Szkolenie Shine

spoczko //
Shine dalej nie liczyła na jakieś wyjątkowe efekty, ale musiała zrobić coś, żeby pokemony bardziej rozumiały jej polecenia. Na razie były dość niedokładne i nieco trudne do wypełnienia, więc powinna im pracę ułatwić. Najpierw jednak zasługiwały na odpowiedni odpoczynek od treningu - im więcej w to wkładały siły tym mniej efektów te treningi przynosiły. Dlatego ogarnęła się i posłała swoim stworkom promienny uśmiech.
- Świetnie sobie radzicie, ale wiecie co? Zasługujecie na odpoczynek. Chodźcie, akurat poprawię sobie makijaż - powiedziała, gestem ręki machając stworkom, żeby jej potowarzyszyły. Po kilkunastu minutach leniuchowania, mogli wrócić do treningów. Chciała poświęcić im wystarczająco uwagi, mniej więcej po równo, ale było to dość ciężkie, bo wybrane ataki różniły się diametralnie.
- Dobrze, Combee. W trakcie odpoczynku sprawdziłam w Pokedexie jak dokładnie powinno wyglądać ruszanie tymi skrzydełkami. Wiem, że twoje wyglądają nieco inaczej i nie są tak duże jak skrzydła pokemonów-ptaków, ale... postaraj się przeciąć nimi powietrze układając je w literkę X. Wyobraź sobie jednak, że temu przecięciu towarzyszy większa siła i nie tylko je przecinasz, ale także wywołujesz potężną falę wiatru układającą się w kształt wspomnianego X-a. Mam nadzieję, że rozumiesz o co chodzi? - spytała, mając nadzieję, że stworek to zrozumie i wykona polecenie najlepiej jak będzie potrafił. Wtedy mogła spokojnie zwrócić się do Pachirisu, który już czekał na wydanie polecenia.
- Pachirisu, ty masz trudniejsze zadanie. Spodziewam się, że dalej masz olbrzymie problemy z wytworzeniem wspomnianego worka na śmieci, ale musisz włożyć w to jak najwięcej siły. Wiem, że to nie atak twojego typu i to dodatkowo utrudnia zadanie, ale... po prostu postaraj sobie wyobrazić, że chcesz tym workiem rzucić w tę Weedle, dlatego musisz go stworzyć. Zamknij oczka, złóż łapki i wyobraź sobie, że udaje ci się to zrobić, że tworzysz ten śmieć, który pozwoli ci w kogoś rzucić. Dasz radę, Pachirisu, jesteś najlepszy! - wydała komendę, mając nadzieję, że dodane na końcu słowa otuchy jakoś pomogą mu się skupić.

Shine patrzyła z dumą na poczynania swoich pokemonów. Wydawałoby się, że nawet Combee, za którą nie przepadała z całego serca, pokazała, że można na nią liczyć. No cóż! Może rzeczywiście powinna podchodzić do swoich podopiecznych nieco inaczej, traktować je bardziej ludzko? Chyba powinna, ale na razie nie miała czasu na taką analizę.
- Dobra, jeszcze jedna rundka i odpoczywamy, kochani. Pachirisu, twój atak jest bardzo ciężki do opanowania, ale zrobiłeś olbrzymie postępy. Teraz możemy spróbować wycelować do jakiejś przeszkody? Na razie staniesz blisko manekina i spróbujesz w niego trafić. Stań tak, żeby nie stać ani za blisko ani za daleko, żeby przypadkiem nie zranić także siebie. Ciężko tym atakiem wycelować, więc musisz po prostu być stosunkowo blisko przeciwnika. Wyobraź sobie więc, że tworzysz ten pocisk i rzucasz nim w manekin przed tobą. - wyjaśniła.
- Combee, ty także radzisz sobie świetnie. Wiem, że jesteś dość niewielka, więc jak na twoje rozmiary, atak jest dość wymagający, ale na pewno sobie poradzisz. Machaj dalej skrzydełkami w ten sposób, ale wyobraź sobie, że energia, którą wywołujesz układa się we wcześniej wspomniane jasnoniebieskie X. Pomyśl sobie, że ten atak bardzo ci się w przyszłości przyda i na pewno wykorzystasz go na wiele ciekawych sposób. Trenuj dalej, a na pewno ci się powiedzie! Pamiętaj, żeby celować w drugi manekin, lataj naprzeciwko niego i po prostu staraj się ten manekin zaatakować. - uśmiechnęła się i usiadła sobie na najbliższej ławeczce, popijając truskawkowego milkszejka.

