Treningi Pokemonów Itwarda

Absol dalej trenował zatrzymywanie energii i jej gromadzenie. Wyglądało na to, że wreszcie był w stanie zgromadzić jej tyle, aby wykonać porządny atak. Wystarczy spróbować. W tym czasie Flabebe zasnęła, ale nie wydała z siebie żadnego dźwięku. Coś poszło nie tak. Kołysanka była taka piękna, że odpłynęła naprawdę głęboko. Tak głęboko, że Hope nie był w stanie dostać się do jej snu, więc na ofiarę wybrał Itwarda, który zaczął rzucać się na poboczu pola treningowego.

- Widzę Absol, że już dajesz radę zebrać wystarczająco dużo energii, aby móc wytworzyć z niej promień. W takim razie spróbuj teraz uderzyć w nim wybrany przez siebie punkt, zobaczymy jaką ma moc. Hope, wygląda na to, że dość szybko zaczynasz łapać, o co chodzi z twoim ruchem, jednak nie oznacza to, że lada moment go opanujesz, w rzeczywistości jest on trudniejszy. Może wyobraź sobie ... armię zombie, która na ciebie naciera i spróbuj „podzielić" się tym obrazem ze śpiącą osobą. Zobaczmy, co z tego wyjdzie. - po zajęciu się chłopcami podchodzę do Flabebe i zastanawiam się, jak wspomóc ją w treningu. Chrapanie powstaje, kiedy mamy problemy z oddychaniem przez sen, więc ... ostrożnie przechylam głowę Flabebe do przodu, ponieważ nie chcę, aby miała potem poważne powikłania. Ciekawe, czy uda się tak sztucznie wywołać chrapanie.

* Dodaję im te punkty za Pokeblocki, ok?

Angel strzelił promieniem. Okazało się, że nie był on tak okazały jak wszyscy sądzili, że będzie, ale był! I zniszczenie jakie spowodował też nie było byle jakie. Flabebe nadal drzemała i z jej małych usteczek wydobyło się kilka cichych dźwięków. Duskull znów "zaatakował" Itwarda, ale tym razem chłopak nie poruszał się. Czyżby lubił zombie?


Tak, oczywiście dodaj. Chyba jednak nie powinienem w zmęczeniu pisać postów :P

- Promień wyszedł trochę slaby, jednak idzie ci coraz lepiej, dlatego się tym nie przejmuj, Absol. Spróbuj odrobinę dłużej zbierać energię w buzi, a potem znowu nią wystrzel, teraz w sumie nie pozostaje ci nic innego jak tylko szlifować cios, ponieważ podstawy opanowałeś bardzo dobrze. Hope, wygląda na to, że nasz kolega nie boi się zombie, dlatego spróbujmy z czymś innym ... może wyobraź sobie łąkę pełną śpiewających kwiatuszków, tak słodkich, że nie można wytrzymać. Może Itwar należy do tych ludzi, którzy wzdrygają się przed takimi rzeczami. - radze stworkom, po czym dalej zajmuję się Flabebe, nadal przytrzymując delikatnie jej główkę.

Pokemony ciężko trenują, starając się opanować nowe ruchy. Wyglądało na to, że są już odrobinę zmęczone, poza wróżką, która spała sobie, chrapiąc w najlepsze. W tym czasie Absol ponownie zaczął gromadzić energię, a Duskull dręczył Itwarda, który rzucał się w agonii krzycząc, że to nie jest jego Little Pony.

- W porządku chłopcy, pora na małą przerwę, zdecydowanie się wam ona należy. - myślę, że tak z pół godziny odpoczynku będzie wystarczające dla moim maluchów. W tym czasie ja dalej zajmuję się Flabebe, której kompletnie nic nie przeszkadza. Aż zazdroszczę jej takiego spokojnego snu. Gdy chłopcy odzyskają trochę sił, zarządzam kontynuację treningu. - W porządku, Absol, ty kontynuuj od momentu, w ktorym przerwales, czyli zbieraj energię, a nastepnie atakuj za jej pomocą, teraz mozesz wlasciwie tylko powtarzac to samo, aby doszłifowac atak do konca. Hope, teraz moze sprobuj sprawic, aby Itwar zobaczyl slodkie kucyki, ale takie, po ktorych nie bedzie mogl zaznac spokoju.

