Pogorzelisko treningowe

Nadzorował poczynania Pokemona, raz za razem sprawdzając telefon. Najwyraźniej szukał inspiracji co do kolejnych prób, bo nie można było powiedzieć że mu się nudziło.
- Idzie ci coraz lepiej. - pochwalił podopieczną na zakończenie, zdejmując z jej ogona kokardę. - Na dzisiaj tyle, a jutro przyniosę ci smakołyka.
Jak powiedział, tak udali się na spoczynek.



Mrucząc coś pod nosem wszedł na polanę, rozglądając się. Trawa była przemoczona od deszczu, i chociaż niebo było czyste, nie miał jednak pewności czy nagle znowu nie zacznie padać. A jeśli było jakieś zjawisko pogodowe, którego nie znosił, to właśnie deszczu. Nie czuł tego chłodu, ale samo uczucie bycia przemoczonym doprowadzało go do szału. No i najwyraźniej Tundra miała podobnie.. na ironię.
Ale też wybrał taki a nie inny moment na trening. Od razu wypuścił Vulpix na zewnątrz i wyjął z torby pudełko z PokeBlockami.
- Masz, na dobry początek. - podał jej jednego Sweet PokeBlocka i cierpliwie poczekał aż go zje. - Mam nadzieję, że się na samym wstępie nie zrazisz do mojego pomysłu.
Uklęknął na trawie, dotykając niektóre jej źdźbła. Były dalej mokre od deszczu, co było ważne w ich dzisiejszym treningu. I może będą już w połowie drogi do opanowania ruchu.
- Nie będziemy moczyć ogona w wodzie.. przynajmniej nie tak jak na początku. Bo poza synchronizacją ogonów, musisz jeszcze wyuczyć tworzenie wody bez pomocy z zewnątrz. - wstał, i zaczął gestykulować. - Machaj ogonem nisko nad ziemią, i spróbuj "złapać" jak najwięcej kropli wody z trawy na niego, żeby zrobił się wilgotny. I wtedy zacznij kręcić ogonami, żeby zrobić "wirek". Nie jest to nie wiadomo jaka ilość wody, ale powinno to coś.. pobudzić, coś co wygląda bardziej na Aqua Tail.

// Karmienie: 1x Sweet PokeBlock (Natura: Docile)

Vulpix ze smakiem zjadła pokeblok, po czym zabrała się za trening. Zbieranie rosy w ogonek nie było dla nie zbyt przyjemne, ale znosiła to lepiej niż moczenie go w wodzie. Kiedy stał się wilgotny, starała się zrzucić z niego wodę w jakieś zorganizowanej formie, ale głównie po prostu ją strzepała. Przez chwilę jednak woda utrzymała się a powierzchni ogona.

Gdyby nie jego własna niechęć do wody, to pewnie by się zirytował jej zachowaniem. No i poniekąd był, ale niemniej nie mógł powiedzieć że nie próbowała.
- Dobrze, na dzisiaj wystarczy. - spakował resztę PokeBlocków do torby, a Vulpix do jej kuli.



Długo myślał nad kolejną próbą. Za wielu opcji w końcu nie mieli, a manewrowaniem ogonem już mniej więcej było opanowane. Pozostało już tylko zwalczenie niechęci do wody i jeszcze jej stworzenie bez pomocy z zewnątrz.
Wypuścił Tundrę z jej kuli i podał jej dwa Sweet PokeBlocki.
- Wiem, że łatwiej jest po prostu strzepać wodę z futra, ale tutaj liczy się jej utrzymanie na ogonie i wtedy użycie jej na przeciwniku. - pogłaskał ją, czekając cierpliwie aż zje PokeBlocki. - Wyobraź sobie zdziwioną minę jakiegoś ognistego Pokemona, kiedy uderzysz go takim mokrym ogonem. Zresztą, może to pomóc ci się lepiej schładzać przy mnie. Albo i mnie, kiedy będę za bardzo irytujący.
Usiadł na trawie, dając jej jednak miejsce na ćwiczenia.
- Pamiętasz jak ci mówiłem, że Vulpixy jak ty umieją się schładzać tworząc lód na swoim ciele, głównie ogonie? Może spróbujesz osłonić swój ogon takim lodem i poruszać nim w tym samym czasie? Tak jak wcześniej z wodą, teraz może z czymś co ci aż tak nie przeszkadza. - siedział opierając się na rękach za swoimi plecami. - Wiesz, może tak ci będzie wbrew pozorom łatwiej. W końcu lód to twoja specjalność.

