There is Always a Time for Revenge

Nie od dziś wiadomo, że nie każdy człowiek może uznać się za szczęśliwego. Niektórzy ewidentnie byli w stanie doświadczyć tego, że los to zwyczajna dziwka, która przegrywa w karty ich życie. Niemniej, nie wszystko było takie tragiczne. Chitzu żył. Tego mógł być pewien. Do tego przyświecał mu niemały cel. Ten jednak chwilowo zdawał się równie odległy, co wszelkie dywagacje na temat egzystencji. Spokojnym tempem chłopak przemierzał las nieopodal Vermilion City. Wędrował tak przez pewien czas, zapuszczając się w te mniej uczęszczane strony. Zaledwie kilka strug światła dało radę przedrzeć się przez gęste korony drzew. Dookoła panowała niemal kompletna cisza. Czasem jakieś pobliskie krzaki zaszeleściły niebezpiecznie, a gdzieniegdzie odezwał się jakiś Pidgey, czy zaskrzeczał Murkrow, jednak żadne stworzenie, ani żadna żywa dusza nie pojawiła się na jego horyzoncie. Niemniej, chłopak mógłby kontynuować swoją wędrówkę w nieuczęszczane gęstwiny lub ruszyć w te bardziej ruchliwe strony. Mógłby też poszukać jaskini, która miała znajdować się gdzieś w północnej części lasu nieopodal polany. Tylko... czy gdziekolwiek mu się spieszyło? Czy miał jakikolwiek plan? Jakby nie patrzeć, sporo czasu minęło już od południa, a dni stawały się krótsze, aniżeli dłuższe. Do tego tuż przed zagłębieniem się do lasu mógłby przysiąc, że hen na horyzoncie dało się dostrzec deszczowe chmury. Czy to jednak jakkolwiek na niego wpłynie?