When there’s no more room in hell, the dead will walk the earth

-Nie mam pojęcia po co pani „seksowny” pokemon, ale polecałbym się zatem rozglądać za raltsami płci żeńskiej i Buneary.
Oznajmił Itward przytaczając dwie nazwy zapamiętane z magazynu o „10 najbardziej kontrowersyjnych pokemonach” podczas przechodzenie przez bramę za przyszłą trenerką. Gdy zadała pytanie zastanowił się chwilę by przypomnieć sobie listę pokemonów duchowych i odpowiedział
-phantump’a, zdecydowanie phantump’a. Zwłaszcza że pora dnia nam sprzyja.
Powstrzymał się od pytania gdzie dziewczyna pracuje, choć miał lekkie wrażenie że odpowiedziałaby „na ulicy”. Powstrzymał się też od pytania po co jej ochroniarz bo doskonale znał odpowiedź. Zastanawiał się tylko co ją łączy z damą z hotelu, i czy ta nie próbowała grać roli swatki. Bo jeśli tak, to się jej raczej nie udało.

-Przestań mówić mi per pani! Na pani musiałabym być starą baba albo bardzo bogatą laską a nie jestem żadną z tych. Jestem po prostu cute seksowną loszką z pasją do opiekowania się moim kochanym ogródkiem!- Powiedziała dziewczyna uśmiechając się do Ciebie łobuzersko i rozglądając się po lesie do którego własnie weszliście. Wzdrygnęła się na samą myśl o pokemonie którego wspomniałeś. Chyba nie przepada za stworkami tego typu.
Otaczający was las był bardzo ciemny i wyjątkowo gęsty. Nawet nie zauważyłes mgły której nie było. Towarzysząca Ci dziewczyna podeszła bliżej Ciebie żeby wtulić sie do twojego ramienia.
- Nie wiedziałam że będzie tu tak strasznie. Obejmij mnie proszę bo nie wytrzymam z tego strachu.- Powiedziała. W krzakach nieopodal was coś zaszeleściło...

-A panno może być? Zazwyczaj mówi się „pani” zakładając że kobieta do której się mówi ma męża a...
Nie dokończył. Kobieta zaproponowała mu by ją objął. Na samą myśl przeszły go ciarki. Zamiast skorzystania z propozycji bo cichu wypuścił shuppeta z pokeballa, i pokazał mu swój wskazujący palec przecinający pionowo usta na znak że jak to wypuszczenie cichy ma być. A następnie słysząc szelest w krzakach wyszeptał.
-Przecież sama pani chciała znaleźć sobie pokemona. Ja nie sugerowałem tej pory. Poza tym, ten krzak jest mały, a chyba tylko ursaring w tych lasach mógłby nam zaszkodzić, a te przecież są duże. Jeśli pani tak to martwi zaraz spojrzę...
Podszedł powoli do krzaków, dał znać shuppet'owi by podleciał, po czym samemu przyklęknął i delikatnie rozsunął gałązki jedną ręką, zaciskając drugą na jagodach w kieszeni. Być może to był tylko fałszywy alarm, wiatr, lub coś mu się przewidziało lecz jeśli nie, nie chciał by dziki pokemon odrazu uciekł.

Eh, nazywaj mnie jak chcesz ale proszę, nie nazywaj mnie per pani. Nienawidzę takiego określenia!- Powiedziała po czym jeszcze mocniej przytuliła się do twojego ramienia. Ty podeszłeś do poruszającego się krzaka żeby odkryć to co w nim siedzi i straszy twoją towarzyszkę. Postanowiłeś rozsunąć gałązki rozsądnie myśląc że to nie może być Ursaring który jest jedynym zagrożeniem dla Ciebie i twojej towarzyszki w otaczającym was lesie. Po rozsunięgiu krzaków z nich wyskoczyło coś małego, bardzo podobnego do pokemona. Widziałeś go zaledwie przez krótki moment po czym uciekł głębiej do lasu zostawiając za sobą ścieżkę z opadłych liści. Drzewa reagowały na niego w taki sposób, zrzucały liście a on sam swoją siłą zrzucał z nich gałęie. Twoja towarzyszka wywróciła się na ziemię ze strachu a trzymanie za twoją rękę spowodowało że pociągnęła Cię za sobą.

Wygląd Pokemona:

Itward natychmiast wyrwał się z obięć kobiety, podniósł jagódki które wypadły mu z kieszeni i wstał aby pomóc pannie to zrobić. gdy ona też wstała, otrzepał się, i powiedział do niej:
-pytała mnie panna jakiego pokemona chciałbym tu znaleźć.. i no proszę, akurat się udało. Ten niewidoczny ochroniarz to szczęście? bo to raczej mało prawdopodobne by pokemon pojawił się zaraz po mówieniu o nim. Tak czy siak, skorzystam.
po czym odwrócił się w stronę w którą uciekł phantump i poprosił shuppeta aby spróbował go odszukać. dalej podążał już śladem jego, i zniekształconej natury, licząc że kobieta pójdzie za nim. Nie mógł przegapić szansy złapania ducha a jednocześnie zgubienie kogoś komu miał pomagać nie było dopuszczalne. po kilku krokach obrócił się więc upewniając się że kobieta idzie za nim