Chrapanie stawało się coraz głośnie i było coraz bardziej nie do zniesienia. Trening widać przynosił efekty. Aż strach pomyśleć co będzie na koniec, kiedy już teraz jest nieprzyjemnie. Duskull nada dręczył chłopaka, aby wytrenować swoje koszmary, a Absolowi już bez drugu wychodziło gromadzenie energii i strzelanie. Póki co promienie nie były zbyt silne, a na pewno nie celne.

- Idzie wam wspaniale chłopcy, myślę, że jeszcze trochę wysiłku i zdołacie opanować swoje ruchy, jednak to dopiero jutro, ponieważ już długo dzisiaj tutaj siedzimy. Myślę, że tak za godzinkę, może trochę więcej będziemy wracać do siebie. Absol, tobie w szczególności brakuje niewiele do sukcesu, nie poddawaj się, dalej ćwicz zbieranie energii i jej wyzwalanie. Hope, tobie brakuje trochę więcej, jednak jesteś na bardzo dobrej drodze. Może teraz spróbuj poćwiczyć przedłużanie czasu trwania koszmarów, ponieważ o to miedzy innymi chodzi w tym ruchu, aby nie trwały krótką chwilę, spróbuj wydłużyć je do kilku minut. - z bolącymi uszami dalej przytrzymuję Flabebe w nadziei, że do czasu aż opanuje ona swój ruch nie ogłuchnę doszczętnie.

Pokemonom przydał się odpoczynek. Z radością odsapnęły i pobawiły ze sobą na luzie, aby ponownie wrócić do treningu. Znaczy chodziło tutaj głównie o Angela i Hope, gdyż Lycoris spała przez cały ten chrapiąc tak nie miłosiernie, że jej towarzysze woleli zacząć, aby zagłuszyć myśli czymś innym.

- Dasz radę Absol, już tak niewiele ci brakuje, abyś w pełni opanował Hyper Beam, musisz skupić się jeszcze tylko ten jeden jedyny raz, a ruch zapisze się w twojej pamięci na zawsze. Wierzę, że dasz radę. - dopinguję mrocznego aniołka widząc, jak blisko jest osiągnięcia celu. - Hope, tobie również idzie coraz lepiej, tak trzymaj. Może teraz odpuśćmy trochę naszemu koledze, ponieważ już dosyć się nacierpiał przez koszmary, spróbuj teraz nawiedzić Shuppeta albo Flabebe. Nie mam pomysłu, co mogłoby wystraszyć tego duszka, może porzucenie przez jego partnera, zaś jeśli chodzi o Flabebe, to może jakaś katastrofa ekologiczna? - radzę Duskullowi, w dalszym ciągu przytrzymując głowę kwiatuszka lekko w górze. Mam nadzieję, że ona również lada moment opanuje ruch, ponieważ odnoszę wrażenie, że lada moment to moja głowa pęknie.

Itward wstał momentalnie bo skończeniu się koszmaru. Wziął swoją laskę i stuknął cleome jej rączką.
-Następnym razem gdy będziesz mi fundował koniec świata i różowe tańczące kucyki poproś duskulla by nie dołączał do koszmaru narratora mówiącego dokładnie to co słyszy. Komedia była w sumie dobra, zwłaszcza z tym kichaniem brokatem, mimo że robiły to zwłoki. Aż wstawać się nie chciało...
oznajmił, po czym odwrócił się do swojego pokemona
-Shuppet, nie zasnąłeś ze mną, mam nadzieje? Dziel swój ból z tym który ci go zadaje. proces opisywałem ci wcześniej, pokiwaj pionowo jeśli zapomniałeś.Po treningu pójdziemy do teatru spędzić trochę czasu razem. Akceptujesz?

