Conquer your weakness, we get into the zone

___Wchodząc do sklepu, wyjąłem portfel. Wiedziałem, że i tak wydam tutaj jakąś kasę, nie wiedziałem tylko na co. Przeglądałem towary, które były wystawione na półeczkach, zastanawiając się, co mi się przyda. Kończyły mi się Pokeballe. No i te Potiony. Karma też nie była złym pomysłem, ale nie chciałem dźwigać jakiś kosmicznych bagaży. W większości restauracji i tak mieli porcje dla Pokemonów.
___ - To wyjaśnia, dlaczego tak chętnie zdecydowałeś się do mnie dołączyć. - odpowiedziałem na słowa Vasta, uśmiechając się pod nosem. Mogłem się domyślić, że blondyn też miał w tym wszystkim swój interes. Nie miałem mu tego za złe. Zbliżyłem się do półki z Pokeballami i zgarnąłem trzy, skoro jeden i tak był gratisowy. Do tego jeszcze trzy Potiony, po czym udałem się lady.
___ - Pewnie nie tak sobie wyobrażałeś najlepszych koszykarzy regionu, huh? - rzuciłem do swojego towarzysza, wyciągając odliczoną sumę z portfela i wykładając ją na ladę.

___Jeden z plusów, huh? Jakże bezpieczna i dyplomatyczna odpowiedź. Uśmiechnąłem się jedynie pod nosem i pokręciłem głową. Niech będzie. Może rzeczywiście miał jeszcze inne powody, ale nie miałem chyba ochoty go o nie wypytywać. Wiedziałem tyle, że mogą być dość abstrakcyjne, przynajmniej dla mnie.
___Zapłaciłem za zakupy i schowałem swoje rzeczy do plecaka. Wyszło tego więcej, niż mogłem się spodziewać, ale może to i lepiej. Pożegnałem się z kasjerką i razem z Vastem opuściliśmy sklep, wychodząc do głównej holu Centrum. Uniosłem brew, słysząc jego słowa.
___- Prawie dostałeś od jednego w twarz i cieszysz się, że mogłeś ich poznać? Jesteś dziwniejszy, niż myślałem. - parsknąłem śmiechem i po chwili usłyszałem, jak woła mnie pielęgniarka. Nie czekając dłużej, skierowałem się w stronę lady, zastanawiając się, czy postawienie Trapincha na nogi naprawdę zajęło im aż tak niewiele czasu. Jeśli tak, to miałem nadzieję, że ludzka służba zdrowia czegoś się od nich w końcu nauczy.

___Zmartwiłem się na słowa pielęgniarki. Nie spodziewałem się, że stan Trapincha będzie na tyle poważny. Oczywistym było, że musiałem mu pomóc. Nie po to wyruszyłem w tą całą podróż i próbowałem nauczyć się czegoś o Pokemonach, żeby teraz nie pomóc jednemu wrócić do zdrowia. Znów sięgnąłem po portfel, w głowie przeklinając się za to, że chwilę temu zdecydowałem się na zakupy.
___- Zapłacę, oczywiście. - wyciągnąłem odliczoną sumę i przekazałem ją pielęgniarce. Martwiło mnie jedynie to, że operacja będzie mogła odbyć się dopiero jutro. W Castelii byłem może godzinę, a już trafiłem na trzy osoby z drużyny. Nie chciałem dalej kusić losu. Przez chwilę zastanawiałem się nad możliwymi wyjściami, rozglądając się przy tym dookoła. Mój wzrok padł na urządzenie do przesyłania i wymian.
___ - Niestety, nie będę w stanie zostać tutaj do jutra. Moi rodzice prowadzą jednak ranczo i na pewno nie będą mieli nic przeciwko przyjęciu do siebie Trapincha po operacji. Mam nadzieję, że taka opcja też wchodzi w grę? - zapytałem, a jeśli pielęgniarka się zgodziła, zdecydowałem się podać jej firmowy numer mojego ojca, przez który będzie mogła się z nim skontaktować i ewentualnie wysłać Pokemona. Naprawdę chciałem się już wydostać z tego miasta.

___Westchnąłem pod nosem na widok papierologii, którą wręczyła mi pielęgniarka. Zacząłem go wypełniać, nie mając raczej innego wyjścia. Nie miałem zamiaru kręcić ani z nazwą farmy, ani z własnym nazwiskiem, zdając sobie sprawę z tego, że Joy prawdopodobnie będzie je znała. No cóż.
___Przekazałem pielęgniarce wypełnione formularze, uprzednio sprawdzając dwa razy, czy na pewno wszystko jest w porządku.
___ - Nie, to wszystko. Dziękuję bardzo za pomoc. - odparłem, po czym odsunąłem się od lady, z portfelem lżejszym o 3 stówki. Przeciągnąłem się nieco i spojrzałem na Vasta z nieco zbolałą miną. - Kto by pomyślał, że to taka droga zabawa. Żałuję, że nie zostawiłem sobie więcej kasy z kontraktów. No ale nie ważne. Lecimy do portu? Chcę się już stąd wynieść.

