Pogorzelisko treningowe

Ściemniło się, kiedy zdecydował się przyjść na swoje miejsce treningowe. I to jeszcze przechodzić przez nieoświetlone ścieżki, pewnie większość ludzi by się obawiała.. ale nie on. Bo dobrze wiedział gdzie idzie, w końcu był tu już niezliczoną ilość czasu w przeciągu tych paru lat. I nawet z takiej odległości od miasta, słyszał jak żyje ono swoim życie, a noc była czasem kiedy się nawet bardziej ożywiało. Uroki dużych miast, nie ma co.
Przeszedł przez bramkę i położył torbę na stoliku, wyciągając z niej LuxuryBall oraz swój telefon. Musiał się posługiwać nim, przynajmniej dopóki nie otrzyma oficjalnego PokeDexu. Zamiennik beznadziejny, ale od czego nie ma się internetu i sztuki improwizacji. Spojrzał w niebo wypatrując księżyca, po czym wypuścił Vulpixa na zewnątrz.
- Tundra. - uklęknął przy niej, trzymając telefon w ręce. - Wiem, że jesteś jeszcze młodziutka, ale zaczniemy nasz pierwszy trening.
Chciał w pełni skupić jej uwagę na sobie i na tym, co chciał jej przekazać.. i pokazać też.
- Zaczniemy od czegoś, co w teorii może być dla ciebie za trudne, ale w rzeczywistości może akurat pójdzie ci to równie naturalnie co zamrażanie swoich zabawek. Otóż, zajmiemy się opanowaniem ataku Moonblast. I nie, nie będziesz mogła nim rozwalić księżyca - powiedział, po czym wskazał na ekran swojego telefonu, puszczając jej klip z Gardevoirem wykonującym wspomniany atak.
- Na szczęście da się go użyć nawet kiedy nie jest noc, ale wybrałem taką porę żeby było ci łatwiej załapać o co chodzi. - schował telefon, i wskazał na niebo. - Chodzi o to, żebyś skupiła swoją moc w postaci różowej kuli. A do tego nawet nie potrzeba światła księżyca, ale może ci w tym dopomóc. W końcu w przyszłości sama zostaniesz Pokemonem Wróżkowym. Popatrz w niebo i wyobraź sobie jak robisz różową kulę i próbujesz nią trafić w jakąś gwiazdę.. albo księżyc.
Usiadł na trawie, obserwują swojego Pokemona. Nie będą tu oczywiście siedzieć cała noc, w końcu nie tak szybko to skończą.
- Tylko musisz się skupić. - dodał nieco stanowczym tonem, ale z dobrymi intencjami.

// Trenowany atak: Moonblast (Egg Move, pierwszy dla Pokemona startera) //

Tundra wysłuchała uważnie trenera, lekko zawodząc się, tym, że księżyc zostanie na swoim miejscu. Postanowiła się tym nie przejmować i skupić na samej nauce. Nie było to jednak takie łatwe. Jej pierwszy ruch, którego miała się nauczyć. Pomimo całej energii i skupieniu nie udało się jej wytworzyć nawet zalążka różowej kuli, ale ... powietrze  przed nią jakby odrobinę się "zmarszczyło".

Obserwował podopieczną zaciekawiony, bo chociaż nie było to coś czego się spodziewał, to efekt "zmarszczenia" powietrza był wystarczający. Niemniej, było już jednak późno, i sam odczuwał znużenie.
- Trzeba wracać, ale jutro spróbujemy jeszcze raz. - wstał i wziął swoją torbę, opuszczając teren z Pokemonem u boku.



