Trening Garreta

___Obserwowałem Deerling, próbując zrozumieć, skąd bierze się jej problem z poprawnym ocenieniem siły wyskoku. Miałem wrażenie, że Pokemon boi się, ze się przewróci, a strach często sprawiał, że nie dawaliśmy z siebie wszystkiego. Uśmiechnąłem się do niej ciepło.
___- Słuchaj, nic się nie stanie, jeśli parę razy się wywrócisz. Każdemu się to zdarza, zwłaszcza, gdy uczymy się czegoś nowego. Trampolina jest na tyle miękka, że nic złego Ci się nie stanie. Rozumiem, że się boisz, ale nauka to też czasem ból, ale zaufaj mi, że nie ma lepszego uczucia niż przezwyciężenie swojego strachu. - pocieszyłem Pokemona, głaskając ją lekko po futrze. Miałem nadzieję, że moje słowa przyniosą efekt i ostatecznie uda jej się poprawnie wykonać ćwiczenie.
___Potrzebowałem również nowego ruchu dla Honedge'a, który bardzo szybko opanował Magnet Rise. Przez chwilę przeglądałem wszystkie możliwości, by w końcu wybrać ruch.
___ - Dobra. Weźmiemy się za coś naprawdę mocnego. Solar Blade. Zejdzie nam z nim trochę, tak coś czuję. Masz ten plus, że sam w sobie jesteś już ostrzem, więc nie musimy owego w żaden sposób wytwarzać. Mianowicie, atak polega na tym, że zbierasz w swoim ciele energię słoneczną, by następnie pokryć nią ostrze i zaatakować przeciwnika. Trochę jak Solar Beam, ale w innej formie. Skupmy się na razie na energii słonecznej. Ustaw się w słońcu i zrelaksuj się. Poczuj na sobie ciepło promieni, może nawet trochę tej energii, która stamtąd płynie.

Chyba trafiłeś w punkt, bo Deerling opuściła z pokorą uszka, gdy wspomniałeś o tym, że boi się upadku. Nie chciała cię jednak zawieść, więc po raz kolejny spróbowała wykonać skok poprawnie. Kilka razy się wywróciła, ale zauważyła, że na trampolinie nie jest to nic strasznego i w końcu opanowała to, o co ją prosiłeś. Może wypadałoby teraz zejść na twardy grunt?

Jak kazałeś, tak też zrobił Honedge. Wystawił się na promienie słoneczne i tak czekał i czekał, coraz bardziej się nagrzewając. Pod odpowiednim kątem odbijał promienie i nawet cię oślepiał, ale wydawał się bardziej zirytowany uczuciem gorąca. Chyba nie poczuł w sobie żadnej energii.

___- Widzisz? Nic złego się nie stanie, gdy parę razy się wywrócisz. Dzięki temu będziesz w stanie wyciągnąć wnioski ze swoich prób i następnym razem poradzić sobie lepiej. Trampolina już nie jest nam potrzebna. - stwierdziłem ciepło, gestem dając jelonkowi znać, żeby zszedł znów na ziemię. Ustawiłem kolejną kostkę z gąbki w pewnej odległości od nas i klasnąłem w dłonie. - Pora na próbę w terenie. Wykorzystaj swój trening na trampolinie i zaatakuj gąbkę za pomocą Bounce. Wybij się porządnie i traf w nią z całą mocą.
___Gdy Deerling ćwiczyła, obserwowałem Honedge'a, który co jakiś czas oślepiał mnie, lewitując w słońcu. Widziałem, jak z każdą chwilą coraz bardziej się irytuje, nie mogąc znaleźć tej energii, o której mówiłem. Dla Deerling było to zdecydowanie łatwiejsze, głównie z powodu jej typu. Wiedziałem jednak, że miecz też sobie w końcu z tym poradzi.
___ - Spokojnie, nie denerwuj się. Wiesz dobrze, że do pewnych rzeczy potrzebna jest cierpliwość. Nie wszystko wychodzi od razu. Jeśli jest Ci gorąco, przenieś się na moment do cienia i spróbuj ponownie. Wycisz się i postaraj wyłapać energię ze słońca. Zaręczam Ci, że ona tam jest, w końcu Deerling też z niej korzysta. - zapewniłem Pokemona, opierając się o drzewo i przyglądając się ich działaniom.

