Własny kawałek podłogi Raleigh

Wstęp:
Ral położyła się na trawie i zaczęła wpatrywać się w czyste niebo. Słońce zchylało się ku horyzontowi, ale dzięki temu przyrodę przyozdobiła pięknym pomarańczowym odcieniem promieni. Wszystko było takie niewzruszone, nawet woda nie poruszała się. Czas stanął jakby w miejscu. No właśnie - jakby.

Taillow przeleciał z świstem tuż nad nosem dziewczyny. Od kilku dni jego ulubionym zajęciem było wygłupianie się w powietrzy, robienie fikołków, beczek i innych dziwnych rzeczy za pomocą małych skrzydełek. Z pełną prędkością  nurkował w korony drzew, na milimetry wymijał gałęzie oraz liście. Wyglądało to tak, jakby chciał komuś mocno zaimponować, albo ścigał się z jakąś wyimaginowaną postacią. Gdy się zmęczył, lądował na ramieniu trenerki, wziął kilka głębokich oddechów i zaczynał przygodę od początku.

Tak im powoli mijały dni, w kółko to samo. Mało słów, mało czynów, ale wiele przemyśleń i sporo kroków. Raleigh odzyskiwała siły, ale widać po niej było zmęczenie. Gdyby ktoś ich teraz zaatakował, byliby bezbronni. Taillow bowiem nie miał jeszcze wielkich umiejętności bitewnych, a co dopiero ona sama. Mimo tego, miał ogromny potencjał - co było widać dzięki jego energi. Z tej też przyczyny, szybko postanowiono, że może czas wziąć się za prawdziwe "trenowanie pokemonów" i wykorzystać okazję, jaka się napatoczyła.

Trening:
Widać było po pokemonie, że ufa Raleigh po całej sytuacji w ciężarówce. Gdy usiadł na jej ramieniu mógł zauważyć, że przegląda coś w małym urządzonku. Wtedy dziewczyna chwyciła go, usadowiła na swoich kolanach i pokazała kilka obrazków:

- To jest Boomburst. Albo Bumwybuch. I chciałabym, żebyś coś takiego potrafił zrobić. - Przerwała na moment, by dać ptakowi moment, na przetrawienie tego, co powiedziała.  - Wiem, że nie stanie się to od razu. Nie wiem, co o tym sądzisz. Natomiast musimy spróbować.
Po tym odłożyła pokemona na ziemię i sama wstała. Nie za bardzo wiedziała od czego zacząć naukę. Stwierdziła, że w sumie może należy od podstaw. Podeszła po jeden liść, pokazała go ptakowi:
- Bardzo bym chciała, abyś wzbił się w powietrze i spróbował za pomocą skrzydeł odepchnąć ten liść jak najdalej przed siebie. - oznajmiając to uwolniła listek z palców, by Taillow mógł wykonać ćwiczenie.
Chciała sprawdzić, ile miał siły w skrzydłach i czy może wytworzyć tyle energii podczas machania by utworzyć wybuch - potrzebny do ataku.

Dodaj sobie KP, Depozyt i Dziennik do profilu.
-----
Taillow przystąpił do treningu i zaczął machać skrzydełkami. Listek odleciał, jednak sam pokemon był nieco skonfundowany. Był wiatr, więc jego starań nie można było ocenić jednoznacznie. Może spróbujecie z czymś innym?

Done, Dzięki
------


Fantastycznie. Chciała dobrze, nie pomyślała o wietrze. Westchnęła cicho i pokiwała głową.
- Chodzi dokładnie o ten ruch skrzydeł. - odparła, jakby totalnie się nie przejęła powiewem. Nie chciała dać po sobie znać, że coś poszło nie tak. Jakoś trzeba zaczynać, nieprawdaż? Wyciągnęła proste wnioski: póki co, potrzeba coś cięższego, co może dla Taillow sprawić wyzwanie. Również, skoro mamy wiatr - dlaczego by tego nie wykorzystać? Szybko zauważyła, że na każdej wysokości wieje z inną prędkością + drzewa mogą być o tyle użyteczne, że będą od niego osłaniać. Taillow musi się umieć odnaleźć w każdych warunkach.

Raleigh zaczęła posuzkiwanie gałęzi - mniejszych i większych, a także kilku kamieni (niezbyt dużych, by nie były bardzo ciężkie). Podjęła próbę ponowienia ćwiczenia, ale z innymi przedmiotami. Póki co, przenieśli się niedaleko drzew. Raleigh rzucała przedmioty tak, by Taillow je odepchnął w kierunku lasku. Ponownie, chciała sprawdzić, jaka jest jego siła i wzmocnić skrzydła, by wytrzymały mocny wybuch podczas ataku. W momentach mocniejszych podmuchów wiatru, starała się to jakoś wykorzystać i prosić pokemona, by odpychał przedmioty w kieunku przeciwnym do kierunku wiania. No i wykorzystała ostatni wniosek - Taillow został poproszony, by wzbijał się na różne wysokości, w zależności od warunków.

