłębiać się w ten temat głębiej.
- No to cóż, na razie! - krzyknął.
Lukas skierować się ku drodze z numerem 11. Miał nadzieję spotkać jakiegoś dzikiego pokemona, by móc coś złapać, bądź potrenować. Marzeniem było spotkać jakiegoś elektrycznego pokemona. To był ważny punkt w drużynie Lukasa, którego nie mogło zabraknąć! Taki Pikachu albo Electabuzz świetnie komponowaliby się z jego Eevee, ale to tylko jego gdybania.

Droga 11 składała się z krętych ścieżek pomiędzy którymi rozciągały się pola zielonych łąk, gęstych traw i kilku drzew. Na jednej z gałęzi siedział mały Pidgey czyszcząc sobie piórka drobnym dziobkiem, a trochę dalej mogłeś dostrzec grupkę bawiących się Rattat. Jednak nigdzie nie było widać żadnego elektrycznego stworka. Te prawdopodobnie żyły w głębszych zakątkach terenu pozostawiając obrzeża bardziej spokojnym stworkom.
- Hej ty – usłyszałeś za sobą czyjś głos – Jesteś trenerem? Jeśli tak to co powiesz na walkę. Niedawno dostałem tego Ekansa i jeszcze nie miałem okazji przetestować jego możliwości.
Za tobą stał dwunastoletni chłopiec, a u jego boku kołysał się fioletowy wąż. Na oko mogłeś stwierdzić, że owy pokemon ma podobne doświadczenie bitewne co Eevee czyli prawie żadne.

Lukas rozglądał się po horyzoncie wypatrując elektrycznych pokemonów, lecz na próżno. Pidgey i Rrattata to nie było coś czego szukał, choć wspominając Raticate'a Rafaela wiedział, że mógłby to być dobry pokemon. Z chwili namysły wyrwało go przywitanie chłopca.
- No hej! Walka pewnie! Ja też mam towarzysza do przetestowania w boju.
Nastolatek odpiął gustownego pokeballa od paska i rzucił przed siebie, oczekując na pojawienie się swojego towarzysza. Lewą ręką chwycił swój pokedex, by przeskanować zarówno Eevee'iego jak i jego fioletowego oponenta.
- Zasady są proste. Jeden na jeden, bez możliwości zmiany. Pasuje Ci to? - zaproponował Lukas.

Chłopiec skinął głową przystając na twoje warunki i ruchem ręki kazał Ekansowi ustawić się w pozycji bojowej.
- Tak przy okazji to jestem Filip – przedstawił się.
Eevee pisnął podekscytowany wyskakując na zewnątrz z czarnego pokeballa. Widać było, że pomimo bycia rozpieszczanym przez twoją babcię nie zatracił instynktu bojowego i teraz chciał pokazać na co go stać. Toteż po zrobieniu rundki wokół twoich stup w celu rozruszania się staną prosto wypinając do góry swój puszysty ogon w oczekiwaniu na komendę.

Jeśli chodzi o pokedex to wyświetlił on takie oto informacje:


Eevee #133 –  pokemon ewolucyjny. Z bliżej nieznanych przyczyn posiada on niestabilny gen umożliwiający mu przemianę w kilka różnych typowo form.


Ekans #23 –  pokemon wąż. Grzechotka na jego ogonie powiększa się z każdą kolejną wylinkę. Dzikie osobniki żywią się jajkami ptasich pokemonów. Zazwyczaj śpi owinięty wokół gałęzi drzewa.

To były dwa pierwsze skany z wieluset. Drobny znak, że w swój podróży spotkałeś te stworzenia. Można tylko zgadywać ile czasu zajmie ci skompletowanie całego ale ten pierwszy krok miałeś już za sobą.
- Jeśli chcesz możesz wykonać pierwszy ruch – zaproponował Filip.

Chłopak rzucił okiem na pokedex.
-Dobrze więc jakby tu rozpocząć. Eevee nie jest dość dobrze wyszkolonym pokemonem. Zna tylko jeden atak ofensywny, ale to musi wystarczyć. - Lukas mówił do siebie w myślach.
-Więc pozwól, że zacznę. Eevee użyj Sand Attack! Pozwoli to zmniejszyć skuteczność ataków Ekansa i zrobi Ci miejsce na wyprowadzeni Tackle, pod osłoną piasku.
Pierwsza komenda musiała być prosta i zrozumiała. Wszak to pierwszy pojedynek jego, jak i jego startera. Młody pokemon miał w zanadrzu jeszcze parę ataków, ale w tej walce musiały mu wystarczyć jeszcze Growl i Tail Whip. Nie było więc mowy o ciekawszych i efektowniejszych kombinacjach, niż proste osłabianie przeciwnika i szukanie miejsca na atak.

Zwykle pierwsza prawdziwa walka to niezwykle ważna i ekscytująca chwila dla pokemonów. Nie inaczej było w przypadku twojego Eevee. Malec tak bardzo chciał się wykazać, że wystrzelony przez niego piasek trafił nie tylko Ekansa ale też ciebie i Filipa.
- Vee – przeprosił szybko zanim zabrał się za atak.
Dalszy przebieg był bardziej pozytywny. Częściowo oślepiony wąż nie mógł dobrze wcelować by owinąć się wokół brązowego pokemona, a kiedy ten rozpędzony zmierzał na niego z rozpędu udało mu się nawet trafić krytycznie. Po prawdzie oberwał na koniec od Poison Sting'a ale na szczęście obeszło się bez zatrucia.

