I spy with my little eye...

Niewiele dało się stwierdzić po słowach nieznajomego. Mimo wszystko, ciemnowłosy udał się pod prysznic z dość wiadomym zamiarem. Pomieszczenie nie należało do sporych, jednak z pewnością wystarczało do załatwienia najprostszych potrzeb. Po ogarnięciu swojej osoby, Raphael mógł wrócić do pokoju, gdzie jego poprzedni towarzysz rozmowy zdawał się smacznie spać. Nawet nieco pochrapywać. Niemniej, sam Xetro nastawił budzik, aby to następnie odpocząć i udać się do krainy snów.

Poranek był dla chłopaka dość specyficzny. Kiedy tylko się obudził, mógł śmiało spostrzec, że przespał swój budzik lub ten zwyczajnie nie zadzwonił. Chłodne powietrze obudziło go, a sam ciemnowłosy mógł śmiało stwierdzić, że zbliżała się powoli ósma godzina. Do tego wszystkiego bagaż jego współlokatora, jak sama jego osoba zdawały się zniknąć. Co więcej, wszelkie plany mógł szlag trafić, bo kiedy tylko jego spojrzenie trafiło na uchylone okno, chłopak mógł zobaczyć, że na zewnątrz sypał śnieg. I to dość mocno. Co jednak mógł z tym począć? I czy jeszcze cokolwiek zostało mu ze śniadania?

Porażka nie wchodziła w grę. Zadanie chłopaka z pewnością nie należało do tych, które dało się ot tak zignorować. Co więcej, jego reputacja z pewnością by na tym ucierpiała. Nieszczęśliwie jedyne kanapki, jakie udało się złapać Raphaelowi były posmarowane pastą rybną, w której znalazły się ze trzy ości uprzykrzające mu ten pośpieszny poczęstunek. Z napojów udało mu się złapać butelkę zielonej herbaty jakiejś podrabianej marki. Niemniej, młody agent mógł opuścić schronisko, aby to zmierzyć się z siłami natury. Pogoda z pewnością nie sprzyjała jakimkolwiek zewnętrznym aktywnością, jednak ludzie musieli jakoś zarobić na chleb, a informator miał przekazać mu odpowiednie wieści względem jego misji. Czy oznaczało to, że będzie czekać tam po wieczność? Najpewniej nie.

Szczęśliwie samo targowisko zdawało się pomyśleć zawczasu. Większość budek posiadało solidny, drewniany daszek, a z niektórych 'domków'-stanowisk biło nawet ciepło. Zupełnie tak, jakby niektórzy zamontowali sobie ogrzewanie. Pierwsze z brzegu oczywiście było stoisko z żywymi choinkami, zaś kolejne były pocztówki oraz ozdoby świąteczne. Dalej dało się dostrzec jakieś budki z żywnością i ciepłymi napojami. Było też jedno stanowisko z jagodami, jednak poczciwa staruszka raczej nie wyglądała na kontakt, czy agentkę. Przynajmniej pogoda zdawała się ciut uspokoić, a czas naglił.