Shine siedziała sobie chwilę na ławce i popijała milkszejka, jednocześnie obserwując poczynania swoich stworków. Niemniej, zaprosiła je wkrótce do siebie na ławkę, żeby trochę odpoczęły, bo takie wieśniary jak te pokemony nie mogły po prostu pracować zbyt długo. Shine trochę tego nie rozumiała, bo jak była kapitanką cheerleaderek to cały czas wydzierała się na te zdziry z drużyny, które nie potrafiły zrobić poprawnej piramidy... i wcale się nie męczyła, wręcz przeciwnie, świetnie się bawiła! Ale nigdy nie była po drugiej stronie barykady, więc zawsze to inna sytuacja.
Po chwilowym odpoczynku nakazała swoim stworkom kontynuować trneing z nadzieją, że po chwili przerwy efekty będą bardziej zadowalające.
- Powtarzajcie dalej wydane polecenia, na pewno wkrótce uda wam się zrobić coś naprawdę sensownego. Już sobie radzicie świetnie, jesteście naprawdę utalentowani. Wiedzcie, że milkszejki truskawkowe piją utalentowane pokemony.

Pokemony z każdą chwilą radził sobie coraz lepiej. Właściwie jeszcze tylko chwila, i Combee opanuje swój ruch. Pachirisu nie szło już tak świetnie. Widać trujący atak sprawiał mu duże problemy



---
Przypominam o ilości znaków <3

Shine dalej bacznie przyglądała się swoim pokemonom. O ile Combee radziła sobie całkiem nieźle, o tyle Pachrisu wyglądał na coraz bardziej zmęczonego i jeśli dalej będzie go tak męczyć to efekty zmniejszą się diametralnie. Postanowiła więc przycisnąć do samego końca Combee, a jemu trochę ulżyć, pozwalając mu zająć się czymś łatwiejszym.
- Dobrze, naprawdę wam gratuluję. Jesteście super silni i w ogóle, dajecie z siebie wszystko, ale... musimy jeszcze trochę tutaj czasu spędzić. Zacznijmy od ciebie Combee! Postarajmy się teraz sprawić ci ruchomy cel. - po wypowiedzeniu tych słów kazała jakiemuś gościowi-pracownikowi przyprowadzić jej maszynę z poruszającymi się manekinami. - Combee, postaraj się zaatakować każdy z trzech manekinów za pomocą Aircutter. Ich ręce są słabo przyszyte, więc może spróbujesz jakoś je uciąć? Wiem, że cię na to stać, bo jesteś silną, niezależną kobietą. - stwierdziła. Następnie zwróciła się do Pachirisu, przed którym dalej była bardzo długa droga.
- Pachirisu, wiem, że masz problemy z wycelowaniem, więc może będziemy dalej robić coś łatwiejszego, udoskonalimy atak? Wyobrażaj sobie, że tworzysz ten magiczny pocisk, że jest nieco większy niż wcześniej, ale na razie nim nie rzucaj. Po prostu staraj się wykonać te zadanie tak, żeby był nieco mocniejszy niż wcześniej. - wyjaśniła.
Miała nadzieję, że dzięki temu stworek się mniej zmęczy. W końcu samo wyczarowanie takiego śmiecia na pewno zajmowało mu mniej czasu i energii niż poprawne wycelowanie.

Pokemony radziły sobie coraz lepiej, więc Shine uznała, że może przysiąść sobie na ławce i spokojnie obserwować z niej ich poczynania. Jednocześnie starała się dodawać jakieś rady od siebie, pomagać im jak tylko może i generalnie dobrze się z nimi bawić. Właściwie to ten trening lekko ją do tych stworków zbliżył - wcześniej nienawidziła Combee, a po tym jak zaczęła sobie radzić to... wydawała się nieco sympatyczniejsza i bardziej ludzka.
- Dobrze, kontynuujcie po prostu wydane polecenia. Mam nadzieję, że przy odrobinie szczęścia Combee uda się szybko opanować atak i będziemy mogli skupić się na twoim Gunk Shot, Pachirisu. Wiem, że to niesamowicie trudny atak, ale szkoda byłoby teraz z niego rezygnować, warto próbować do skutku - stwierdziła, posłała uśmiech swoim pokemonom i wstała z ławeczki. Następnie stanęła w odpowiedniej odległości i popatrzyła z zaciekawieniem na poczynania trenujących potworków. Radziły sobie nieźle i zauważyła to nawet ona. Może rzeczywiście nie były tak beznadziejne?