// Karmienie: 2x Sweet PokeBlock (Natura: Docile)

Trening już wyraźnie przynosił efekty. Tundra była już w stanie wytworzyć i kontrolować wodę na ogonku, choć nadal z lekkim dystansem i nieufnością. Wystarczy jeszcze trochę poćwiczyć utrzymanie atak i celowanie i sukces murowany.

Uśmiechnął się widząc jej postępy. Wprawdzie dalej okazywała nieufność i pewną dozę odrazy wobec wody na jej ogonie, to jednak umiała to przezwyciężyć w imię większego dobra.. tudzież nauki nowego ataku. Sam niechętnie, ale musiał przyznać że mieli ze sobą naprawdę wiele wspólnego, bo też musi się prędzej nauczyć przezwyciężyć swoje lęki i nieufności.
- Świetnie ci idzie. - pochwalił ją, wstając i wyjmując z torby piłeczki pingpongowe. Miał je przygotowane na wcześniejsze treningi, ale byli wtedy na takim etapie, że ich Aqua Tail wyglądał jakby nigdy nie stał koło prawdziwego Aqua Taila, toteż nie było sensu piłek wprowadzać. Ale wbrew pozorom muszą poćwiczyć celowanie.. nawet jak sam atak do najcelniejszych nie należy. I jeszcze skoordynowanie ruchów ogona z wodą.
Tak, to zdecydowanie nie był jeszcze koniec ich treningu i potencjalnej udręki.
- Zajmiemy się teraz atakiem ze strony praktycznej, a nie improwizowaniem i kręcenia nosem na wodę. - usiadł niedaleko, wysypując piłki na trawę. Było ich może z sześć, normalne piłki pingpongowe, więc ani on ani Tundra za bardzo nie oberwą.. a przynajmniej miał taką nadzieję. Tam parę siniaków przeżyje, byleby nie celowała mu w głowę.
- Widzisz te piłki? No pewnie, że je widzisz. Będziesz musiała je uderzyć. Proste, prawda? - wziął jedną piłeczkę do ręki i ją podrzucił. - No, może nie do końca. Ja będę je do ciebie rzucać, a twoim zadaniem będzie je odbić. Przy pomocy twoich ogonów, które będziesz musiała utrzymać mokre.. jakimś cudem. W końcu to nie zawsze chodzi o to, żeby paradować z wodną osłonką na ogonie i tyle, wszyscy legną u twych stóp.. albo małych łapek.
- Pewnie tak byłoby najlepiej, ale niestety zanim się na to skuszą, będziesz musiała ich uderzyć pierwsza, zmuszając do posłuszeństwa. - potarł się po czole, patrząc na nią. - Także.. ja będę rzucać do ciebie te piłki, a ty sróbuj je odbić w moją stronę, bo nie chcę ich wszystkich od razu pogubić. Mogą się przydać w przyszłości.

Trening z piłkami był bardzo efektywny. Tundra w kilka chwil opanowała atak do końca, a woda omiotła jej ogon, uderzając w kolejne kulki. W podskokach cieszyła się z opanowania ruchu, który podejrzewała nie będzie dla niej łatwy.


Vulpix opanowuje Aqua Tail!

Nie minęło aż tak dużo czasu, od kiedy zawitali tu ostatni raz. I ostatni trening był nie małą katorgą, przez nowo odkryty wstręt Tundry do wody. A podobno lód i woda mają ze sobą wiele wspólnego.
Nie miał jednak zamiaru zwalniać w rozwijaniu swojego podopiecznego, ani jego potencjału.. nawet jeśli była młoda i niektóre ataki mogły być dla niej za trudne do nauki. Albo i za silne do opanowania dla tak małego ciałka. Jednak nie zawsze będzie malutkim Vulpixem, i musiał ją jakoś przygotować na trudniejsze ruchy oraz poważniejsze treningi.
Tym razem miał ze sobą również przybory do pielęgnacji futra Pokemona. Wprawdzie nie był to kurort pięciogwiazdkowy, ale chciał ją jednak upewnić że zadba o jej wygląd i samopoczucie po treningu jaki przygotował. A prawdziwą wizytę w kurorcie załatwi jej w swoim czasie.
Bez zbędnych ceregieli wypuścił Pokemona z jej kuli.
- Wiem że całkiem niedawno tu byliśmy, ale nie mogę dopuścić do tego, żebyś się za bardzo rozleniwiła. Zresztą, masz tu dwa przysmaki. - mówiąc to, dał jej dwa Sour PokeBlocki, i czekając aż zje wyszukał potrzebnego materiału na telefonie. - Tak tak, takie kwaśnawe teraz, ale mam też słodkie na później. A teraz popatrz, ruch który będziemy trenować nazywa się Dig.


