[dziedziniec] boisko

Sytuacja na boisku nie jest zbyt ciekawa. Mimo naszych usilnych prób nie udało się nam zdobyć punktu. W sumie to nasi przeciwnicy też nie zdobyli swojego pierwszego punktu więc jest to jakieś pocieszenie.
- Dreppy, jesteś kozakiem. Jeszcze raz musimy uspokoić tego Sizzlipede...tym razem na naszą korzyść. Zablokuj jego szarżę protectem. Nie dopuść go do tego Vulpixa z naszej drużyny. Nie byłoby miło stracić jednego gościa który wygra za nas mecz...może uda nam się nie robić nic innego do końca.- Wydałem polecenie mojemu pokemonowi samemu wsadzając ręce do kieszenie oczekując akcji mojego pokemona. Tym razem raczej też mnie posłucha. Chyba lubi dokuczać temu parszywemu robakowi.
Przypomniałem sobie o jednym fakcie. Skoro jest tu ten robak to i powinna być Hope, moja stara przyjaciółka i przyszłą dziewczyna z którą będę dzielił łoże i wychowywał nasze dzieci. Jest w przeciwnej drużynie ale to nie powinno być przeszkodą.
Wysiliłem się i nawet do niej podbiegłem!

- Cześć Hope. Mam nadzieje że mnie pamiętasz...ale nie będziesz pamiętała o tym!- Powiedziałem po czym założyłem jej pełny krawat na szyję i zacząłem pocierać pięścią czubek głowy.

Dobra, nie było źle, ale to, co działo się aktualnie na boisku, to był jeden wielki ŻART. Sizzlipede pociekła w długą i zostawiła mnie samą jak palec.
- Dobrze, że można na ciebie liczyć - rzuciłam za nią sarkastycznie, gdy ta tylko zdołała wyłapać w tym tłumie Vulpixa. Koniec końców nie wyszło chyba jednak tak źle, skoro skupiła na sobie uwagę kilku osób i ich pokemonów. Sama sobie poradzi, a jeśli nie, to przynajmniej może ją to czegoś nauczy. Ja bynajmniej nie zamierzałam za nią latać. Chociażby przez to, że chwilowo byłam w uwięzi.
- Wybacz, zapomniałeś mi się przedstawić - odparłam nazbyt słodko, gdy chłopak zaczął mnie podduszać. SERIO? Odruchowo złapałam rękami jego ramię, próbując je odciągnąć od mojej szyi. Co jest z tym gościem nie tak? - Ty za to na pewno zapamiętasz TO - powiedziałam, bez uprzedzenia zginając nogę w kolanie tak, aby pięta z impetem wylądowała na kroczu mojego oprawcy. Należało mu się, to była tylko samoobrona! To, że nie mogłam posługiwać się magią, nie znaczy, że nie potrafiłam się obronić. W walce wręcz byłam całkiem dobra.
- Jeśli pozbierasz się do końca meczu, to możemy się później spotkać! - pomachałam do niego na odchodne, po czym pobiegłam w stronę Katsuhiro, którego zamierzałam pilnować i blokować w razie jakiegoś ataku na innego członka mojej drużyny. Sizzlipede mnie opuściła, więc nierozsądnym by było przejmowanie piłki, ale cały czas mogłam pomóc mojej drużynie.

Podszedłem trochę zlewczo do strategii Garreta. Właśnie chłodna kalkulacja mogła zapewnić naszej drużynie zwycięstwo, oczywiście z dozą współpracy.
-Dalej drużyno, tak jak się umawialiśmy. Przyjmijcie pozycje, by trafić do ustalonego kosza.- postanowiłem nie czekać zbyt długo i oczywiście odeprzeć ofensywę.

-Impy użyj Metronomu w kierunku przeciwników.- korzystając z tej dywersji postanowiłem uniknąć obrażeń i podać piłkę w kierunku Ramudy. Tak jak ustaliliśmy wcześniej. Tymczasem ja skupiłem się na blokowaniu pozostałych przeciwników. Rozpędziłem się i miałem zamiar podciąć Garreta przy pomocy łańcuchów podczas slide'u. Liczyłem, że Metronom będzie po mojej stronie i przynajmniej na chwilę ich ogłupi.

