Po trupach do celu...

Bycie członkiem zespołu Rocket zdecydowanie miało swoje zalety. Choćby darmowe wyjazdy w różne zakątki świata. Co prawda nigdy w celach rekreacyjnych, bo zawsze miałem jakąś robotę do wykonania, ale nikt nie zabraniał rozrywek gdy było po wszystkim. W końcu nikogo nie obchodziło co robiłem, dopóki wszystko kończyło się pomyślnie dla szefa, a przecież jedynie to się liczyło. Mój entuzjazm wzmacniał jeszcze fakt, że nareszcie otrzymałem zadanie na miarę swojego potencjału. Czułem się trochę jak jeden z tych dzieciaków rozpoczynających pierwszą przygodę pokemon, które skaczą z radości pod sam sufit. Kolejną miłą rzeczą była zmiana scenerii i wreszcie jakieś nowe widoki, w końcu niecodziennie zdarzała się okazja odwiedzenia egzotycznego kurortu, a takim właśnie było Acapulco. Poza tym wyglądało na to, że załapałem się akurat na miejscowy festiwal magii.
Dopiero zapuszczając się dalej w miasto, zauważyłem z jaką paradą osobliwości mam do czynienia. Zupełnie jakby wszystkie nadnaturalne istoty postanowiły spotkać się właśnie tutaj. W takich warunkach równie dobrze mogłem sobie darować zakładanie czapki. W porównaniu do tych wszystkich przebierańców wyglądałem jak ostoja normalności, ale po co kusić los? Wędrując zatłoczonymi uliczkami, widząc beztroskę ludzi, którzy nie mieli problemu z zaczepieniem kogoś całkiem obcego, uśmiechnąłem sie tylko pod nosem. Takie imprezy masowe stanowiły wręcz wymarzoną okazję do drobnych kradzieży. Pewnie większości tych wesołków szybko zrzedłyby miny, gdyby okazało się, że brakuje im paru stówek lub że zniknał ich cenny pokemon. Powoli zaczynałem rozważać zgarnięcie pierwszego lepszego portfela, czy nawet zmienienie punktu obserwacji na inne miejsce, kiedy moją uwagę przykuła dziewczyna, która zdecydowanie nie podzielała entuzjazmu wcześniej wspomnianego tłumu.
- Nic dziwnego. Jestem z Saffron City, dopiero rozpocząłem swoją podróż.
Odpowiedziałem, nieco zaskoczony, że zdecydowała się tak szybko do mnie zagadać. Przeważnie ta ja robię ten pierwszy krok. Musiałem naprędce ułożyć sobie w głowie jakąś zmyśloną historię, w razie gdyby zechciało jej się wypytywać o szczegóły.
- Właściwie to nie do końca. Magiczne sztuczki to zabawa dobra dla małych dzieciaków. Zresztą sterczenie w tym tłoku i liczenie, że cokolwiek zobaczę to średnia przyjemność. Twoja propozycja brzmi o wiele rozsądniej. Tak w ogóle, mam na imię Oscar.
Dodałem pospiesznie, widząc, że nie czekając na mnie skierowała się do pubu, gdzie rozegrała się nieciekawa scena. Normalnie nie zrobiło by to na mnie żadnego wrażenia, w końcu na misjach wobec wrogów działy się różne rzeczy, jeśli wierzyć w pewnie mocno podkoloryzowane relacje niektórych członków. Nie bez kozery Zespół R określano organizacją przestępczą. Wszystko skończyło się jednak tak szybko, że obyło się bez mojej interwencji, więc aby dodać wiarygodności mojemu wizerunkowi miłego trenera, dbającego o dobro innych, pozostało mi tylko udać troskliwość i oburzenie. Ruszyłem więc za nią do środka.
- Co za bydło. Za grosz kultury. Zdecydowanie nie powinnaś się kręcić sama po takich spelunach. Zresztą widziałaś, co tu się dzieje, jeszcze ci ktoś krzywdę zrobi.