Stan pokemonów:


Poziom: 5
HP: 90%


Poziom: 5
HP: 75%

Wyglądało na to, że Eevee poważnie podszedł do sprawy i chciał się wykazać. W głowie Lukasa zapaliła się żarówka. Miał już obmyśloną kolejną sekwencję, ale nie ma pewności, że Filip ją dobrze skontruje.
- Słuchaj uważnie Eevee. Użyj Growl, by osłabić ataki przeciwnika, następnie uskocz przed kolejnym atakiem i wykonaj Tail Whip. To obniży defensywę przeciwnika na czas walki i rozkojarzy Ekansa, na tyle być mógł wykonać Tackle!
Lukas ściskał pięści z niecierpliwością oczekując na bieg zdarzeń. Wiedział, że Eevee ma przewagę, ale jak długo i jak zaatakuje jego przeciwnik. Gdyż to było najbardziej nurtujące pytanie na ten moment.

Chociaż udało ci się uzyskać na starcie całkiem dobrą przewagę nie wiadomo było jak długo się to utrzyma. Teraz przyszedł czas na drugą turę. Osłabienie ataku za pomocą „Growla” powiodło się lecz przeciwnik przewidział unik bo zamiast atakować prosto Filip zlecił by jego wąż zrobił to z boku. Moment potem Eevee został uwięziony w jego uścisku. Twój pokemon dzielnie kontynuował powierzone mu komendy niestety w tej sytuacji Tail Whip zamiast obniżyć obronę jedynie zamiótł nieco piasku.
- Vee – krzyknął pokemon zdeterminowany by chociaż Tackle mu się powiodło.
I faktycznie uderzył przeciwnika prosto w szczękę powodując, że kolejny Poison sting zamiast w niego trafił w drzewo nieopodal.


Stan pokemonów:


Poziom: 5
HP: 88% + unieruchomienie


Poziom: 5
HP: 62% + obniżony atak

Eevee wpadł w sidła Ekansa i został unieruchomiony. Jednak sytuacja nie była najgorsza, a przynajmniej tak się wydawało.
- Eevee, użyj ogona by odepchnąć się od podłoża i użyj Tackle! - wykrzyczał Lukas
Widać było, że pomysł pokemona z poprzednie tury bardzo mu się spodobał. Chciał jednak zwiększyć siłę Tackle używając ogona, by pokemon mógł się oswobodzić.
- Gdy się wyswobodzisz użyj ponownie Tail Whip, ale tym razem skutecznie, po czym zaatakuj Tackle.
Była to pierwsza walka Lukasa, więc nie miał dużego doświadczenia praktycznie w niczym. Wiedział jednak, że ważnym czynnikiem jest adaptacja w czasie pojedynku i wypatrywanie słabych punktów przeciwnika.

Eevee kiwnął łebkiem i z całej siły, mimo bólu powodowanego przez zaciskającego się wokół niego węża uderzył ponownie. Udało się. Niestety miało to swoją cenę. Atak został wyprowadzony w chwili, gdy Ekans strzelał swym Poison Sting i tym razem doszło do zatrucia.
- Eevee – jęknął z bólu chwiejąc się nieco ale kontynuował polecenia.
Machanie ogonem tym razem się powiodło jednak zostało również skontrowane przez Leer. Oznaczało to, że obrona oby stworków została obniżona. Dobrą stroną dla ciebie był Jadnak fakt, że w przypadku przeciwnika była to już druga słabość biorąc pod uwagę zniwelowany wcześniej atak. Druga próba skorzystania z Tackle się nie powiodła ale to bardziej dlatego, że twój podopieczny instynktownie już odskoczył, gdy Ekans próbując wykorzystać swe długie ciało chciał po raz kolejny się wokół niego opleść.



Poziom: 5
HP: 80% + zatrucie i obniżona obrona


Poziom: 5
HP: 50% + obniżony atak i obrona

Lukas nie spodziewał się ataku Leer, przez co jego podopieczny mógł czuć się zaniepokojony. Jednak było widać, że to Eevee prezentuje się lepiej pomimo zatrucia.
- Słuchaj uważnie Eevee. Świetnie używasz swojego instynktu, więc rób to dalej i przewiduj ataki Ekansa, po czym uderz Tackle! Następnie użyj Sand Attack i wykorzystaj zasłonę do kolejnego Tackle!
Taktyka prosta, lecz to musiało wystarczyć dla niedoświadczonego pokemona. Nie liczyła się wygrana czy przegrana. W tym pojedynku chodziło o zebranie doświadczenia na kolejne przygody i walki. Oczywiście, gdyby udało się wygrać, to lekcja byłaby o wiele weselsza.

Eevee trzymał się dzielnie mimo skutków trucizny, którą musiał teraz odczuwać. Tak jak go prosiłeś zaufał swemu instynktowi. Trzeba było przyznać, że ten go nie zawiódł i kiedy Ekans ruszył w jego stronę odskoczył w tył robiąc całkiem widowiskowe salto po czym z całą siłą natarł na węża.
- Ee – krzyknął strzelając piaskiem.
Niestety wszystko skazywało na to, że brązowy stworek ma kłopoty z poprawnym dysponowaniem tym atakiem bo i tym razem oberwało się piaskiem i wam. Eevee jednak nie wydawał się tym zbytnio zrażony bo wykorzystując powstały zamęt uderzył przeciwnika. Mogłeś być dumny. Tym razem to była zdecydowanie jego tura. Pomijając skutki uboczne trucizny nie odniósł żadnych nowych obrażeń, a sama bitwa zdawała się zmierzać ku końcowi i to na twoją korzyść.  


Poziom: 5
HP: 75% + zatrucie i obniżona obrona


Poziom: 5
HP: 22% + obniżony atak i obrona