Gdy zobaczyłem przekomiczną scenę z udziałem Hope i Michaela nie mogłem zareagować inaczej niż się głośno zaśmiać.
-Tak trzymaj Hope!- choć współczułem mężczyźnie jego bólu, zasłużył sobie atakując ją w ten sposób.

Tu był post. HAHA.

Przez całą akcję nie wiedziała, co się stało, mecze to nie był jej konik. Wszystko działo się zbyt szybko, jak dla niej. Vulpix uciekał przed robakiem, piłka leciała do niej, ale nigdy nie znalazła się w jej rękach. Ściągnęła usta w wąską linię, pobiegła w stronę swojego miejsca.
- Dzięki wielkie - rzuciła, kiedy zobaczyła, jak jej Vulpix był ratowany, lisek pobiegł do dziewczyny, a w jej ręce została rzucona piłka. Załapała ją dość szybko i niewiele się zastanawiając, ruszyła w stronę kosza.
- Vulpix, pilnuj Sobble, jeśli jeszcze raz spróbuje użyć swojego ataku, kontratakuj od razu Freeze-dry! - powiedziała do swojego pokemona, który od razu ruszył w stronę wodnego pokemona. Poppy natomiast będąc już jakiś czas przy piłce, dla bezpieczeństwa, odrzuciła ją w stronę Katsuhiro. Miała nadzieję, że nikt nie przeszkodzi mu w łapaniu piłki i w końcu uda im się zdobyć punkt.

- Gotcha! - Katsuhiro nie mógł powstrzymać się przed okrzykiem, gdy w jego stronę poleciała piłka rzucona przez Poppy. Rzucił się, by ją złapać, a jednocześnie kiwnął porozumiewawczo na Espurra. - Użyj Yawn na tym małym Impidimpie. Pilnuj jednocześnie go cały czas, żeby nie wywinął nam żadnego przykrego numeru. Liczę na ciebie, mały!
Teraz zaś pozostawała męska decyzja, taka dość nietypowa dla Kotleta - rzucać do kosza czy przekazać komuś piłkę? Na razie postanowił zostać przy piłce, wiedząc, że jeśli przekaże ją przedwcześnie, na pewno ją utracą. Najwyżej to on zrobi skok ku koszowi, jeśli sytuacja będzie tego wymagała.

Korzystając z okazji, że cały czas trzymałam się blisko Katsuhiro, podbiegłam do niego z zaskoczenia, starając się mu wybić z rąk piłkę, a raczej ją wyszarpać, aby zagarnąć ją dla swojej drużyny. Czy mi się to uda? Taką miałam nadzieję.
- Sizzlipede, jeśli ktoś będzie starał się nam stanąć na drodze, rozwałkuj go na boisku za pomocą Rollout - krzyknęłam w stronę robaka, gdy ten powrócił już z nieudanych łowów. Skoro nie udało mu się z Vulpix, zamierzałam znaleźć mu nowy cel - ktokolwiek będzie chciał nam przeszkodzić, będzie z marszu zbijany jak pionek albo inny kręgiel.

Krzywa akcja. Podduszanie okazało się słabym pomysłem na podrywanie dziewczynek w akademii ale powiedziała że po meczu się spotkamy! To dało mi dodatkową energię (a rzadko to się dzieje). Co prawda zwijam się z bólu i nie bardzo mogę coś zrobić bo mnie boli ale za to Dreepy jest w pełni sił więc..
- Dreepy! Szybko zablokuj dziewczyne która kopnęła mnie w kroczę używając protect! Niech zderzy się ze ścianą! Oby coś jej się stało z nosem po takim niemiłym spotkaniu..

Trzeba było działać szybko!
-Impidimp użyj Fake Out na Espurze, może uda Ci się zablokować jego Yawn, zanim go użyje.- tymczasem sam postarałem się odebrać piłkę od Katsuhiro zanim ją poda. Triki więzienne zawsze działają, więc... po raz kolejny użyłem triku z łańcuchem, tym razem na rękach przeciwnika, by sprowadzić je na dół i sprawić, by piłka wypadła z jego rąk. Przejęcie było bardzo ważne, więc jeśli się udało postanowiłem tego też dokonać.