Następnego dnia przyszedł wcześniej, jeszcze za dnia. Skoro początek mieli w miarę ogarnięty, teraz trzeba było przechodzić do konkretów i próby bez obecności światła księżyca. Bez zbędnych ceregieli, przywołał Tundrę z jej kuli i uklęknął przy niej.
- Jak na początek, to wczoraj poszło ci naprawdę dobrze. Nie jest to może to, o co dokładnie chodziło, ale załapałaś. - wykonał gest ręką, jakby chcąc ją przekonać do siadu. - Teraz spróbujemy pobawić się tym, co już doskonale umiesz. Wiesz, jak wykonujesz Powder Snow, to używasz swojego pyszczka i "strzelasz" lodem. To działa mniej więcej podobnie, tylko jest w formie kuli niż śnieżynek.
Podrapał się po podbródku. Wiedział.. a przynajmniej tak słyszał, że te Alolańskie Vulpixy mogą pokryć się lodem, kiedy jest im za gorąco.. ale do tej pory to ona jego schładzała, a nie siebie. Może gdyby spróbowała teraz tak zrobić, to poszłoby im łatwiej?
- Postaraj się uformować Powder Snow w kulkę, ale nią nie.. strzelaj czy tam nie rzucaj, ale spróbują zjeść, żeby zrobić lód na swoim futerku. Wiesz, tak jak inne Vulpixy jak ty umieją, żeby się ochłodzić. - w końcu ta energia nie bierze się z niczego, a z zewnątrz. I trzeba ją jakoś pobudzić. - Jutro ci to wynagrodzę. Zgodzisz się na parę PokeBlocków?

Zachęcona smakołykiem Tundra wróciła do treningu, skupiając się, aby "przerobić" swój stary atak tak, aby pomógł jej w nauce nowego. Skupiła się i choć początkowo jej się nie udawało, wreszcie stworzyła coś na kształt nierównej śnieżki, która wymknęła się jej u uderzyła w trenera. Vulpix zachichotała psotnie i zrobiła jeszcze kilka śnieżek.

- Tundra! - zawołał zaskoczony po tym jak oberwał śnieżką.. i to całkiem niezłą śnieżką, bo zrobienie takiej z tak drobnego ataku jest godne podziwu. Pokręcił głową obserwując rozbawienie Pokemona i otrzepał się z ataku. - Na dzisiaj chyba wystarczy. Nie mam tutaj rzeczy na przebranie, więc musisz bardziej uważać.
Jak powiedział tak wstał i zabrał swoje manele, i z podopieczną skierował się na powrót do miasta.



Już na wejściu wypuścił Tundrę z jej kuli, a na stoliku położył pudełko z PokeBlockami. Pilnował oczywiście, żeby się ona nagle do nich nie rzuciła, przynajmniej do póki jej nie wytłumaczy kolejnego zadania. Byli już na dobrej drodze w opanowywaniu ataku, ale dalej to nie było to. Ani nawet połowa drogi za nimi. Ale lepszym wyjściem było brnięcie dalej niż urywanie treningu.
- Robienie śnieżek poszło ci całkiem nieźle, tylko gdybyś we mnie nie celowała było by jeszcze lepiej. - zaczął z przekąsem, ale zaraz wyjął z pudełka Sweet PokeBlocka i jej go podał. - Ale zgodnie z obietnicą, PokeBloczek. Mam jeszcze jednego, którego dam ci po treningu, i niestety to wszystko co mam. Robienie ich zabiera za dużo jagód, a nie mam kopalni pieniędzy.
Dał Pokemonowi ów PokeBloczek, chcąc zachęcić ją do współpracy i słuchania. Zaraz potem podszedł do jednej z kukieł, poprawiając ją do pozycji stojącej.
- Widzę, że nosi cię na rzucanie śnieżkami w co popadnie, to może spróbuj je skoncentrować na tej kukle? Tak jak wczoraj, uformuj Powder Snow w kulki i spróbuj nimi strzelić w kukłę. - odszedł na bok, dając jej przestrzeń (i sobie bezpieczny dystans od śnieżek). - Wyobraź sobie że to jakiś smok. Są słabe zarówno na lód jak i na wróżki, więc wystarczy jak wyobrazisz siebie uderzającą smoka różową kulą. Różową jak ten PokeBloczek co ci dałem.. albo Pecha Berry, którą mogę ci przynieść jeśli dwa PokeBloczki nie wystarczą.