- Widzisz? Jak sama nazwa wskazuje, kopiesz w ziemi i chowasz się w dołku, po czym wyskakujesz z innej strony albo i prosto pod twoim przeciwnikiem. Efekt zaskoczenia gwarantowany, i dodatkowo możesz się ukryć przed jego atakiem. - wytłumaczył jeszcze rzeczowo, chowając telefon. - I już widzę jak kręcisz noskiem. Mam parę szczotek i chustek żeby ci wyczyścić futerko z ziemi. Wszystko co musisz zrobić to trochę pokopać w ziemi. Tymi dziurami to już ja się zajmę.


// Karmienie: 2x Sour PokeBlock (Natura: Docile)
// Trenowany atak: Dig (Transfer Move [z LGPE (gdzie mógł nauczyć się z TM którego w USUM nie ma.. to liczy się jako Transfer Move prawda? No i normalny Vulpix mógł to poznać w poprzednich generacjach, a Anne uczy swojego Alolańskiego Swift, więc zgaduję że wolno)] //
//+ pewnie ten bonus z urodzin, bo miałem już za jagody dzisiaj

Ku zaskoczeniu trenera, Vulpix rzuciła się do kopania z radością odrzucając kolejne grudki ziemi i zamieniając swoje idealne, białe futerko w totalną ruinę. Kiedy skończyła kopać dół, wytarzała się w nim z radością małe szczeniaczka.


* - bonus urodzinowy

Ona mnie kiedyś do grobu wpędzi. - pomyślał, obserwując zapał Pokemona z niemałym szokiem na twarzy. - Ba, zaczęła go nawet kopać.
Nie powiedziałby, że poszło źle. Efekt był, chociaż nie taki na jaki się pisał.
- No już, wystarczy tego rozrzucania piachu. - podszedł do jej dołku, i ją stamtąd wyciągnął. - Wyglądasz jakby cię jakiś Onix zjadł i wypluł. Tak czy tak muszę cię przeczesać i wyczyścić, w takim stanie do domu nie wejdziesz.
Mówił pół żartem pół serio, ale jej stan był nienajlepszy.. no w jego mniemaniu. Chyba bardziej obchodził go jej wygląd, niż ją samą.



Udało mu się ogarnąć dołek wykopany wcześniej przez Tundrę, chociaż dobrze wiedział że nie będzie to jedyna taka dziura. Entuzjazm Pokemona trochę go przytłaczał, bo przy Aqua Tail szło tak mozolnie, a Dig to taki.. brudniejszy atak. W sumie to cieszył się, że Vulpixy nie mogą uczyć się takich trujący ataków, gdzie trzeba pluć czy rzucać śmieciami.
Wypuścił podopieczną z kuli, podając jej od razu jednego Sour PokeBlocka. Na razie oszczędzał słodkie, ale Tundra była jednak posłuszna i wykonywała polecenia.. jedne chętniej, inne nie do końca.
- Widzę, że kopanie w ziemi ci się podoba.. o dziwo. Może to po prostu część lisiej natury. - dodał rozbawiony. - Ale wiesz, samo kopanie dołka to nie wszystko. Poza dostaniem się pod ziemię, musisz jeszcze się dokopać w niej pod przeciwnika i na niego naskoczyć.. spod ziemi.
Obszedł wcześniej wykopany dół i stanął parę metrów od niego.
- Zrobimy tak. Będziesz dalej kopać, ale spróbuj się do mnie dokopać. Tylko próbuj głęboko pod ziemią, bo jak będziesz to robić płytko, to się to wszystko zapadnie i będzie problem. Duży.

