Pole treningowe Ryu

Oficjalny początek mojej podróży, czyli od momentu opuszczenia przeze mnie Pallet, był już dobre kilka dni temu. Przez ten czas oddaliłam się od położonego nad morzem miasta i zmierzałam ku Cerulean, w pewnym sensie będącego moim rodzinnym miastem. Wracałam tam w poszukiwaniu nowych informacji o swoim bracie, liczyłam, że to właśnie w tamtejszym domu dziecka uda mi się odnaleźć chociażby jego ślad.
Zrobiłam sobie krótką przerwę od chodzenia i jadłam drugie śniadanie. Akamaru wesoło biegał przede mną i gonił swój własny ogon. Mimowolnie uśmiechnęłam się, widząc, że jest on przy moim boku szczęśliwy. Nagle mój wzrok odbiegł nieco dalej na kupkę sporych rozmiarów kamieni. Wtedy to przypominało mi się, jak kiedyś widziałam Machopa, który skupiał energię w swojej pięści i potrafił taki kamień z łatwością rozbić na mniejsze kawałeczki.
- A może by tak spróbować nauczyć tego Akamaru? - pomyślałam, wstając i pochodząc do psiaka. - Growlithe, mam dla ciebie pewne zadanie, tylko się jego nie wystrasz. - odparłam do pokemona, po czym wskazałam wyciągniętą ręką na jeden, leżący obok całej sterty, głaz. - Chciałabym, żebyś do niego podszedł i spróbował go rozbić swoją łapką.
Pokemon wyglądał na zdziwionego moją prośbą, jednak podszedł bliżej kamienia i uderzył w niego łapą. Zauważyłam grymas na jego pysku, więc od razu podeszłam do niego bliżej i jeszcze raz powtórzyłam swoje instrukcje, dodając jednak coś jeszcze:
- Postaraj się skupić całą energię swojego ciała w łapce, ażebyś mógł rozbić kamień. Musisz uwierzyć w to, że ci się to uda.
Dopingowałam pokemona, po czym wstałam i odsunęłam się kawałek, ażeby móc obserwować, czy teraz, po podaniu dokładniej, o co tak właściwie mi chodzi, Growlithe'owi uda się rozwalić kamień.

Widziałam, że Akamaru przychodzi z trudnością nauka nowego ataku. Nie spodziewałam się, że psiak od razu nauczy się nowego ruchu, dlatego podchodziłam do treningu z dużą dozą cierpliwości. Kiedy zauważyłam, że uderzanie łapkami w kamień przychodzi mu z coraz większą trudnością, powiedziałam mu, że pora na przerwę. Usiadłam obok na ziemi i wyjęłam z plecaka drugą, przygotowaną sobie wcześniej w Centrum, oderwałam kawałek i dałam Growlithe'owi.
- Proszę Akamaru. - odparłam do pokemona. - Należy ci się przerwa i coś do przekąszenia.

Po kilkudziesięciominutowej przerwie, kiedy zobaczyłam, że Growlithe jako tako doszedł już do siebie po wcześniejszym treningu, odparłam, że pora kontynuować naukę nowego ataku. Jeszcze raz przekazałam mu od nowa, jak powinien wykonywać ten ruch:
- Pamiętaj, musisz całą siłę skupić w swoich łapkach. Wyobraź sobie, że są jak ogromny młot, który bez większego problemu rozłupie te głazy. - spojrzałam jednak ponownie na wybraną przeze mnie skałę i uznałam, że chyba nieco przeceniłam zdolności Akamaru, chcą od razu pokazać mu siłę nauczanego przeze mnie ataku. - Wiesz co? Postaraj się teraz rozłupać jakieś mniejsze kamienie, żeby zrozumieć jeszcze lepiej, jak działa ten atak. A potem przejdziemy do większych, dobrze?

Z coraz większym zadowoleniem przyglądałam się Akamaru, który po kilku powtórzeniach na, tym razem na mniejszych niż początkowo kamieniach, powoli coraz bardziej zaczął łapać, o co chodzi w wykonywanym przez niego ataku. W międzyczasie postarałam się poszukać w internecie nieco więcej o nauczanym ruchu. Okazało się, że jego nazwa to Rock Smash i jest on typu walczącego. Oprócz tego znalazłam również jakieś inne informacje, jednak przeraziła mnie długość wypowiedzi, zatem przerwałam po samym początku.
- Akamaru, czas na kolejną przerwę. - odparłam do podopiecznego, nie chcąc, ażeby zbyt intensywny trening sprawił, że zniechęci się on do takiego sposobu nauki nowych rzeczy. - Ale muszę przyznać, że robisz ogromne postępy, mój mały. - pochwaliłam pokemona, po czym zaczęłam go głaskać po czuprynie, co jak zauważyłam, bardzo lubił.