Po wielu próbach, w których na początku sporo było błędnych (zapewne spowodowanych strachem), udało wam się wspólnie opanować ten atak.

Miecz odpuścił na chwilę, żeby schłodzić się w cieniu. Przystąpił do kolejnej próby po chwili wyciszenia, ale niestety, nadal nic się nie działo. Jego ciało się nagrzewało, ale jakby nie wiedział jak wykorzystać tą energię do zasilenia ataku.

___Zamyśliłem się przez chwilę, obserwując Honedge'a, który wyraźnie nie był zadowolony z wyników swojego treningu. Nie wyglądało również na to, żeby opanował wyłapywanie energii. Chyba że... może mu się to udało, tylko po prostu sam o tym nie wiedział?
___ - Może inaczej... Skoro tak nie wyjdzie, spróbuj skumulować w sobie to ciepło słońca. Poczuć, jak grzeje Twoje ciało i zacząć je w sobie zbierać, żeby móc potem za jego pomocą zaatakować przeciwnika. Myślę, że w ten sposób też może Ci się udać. - stwierdziłem po chwili, przenosząc spojrzenie na Deerling, która skończyła już trening swojego nowego ataku. Poklepałem ją po głowie, przeszukując zaraz bazę ataków, by znaleźć coś, co mogliśmy dalej ćwiczyć.
___ - Dobra, dzisiaj weźmiemy na warsztat Synthesis. Nie jest ruch atakujący. Chodzi o to, żebyś zebrała w sobie energię słoneczną i użyła jej do uleczenia samej siebie. Zobacz na filmiku. Znasz już Solar Beam, więc będziesz mniej więcej wiedziała, w jaki sposób zebrać w sobie energię. Najważniejsze jest jedna, że w tym przypadku jej nie uwalniasz, a uzdrawiasz samą siebie.

___Zadania Pokemonów były mniej więcej podobne, przynajmniej na podstawowym ich poziomie. W końcu oboje musieli skupić w sobie słoneczną energię. Miałem nadzieję, że podpatrzą od siebie, jak powinno się to robić.
___- Nie przejmuj się, Honedge. - rzuciłem do miecza, widząc, że choć udało mu się zebrać na ostrzu trochę energii, to szybko z niego uleciała. - Jeszcze raz. Musisz dokładnie poczuć, jak energia osadza się na Twoim ostrzu. Solar Blade to potężny atak, dlatego musi być jej naprawdę dużo. Na tyle dużo, żebyś pokrył się zieloną powłoką, która potem wzmocni cięcie. Dajesz. Tym razem Ci się uda.
___- Deerling, widzę, że nie masz większego problemu ze złapaniem energii, super. Problem w tym, że nie możesz jej tak po prostu uwolnić i liczyć, że wszystko stanie się samo. Musisz świadomie przesłać ją do swojego ciała i je zregenerować. - wytłumaczyłem jelonkowi, który wyraźnie miał problem ze zrozumieniem drugiej części zadania. W końcu w ten sposób głównie przygotowywał się do ataku.

Miałeś rację, Honedge był już bardzo blisko. W końcu udało mu się wytworzyć wystarczająco energii, aby pokryć swoje ciało wspomnianą przez ciebie tarczą. Wyglądała na stabilną, ale wypadałoby to przetestować w praktyce, hm?

Z kumulowaniem energii nie miała co prawda problemów, ale z jej ukierunkowaniem i właściwym wykorzystaniem już tak. Wydawało ci się, że niewiele się zmieniło, gdy w końcu pojawił się promyk nadziei - dosłownie, Deerling nieco się zabłyszczała, ale było to dosyć krótkie zjawisko. Problem był chyba innej natury - możliwe, że jelonek nie miał czego sobie leczyć. Od początku treningu była książkowym przykładem zdrowia.