Itward wreszcie się zbudził z głośnym okrzykiem i pretensjami. Obudził nawet Flabebe, co wyszło na dobre, bo jej chrapanie stawało się nie do wytrzymania. Siła ataku Absola wzrosła naprawdę wysoko i wyglądało na to, że jeszcze chwila, a nowy atak dołączy do jego kolekcji. W tym czasie Duskull musiał zmienić cel, ale ... nikt nie spał. Shuppet w zemście za sny swojego trenera, rozdzielił ból. Albo przynajmniej próbował.


Flabébé opanowuje Snore!

- W-wybacz, o tym nie pomyślałam ... - odpowiadam na słowa Itwara, który w końcu się obudził. Nie powinnam była kazać Duskullowi, aby to na nim trenował, ale jeśli między innymi dzięki temu wstał, to moje wyrzuty sumienia są odrobinę mniejsze niż powinny być.
- W porządku. Absol, jesteś już przy samej mecie, musisz skupić się już tylko jeden jedyny raz, teraz już naprawdę. Myślałam, że ten wcześniejszy strzał będzie wystarczający, jednak najwyraźniej się odrobinę pomyliłam. - dopinguję Absola, po czym odwracam się do maleńkiego kwiatuszka, który również się obudził, na nasze szczęście. - moje gratulacje Flabebe, udało ci się. Potem sobie wszyscy urządzimy małe przyjecie, ale jeszcze chwile tu posiedzimy. Co powiesz na to, aby w takim razie poćwiczyć Synthesis? Polega on na odzyskiwaniu zdrowia, tak jak w przypadku Giga Drain, jednak nie odbierasz jej przeciwnikowi, ale ze Słońca. Na początek spróbuj zebrać jego promienie tak jak przy Solar Beam, dobrze? - teraz muszę pomyśleć, co z Duskullem ... zostawiam maluchy pod okiem Itwara, a sama opuszczam pole treningowe na parę minut, po których wracam z pewną rzeczą: tabletkami nasennymi. - No dobrze. Hope, zaraz łyknę parę tych tabletek, aby zasnąć, zaś twoim zadaniem będzie sprowadzenie na mnie koszmarów. Tylko potem mnie obudź, dobrze? Wolałabym, abyśmy nie nocowali tutaj.

Itward znów zasnął. Musiał cierpieć na narkolepsję, innego wyjaśnienia nie było. Cleome nie zamierzała jednak z tego powodu przerywać treningów, szczególnie, że Absol wreszcie opanował Hyper Beam, a FLabebe była gotowa do nauki nowego ataku. Dziewczyna wzięła tabletki nasenne i zasnęła, a tam czekał już nią Duskull i koszmary tak straszne, że nie pozostało jej nic innego ja niemy krzyk.


Absol opanowuje Hyper Beam!

Koszmary były tak ... mocne, że obudziłam się z krzykiem na ustach.
- To był naprawdę dobry koszmar ... aż serce nadal mi bije jak oszalałe ... dobra robota Hope, tak samo wy, Absol i Flabebe. Na dzisiaj zakończymy trening, wam wszystkim należy się porządny odpoczynek. - decyduję się na powrót do naszej bazy, zabierając ze sobą również śpiącego Itwara i jego Shuppeta. Jedno nocowanie na dworze chyba było wystarczające.
Następnego ranka przychodzę z powrotem na pole treningowe wraz z, śpiącym lub nie, gospodarzem.
- W porządku, ćwiczymy dalej. Hope, tym razem popróbuj potrenować swój ruch na Shuppecie lub jego trenerze, zaś jeśli oboje nagle się obudzą, to po prostu sama łyknę tabletkę i pójdę spać. Flabebe, póki co nadal staraj się zebrać jak najwięcej energii ze Słońca, jednak tym razem spróbuj użyć jej do zmniejszenia swojego zmęczenia, zobaczymy jak ci wyjdzie. Absol, co ty na to, aby spróbować Giga Impact? Przy tym ruchu musisz natrzeć na przeciwnika z całej swojej siły, uderzając w niego swoim ciałem. Na razie potrenuj na manekinie uderzenia z bliskiej odległości, aby przyzwyczaić się trochę do samego manewru.