Kryształowa jaskinia

I wreszcie się udaje! Duskull z rozmachem uderza o manekina, a ten odchyla się w tył. Pokemona i trenerka wierzyli, że mogą tego dokonać i udało się. Hope z zadowoleniem patrzył na leżącego na ziemi manekina.


Duskull opanowuje Headbutt!

- Wspaniale Hope, udało ci się opanować Headbutt! Na dzisiaj na razie zakończymy trening, a jutro przyjdziemy tutaj znowu, aby znowu potrenować. - szybko pozbierałam manekiny i odstawiłam je pod ścianę, ponieważ na pewno jeszcze się przydadzą w przyszłości, po czym wraz z duszkiem wróciliśmy do siebie.
Następnego dnia przyszliśmy ponownie na nasze prywatne pole ćwiczeniowe.
- W porządku Hope, opanowałeś już jeden ruch wymagający kontaktu fizycznego z celem, teraz spróbujemy szczęścia z kolejnym, a mianowicie Body Slam. Same jego wykonanie nie jest trudne, przy nim również musisz się zmaterializować, jednak zamiast atakować głową używasz przy nim całego swojego ciała, po prostu rzucasz się na przeciwnika i próbujesz go przygnieść. Na sam początek poćwicz chwilę samą materializację, tylko tym razem postaraj się utrzymać ją dłużej niż przy Headbutt.

Duskull potrafił już się materializować, więc pierwsze ćwiczenia nie były dla niego większym wyzwaniem. Bez trudu pojawiał się, dotykał czegoś, po czym niemal znikał. Jak na ducha, bardzo często korzysta z fizycznych ataków. Na pewno zaskoczy tym wielu przeciwników.

- Bardzo dobrze ci idzie Hope, teraz przejdziemy do już trochę trudniejszej części treningu, a mianowicie do samego wykonania Body Slam, który można sprowadzić do krótkiego, prostego opisu: musisz tak jakby wyskoczyć w górę i całym ciężarem swojego ciała przygnieść przeciwnika, aby w ten sposób zadać mu obrażenia. Spójrz. - kładę słomianego manekina na podłodze i się od niego odsuwam na parę metrów, aby następnie wykonać krótki bieg i skoczyć, rozkładając w międzyczasie kończyny na boki, przez co muszę wyglądać jak jakiś zawodnik wrestlingu wykonujący dive. Oczywiście staram się wylądować na kukle, aby nie poobijać się przy kontakcie z ziemią. - Coś takiego musisz zrobić, spróbuj teraz sam to zrobić.

Hope z zainteresowaniem przyglądał się trenerce, kiedy da pokazywała mu atak. Przytakiwał, po czym sam próbował wykonać atak. Wyniósł się w górę, po czym opadał w dół, aż do ... aż przez podłogę. Przez sekundkę trenerka została sama, po czym duszek powoli wyłonił się spod podłogi. Nie spodziewał się, że przez szybkość starci kontrolę nad materializacją.

- Ojoj, a tego to się nie spodziewałam, chociaż ... to nawet logiczne, że przy kładzeniu większej uwagi na jeden element ataku, to wtedy inny się tak jakby zmniejsza. Dobra, to może w takim razie skupisz się na samym walnięciu ciałem w manekina, bez wykonywania skoku czy rozwijaniu szybkości, a dopiero potem stopniowo będzie to zwiększał, w ten sposób nauka Body Slam powinna pójść ci łatwiej. Po prostu zamiast głowy użyj całego ciała. - po zaproponowaniu lekkiej zmiany w ćwiczeniach poprawiam leżącą kukłę, po czym daję znać duszkowi, że może kontynuować.

Hope skupił się więc na manekinie, lecz tym razem nie uderzając go głową, a ciałem. Początkowo przez niego przenikał, ale wkrótce był w stanie się na nim "zatrzymać". Nie można tego nazwać uderzeniem, ale Duskull był na dobrej drodze.

- Właśnie tak Hope, właśnie tak, widzę, że idzie ci coraz lepiej, nie rezygnuj. Myślę, że jak jeszcze trochę poćwiczysz, to będziesz panował nad atakowaniem z równoczesną materializacją na tyle dobrze, że będziesz mógł powolutku, stopniowo zwiększał prędkość. Myślę jednak, że lepiej wcześniej skupić się na uderzeniu po przebyciu jakiegoś dystansu, ponieważ szybkość nie jest raczej aż tak kluczowy przy tym ruchu. - komentuję dotychczasowy wynik starań duszka. - W porządku, przerwij na parę minut i sobie odpocznij, dobrze? Nie chcę, abyś się zamęczył.