Po kolejnej przerwie, znowu polecam Akamaru, ażeby zaczął od wykonywania Rock Smash na mniejszych kamieniach. Ponawiam formułkę o tym, że powinien postarać skupić energię w łapkach, dodaję tym razem że musi sobie wyobrazić, że te głazy są z łatwego do zniszczenia piasku albo żwiru, że powinien uwierzyć w to, że uda mu się w łatwy sposób zniszczyć swojego "przeciwnika". Kiedy kilka razy pod rząd uda mu się to wykonać, przechodzę do nieco większych kamieni, ażeby zobaczyć, jak poradzi sobie z nimi po ataku na mniejsze głazy.

Patrzyłam z uwagą na dalsze poczynania Akamaru w nauce Rock Smash. Cieszyłam się, kiedy psiakowi udawało się rozłupać kolejne głazy, zauważyłam jednak, że ma on problem z pewną rzeczą - wyważeniem i dobraniem odpowiedniej siły do wielkości kamienia. Początkowo pomyślałam, że gdybym chciał wykorzystać go tylko i wyłącznie do pojedynków, pewnie bym nie zwracała na to specjalnej uwagi, jednak po głębszym zastanowieniu się doszłam do wniosku, że lepiej tego nauczyć teraz. W końcu zupełnie inaczej będzie on używał tego ruchu przeciwko niewielkiemu Geodude'owi aniżeli przeciw potężnego Rhyhornowi czy długiemu Onixowi. Do tego uznawałam, że każdy ruch znany przez pokemona powinien być użyteczny również w sytuacjach życia codziennego - jak chociażby używanie Rain Dance do nawadniania pól czy Dig do przekopywania ogródka.
Odparłam, żeby Akamaru na chwilę przerwał, po czym wzięłam bo parze kamieni, w czterech różnych wielkościach, gdzie największą były te, które aktualnie stanowiły maksymalny limit możliwości w wykonywaniu Rock Smash przez Growlithe'a.
- Teraz postaramy się bardziej odpowiednio dobierać siłę wykonywanego przez ciebie ataku do wielkości poszczególnych kamieni. Wzięłam po parze każdego z kamieni, ażebyś miał dwie próby w każdej z wielkości. Postaraj się dobrać siłę ataku tak, ażeby kamień popękał i się rozpadł. Staraj się nie przedobrzyć, ażeby kamienie nie zamieniały się w drobny pył, tylko żeby rozpękły się na mniejsze kawałki. - wyjaśniłam pokemonowi wszystko niczym jak małemu dziecku, któremu tłumaczy się po kolei, co należy wykonywać przed wejściem na przejście dla pieszych. - Co jak, próbujemy dalej? - spytałam pokemona, czochrając go za grzywę, po czym wstałam i odsunęłam się nieco dalej, ażeby ponownie móc uważnie obserwować dalsze poczynania Akamaru w nauce nowego ruchu.

Akamaru robił postępy, co prawda były to jeszcze małe kroczki, jednak wierzyłam w to, że w końcu uda mu się ten atak opanować.
- Widzę, że już całkiem nieźle ogarniasz, o co chodzi. Z kilkoma kamieniami dałeś sobie bardzo dobrze radę, z niektórymi nadal nie miałeś odpowiedniego wyczucia, ale spokojnie, powoli go nabierzesz. - podzieliłam się z psiakiem swoimi spostrzeżeniami, po czym poszłam, żeby znowu przynieść mu kamienie, z czego zrezygnowałam, kiedy pomyślałam o tym, że będę musiała je dźwigać. - Akamaru, chodź tutaj, do nogi. - przywołałam pokemona do siebie, po czym przykucnęłam przy nim. - Posłuchaj, teraz będę ci wskazywała kamienie, a ty od razu będziesz biegł w ich stronę, starał się je rozłupać, po czym wrócisz do mojej nogi, dobrze? Potrenujemy przy okazji twoją szybkość reakcji. W końcu podczas walki przeciwnik nie będzie stał spokojnie naprzeciwko ciebie i czekał jak na niego zaszarżujesz, prawda? - wydałam polecenie psiakowi, a kiedy ten przytaknął łebkiem, wybrałam pierwszy z kilkunastu kamieni do rozłupania.