Kryształowa jaskinia

Hope ze smakiem zjada smakołyk i wstępuje w niego całkiem nowa energia. Ćwiczył z podwójną siłą, a manekiny wyglądały coraz gorzej.


Tak, wybacz, zapomniałem dopisać. Teraz w podsumowaniu dodaje oba :)

- A niech mnie, naprawdę idzie ci coraz lepiej Hope! Coś mi mówi, że zbliżasz się coraz bardziej do półmetka, niby to niewiele, ale patrząc na to, jakim potężnym atakiem jest Double-Edge, to spore osiągnięcie. - chwalę duszka zgodnie z tym, co myślę naprawdę, no bo ile młodych Pokemonów może pochwalić się tym, że tak szybko opanowało cios takiej rangi? Jednocześnie jednak jest mi żal, że nie mogę bardziej przydać się swojemu przyjacielowi podczas treningu, niestety w tym punkcie nie mogę już mu pomóc, teraz wszystko zależy od niego.

* Ale wiesz, że on dostaje tylko + 1 za smakołyki, ponieważ nie ma ulubionego smaku?

Duskull kontynuuje swój trening. Trenerka nie dała mu nowych wytycznych, więc skupił się na tym co robił dotychczas. Nie był to wymagający trening, ale ... coraz więcej obrażeń zaczęło pojawiać się na ciele Hope.


Tak, masz rację. Rozmawiałem o tym z Teą, rzeczywiście źle zrozumiałem :) Powinnaś dostawać +1% przywiązania.

- Zwolnij trochę Hope ... daj mi moment, abym mogła przemyć twoje rany ... - zdaję sobie doskonale sprawę, że obrażenia zwrotne podczas ćwiczeń nie są niczym zaskakującym, nawet więcej, przy tym ruchu to coś zupełnie naturalnego, jednak nie mogę znieść widoku, jak mój przyjaciel cierpi. - W porządku, teraz jest chyba lepiej, prawda? Potrenuj jeszcze trochę, a wtedy zakończymy na dzisiaj i wrócimy do domu, abyś mógł porządnie odpocząć. Coś czuję, że jesteśmy blisko półmetka i niedługo zacznie iść z góry.

Trenerka zajęła się ranami pokemona, po czym ten wrócił do treningów z nową siłą. Wygląda na to, że wie już na czym polega atak. Trzeba go tylko dopracować. Do tego jednak jeszcze daleka droga.

- W porządku Hope, trenuj dalej, a ja na moment zniknę, aby przyprowadzić kogoś. - gdy się upewniłam, że duszek mnie usłyszał, na parę minut opuszczam pole treningowe, aby przyprowadzić Absola oraz przynieść wiadro wody.
- Co ty na to, aby nauczyć się czegoś nowego? Na początek moglibyśmy zacząć od czegoś prostego, czyli Mud-slap. Polega on na tym, ze atakujesz przeciwnika sporą ilością błota, przez co nie tylko otrzymuje obrażenia, ale również ma więcej problemów z dokładnym wycelowaniem w ciebie. Póki co poćwicz sobie na tym manekinie. - w międzyczasie rozlewam trochę wody z wiadra, aby w połączeniu z ziemią z podłoża stworzyć trochę błota, po czym ustawiam jeden z manekinów w pewnej odległości od Pokemona.

Hope ćwiczył dalej, wiedząc, że trenerka nie jest w stanie już więcej mu pomóc i teraz musi skupić się na ciężkiej pracy i systematyczności. Gdyby tylko wszystko go tak nie bolało.
Na polu treningowym pojawił się drugi pokemon trenerki, Absol. Pokemon miał nauczyć się dość prostego, podstawowego ataku ziemnego. Jako psowaty bez trudu rozpoznał o co chodzi, a wokół zaczęła latać rozgrzebana ziemia. Była jednak sypka i sucha, przypominając bardziej Sand-Attack niż Mud.

