Devil's Line

Jest tyle ludzi na świecie, więc czemu akurat trafiło na mnie? Zupełnie nie wiem co we mnie jest takiego wyjątkowego, że Veilel wybrał mnie na swoją ofiarę. Ale czy to źle? Dzięki niemu poznałam zupełnie inny świat, świat, o którym nie miałam pojęcia. Mam szansę oglądać wszystko z zupełnie nowej perspektywy. Dzięki niemu miałam dane poznać Eliasa, Nathaniela no i Jeremiego... Mimo tego, że jestem praktycznie uzależniona od organizacji to się cieszę. Nie każdy ma szansę przeżyć taką przygodę, a przebywanie z Diabłami jest niezwykle ekscytujące. Czy to źle, że ekscytuje mnie przebywanie z takimi niebezpiecznymi stworzeniami? W sumie kogo to obchodzi! Ja po prostu to lubię! Ciekawe, czy będzie mi dane stać się jedną z nich? Elias nie musiałby się ciągle kontrolować przy mnie, mogłabym się też sama obronić...
Z rozmyśleń wyrwał mnie głos białowłosego. Zupełnie zapomniałam gdzie jestem. Spojrzałam na Eliasa i leciutko uśmiechnęłam się, widząc co robi. Chłopak obracał w dłoni złotą kartę kredytową. Coś czuję, że planuje większe zakupy.
-Nie nie, wszystko jest w porządku- powiedziałam, by nie martwic chłopaka.-Po prostu się lekko zamyśliłam... To co? Wychodzimy?
Zapytałam i wyszłam z chłopakiem z budynku i ruszyliśmy w stronę sklepów. Zaczęłam rozmyślać o strojem dla siebie. Może znajdę coś, w czym spodobam się białowłosemu? Może jakaś kusa sukienka? Trudno stwierdzić co mu się spodoba, trochę go mało znam..
-A może ty mi coś wybierzesz? zwróciłam się do Eliasa.

Z ulgą przyjęłam propozycję ominięcia centrum miasta. Nie lubię być w centrum tłumu, mam wtedy wrażenie, że wszyscy się na mnie patrzą, a ja przez to robię się bardziej niezdarna niż zwykle.
Znaleźliśmy się w jednej z bocznych uliczek, w których były sklepy. Wolałabym skoczyć do jakieś sieciówki. Zwykle tam się ubieram, więc łatwiej byłoby mi znaleźć coś ładnego dla siebie.
-A ja uważam, że to bardzo dobry pomysł. Na pewno dobierzesz mi coś fajnego. Przecież w razie czego to ci doradzę- powiedziałam spokojnie, wyobrażając sobie w jakim stroju byłoby najlepiej chłopakowi. Chyba najlepszą opcją byłyby jeansy i prostą, jednokolorową bluzkę z długim rękawem? Najlepiej coś w kolorze szarości? Cosik takiego. W takim czymś jego mięśnie dobrze, by się prezentowały...
-Może pierw sklep, a potem fryzjer? Coś nie mogę się doczekać tych zakupów...

W czasie, gdy chłopak szukał stroju dla mnie na dziale kobiecym, ja ruszyłam w stronę działu męskiego w poszukiwaniu ubrań dla mojego towarzysza. Co jakiś czas zerkałam rozbawiona na Eliasa, a widząc jego minę nie mogłam się oprzeć, by nie uśmiechnąć się pod nosem. Ciekawa byłam co sobie teraz myśli...Takiego zadania chyba nikt mu nigdy nie dał, ma teraz niezłe wyzwanie.
Dzięki karcie Nataniela nie musiałam się martwić o wydatki, więc nie zwracałam uwagi na ceny ubrań. Dobrałam Eliasowi ciemne spodnie i szarą bluzkę, która by podkreślała jego muskulaturę Cosik takiego. Z ubraniami w ręku podeszłam do Eliasa i wręczyłam mu je.
-Leć do przymierzalni i mi się pokaż- powiedziałam i odebrałam od niego letnie sukienki. Sama ruszyłam do przymierzalni, by wybrać najlepszą. Gdy już wybrałam jakąś sukienkę, szukałam dla siebie jakieś dodatki i może jakieś pasujące buty.

