He: Hotheaded

___Zrozumienie, że obecny tutaj Cain nie jest wcale żadną zjawą ani duchem, zajęło mi zdecydowanie za dużo czasu. W zasadzie ogarnąłem to dopiero wtedy, gdy przestałem krzywić się z bólu, którym moje zdezelowane ciało dawało mi znać, żebym przestał się rzucać. Przyznam szczerze, że chyba nawet nie chciałem wiedzieć, co dokładnie mi się stało. Podejrzewam, że wtedy bolało by jeszcze bardziej.
___Miałem krótką chwilę, by przyjrzeć się kartce zostawionej przez Zane'a, jednak wylączyłem się wtedy kompletnie, nieco nieświadomie ignorując przy tym swojego gościa. Nie spodziewałem się takiej propozycji. Bylem pewien, że jeszcze miesiąc temu podarłbym tą kartkę bez żadnego zastanowienia. Bądźmy szczerzy, moje relacje z jakąkolwiek formą władzy były, delikatnie mówiąc, chujowe. Teraz miałem wątpliwości. Z jednej strony - przestałbym bezcelowo błądzić po kolejnych, coraz dziwniejszych miejscach na świecie. Mógłbym zając się czymś pożytecznym. Zacząć nowe życie, w którym być może byłbym potrzebny. Z drugiej - wiedziałem, że Zane ma w tym wszystkim jakiś plan. Nie ufałem mu i nie wiedziałem, czy chcę być częścią tego wszystkiego.
___Z rozmyślań wyrwał mnie Cain, podnoszący pościel i kompletnie bezczelnie pchając się pod nią.
___- Zaraz, co jest?! - warknąłem na niego, jednak było już za późno. Jebany, zmieścił się tam cały. Co tu się w ogóle działo? Zobaczyłem pielęgniarki, biegające po korytarzu i zaglądające do kolejnych sal. Czym prędzej ułożyłem się jak do snu, mając gotową wymówkę na temat tego, co jest ze mną w łóżku. Dalej nie potrafiłem zrozumieć, co do końca się działo i skąd właściwie Cain wiedział, że jestem w szpitalu.

Plan nie był zły. Przynajmniej jego zamysł, bo mogliście być pewni, że nieproszony gość w środku nocy mógłby skutkować poważnymi konsekwencjami. Mogliby nawet wyrzucić Jecka ze szpitala (ciężko powiedzieć jak stała sytuacja z brakiem jego ubezpieczenia), a nie byłoby to nikomu na rękę biorąc pod uwagę, że chłopak ledwo się ruszał.
Niestety... Narośl wielkości samego Jecka pod kołdrą to coś, obok czego nie można było przejść obojętnie. O tym jak bardzoz podejrzanie to wyglądało dowiedzieliście się chwilę później, kiedy przed drzwiami do pokoju stanął jeden z pielęgniarzy. Młody, prawdopodobnie stażysta. Nie zmieniało to jednak faktu, że mógł wejść do pokoju, by skontrolować sytuację. I tak też zrobił.
- Co to ma być...? - Widocznie widział Jecka w łóżku już wcześniej i doskonale wiedział, że chłopak nie mógł tak przytyć dzięki szpitalnemu jedzeniu. Jego komentarz skierowany był oczywiście do pacjenta, ale jeśli ten utrzymywał, że wciąż śpi to sam zdecydował się dotknąć Caina przez kołdrę, żeby sprawdzić jego reakcję.

zaciekawiony stażysta:

___ Cain był cholernym chodzącym chaosem. Gdzie się nie pojawiał, od razu robiło się zamieszanie. Leżałem przykryty kołdrą, zastanawiając się, jak do tego w ogóle doszło. Jakim cudem w szpitalnym łóżku towarzyszył mi właśnie on? Będzie miał się z czego tłumaczyć, tego może być pewien. Póki co musieliśmy jednak zadbać o to, żeby nikt nie wywalił mnie ze szpitala w takim stanie. Z jakiegoś powodu przeżyłem to piekło. Teraz musiałem ten powód znaleźć.
___Drgnąłem, gdy usłyszałem kroki zbliżające się do łóżka, a zaraz potem męski głos, prawdopodobnie jednego ze stażystów. Otworzyłem oczy, udając, że wpadające do pokoju światło mnie raz, a następnie spojrzałem na stojącego nad łóżkiem mężczyznę.
___ - Huh? Ach, to mój... Persian. Odkąd się ocknąłem, nie chce odejść na krok. - rzuciłem szybko, starając się zabrzmieć jak najbardziej szczerze. Zachrypnięty ton mógł mi w tym tylko pomóc. Zerknąłem jeszcze raz na korytarz i przybrałem zaniepokojony wyraz twarzy i wbiłem wzrok w stażystę - Dzieje się coś złego?
___Dalej byłem podpięty do całej tej maszynerii, przez co wszyscy mogli usłyszeć, jak przez stres przyspiesza mi tętno. Dlatego zdecydowałem się na zadanie pytania. Wolałem odwrócić od tego uwagę. W końcu stał przede mną przyszły lekarz, nie mógł być zbyt głupi.