// Karmienie: 1x Sweet PokeBlock (Natura: Docile)

Tundra z psotnym uśmiechem zjadła pokeblock, ze smakiem oblizując pyszczek i wracając do treningów. Dzięki specjalnej mocy, która od paru dni unosiła się w powietrzu, twoim zdolnościom treningowym i motywacji małej Vulpix, opanowywanie ruchu szło szybciej niż mogliście zakładać. Śnieżna kulka szybko stała się małą, różową kuleczką, która jednak wciąż nie była zbyt silna.

Widząc jej postępy pokiwał zadowolony głową, uśmiechając się nawet.
- Świetna robota. Tutaj masz PokeBloczka. - podał jej kolejnego, tym razem Bitter PokeBloczka. - Ten jest kwaśny, ale następnym razem zrobię ci więcej słodkich jeśli chcesz.
Pogłaskał ją po łebku, dając zaraz znak, że czas na powrót do miasta.



Był w dobrym humorze.. o ile można to tak w ogóle nazwać. Nie był osobą przesadnie ukazującą pozytywne emocje, ale dla treningu i Pokemonów umiał chyba zrobić wyjątek. Szczególnie że trening szedł im naprawdę dobrze, jak na tak silny atak dla tak małego Pokemona.
- Z dnia na dzień idzie ci coraz lepiej. Niedługo będziesz na tyle silna, że sama sobie poradzisz w podróży. - rzucił na sam początek, wyciągając z torby Pecha Berry. - Tylko nie patrz tak na mnie, na razie jej nie dostaniesz. To jest część dzisiejszego zadania.
Podszedł, powoli i z niechęcią, do oczka wodnego i staną na drugim brzegu, zostawiając Tundrę po przeciwnej stronie. Byli tak, że woda była dokładnie między nimi. Do tego trzymał tam deskę w taki sposób, żeby się niż zasłonić. I przed sobą trzymał Pecha Berry.
- Musisz się skupić bardziej na celowaniu i to na większe odległości, niż samym tworzeniem kuli. W końcu musisz ją wystrzelić, żeby w pełni wykonać ten atak, pamiętasz? Więc zrobimy teraz tak. - stanął za deską (nie zakrywała go, może sięgała mu do piersi, a wysoki z niego skurczybyk) i ponad nią trzymał jagodę. - Jeśli uda ci się uderzyć tę deskę, to dam ci Pecha Berry. Musisz to zrobić z odległości, i bez przeskakiwania nad wodą. I nie martw się jak nie trafisz za pierwszy ani za drugim razem, mamy czas. Jedynie nie chlap za bardzo, wiesz że tego nie lubię.


// Karmienie: 1x Bitter PokeBlock (Natura: Docile)

Vulpix bardzo lubiła wszystkie smakołyki przez co była niezwykle wdzięczna trenerowi za każdy poczęstunek. Odzwierciedlało się to w jej treningach, w których z dnia na dzień robiła coraz to większe postępy. Jeszcze wczoraj nie mogła wytworzyć poza małą, pół prześwitującą kulką. Teraz lewitowała przed nią ogromna, różowa kula, która nie do końca jeszcze leciała tam, gdzie chciał pokemon.

Kiwał głową widząc zaangażowanie podopiecznej. Chociaż nie był do końca przekonany czy to chodziło o sam trening, czy może o jedzenie jakie jej obiecywał.. niemniej jednak, wykonywała swoje zadanie idealnie wręcz. Wprawdzie nie trafiała gdzie trzeba, ale nie można jej zarzucić że nie próbowała.
- Masz nagrodzę. - rzucił Tundrze Pecha Berry, i kiedy ona jadła, on sprzątnął deski i zabrał resztę swoich rzeczy w oczekiwaniu aż Vulpix skończy i mogą opuścić polanę.