Na twarzy Shine pojawił się najprawdziwszy w świecie uśmiech. Wywołało go nic innego jak opanowanie przez Combee Air Cutter. Dziewczyna była z niej autentycznie dumna - nic dziwnego, że szybko do niej podbiegła i od razu zaczęła ją wesoło głaskać.
- Boże, Combee, jesteś świetna. Świetnie sobie z tym poradziłaś! Myślę, że jeśli kiedyś ewoluujesz to osiągniesz naprawdę wiele... jesteś bardzo silnym stworkiem - stwierdziła zafascynowana Shine. - Teraz możesz sobie odpocząć w ballu, ewentualnie polatać gdzieś obok, a ja zajmę się treningiem Pachirisu. - poinformowała stworka, dając mu dwie opcje do wyboru i dostosowując się do niego.
Następnie zwróciła się do Pachirisu, przed którym była niesamowicie długa do pokonania droga, ale... musiał sobie z tym jakoś poradzić. Potrzebował jednak jakichś wskazówek.
- Hm, Pachirisu, świetnie ci idzie, ale musimy zrobić coś jeszcze. Jak już wiesz, Gunk Shot ma szansę zatruć przeciwnika. Musisz po prostu skupić się na tym, żeby wyczarować ten śmieć i dorzucić nim do celu, to jest do manekina. Nie będziemy wiedzieć czy uda się go zatruć, ale na razie nie o to tutaj chodzi. Na dodatek musisz pamiętać, że gdyby zamiast manekina na tym miejscu stał jakiś pokemon to mógłby obronić się za pomocą Protect... Na szczęście na razie nie ma takiego zagrożenia, więc spokojnie celuj w manekin.

Shine dalej uważnie obserwowała poczynania swojego pokemona. Być może postępy nie były piorunujące, ale jeśli spędzą na treningach jeszcze trochę czasu to na pewno uda im się ten ruch opanować. Na razie jednak byli dalej niż bliżej, więc musiała zabić nudę popijając milkszejka truskawkowego, pumpkin spice latte i nagrywając Pachirisu na snapie, jednocześnie jakoś go dopingując. - Och, Pachirisu, właśnie sobie o czymś przypomniałam. Przecież ja jestem cheereladerką! A przynajmniej byłam! - pisnęła podekscytowana. Wpadła na super plan, zniknęła na chwilę i wróciła w różowym stroju czirioski z literką "S". W dłoniach zaś miała pompony, które uchodziły za jeden z najważniejszych trybutów nastolatki. - Dajcie mi P! Dajcie mi A! Dajcie C H I R I S U! PACHIRISU! Dasz sobie radę! - krzyczała, dopingując swojego stworka i tańcząc do znanych sobie choreografii.

Wiewiórce trening szedł dość topornie, pomimo dopingu ze strony swojej trenerki, jednak co się dziwić - ten ruch należał do jednych z najsilniejszych typu trującego, więc opanowanie go nie mogło być proste. Pomimo tego pomiędzy łapkami Pachirisu zaczynał powoli formować się „glutek" o ciemnofioletowym zabarwieniu ...



* Jestem tu jako tymczasowe zastępstwo za V.

Nastolatka zaczynała się na tego głupiego Pachirisu powoli wkurzać. Jakim prawem tak słabo sobie radził? Miała ochotę go po prostu wyrzucić za drzwi, ale tam nie było drzwi, a poza tym to wbrew pozorom go lubiła i musiała zaakceptować jego głupie występki, nawet jeśli strasznie wytrącały ją z równowagi. Postanowiła więc uśmiechnąć się i przerwać dopingowanie.
- Dobra, Pachirisu, lepiej ci szło jak wyobrażałeś sobie, że manekin to twoja znienawidzona zdzirka Weedle. Wyobraź sobie, że... w sumie to sobie nie wyobrażaj. - zniknęła na chwilę i wróciła z manekinem przedstawiającym Weedle. - Przypatrz się tej zdzirce i wyobraź sobie, że chcesz ją zatruć i porządnie uderzyć jakimś obrzydliwym przedmiotem. - zachichotała, bo sama nienawidziła tej głupiej Weedle, która kiedyś chciała zabić jej Pachirisu na Stowarzyszeniu Pięknych Pokemonów. Co ona tam w ogóle robiła? Tylko Pachirisu zasługiwał na wejście do siedziby. - Skupiaj się więc na wyczarowaniu tego czegoś. Pomyśl sobie, że jeśli się uda to na pewno zatłuczesz Weedle.

Pachirisu próbował wkurzyć się na podobiznę Weedle stojącą tuż przed nim, w reakcji na co fioletowa papka zrobiła się odrobinkę większa ...

Shine nie radziła sobie już z trenowaniem Pachirisu i nie chciała dawać mu więcej godzin odpoczynku, ale jeśli naprawdę chciała osiągnąś jakieś efekty to chyba musiała mu trochę odpuścić. Dlatego zdecydowała ze smutkiem w oczach, że rzeczywiście pozwoli mu odpocząć i wypić milkszejka truskawowego dla pokemonów. Było to dość ciekawe rozwiązanie, ale po piętnastominutowym odpoczynku mogli wrócić do pracy. Nastolatka poleciła więc powtarzać pokemonowi wcześniej wydane komendy.
Miała nadzieję, że jeśli jeszcze trochę nad tym ruchem popracują to osiągną nieco większe, bardziej zadowalające efekty.