Trochę pracy było, więc trenerka starała się poświęcić odpowiednią ilość czasu i wyjaśniać czego oczekiwała najlepiej jak umiała.

Zmiana przedmiotów służących do treningu była jak najbardziej rozsądna i Taillow to docenił. Cieszył się, że postawiłaś przed nim większe wyzwanie. O ile z gałęziami szło mu całkiem nieźle, tak kamienie stanowiły dla niego problem ze względu na to, że były mniejsze i miały bardziej zwarty kształt, niż gałęzie. Szybciej też opadały, więc ciężko było mu wycelować z odpowiednią szybkością. Większość z nich spadała, zanim pokemon zdążył odpowiednio rozruszać skrzydła.

Pięknie ruszyło do przodu, że aż Raleigh się uśmiechnęła i pogłaskała pokemona, jak nadażyła się okazja. Póki co naprzemiennie rzucała gałęziami i kamieniami, starała się wyselekcjonować by wraz z postępem móc ćwiczyć na większych i większych. Zauważyła, że kamienie dalej stanowią pewnego rodzaju problem dla pokemona, więc postanowiła dalej na na nich skupić. Również zważyła na fakt, że atak de facto nie celuje w jeden konkretny cel, a pewien kierunek.
Zawołała na moment do siebie Taillow i pokazała jej na dłoni kamyki.
- Są małe, ciężkie, zrozumiały fakt. Szybko spadają. Również nasi przeciwnicy będą szybcy i mocni. Poćwiczymy chwilę nad tym. - dodała jej trochę otuchy w jej tego słowa znaczeniu. Była spokojna i zadowolona z progresu. - Podejdźmy na moment bliżej drzewa. Mam pewien pomysł, zobacyzmy, czy wypali.
Chciała znaleźć takie, które jest wysokie, nieotoczone innymi i bez wielu gałęzi. Następnie wzięła kamyk i zaczęła rysować linie na powierzchni kory - de facto mierzyła pewną odległość i co jakiś odstęp malowała kolejną linię. Wymagało to od niej trochę wspinaczki i kombinacji, ale starała się to zrobić najlepiej, jak potrafiła. Obszary numerowała cyframi.
- To powinno pomóc Ci z celnością. Wezmę jakieś białe kamienie i rzucę Ci je w kierunku tego drzewa. Skup się na liniach i na trajektorii lotu kamyczka. Spróbuj zamachnąć się skrzydłami zanim kamyk przekroczy linię i traf odpowiednio w środek obszaru. Pamiętaj, by powoli zacząć kumulować energię w skrzydłach. - odparła. Sama ustawiła obok drzewa i skupiła się na tym, by dobrze przytrafić. Jeżeli to wyćwiczą, będą mogły się skupić na samym wybuchu. Byleby Taillow aktualnie nie rozerwało skrzydeł.

Skupienie się na kamieniach było zdecydowanie dobrym pomysłem. Taillow przystąpił najpierw do zbierania energii w skrzydłach, a później zaczął "strzelać" mocniejszymi powiewami. Oczywiście nie wychodziło mu to perfekcyjnie, ale kilka kamieni udało mu się trafić zgodnie z twoimi wytycznymi. Były postępy.

Prymitywna tarcza pomogła zdecydowanie Pokemonowi w celowaniu w kamyki. Coraz lepiej mu szło, także trenerka rzucała mu cięższe rzeczy. Miała na uwadze fakt, że de facto atak to wybuch, a nie tylko trafienie w pojedynczy cel. Czas więc wprowadzić kolejny element. W trakcie krótkiej przerwy, na małym urządzeniu (bo musiała mieć przecież pokedex chociażby) odtworzyła głośny dźwięk, jaki normalnie powinien towarzyszyć przy Boomburst. (Jeżeli urządzenia nie miała, mogła wrzucić ogromną skałę do stawku by stworzyć ten efekt). Zawołała do Taillow:
- Skup się na dźwięku. Skup się na efekcie wubuchu. Teraz będę rzucała nie tylko pojedyczne kamienia, ale też całą ich garść. Nie musisz trafić konkretnie w to drzewo, ale pamiętaj, by dobrze wycelować skrzydłami, by je odrzucić na daleką odległość. Skupiaj siłę w skrzydłach i w główce. Jeżeli poczujesz jej nagły przypływ... Nie odrzucaj jej!
Po tym krótkim poleceniu przystąpiła do czynów. Rozpoczęła od rzucania kamyczków razem z gałęziami - Taillow wcześniej dobrze z tym szło, więc miała nadzieję, że jak zobaczy gałęzie to zbuduje się psychicznie. Stopniowo starała się rzucać więcej rzeczy z dalszej odległości. Systematycznie powtarzała dzwięk na urządzeniu i mówiła o efekcie wybuchu.