Tak jak na samym początku, wybrał się na polanę późnym wieczorem. Tundrze szło coraz lepiej, i wypadałoby dopiąć ten atak na ostatni guzik. A przynajmniej miał taką nadzieję, że to już początek końca.
- Bardzo szybko się uczysz, i to duży plus. Gdybyś tylko skupiała się bardziej na samym treningu niż na nagrodach i smakołykach, bo za bardzo przybierzesz na wadze i co będzie? - parsknął śmiechem, siadając na chłodnej trawie. No, chłodnej jak chłodnej, on nie odczuwał takiej różnicy. Śnieżek z ich poprzednich ćwiczeń dawno już stopniał i w niektórych miejscach pozostały mokre plamy, ale to dobrze.. chociaż trochę te rośliny odżyją. - Pamiętasz pierwszy trening? Zrobimy coś bardzo podobnego, ale już nie musisz się tak wysilać by zrobić taką wróżkową kulę.
Popatrzył w niebo, było jednak zachmurzone i niewiele było przez to widać. Czy szukał księżyca czy jakiś gwiazd, to już można oddać do interpretacji własnej, ale szukał jakiegoś punktu zaczepnego, inspiracji. No i czy coś przypadkiem nad nimi nie przelatuje.. bo miał pomysł, ale ryzykowny. Ale jak to mówią, bez ryzyka nie ma zabawy.
- Teraz już bez bawienia się w śnieżki i śnieżynki. Musisz się naprawdę wysilić i skupić, by już samodzielnie stworzyć magiczną kulę, rozumiesz? Nie myśl o Powder Snow, myśl o księżycu.. no, może takim różowym i mniejszym, który sama zrobisz. I wystrzel go w niebo, dając wszystkim znak jaki z ciebie utalentowany i silny Pokemon. - zakończył mimowolnie ziewając. Było w końcu późnawo, a ewentualne konsekwencje ze strzelania różowymi kulami w niebo bez powodu już go mało co obchodziły.. najwyżej rano się będzie użerać ze służbami bezpieczeństwa, o ile w ogóle będą się raczyć do niego pofatygować.

Tundra spełnia polecenia trenera i zaczyna rozmyślać o księżycu, kiedy skupiała się na tworzeniu różowej, olbrzymiej kuli. Poszło jej świetnie. Trening nie trwał długo, kiedy okazało się, że Vulpix nie może nauczyć się niczego więcej.


Vulpix opanowuje Moonblast!

Minęło naprawdę sporo czasu od kiedy ostatni raz tu byli. Jeden i chyba najważniejszy ruch opanowany, i pewnie gdyby nie znał rodziców Tundry to nigdy by na to nie wpadł. Teraz przyszła pora na zgoła inny atak, ale równie ważny.. ale niestety z typu za którym on nie bardzo przepadał. Woda to był jednak żywioł, który wprowadzał u niego mieszanie uczucia, nawet jeśli był jednym z tych ważniejszych w przyrodzie.
Wypuścił Vulpix niedaleko oczka wodnego, chcąc jej na wstępie coś zademonstrować.
- Mam nadzieję, że jesteś wypoczęta bo zaczniemy kolejny trening. - uklęknął przy niej, unosząc przy okazji swój telefon z gotowym filmikiem. - Ten ruch nazywa się Aqua Tail, i jak sama nazwa wskazuje jest atakiem wodnym.


- W przeciwieństwie do Moonblast, to jest atak fizyczny i musisz do tego użyć swojego ogona.. albo raczej ogonów. - schował telefon bezpiecznie do kieszeni, obserwując Pokemona. - Wiesz, lód to zamrożona woda, więc jest to dla ciebie raczej bliski element. I jak się go nauczysz, to ogniste Pokemony nie będą ci już takie straszne.
Oczywiście wolał żeby się od razu nie wpakowała pod atak jakiegoś Charizarda, ale wolał mieć jednak tę pewność, że w razie czego będzie umiała sobie z tym poradzić. Wstał i odsunął się na pewną odległość od Vulpix oraz wody, czysto dla swojego komfortu.
- Oczko wodne ci się przyda, dla złapania o co chodzi. Musisz zamoczyć ogon.. ogony w wodzie i nimi wtedy poruszać, jakbyś robiła nimi wir. Wieloma ogonami może być ci ciężko, rozumiem, ale spróbuj je skoordynować w jedno.