// Karmienie: 1x Sour PokeBlock (Natura: Docile)

Tundra z radością przyjęła wiadomość, że może kontynuować kopanie. Nie przeszkadzało jej brudne futerko, gdyż zabawa wynagradzała jej wizję późniejszej kąpieli. Kopała, kopała i ... utknęła. Wykopała dół tak głęboki, że nie mogła się z niego sama wydostać. Zawołała żałośnie, prosząc trenera o pomoc.

Stał w swoim obranym miejscu, patrząc na nią wyczekująco. Najpierw w dziurze zniknął jej łebek, potem tułów, a na końcu wszystkie ogony. I wtedy po kopaniu nagle nastała cisza, którą przerwało żałosne popiskiwanie. Otworzył szerzej oczy i podbiegł do dziury, wpatrując się w Tundrę, która zwyczajnie utknęła.
- Tuśka! - zawołał, łapiąc się że sam zabrzmiał jakby panikował. Sięgnął jednak po nią, mocno łapiąc za kark i w odpowiednim momencie drugą ręką pod brzuch, i ostatecznie wyciągnął Pokemona na powierzchnię. Posadził podopieczną na ziemi, krzywiąc usta w grymas na jej stan.
- Ej, nie strasz mnie tak. - powiedział, jednak nie był zły. Może troszeczkę, ale jego ton był bardziej.. zaniepokojony. Może i byli na swoim i bezpieczni, ale gdyby miała tak utknąć w środku walki.. O tak, tego zdecydowanie chciał uniknąć. I dlatego muszą jeszcze poćwiczyć.
- Zdecydowanie to tyle na dzisiaj. Zasługujesz na kąpiel. - poczochrał jej brudną od ziemi "czuprynę", i nie bacząc na brud ani jej ciężar, wziął ją na ręce, niosąc z powrotem do domu.



Zapomniał po ostatnim treningu zakopać dołek, toteż nie dość że pozostał, to jeszcze narobiło się w nim błota po ostatniej burzy. No i teraz był problem właśnie z tym fantem, bo o ile Tundra mogła zaakceptować piach i ziemię, tak z błotem pewnie byłby większy problem. Jemu samemu się ta sytuacja za bardzo nie podobała, ale cóż zrobić. Nad pogodą nie panował.
- Będziemy mieć trochę utrudnione zadanie, ale nie jest to sytuacja bez wyjścia. - zapowiedział, wypuszczając Pokemona z jej kuli. - Po prostu musisz przeboleć więcej brudu niż dotychczas, ale ciesz się, że nie jest to żaden trujący atak polegający na pluciu.. czy wymiotowaniu.
Aż sam się wzdrygnął, ale w końcu słyszał już o małych, futerkowych Pokemonach mogących się nauczyć takiego Gunk Shotu albo nawet Belchu. Chociaż tyle, że ona nie mogła. Dawanie jej tylu możliwości też nie było najlepszym wyjściem.. znając jej naturę.
- Wczoraj kopałaś trochę za bardzo i za głęboko. A tu nie chodzi o samo kopanie dziury w dół, ale musisz jeszcze pracować nad kopaniem tuneli w bok. - uklęknął, dotykając ziemi. - Przez wczorajszy.. incydent, nie będziemy kopać tak głęboko. Zamiast tego, wykorzystamy zmiękczoną ziemię, żeby zrobić rów. Musisz popracować łapkami, bo samym kopaniem w dół daleko nie zajdziesz.. a jak zajdziesz, to nie będę w stanie cię wyciągnąć.
Nie żartował. A bardzo by chciał, bo wizja nagłej utraty Pokemona i to w tak głupi sposób mu się nie podobała, ale też nie bardzo miał jak temu zapobiec. Może jak w pełni opanuje Dig to nie będzie się już tak o nią bać. Ale do tego jeszcze daleka droga. Ale zanim jeszcze zabrała się za działanie, podał jej dwa Sweet PokeBlocki, tak na zachętę.

// Karmienie: 2x Sweet PokeBlock (Natura: Docile)

Pole treningowe zamieniło się w na wpół rozmokłe niemal bagno. Niemniej nie chcieliście przerywać treningów. Vulpix wykopała dołek i zaczęła drążyć tunel. Dziś ćwiczyła z trochę mniejszym zapałem. Nagle pisnęła i wyskoczyła z ziemi, wskakując w twoje ramiona. Okazało się, że jakimś cudem dokopała się do poprzedniego dołka, a brudne błoto wypełniło tunel.