Duskull ćwiczył przez kilka dobrych chwil, po czym z ulgą odetchnął, kiedy jego trenerka pozwoliła mu na chwilę odsapnąć. Efekty treningu widać było jednak na manekinie. Wystarczyło spojrzeć na wgniecenia i obdarcia.

- Idzie ci naprawdę dobrze Hope, myślę, że musisz być przynajmniej w połowie drogi, jeśli chodzi o stopień opanowania tego ruchu. To sporo osiągnięcie, patrząc na to, jak krótko go ćwiczysz, normalnie przyswojenie sobie nowego ataku zajmuje więcej czasu. - chwalę małego duszka, w końcu to przecież prawda. Jeszcze chwilę pozwalam mu się odprężyć, zaś w międzyczasie zastępuję zużytego manekina kolejnym, tym razem ze słomy i drewna. - W porządku Hope, kukła już niezbyt się nadaje do treningów, dlatego podniesiemy odrobinę poprzeczkę. Ta tutaj nie jest już tylko z siana, a przez to jest bardziej „materialna". Teraz na tej trochę poćwicz, a ja tymczasem zobaczę, czy można jakoś naprawić poprzednią. Pamiętaj: uderzaj póki co wolno, ale celnie.

- Bardzo dobrze Hope, idzie ci po prostu świetnie, widzę, że nawet zwiększenie poziomu trudności treningu nie powoduje problemów. Nawet dobrze się to składa, ponieważ nie mam wystarczająco dużej ilości materiału na naprawienie tej kukły. - pokazuję Duskullowi rozpadającego się słomianego manekina, którego nie zdołałam doprowadzić do pierwotnego stanu, po czym odkładam jego resztki na bok i wyciągam pewną rzecz z plecaka. - Proszę, przekąś sobie Pokeblocka. - miał on taki lekko suchy posmak, jednak nie był zły. - W porządku, w takim razie powtórka: atakuj manekina całą powierzchnią swego ciała, tylko tym razem spróbuj odrobinę zwiększyć prędkość z jaką to robisz, dobrze?

Duskullowi coraz lepiej idzie atakowanie kukły swoim ciałem. Nadal jednak atak nie taj silny jak chciałaby jego trenerka. Pokeblock bardzo smakował Hope, choć właściwie lubił każdy smak jak wpadnie mu do ust. Podziękował trenerce i wrócił do pracy.

- Wiesz, nie mam zbytnio pomysłu, jak można byłoby poprawić przebieg twojego treningu, ponieważ sama mechanika ruchu nie jest skomplikowana i aby go opanować musisz tak naprawdę skupić się na samym powtarzaniu jednej i tej samej czynności. - Hope pewnie musi być już znudzony robieniem ciągle tego samego, ale niestety nic na to chyba nie zdołamy poradzić, możemy jedynie troszkę utrudnić ćwiczenie. - W porządku, podnieśmy poprzeczkę jeszcze wyżej. Teraz Hope spróbuj zaatakować manekin w taki sam sposób, jaki zaprezentowałam ci atak, czyli rozbieg, skok i uderzenie ciałem. Zobaczymy, jak teraz ci to wyjdzie.

Duskull ponownie spróbował atakować z wyskoku. Tym razem mu się udało, ale niestety atak był słabszy niż kiedy atakował bezpośrednio. Jako, że nie miał ciała, opadanie nie dodawało mu rozpędu. Niemniej nie miał już problemów z zachowaniem namacalności.

- Dobrze byłoby jakoś wykorzystać ten moment opadania do wzmocnienia siły ciosu ... skoro już potrafisz bardzo dobrze zachować materialność, to co powiesz na to, abyś zmaterializował się już na samym początku, zanim weźmiesz rozbieg i spróbujesz zachować ten stan aż do momentu uderzenia ciałem manekina? W ten sposób powinieneś uzyskać trochę większy pęd podczas opadania, czyli równocześnie wywołać silniejsze uderzenie. Już niewiele ci brakuje, abyś w pełni opanował ten ruch, dlatego nie powinieneś mieć większych problemów. Pewnie jeszcze parę minut i będziesz miał ruch w małym paluszku.