Ładny podpis :>
-----------
Z początku szło ciężko, ale z każdą kolejną próbą Taillow się czuł pewniej. W końcu raz po raz zaczął strzelać powietrznymi wybuchami, które zmiatały kamienie i gałęzie z pola widzenia. Wygląda na to, że atak został pomyślnie nauczony.

Po bardzo długim okresie wypoczynkowym od treningu czas w końcu do nich wrócić. Moje pokemony nie będą silne ciałem i duchem, jeśli będziemy się lenić. Poza tym jest to całkiem fajne zajęcie. Całodobowe leżenie na kanapie i oglądanie programów kulinarnych profesora Oaka już mnie znudziło.
Okazało się, że w miejscu, w którym kiedyś trenowałem, nikogo nie było. Ani tego dziwnego chłopaka ani...Jackie, z którą nawiązałem potężną przyjaźń prawie erotyczną!
Skoro tam nikogo nie ma, to postanowiłem znaleźć coś zupełnie nowego. Może uda mi się poznać jakiegoś nowego trenera lub trenerkę do wspólnego potrenowania. Chwilę mi to zajęło, ale w końcu udało się to zrobić.
Spotkałem drobną czarnowłosą kobitkę trenującą na niewielkiej polanie przy rzece. Bardzo urokliwe miejsce do trenowania, nie ukrywam.
Zanim zacznę tutaj trenować, wypadałoby przywitać się z przyszłą treningową partnerką.

- Cześć! Jestem Michael Thorne, jak widać, jestem umięśniony i wyjątkowo seksowny. Przepraszam za to. Mogę tutaj potrenować?- Spytałem, po czym Ralts wyłączył swoją zdolność, a przed moimi oczami z powrotem pojawił się mrok. Bez czekania na odpowiedź całkiem ładnej trenerki wziąłem się do trenowania razem z moimi pokemonami. Ralts był już gotowy, tylko Pichu leniwie oczekiwał na swój trening w ballu, więc go wypuściłem.

Dzięki naszemu psychicznemu połączeniu Ralts już doskonale wiedział, co ma robić na swoim treningu. W dalszym ciągu trenował sleep talk, ruch usypiający każdego przeciwnika. By robić to efektywniej, Ralts recytował z pamięci książkę napisaną przez znanego profesora Oaka "Jak rozpoznać pidgeya - jak wygląda pidgey".
Ralts tak zanudzał, że sam prawie zasnąłem. Mam nadzieję, że towarzysząca mi trenerka nie zaśnie od tych pierdół.

Potem trenował Pichu. On już nie miał psychicznych zdolności, więc musiałem mu wytłumaczyć, co ma robić. A raczej przypomnieć co robił w trakcie ostatnich treningów.

- Pichu. Twoje zadanie w trakcie tego treningu jest banalnie proste. Po prostu wyskocz wysoko w górę i z całym ciężarem swojego ciała uderz w materac. Nie jesteś teraz zbyt ciężko, ale jako Raichu będziesz naprawdę potężnym pokemonem, na czym ten atak zyska siłę. - Wytłumaczyłem elektrycznej myszy a ta od razu przeszła do treningu. Wyskakiwał naprawdę wysoko, co pozwalało lądować z olbrzymią siłą na materacu. Po udanym treningu wynagrodziłem ciężki trening Pichu 5 wytrawnymi pokeblokami!

+15 do przywiązania dla pichu




Mój ostatnio szkoleniowy raport z tematu Banszi!

Raport szkoleniowy:
Pokemon: Ralts
Trenowany atak: Sleep Talk
Typ ataku: Technical Record (10%-30%)
Aktualny postęp: +30%
Pomoc kolegów: +11%
Postęp ogólny: 43%

Raport szkoleniowy:
Pokemon: Pichu
Trenowany atak: Body Slam
Typ ataku: Technical Record (5%-16%)
Aktualny postęp: +16%
Pomoc kolegów: +10%
Postęp ogólny: 70%

Wstęp:
Z Boomburst poszło bardzo dobrze. Najśmielsze oczekiwania trenerki przerósł fakt, jaki ten Pokemon jest zdolny. W pewnym momencie musiała aż się odsunąć na odpowiednią odległość dla swojego bezpieczeństwa, gdy Pokemon uczył się ataku. Dobrze pokeirowany Taillow miał sporo siły w skrzydłach, a biorąc pod uwagę horror jaki przeżył - była to dobra informacja. Ucieszyło ją też to, że nie stoją w miejscu, a robią śmiałe postępy do przodu - atak bowiem nie był prosty do wyuczenia dla tak małego pokemona. Mogli więc zrobić jednodniową przerwę, by odsapnąć, a następnie wrócić na pole treningowe kontynować dalszą pracę.