- Bardzo dobrze ci idzie Absol, zdaję sobie sprawę, że może nie być ci zbyt łatwo zmoczyć ziemię, aby stworzyć z niej błoto, w końcu nie znasz póki co żadnego wodnego ataku, dlatego spróbuj trochę na nią napluć, a ja wyleję resztkę wody z wiadra. Podczas walki będziesz musiał niestety sam się o oto zatroszczyć. - zgodnie ze słowami wylewał ostatnie krople wody na ziemię, a następnie przerywam na moment trening duszka, aby ponownie przemyć jego rany i pozwolić mu odpocząć. - Chwilę sobie klapnij Hope, jesteś już coraz bliżej opanowania tego ruchu. Jeszcze parę minut, a wrócimy wszyscy do domu.

Hope uderzył jeszcze kilka razy, po czym pozwolił trenerce na opatrzenie ran. W tym czasie Absol pracował nad swoim nowym atakiem, który zadziwiająco dobrze mu wychodził. Ziemia rozmakała pod jego stopami, a wokół pojawiło się błotko.

Pozwoliłam swoim podopiecznym potrenować jeszcze z kilkanaście minut, regularnie sprawdzając postępy oraz czy Hope nie potrzebuje znowu opatrzenia obrażeń zwrotnych. Obydwojgu idzie naprawdę bardzo dobrze i na tym etapie nie mam co im pomagać, ponieważ po prostu nie mam takiej możliwości, mogę tylko ich dopingować. Absol już niedługo powinien opanować ruch, a Hope potrzebuje jeszcze trochę czasu, jednak mimo tego i on zbliża się powoli do mety.
- W porządku, na dzisiaj wystarczy treningu. Macie, przegryźcie sobie po smakołyku i wracamy do domu. - każdemu z nich daję po jednym Rare Candy i gdy tak sobie je zjadają ja robię porządek w jaskini.

Trening posuwał się naprzód, choć niejednostajnie. Dla Hope była to prawdziwa przeprawa przez mękę i czuł się, jakby ćwiczył od kilkunastu dni, za to dla Absola była to świetna zabawa i choć nie potrafił jeszcze celnie trafiać w wyznaczony cel, wytwarzał już błoto niemalże z powietrza.

Mam nadzieję, że po odpoczynku w domu obydwa Pokemony będą miały siły na kolejny dzień pełen treningu, nawet jeśli będą powtarzać to samo, co ćwiczyli wczoraj, ponieważ nadal trochę brakuje im obydwojgu do pełnego opanowania ruchów. W tej kwestii nie ma zbyt wiele do dodania, ponieważ próba udzielenia jakichkolwiek dodatkowych wskazówek jest bezcelowa, gdyż Hope i Absol doskonale wiedzą, co muszą jeszcze przećwiczyć. Tak więc podczas treningu nie robię nic innego poza zagrzewaniem ich do „walki" oraz, sprzątaniem zniszczonych manekinów oraz robieniem okładów dla Duskulla.

* Mogę im dopisać te poziomy z cukierków?

Pokemony wróciły do ćwiczeń w pełni sił. Hope dalej wyżywał się na manekinach, a opanowanie przez niego ataku z każdym dniem rosło. W tym czasie Absol opanował kontrolę nad ziemnym ruchem, sprawiając, że grudki błota latały dookoła.


Tak, oczywiście poziomy są Twoje :)

Absol opanował Mud-Slap!

- Moje gratulacje Absol, wspaniale ci poszło, tobie także Hope idzie bardzo dobrze. Zróbcie sobie teraz przerwę. - w trakcie odpoczynku raz jeszcze gratuluję mrocznemu Pokemonowi opanowania nowego ruchu, po czym daję stworkom po jednym Dry Pokeblock. W czasie gdy obydwaj pałaszują smakołyk ponownie opatruję duszka oraz próbuję jakoś wytrzeć Absola z błota, co zajmuje mi trochę czasu. - W porządku. Hope, kontynuuj proszę dalej trening Double-edge, zaś dla ciebie Absol mam nowy ruch. Jest to Cut i polega on na tym, że atakujesz swojego przeciwnika jedną łapą pełną ostrych pazurów, aby zadać mu obrażenia. Naturalnie twoja łapa ma ich trochę, więc musisz tak naprawdę skupić się na tym, aby jak najmocniej nimi zranić cel.

Duskull nad kontynuował swój trening swojego Double-Edge. Uderzenia były coraz to silniejsze, ale też i obrażenia były większe. Coś za coś. Absol natomiast przystąpił do nauki nowego ataku. Zaczął od trenowania cięcia. Jego łapka chyba nie przywykła do takich ruchów.