Nie miał się co Pokemonowi dziwić, sam za takim błotem nie przepadał, a co dopiero w takim kopać. Niemniej nie chciał pomijać treningów, bo byli bliżej niż dalej opanowania ataku.
Jednak słysząc jej pisk, spodziewał się że gdzieś znowu wpadła, ale tym razem sama do niego doskoczyła, równie przestraszona co poprzednio. Chyba nie spodziewała się tyle błota.
- To zwykła zmoczona ziemia, nic ci od niej nie będzie. - poklepał ją lekko po grzbiecie. - Ale może na dzisiaj wystarczy? Do jutra wszystko powinno wyschnąć, i będzie ci łatwiej.
Nie było co tak tutaj dalej siedzieć, toteż wstał trzymając ją na rękach i udali się na spoczynek.. i na kąpiel.



Upewnił się, że ziemia była sucha, a nawet udało mu się zakopać wytworzone dziury i rowy. Trochę się napracował, ale czego się nie robi dla swojego Pokemona.. nawet tak wybrednego. Ale co mógł na nią poradzić, nie miał za bardzo czasu ani ochoty na modelowanie jej charakteru.
- Popatrz, teraz jest sucho. Będzie nam teraz łatwiej pracować. - zapowiedział, wypuszczając Pokemona na zewnątrz. - Teraz musimy jednak popracować nad inną rzeczą, i nie będzie to kopanie jak najgłębszych dołków.
Uklęknął na ziemi, koło zasypanego dołku. Nie szło jej znowu najgorzej, poza tymi małymi wypadkami. Była jednak sprawa, która nie do końca dawała mu spokoju.
- Widzisz, bo w walce nie ma czasu żeby się zastanawiać gdzie kopać, ale za to musisz robić to bardzo szybko. Musisz trochę rozruszać swoje łapki, żeby szybko zaatakować i przy okazji nie oberwać. - usiadł na trawie. - Jesteś mała, więc jesteś szybsza od wielkich Pokemonów, ale i tak w kopaniu musisz tę prędkość nadrobić. I większy Pokemon za tobą do dziury nie wejdzie, bo będzie dla niego za mała. Ale przed tym, będziesz musiała ją zdążyć w ogóle wykopać.

Tundra wysłuchała instrukcji trenera, po czym zaczął kopać niezwykle szybko i sprawnie. Dziura była mocna i wąska, co nie pozwoli większemu pokemonowi jej śledzić. Kiedy wyskoczyła w całkiem innego dołka, mogło to oznaczać tylko jedno - Vulpix nauczyła się kopać.

Vulpix opanowuje Dig!

Można powiedzieć, że na długi czas odpuścił sobie treningi. No i pewnie tak było, ale też nie siedział całkowicie bezczynnie. Treningi w końcu wymagały od niego dużego zaangażowania oraz przygotowania, szczególnie na ten pierwszy, który wprowadzi jego Pokemona do nowej techniki. Tym razem miał jednak nadzieję, że nie pójdzie im tak ciężko jak to było przy Aqua Tail.
- Mam nadzieję, że jesteś w dobrym nastroju. - zaczął, wypuszczając Vulpix na zewnątrz. Ziemia dalej była przekopana i trawa rosła nierówno, ale cóż miał zrobić.. niemniej udało im się wtedy opanować Dig i tylko to się dla niego liczyło. A rozkopana ziemia była jednak lepsza niż całkiem spalona, jak to bywało z jego treningami.
- Dzisiaj zaczniemy pracę nad kolejnym atakiem związanym z twoimi ogonami, a nazywa się on Iron Tail. - pokazał jej krótki filmik o użyciu tegoż ataku.


- Widzisz? Działa podobnie jak Aqua Tail, ale w odróżnieniu od niego, ogon nie manipuluje wodą a metalem.. albo czymś podobnym do metalu. To atak stalowy, więc musisz swoje ogony utwardzić, i wtedy nimi uderzyć przeciwnika.
Schował telefon, po czym wstał.
- Zacznij od jednego ogona, będzie ci zdecydowanie łatwiej. Pamiętaj, że w tym ataku chodzi o to, żeby utwardzić ogon.. jakby był z metalu albo innego twardego materiału. Musisz sobie wyobrazić, jak twój ogon zmienia się nagle w stal.

// Trenowany atak: Iron Tail (Move Tutor) //