Trening:
Tym razem Raleigh siedziała sobie nad wodą i bawiła się pokedexem. Po chwili przywołała swojego pokemona i poprosiła, by usiadł przy niej. Na urządzeniu pokazała mu ten atak:


- To jest Heat Wave. Albo inaczej - Fala Żaru. To jest totalnie inny atak niż te, jakie do tej pory poznałeś. Będzie wymagał od Ciebie użycia energii w innej formie. - wytłumaczyła mu to w sposób, jaki Ona sama to rozumie. - Hmmm... Zamknij oczy na moment. Czujesz to ciepło słońca? Przyjemne promyki, które ogrzewają twoje skrzydełka, twój mały dziobek? Ten żar z nieba? Dokładnie o ten typ energii mi chodzi. Chcę, byś to poczuł.
Raleigh wstała z miejsca. Sama lekko przymknęła oczy, by poczuć miłe ciepełko na policzkach. W tym oto momencie usłyszała kroki i powitanie. Gwałtownie się odwróciła w tym kierunku. Lekko przestraszyła się tym nagłym najściem. Nigdy wcześniej nie widziała tego człowieka. Na pierwszy rzut oka nie wyglądał bardzo przyjaźnie - widać było, że wiele czasu spędzał na siłowni, prężąc swoje muskuły. Z łatwością mógłby ją powalić na ziemię, gdyby chciał, albo dogonić podczas ucieczki. Na dodatek jego słowa wskazywały, że nie grzeszy brakiem pewności siebie. Czy był seksowny? To rzecz bardzo subiektywna. Dla niej osobiście - Michael był przesadzony.
Nieładnie jednak tak oceniać nieznajomych, nawet jeśli tylko z wyglądu. Może jest fajnym kolesiem? Skoro odważył się podejść i zagadać? Cóż. Raleigh cofnęła się o krok podświadomie i z wzrokiem w podłogę odpowiedziała:
- Cześć. Tak, jeżeli nie będziesz mi przeszkadzał, to dlaczego nie... - i po chwili dodała - Nie musisz pytać, to nie moja własność.
W momencie, gdy Michael zapytał, coś momentalnie się w nim zmieniło. Dziewczyna nie wiedziała jeszcze co, ale starała się trzymać swój dystans. Gdy zauważyła, że trener przemówił do swoich pokemonów, ona sama wróciła do swojego Taillow.

- Taillow. Wiem, że trochę to dziwna sytuacja, ale jakoś się dostosujemy. Nie zawsze będziemy sami. - wytłumaczyła spokojnie, patrząc się małemu w oczy - Zaczniemy naukę Heat Wave bardzo podobnie, jak naukę poprzedniego ataku. Jednakże, twój cel będzie teraz inny. Użyję tych gałęzi oraz manekinów z jakimi wcześniej pracowałeś. Teraz twoim celem jest nie wyrzucenie ich daleko daleko, ale podpalenie. To może być ciężkie, ale musisz to wyobrazić sobie w swojej główce. Na sam początek postaraj się je lekko przyżarzyć lub wytworzyć mały dym. Skup energię nie w swoich skrzydłach, a w swoim dziobie, jak na obrazku!


Wracając do Ralts - co za pierdoły opowiadał ten pokemon! Raleigh na dobre rozbolała głowa. Miała wyraźnie kwaśną minę. Był to wynik tego, że poczuła się sennie, lecz nigdy nie potrafiłaspać za dnia. Taka oto ciekawostka o niej. Mimo tego, to był silny pokemon, że potrafił w ten sposób na nią wpłynąć. Pichu również robił wrażenie.

//
Edit - literówki, że aż raziły w oczy. :c Dla waszego bezpieczeństwa i zdrowia.

Nie będę tego nawet opisywał, bo to nic nie wniesie.

serebii napisał:

While it is asleep, the user randomly uses one of the moves it knows.

Jak widzisz, nie na tym polega ten atak, więc nie mogę ci przyznać żadnych procentów i kasuję tamte poprzednie, bo były przyznane błędnie. ._.