Pobiegłeś za uciekającym przed tobą dzikim pokemonowym duchem a twoja towarzysza ruszyła za tobą. Była odrobinę gorsza w leśnych wyprawach więc taki szaleńczy bieg sprawiał jej niemałe trudności ale nie dawała tego po sobie poznać tylko biegła z miną kobiety gotowej zabić za tobą. 
- Zabije tego stworka! Przez niego jestem cała brudna, wywróciłam się na brudną ziemię pełną zarazków i...brudu! Nie daruje mu tego!- Krzyczała za twoimi plecami. Wybiegliście z lasu na małą polankę na której czekał pokemon którego ścigaliście. Pokemon duch lewitował na samym środku a obok niego stał mały Rattata który powarkiwał na was obu. Chyba chce wesprzeć swojego przyjaciela.
- Och! Zobacz Itwardzie! Złap dla mnie tego słodkiego pokemona proszę! Osłab go a ja rzucę w niego pokeballem!

-----------------
Tak, walka 2vs1

-To jest duch, ktoś panią uprzedził.
odpowiedział trenerce Itward.
-Nie chcę z nim walczyć. są inne sposoby.
dodał chwilę przed tym gdy znaleźli się na polance. kobiecie odrazu przypadł do gustu szczurek, i chciała by go osłabił. nie było czasu na spieranie się a więc posłuchał
-shuppet, zakradnij się za rattatę shadow sneak'iem, i go trochę postrasz screechem, nie może ci uciec. jeśli to będzie koniecznie przygnieć jego ogon swoim ciałem
oznajmił pokemonowi po czym samemu zaczął powoli podchodzić do drugiego pokemona, ducha.
-Witaj, duchu lasu. nie chcę ci zrobić krzywdy. może chciałbyś zjeść jagodę hmm?
powiedział wyjmując dwa custapy z kieszeni.
-słodkie, dobre jagody. na znak przyjaźni.

Twój Shuppet zaatakował Rattate Shadow Sneakiem ale wbrew twoim oczekiwaniom atak po prostu nie zadziałał...Rattata jest typu normalnego czyli ataki typu duch nie będą na niego działać.  Użyty przez niego Screech już jak najbardziej zadziałał zmniejszając obronę Rattaty o dwa poziomy po czym próbował przygnieść go swoim ciałem ale nie dawał sobię z tym rady, Rattata był prawie niewiele cięższy ale zawsze - wydostał się spod ciała Shuppeta.
Ty w tym czasie próbowałeś przekonać jego przyjaciela przekupując go jagodami ale zaatakowanie jego przyjaciela. Phantump użył Growth zwiększając atak i specjalny atak po czym zaatakował twojego pokemona duszka Astonishem co było skuteczniejsze niż jego Shadow Sneak użyty na Rattacie.

-Ćśś... nie chcę zrobić ci krzywdy duchu. Wybacz, moja towarzyszka preferuje inne metody, a damom nie wypada odmawiać. shuppet, zluzuj trochę. Po prostu nie daj rattacie uciec, ale staraj się nie wyrządzić mu szkód! czy tyle starczy? Gdybym próbował zaprzestać walki w ogóle miałbym problemy. Może uspokoisz się trochę i zjesz?
Poza komendą dla shuppeta, szeptał do dzikiego phatump’a. Gdy skończył, poruszył lekko ręką w której trzymał jagody. Nie chciał rozzłościć żadnego ducha, próbował pokojowych metod łapania pokemonów.

-Spokojnie... czego w takim razie chcesz? Shuppet, wracaj do pokeball’a, nie powinniśmy chyba atakować fauny lasu, zwłaszcza przy jego obrońcy. Z resztą, duchowymi atakami w sumie nie wiele zdziałamy, a drugi pokemon dla tej paniusi się znajdzie. Nie jestem pewien czy ewolucja tego spełnia jej wymóg „seksowności”. Bez obrazy szczurku.
Ostatnie zdanie zwrócił do rattaty który zapewne ucieknie, resztę zaś do shuppet’a i phantump'a podkreślając jednak przedostatnie stanie tak, by kobieta z którą przyszedł je usłyszała. Gdy jego pokemon był w pokeball’u powrócił do rozmowy z samym dzikim pokemonem.
-Już lepiej? Czy może powinienem zrobić coś jeszcze? Jeśli tak, pokaż mi proszę. Nie chcę ci zrobić nic złego.

Phantump zignorował twoje słowa i razem z szczurzym pokemon odwrócili się do Ciebie plecami i pobiegli w las znikając w krzakach. Pokemony dalej pozostawiały za sobą ślad więc można je jeszcze wyśledzić ale lepiej się z nimi tak długo nie bawić bo w lesie mieszkają nie tylko one. Dzikim pokemon może się nie podobać krzyczenie i bieganie po ich domu!
- O nie! Nie udało nam się! Te pokemony uciekły! Co teraz robimy Itwardzie? Gonimy je dalej czy poddajemy się i uciekamy do miasta- Spytała twoja towarzyszka tuląc się do twojego ramienia i patrząc na miejsce w którym zniknęły dwa dzikie stworki. Dziewczyna wyraźnie chce od Ciebie czegoś więcej niż złapanie dzikiego stworka dla niej, przymila Ci się w dziwny sposób od początku waszej wędrówki po lesie.