- O... - Wyrzucił z siebie stażysta, kiedy spod kołdry dało się usłyszeć porządne miauknięcie. Zdaje się, że mogliście odetchnąć, bo nawet się uśmiechnął.
- Dziwne, że to pana ominęło. - Odparł na pytanie o to, co się dzieje. - Całe piętro obstawiało właśnie wyścigi wózków inwalidzkich. Zdaje się, że ktoś podpowiedział pacjentom, że mają za mało rozrywki w życiu. - Jego wzrok znów padł na pagórek z kołdry.
- Musiał pan trafić na wyjątkowy okaz. Jak byłem mały, mój ojciec hodował Persiany, ale żaden z nich nie dał się nawet pogłaskać. - Zaczął, wyraźnie zainteresowany tematem. Ponownie wyciągnął rękę w stronę kołdry. - Pierwszy raz widzę takiego pieszcz... - W tym momencie podniósł delikatnie krawędź kołdry i zamilkł. Jeśli mieliście odwagę, by spojrzeć na jego twarz, nie znaleźliście tam uśmiechu. Wyglądał właśnie, jakby przez ten krótki moment podważał wszystkie decyzje swojego życia.
Nie spojrzał już na Jecka i nie wypowiedział żadnego słowa. Puścił kołdrę i wyprostował się. Zdaje się, że przez chwilę zapomniał o oddechu. Kiedy się odwracał w stronę drzwi, jego twarz przybrała wyjątkowo intensywny czerwony odcień. Nie było ciężko dojść do tego, jakie myśli właśnie przelatywały mu przez głowę, nawet jeśli mina zastygła w konsternacji.
Nie mieliście okazji nic wyjaśnić, bo po prostu wyszedł stawiając kroki nieco sztywniej, niż normalny człowiek. Zamknął za sobą drzwi i nawet nie śmiał spojrzeć na pokój przez szybę. Zdaje się, że za wszelką cenę chciał utrzymywać, że nawet tam nie wszedł. Nigdy.

Resztę nocy mieliście dla sobie. Nikt wam nie przeszkodził, jakkolwiek chcieliście ją spędzić. Nadrobiliście przerwę w znajomości, a może Jeck postanowił jednak trochę odpocząć?

___Miałem ochotę zapaść się pod ziemię, gdy stażysta podniósł kołdrę. Nie odezwałem się słowem, gdy wyszedł i zamknął za sobą drzwi. Biedny chłopak. Na dodatek był całkiem niezły. Szkoda, że będzie miał teraz o mnie kompletnie wypaczoną opinię. Odgarnąłem kołdrę i spojrzałem na Caina, który ewidentnie rozgościł się w moim tymczasowym łóżku.
___- Zapytam jeszcze raz. Co Ty tu w ogóle robisz? - rzuciłem pytaniem z lekkim zniecierpliwieniem w głosie. Z jednej strony miałem ochotę wykopać go ze swojego łóżka, z drugiej musiałem przyznać, że po tej całej akcji w fabryce dobrze było mieć obok kogoś, kto nie ma ochoty Cię zabić. Westchnąłem ciężko i oparłem się wygodniej o poduszki. Pod dłonią poczułem kartkę, którą zostawił Zane i znów podniosłem ją na wysokość oczu. Policjant Jeckyll, huh? Pokręciłem głową i odłożyłem formularz na szafkę. Przeniosłem spojrzenie na Caina i musiałem przyznać, że jego obecność była w pewien sposób uspokajająca.