// Trenowany atak: Aqua Tail (Move Tutor) //

Tundra z lekkim oporem wsunęła ogony do wody, mieszając nimi ciecz, aby stworzyć wir. Niestety koordynowanie wszystkimi na raz nie było łatwe i skończyło się na tym, że jedne poruszały się szybciej, drugie wolniej. Wreszcie pokemon miał dość, wyrwał ogon z wody i otrzepując się, zaczął pieczołowicie go czyścić. Nie cierpiał wody.

Obserwował poczynania Pokemona, unosząc w pewnym momencie brew. Jakby nie patrzeć, to lód i woda mają ze sobą więcej wspólnego.. ale chyba "odziedziczyła" po nim niechęć do wody.
- Jak na początek.. to nieźle. Ale wystarczy tego chlapania. - skinął na nią, że muszą wracać do miasta, ostatecznie opuszczając polanę.



Dalej zastanawiał się, w jaki sposób ulepszyć ich treningi oraz jak Pokemonowi maksymalnie pomóc. Obecnym problemem było to, iż Tundra za wodą nie przepadała.. co było w sumie sporym zaskoczeniem dla mężczyzny. Owszem, sam bał się wody, ale ona? Tyle dobrego, że sama nie była typem wodnym bo to już byłoby co najmniej przegięciem. Niemniej, nie zamierzał rezygnować z Aqua Tail, zresztą był to jedyny wodny atak który mogłaby poznać.
Musiał jednak jakoś ją do trenowania przekonać. Ale najpierw, musi jakoś skoordynować jej ogony, bo w tym leżał problem.. pomijając wodę. Miał ze sobą wstążki oraz piłki pingpongowe, żeby jej nie zabolało. Wypuścił Vulpix z jej kuli, i uklęknął przy niej.
- Nie poszło nam całkiem pomyśli wczoraj, ale nie spodziewałem się, że tak zareagujesz na wodę. Chyba masz to po mnie. - zaśmiał się. - Ale o to chodzi, żeby walczyć ze swoimi słabościami i zmienić je w siłę.
Pogłaskał ją po łebku, po czym obwiązał jej ogony w jedno za pomocą wstążki. Zawiązał ją w kokardę, ale też nie za ciasno, żeby jej przypadkiem nie bolało.. albo nie sprawić jej za wielkiego dyskomfortu. Na tyle dobrze, że nie był to zwykły Vulpix a tym bardziej Ninetales.. wprawdzie aż tak nie wierzył w powiedzenia ani głupoty wypisywane w PokeDexach, ale wolał nie poczuć jakiejś klątwy na swojej skórze.
- Teraz bez wody, ale chcę żebyś dalej próbowała skoordynować ruchy swoich ogonów w jedno. Spróbuj machać nimi w taki sposób, jakbyś chciała zrobić wir, ale przy okazji postaraj się utrzymać kokardę jak najdłużej. - odsunął się, chcąc dać jej odpowiednio dużo miejsca. - Poza wodą, ogon i manewrowanie nim jest najważniejsze w Aqua Tail. A że ty masz ich niemal sześć, więc trzeba by nad nimi popracować.

Vulpix odetchnęła z ulgą, że nie będzie musiała ponownie wkładać ogona do wody i z ochotą zabrała się do treningów "na sucho". Z początku kontrola ad ogonami sprawiała jej masę problemów, doprowadzając nawet do wywrotki, ale w miarę upływu treningu skoordynowała je i potrafiła używać ich wszystkich na raz niczym jednego.