___- Poppy, brawo! - ta dziewczyna naprawdę mnie zaskakiwała. Spisywała się w tym meczu naprawdę świetnie. Szybko podała piłkę do Katsu, jednocześnie każąc swojemu Pokemonowi trzymać Sobble w ryzach. Dobre posunięcie. Ten luzak też się spisał, bo mimo że leżał poskładany na ziemi, ochronił Katsu przed przeciwniczką. Uśmiechnąłem się szeroko, widząc, że pozostała tylko dwójka przeciwników.
___ - Sinna, bądź tak miła i użyj Shadow Balla na tym różowym sadyście, może to go trochę ostudzi. - wydałem polecenie Pokemonowi, nie zwlekając długo, gdy zobaczyłem, że Vernon rusza w stronę Katsu. Sam za nim pobiegłem. Zmrużyłem oczy, gdy zrozumiałem, że zamierza użyć tych swoich nienormalnych łańcuchów. Niedoczekanie.
___ - Nie tym razem, kolego. - rzuciłem z szerokim uśmiechem, dopadając do niego i łapiąc za nadgarstki, tym samym nie pozwalając na wyrwanie piłki mojemu współzawodnikowi. Szarpnąłem przy tym Vernona do tyłu z zamiarem przewrócenia na ziemię. - Lecisz, Katsu!

- Sobble, użyj Mist, żeby ograniczyć widoczność - odpowiedział Ramuda, widząc, że piłka została przejęta. Miał nadzieję, że dzięki temu utrudni dodatkowo przeciwnikom wykonanie rzutu.

--
z tego konta, bo na szypko X"D

Poppy podała do Katsu, który stał się celem Hope. Dziewczyna jednak została powstrzymana przez Pokemona Michaela i zderzyła się z niewidzialną ścianą. NA SZCZĘŚCIE SZYBKO SIĘ POZBIERAŁA.
Impidimp zdołał zaatakować "Fake Out" przed wykonaniem "Yawn" przez Espurra (speed priority), więc diabełek pozostał w grze.
Różowy sadysta ledwo uskoczył przed Shadow Ballem Sinistei. W powietrze wniósł się kurz, a zaraz potem usłyszeliście komendę Ramudy skierowaną do Sobble. Całe pole pokryła gęsta mgła, która zmniejszyła waszą widoczność. Piłka rzucona przez Katsu odbiła się od bramki L6 i trafiła w ręce Ramu.

A więc udało się. Hope została zatrzymana. Pomyślałem powoli wstając z ziemi. Ból powoli mijał a ja jestem gotowy do dalszej gry. Kto by pomyślał że taka głupia gra w końcu sprawiła że zaczeło mi na czymś zależeć. Ta rywalizacja, współpraca z resztą drużyny. To jest po prostu kozackie.
Teraz chce przejąć piłkę. I może wykorzystać pewien fakt o pokemonie Hope o którym dowiedziałem się na samym początku tej szkółki.

- Dreppy! Użyj infestation na tym Sizzlipede. Mam nadzieje że wpadnie w panikę tak jak ostatnim razem. A to powinno wyeliminować go na jakiś czas!- Poleciłem swojemu pokemonowi a sam zacząłem robić coś zupełnie innego. Coś czego nikt po mnie się nie spodziewa. Wbijam się z bara prosto w posiadacza piłki mając nadzieję że uda mi się ją przejąć.

Nie damy tutaj ranić swoich! Postanowiłem pomóc Michaelowi spotkać się z Gaią. Wbiegłem więc między niego a Ramudę i podciąłem go, by nie dotarł do mojego sojusznika.
-Impidimp użyj Metronomu w kierunku Katsu. Zobaczymy jak sobie poradzi.- rzuciłem do Pokemona, by następnie skupić się na zatrzymaniu Michaela w jednym miejscu. W razie jakby chciał się podnieść oczywiście - łańcuch + szyja i chwila podduszanka (TO ZA HOPE ZWYROLU).