Tak więc z mnóstwem sukienek ruszyłam do przymierzalni. Widocznie Elias nie mógł się zdecydować na jedną. Zdecydowałam, że tą rozkloszowaną sukienkę zostawię sobie na koniec. Skoro tak mu się spodobała niech sobie trochu poczeka zanim mnie w niej zobaczy.
Gdy ubrałam już pierwszą sukienkę wyszłam z przymierzalni i ujrzałam mojego towarzysza. Mimo,że wybrałam tylko jeden strój to i tak chłopak wyglądał w nim świetnie. Widocznie w każdym outficie wygląda dobrze, ale trzymajmy się wersji,że po prostu dobrze dobrałam ubrania. Przyglądając się muskulaturze chłopaka, na moje policzki wkradły się rumieńce, a na ustach pojawił się uśmiech. Jejuu, on na prawdę mi się podoba...
Z zamyślenia otrząsnął mnie głos chłopaka, w końcu odwróciłam wzrok z torsu chłopaka i skierowałam go na jego twarz.
-Wyglądasz w tym na prawdę dobrze...-powiedziałam i uśmiechnęłam się szczerze. -Idę przymierzyć jeszcze jedną sukienkę. Myślę, że kolejna będzie tą najlepszą...
Powiedziałam i wróciłam do przymierzalni ubrać tą rozkloszowaną. Już ubrana, wyszłam pokazać się Eliasowi. Czekałam na jego reakcje.

Gdy chłopak powiedział mi komplement, moje policzki zaróżowiły się jeszcze bardziej. O dziwo było to jeszcze możliwe. Nie potrafiłam wydukać z siebie żadnego słowa, więc podziękowałam Eliasowi szczerym uśmiechem.
Wróciłam do przymierzalni i przebrałam się w tą ostatnią sukienkę. Zanim wyszłam przejrzałam się w lustrze i o dziwo podobał mi się ten widok. Jejku, ta sukienka na prawdę świetnie leży... i jest taka milusia w dotyku. Gdy się wreszcie napatrzyłam na siebie wyszłam i czekałam na reakcje chłopaka. Nie zawiodłam się. Było widać, że się mu podobam w tej sukience, co mi dodało pewności siebie. Obróciłam się w miejscu, by lepiej zaprezentować sukienkę, no i przy okazji siebie.
Kiwnęłam głową, gdy mój opiekun zaproponował mi, bym poszukała dodatków do sukienki. Jednak to co zobaczyłam po chwili nieco mnie rozbawiło. Widocznie chłopak zapomniał o przebraniu się. Już miałam wchodzić do swojej przymierzalni, gdy spostrzegłam, że chłopak nie do końca zasłonił kurtyny. Niby powinnam to olać i pójść się przebrać, ale pokusa była zbyt silna. Tak więc stałam w miejscu i obserwowałam co się dzieje w przymierzalni. Widząc nagi tors chłopaka poczerwieniałam na twarzy i to bardzo, coś mi się zdaję, że to wolne ruchy nie były przypadkowe. Czyżby chłopak robił to specjalnie? Nie zawracałam sobie tym długo głowy, obserwowałam dalej. Chłopak zdjął spodnie co mnie jeszcze pobudziło. Obserwowałam go dokładnie dzięki czemu zauważyłam tatuaż na jego boku. Orzeł? Czemu akurat orzeł? Może kiedyś go o to spytam...
Niestety Elias w końcu ubrał się, a ja od razu ruszyłam do przymierzalni, by mnie nie przyłapał. Dokładnie sprawdziłam, czy zasłoniłam kurtynę i przebrałam się w swoje ubrania. Gotowa wyszłam i zaczęłam szukać sobie dodatków unikając wzroku chłopaka. Coś miałam wrażenie, że jego spojrzenie spowoduje kolejną fale rumieńców.
Gdy już wszystko co potrzebne miałam, podeszłam do Eliasa i powiedziałam mu, że możemy pójść do kasy.

Po naprawdę udanych zakupach ruszyliśmy do fryzjera. Na miejscu usadowiłam się na kanapie, a Eliasem zajęła się fryzjerka. W między czasie rzuciłam okiem na wizytówki leżące na stoliku. Widocznie Nathaniel ma serio sporo kasy. Pewnie całe miasto go kojarzy. Ciekawa jestem jaką ma przykrywkę. Może udaję wpływowego biznesmena by po nocach walczyć z diabłami? Będę musiała o to podpytać Eliasa.
Nie mogłam nie zauważyć leżącego telefonu chłopaka, który o dziwo podświetlił się gdy na niego spojrzałam. To chyba jakiś znak. Po krótkiej burzy myśli czy powinnam wziąć telefon czy nie, odczytałam wiadomość. W trakcie czytania, mój wyraz twarzy z uśmiechniętej dziewczyny zmienił się na taki bez wyrazu. Kto to Nathalie? O kim ja nie wiem... Jak mógł zaprosić jakąś dziewczynę do tego klubu? Czy ta ostatnia noc nic dla niego nie znaczyła? Jak on mógł? Koledzy z pracy za nią nie przepadają? Pewnie o Jeremiego chodzi... I to kocham cię... Tego nie mówi się koledze, ani nawet przyjacielowi...
Z drżącymi rękami odłożyłam telefon chłopaka na miejsce i tępo wpatrywałam się w ścianę przed sobą starając uspokoić nerwy.
Wreszcie fryzjerka skończyła swoją robotę i Elias podszedł do mnie. Spojrzałam na niego i powiedziałam krótko:
-Przedtem było ci lepiej...- wzięłam swoje torby i skierowałam się do wyjścia. -Idziemy?

