Team Rocket Training Grounds

Oba pokemony radziły sobie coraz lepiej i wiedziały już doskonały do czego mają doprowadzić je komendy Venom. Gastly już niemal bez trudu posługiwał się ognistą pięścią, choć nadal miał problem z jej utrzymanie na dłużej niż dwie minuty. Później albo gasły albo przemieniały się w błyskawice.
Nidoran ćwiczył celowanie w ruchome i szło mu nawet nieźle, do czasu, kiedy miał kręcić się dłużej. Wytrzymywał już dłużej niż na początku treningu, ale to nadal nie było to. Niemniej zrobiliście ogromne postępy i atak choć krótki już był silny.

Gastly radził sobie coraz lepiej. Venom wciąż pamiętała ile wysiłku kosztowało kiedyś Sinistera, aby wytworzyć widmowe rączki, a teraz nie dość, że je materializował to jeszcze potrafił okryć je albo piorunami albo ogniem. Atak jednak wciąż nie był doskonały. Jeżeli tylko coś rozproszyło pokemona, płomienie znikały. Natychmiast.
Yangowi bardzo spodobała się ta część treningu. Z ochotę odbijał od siebie rzucane w niego papierowe kulki. Ku zdziwieniu trenerki przy tej "zabawie" pokemon nawet nie zauważył jak długo potrafił się już kręcić, kiedy nie zwracał na to uwagi.

Sinister kiwa głową na znak, że rozumie, po czym przystąpił do dalszego treningu. Ogień pojawił się nie tylko na jego łapkach, ale także w jego oczach. Zapłonął cały, aby pokazać trenerce, że stać go na wszystko! Yang również nie odstawał od duszka. Zabawa, którą wymyśliła dla niego trenerka tak mu się spodobała, że nie chciał jej przerywać. Niestety nie był jeszcze w stanie celnie obijać papierowych kulek, ale ... kręcił się dłużej niż kiedykolwiek wcześniej.


Gaslty poznaje Fire Puncha

Gastly zamknął oczy, po tym jak jego trenerka zaczęła śpiewać. Poszło zadziwiająco szybko, o sugerowało, że pokemon musiał być zmęczony. Jednak kiedy zasnął nie było z nim już żadnego kontaktu.
Yang wreszcie opanował szybkie kręcenie się bez zawrotów głowy. Udało też mu się odrzucić wszystkie kulki, a większość trafiła w jego trenerkę.


Nidoran opanowuje Drill Run

Trenerce nie udaje się dobudzić ducha. Musiał być na prawdę zmęczony. Pomimo usilnej próby wywołania chrapania, starania spełzły na niczym. Prawie. Venom mogłaby przesiądź, że z gazowej kuli wydostało się coś mogło być chrapaniem.
Yang zaczął trening nowego, bardzo trudnego ataku, który wymagał od niego dużej siły i zaangażowania. Choć było mu daleko do opanowania ataku, z przyjemnością obgryzał sobie gałązki, ostrząc swoje ząbki. Z uśmiechem na pyszczku patrzył na trenerkę, pałaszując gałązki, które rozpadały się na pół.

Gastly zaczyna chrapać, choć nie jest to nadal chrapanie, które by jakość szczególnie komuś przeszkadzało. Yang, zajęty pałaszowaniem, nie zwrócił nawet na nie uwagi. Większe patyki sprawiły mu jeszcze więcej frajdy, ale kiedy trenerka wspomniała o orzechach, całkowicie przeszła mu ochota na gałęzie.

Trening posuwał się naprzód. Każdy z pokemonów doskonale wiedział co ma robić i kontynuował swój trening. Kiedy wykończony treningiem Sinister zasnął, dało się słyszeć chrapanie, które zaczynało robić się nieprzyjemne.