___Przyglądałem się swojemu gościowi, nie wiedząc, co w ogóle odpowiedzieć na jego słowa. Wiedziałem, że mówi prawdę. Trochę go już poznałem. Był osobnikiem, który nie potrzebował żadnej większej motywacji, żeby cokolwiek zrobić. Po prostu to robił.
___ - W takim razie dziękuję. - odparłem, również szczerze. Po ostatnich wydarzeniach nie miałem ochoty na jakże typowe dla mnie pyskówki. Czy spokorniałem? Raczej nie. Po prostu byłem zmęczony. No i otarłem się o śmierć. Znowu.
___ - Dostałem propozycję pracy w policji. Czyli masz trochę racji. - rzuciłem z lekkim uśmiechem na ustach, słysząc pytanie towarzysza. Zupełnie machinalnie sięgnąłem w stronę jego białych włosów, przeciągając kosmyk między palcami. Yup, ten Cain zdecydowanie był prawdziwy. - Nawet kurwa nie wiesz, ile się działo, odkąd się ostatnio widzieliśmy.

___- Na ten moment moją jedyną fantazją jest obudzenie się bez czucia się jak po tysiącu kaców. - burknąłem, próbując w jakikolwiek sposób poprawić moją pozycję, by było mi wygodniej, chociaż wydawało mi się, że moje ciało nie potrafi już czuć się dobrze. Spojrzałem na Caina, słysząc kolejne dziwne słowa z jego ust. Cholerny masochista. Gdyby siedział na moim miejscu, to pewnie cieszyłby się jak dzieciak. On naprawdę nie był do końca normalny. Nie żebym ja był. W końcu rzuciłem się z rurką na kilkunastu facetów. Chciałem już powiedzieć, co mnie spotkało, gdy przypomniałem sobie o Pokemonie, którego znalazłem w klatce. Czy ktoś się nim zajął?
___ - Ej, białowłosy. Jak już tu jesteś, to weź się na coś przydaj. Sprawdź, czy w szafce są moje rzeczy. A przede wszystkim jakiś Pokeball. - zwróciłem się do swojego gościa, posyłając mu przy tym nieco wredny uśmiech. - A co do tego, co mnie spotkało... Znów bawiłem się w bohatera. Wypadłem ze stalową rurką na uzbrojonych bandziorów, z którymi bił się Seth. Skończyło się... no cóż, widzisz efekty. Nawet nie wiem, czy Seth w ogóle przeżył. Jego szef powiedział, że raczej nie będę miał możliwości z nim pogadać. Nie wiem, co o tym myśleć. Szczerze, to nawet nie wiem, w jak bardzo źle wyglądam.

___- Spróbuj, a sam będzie mnie musiał później składać. - zagroziłem Cainowi, gdy ten stwierdził, że najlepiej będzie przejść do szafki nade mną. Chociaż dla niego prawdopodobnie była to całkiem kusząca wizja. I weź tu żyj z sadystą. Nigdy nie wiesz, czy nie rzuci się prosto na Twoją otwartą ranę.
___- Mówisz, jakbyś mnie nie znał. Naprawdę jeszcze dziwią Cię takie akcje w moim wykonaniu? - zapytałem ze śmiechem, przez co po raz kolejny skrzywiłem się z bólu. Moje żebra nie za dobrze znosiły napady wesołości. Aż strach pomyśleć, co jeszcze miałem połamane. Przez moment przed oczami przeleciało mi kilka obrazów z fabryki, głównie kopiących mnie facetów. Zastanawiałem się, czy wszyscy wylądowali w pace. Miałem taką nadzieję. Należało im się.
___Odebrałem swoje rzeczy od Caina i sprawdziłem zawartość portfela. Wyglądało na to, że tym razem udało mi się uniknąć utraty jakże wielkiego dorobku. Westchnąłem z ulgą. Jedno zmartwienie mniej. Potem spojrzałem na Pokeballe.
___- W tej fabryce zdzierali futra ze zwierząt. - rzuciłem do Caina, tracąc całą swoją wesołość na wspomnienie tych wszystkich okropnych widoków. - W jednej klatce coś siedziało. Złapałem to. Nawet nie wiem, co to za Pokemon. Mam tylko nadzieję, że ktoś przynajmniej się nim zajął, gdy ja leżałem nieprzytomny.