Pichu skakał, lądując z coraz większą mocą na materacu. Po kilku powtórzeniach atak wydawał się być naprawdę silny i dopracowany.

Taillow wzniósł się w powietrze i przystąpił do treningu, ale jak przypuszczałaś, ciężko było mu odkryć w sobie całkowicie nową energię. Próbował, aczkolwiek nie poczułaś ani nie zauważyłaś żadnych oznak nagłego wzrostu temperatury i wytworzenia ciepła.

W końcu się udało. Pichu poznał Body Slama, co znaczy, że możemy przejść do nauki kolejnego ataku. Ten atak to... Sleep Talk. Będzie uczył się go prawie równomiernie z Ralts który średnio poradził sobie na poprzednim treningu tego ruchu...

Ralts&Pichu Sleep Talk

-Ok pokemony! Zacznijmy uczyć się tego ruchu od podstaw. Ralts jako tako podstawy zna, bo widział animację w pokedexie, ale dla Pichu jest to kompletnie nowy ruch. Atak polega na używaniu losowego znanego wam ruchu...w trakcie spania. Przydatna kontra na ataki usypiajace was. Dzisiejszy trening będzie polegał na spaniu! Haha!- Wytłumaczyłem pokemonom, po czym ułożyliśmy się do spania na trawie. Najlepszy trening w moim życiu.

Po treningu podszedłem do nowo poznanej trenerki. Mam nadzieję, że nie macnę jej tam, gdzie nie trzeba, bo nie chce przemęczać Ralts, wykorzystując jego wzrok.

- Hej. Jeśli niechcący Cię za coś złapię, to bardzo przepraszam. Jestem niewidomy od urodzenia i dzięki Ralts widzę raz na jakiś czas...- Wytłumaczyłem dziewczynie prężąc mięśnie

Ral wiedziała dobrze, że z tym atakiem może pójść ciężej niż z poprzednim. To była nowość dla małego Taillow. Podeszła do niego i pogłaskała go w geście wsparcia. Nie miała mu za złe, że nie wychodziło. Po prostu jej wyjaśnienia były bardzo okrężne bo sama miała problem z odpowiednimi słowami. Mówienie nigdy nie było jej mocną stroną. Musiała więc spróbować trochę inaczej. Wyciągnęła zapalniczkę i pokazała mu płomień na żywo.
- Oto, jak to wygląda. - stwierdziła krótko. Delikatnie chuchnęła na płomyk, by pokazać, jak podmuch powietrza na niego działa. - Spróbuj to samo zrobić. Za pomocą skrzydełka, albo dziobka. Byleby z daleka. Chuchnij i zobacz, jak żar sunie w kierunku przeciwnika.Tylko uważaj, by samemu się nie poparzyć!
Ćwiczenie miało dwa etapy. Najpierw Taillow mógł się nauczyć kontrolować istniejący ogień. Raleigh podpaliła manekina albo gałązkę by pokemon użył istniejącego ognia. Jeżeli Taillow poczuł się na siłach, mógł zaatakować innego manekina żarem, jaki sam wytworzył. Przeniosła się też z ćwiczeniami bliżej stawku, by było bliżej wody. Ot tak, w razie czego.

Całe jej wątpliwości rozwiały się, gdy Michael wyjaśnił jej, co w nim się "zmieniło". Wprawdzie podszedł trochę dla niej za blisko, ale cofnęła się w bok.
- Nie ma problemu. Bardzo mi przykro... - odparła nieśmiało. - To dobrze, że masz takiego pokemona, który Ci może ulżyć... - nie za bardzo wiedziała, co więcej tutaj dodać. Nastała krótka cisza. - Czy któreś z twoich podopiecznych zna może ognisty atak? Próbuję nauczyć Taillow Heat Wave.

Pokemony przystąpiły do wspólnego treningu i... zasnęły. Ralts próbował użyć przez sen Thunder Punch, ale z miernym skutkiem, bo poraził sam siebie i wstał szybko na równe nogi. Pichu natomiast... spał sobie w najlepsze i chyba nie myślał nawet o tym, żeby czymkolwiek zaatakować.


Pomysł z podpaleniem manekina i trenowania gorącego podmuchu "na sucho" okazał się punktem w dziesiątkę. Dzięki temu Taillow odkrył, że dużo łatwiej będzie mu wysyłać ten atak za pomocą skrzydeł, a nie tak, jak wcześniej mu powiedziałaś, dziobem. Ogarniał już, że musi skrzydłami wysłać falę żaru i gorąca na przeciwnika. Wiedzieliście już przynajmniej, w jakim iść kierunku.