Nie chciałam sprawić przykrości Eliasowi, ale obecnie miałam przed oczami imię ,,Nathalie’’ i jakoś nie mogłam zdobyć się chociaż na trochę uprzejmości. Podświadomie chciałam jakoś dotknąć chłopaka, chociaż tak naprawdę jego nowa fryzura podobała mi się. Naprawdę dobrze w niej wyglądał. Mimo tego nie odwzajemniłam uśmiechu chłopaka i po prostu wyszłam, gdy ten zapłacił za usługę.
Drogę do kamienicy chciałam przejść w ciszy. Nie mogłam pozbyć się myśli o tej nieznajomej kobiecie. Próbowałam się jakoś rozweselić i ponownie nabrać ochoty na wyjście do klubu, ale niestety nic z tego. W głowie przewijało mi się wiele myśli na sekundę, to o zostaniu wykorzystaną przez białowłosego lub te o manipulacji Veilela… Wszystko wyglądało jakby świat się na mnie uwziął i nie chciał odpuścić.
Z letargu obudził mnie mój opiekun. Widocznie zauważył, że coś złego się dzieje, a on nie wiedział o co chodzi. Nie chciałam mu odpowiadać na pytanie, jednak gdy zatrzymał mnie łapiąc za dłoń i spojrzał mi w oczy, ja już otwierałam usta, by mu coś odpowiedzieć. Jednak zanim zdołałam cokolwiek z siebie wydusić na chłopaka rzuciła się jakaś ciemnowłosa dziewczyna, którą on chętnie przytulił. Nie ukrywam, ten widok nie poprawił mi humoru, a wręcz go pogorszył, jakby coś we mnie pękło. Starałam się szybko powstrzymać łzy, tak by ta dwójka tego nie zauważyła. Stałam jak wryta i patrzyłam na tę dwójkę w ciszy. Bo niby co miałam zrobić? Odepchnąć dziewczynę i kazać jej spadać? Nie mogłam tego zrobić zwłaszcza, że widać było, że Elias ją znał i nawet lubił.
Nie musiałam długo czekać, by dowiedzieć się kim jest owa nieznajoma. Nikt inny jak Nathalie właśnie tuliła się do Eliasa na moich oczach… Miałam okazję się jej dobrze przyjrzeć. Była naprawdę piękna i niczego jej nie brakowało. No może prócz żywych kolorów pod oczami. Mimo, że nie chciałam, to musiałam przyznać, że naprawdę do siebie pasowali. Nawet nie mogłabym się do niej porównywać, bo w każdym aspekcie była ode mnie lepsza.
Elias był tak zafascynowany dziewczyną, że widocznie o mnie zapomniał. Tak więc stałam obok w ciszy i słuchałam ich rozmowy, mając nadzieję, że nie zobaczę jak się jeszcze bardziej zbliżają do siebie. To jeszcze mocniej, by mnie skrzywdziło. Rozmowa zeszła na SMS’a wysłanego przez dziewczynę, a mi mocniej zabiło serce. O cholera, zaraz się wyda, że przeczytałam tą nieszczęsną wiadomość… Na szczęście chłopak zgonił wszystko na stary model komórki, dzięki czemu mogłam odetchnąć z ulgą. Ale co miał znaczyć ten jego wymowny uśmiech? Zaraz, zaraz co ona mówi? Elias miał nic nie mówić Jeremiemu? Ale o czym? ,, Uroki posiadania pod kontaktem swojego chłopaka numeru jego najlepszego przyjaciela’’? Czekajcie, czy to znaczy, że ona nie jest dziewczyną Eliasa tylko…
Jeremiego? Właśnie w krótkim zdaniu Eliasa wszystko się wyjaśniło! A ja głupia myślałam, że on coś z nią… Ale co innego miałam pomyśleć po takim SMSie? I jak ona miała zapisane te kontakty skoro Jeremiego miała nad Eliasem?
Gdy Nathalie wyciągnęła do mnie dłoń ja ją uścisnęłam, a cały stres ze mnie odleciał. Boże jaka głupia sytuacja. Dobrze, że nic nie powiedziałam białowłosemu, bo jeszcze wyszłabym na idiotkę. Przydałoby, mu się jakoś wynagrodzić moje wcześniejsze zachowanie, będę musiała o tym pomyśleć. W między czasie rozmowa dwóch diabłów toczyła się dalej, a ja dowiedziałam się czegoś więcej o dziewczynie. Chociaż ja dalej byłam w ciężkim szoku i nie byłam wstanie wydukać z siebie ani jednego słowa. Jednocześnie było mi bardzo głupio, a jeszcze bardziej wstyd, że tak źle mogłam pomyśleć o moim towarzyszu.