___- Tak, masz rację. Ale nie ukrywam,że wolałbym jednak nie zbankrutować. - uśmiech na twarzy Vasta trochę mnie zaskoczył. Najwyraźniej troska o Pokemony była w stanie zdjąć jego maskę wiecznie wyczilowanego i niczym nie przejmującego się chłopaka. Pasował mu taki uśmiech, to musiałem przyznać.
___Opuściliśmy Centrum Pokemon i wpakowaliśmy się do jednego z tramwajów. Podczas moich poprzednich wizyt w Castelii raczej nie korzystałem z komunikacji miejskiej, ale spodziewałem się w niej tłumów. Tymczasem zostałem całkiem miło zaskoczony. Może nie mieliśmy miejsc siedzących, ale przynajmniej nikt nie wbijał mi łokci w brzuch.
___W końcu dotarliśmy do portu, który był pełen życia, zupełnie jak cała reszta miasta. Nawet tutaj znaleźć można było kawiarnie i restauracje, dookoła kręcili się turyści. Nawet znalazł się jakiś grajek, który stwierdził, że to jest najlepsze miejsce na pokazanie swoich talentów. Wpatrywałem się w stojące nieco dalej statki, zastanawiając się, na którym z nich ostatecznie wylądujemy. Czułem, jak rośnie we mnie ekscytacja. Byłem już o krok od opuszczenia regionu i nie mogłem się doczekać tego momentu.
___- Wielki wybór lub zostawienie wszystkiego losowi. Co Ty na to, żeby iść do kas i poprosić o bilet na najbliższy wypływający statek, bez względu na to, gdzie wyrusza? - zaproponowałem Vastowi, uśmiechając się przy tym szeroko.

—- Znalezienie kas biletowych nie należało wcale do najtrudniejszych zadań. Co prawda budynek się jakoś specjalnie nie wyróżniał, jednak prowadzące w jego stronę znaki szybko dały nam znać, gdzie powinnismy się kierować i już wkrótce staliśmy przed jednym z pracowników, który szukał dla nas różnych opcji. Rozglądając się dookoła, docierało do mnie, jak ogromny jest wybór. Nie sądziłem, ze podróże morskie są aż tak popularne w erze samochodów i samolotów.
—-- Brzmi jak plan dla nas, huh? W takim razie bierzemy dwa bilety na najbliższy dopływający statek, na który uda nam się zdążyć. - rzuciłem do mężczyzny za lada z szerokim uśmiechem na ustach, po raz kolejny w przeciągu ostatnich godzin sięgając po portfel. Trochę się bałem, jak drogo wyjdzie nas taka podróż, ale wiedziałem, ze teraz nie mogę się wycofać. Zawsze mogłem poprosić rodziców o pozyczke. Byłem ciekaw, gdzie zaprowadzi nas ślepy los. Co prawda byłem praktycznie w każdym z regionów, by rozegrać tam mecze, jednak nigdy nie miałem za wiele czasu na zwiedzanie. No chyba ze klubów. W tym akurat byłem całkiem niezły.

___Uniosłem brew, słysząc dostępne opcje. Wiedziałem, że nie powinienem się nawet nad tym zastanawiać, tylko wybrać osobne pokoje, jednak miałem pewne obawy. Vasta chwilę znałem, a i tak czułem się niekomfortowo ze świadomością, że miałbym paradować przed nim z protezą na wierzchu lub, co gorsza, bez niej. A co dopiero przed kimś kompletnie obcym? Nie uśmiechała mi się również wizja spędzenia w niej całego rejsu, choć nie wiedziałem, jak długo będzie trwał. Może udałoby mi się to przetrwać..?
___ - Niech będzie małżeńskie. - zwróciłem się do kasjera, po czym spojrzałem na Vasta. - Najwyżej prześpię się na podłodze.
___Byłem od razu gotowy zapłacić za bilet, choć dalej nie wiedziałem, ile dokładnie będzie mnie kosztował. Zresztą, ile by to nie było, i tak nie miałem wyjścia. Chciałem stąd w końcu wyjechać.

___Luminous Lapras, huh? Słyszałem gorsze nazwy. No i cena nie była aż tak przerażająca. Wyjąłem kasę z portfela i zapłaciłem za bilet, chowając go. Wysłuchaliśmy instrukcji, jak dotrzeć do odpowiedniego miejsca i tak dalej. Po wyjściu z budynku okazało się, że nie mamy za wiele czasu. Swoją drogą, nie sądziłem, że było już tak późno. Nie czekając dłużej, razem z Vastem skierowałem się w stronę nabrzeża, przy którym stał nasz transport.
___Statek nie wyglądał jakoś bardzo okazale. Mieszkając w jednym z wieżowców Castelii, miałem widok na port i nie raz widziałem prawdziwe kolosy, zatrzymujące się w mieście. Nie wspominając już o tym, że razem z drużyną wiele razy zdarzało mi się być na imprezach na wycieczkowcach. Jedna z nich szczególnie zapadła mi w pamięć. Na głównym pokładzie było wielkie akwarium z jakimiś egzotycznymi rybami. Fynn jak zwykle się spił i wdał w bójkę z jakimś facetem. Złapał wtedy za metalowe krzesło barowe i rzucił nim, jednak zamiast trafić w ofiarę, trafił prosto w szkło. Może i było pancerne, ale i tak poddało się sile czerwonowłosego. Dzikie czasy.
___Wróciłem myślami do chwili obecnej, choć może bardziej przywołał mnie do niej głos Vasta. Wyglądał na podekscytowanego i nie mogłem go za to winić.
___- Masz trochę racji. Takie statki robią wszystko, żeby ich goście się nie nudzili. Im więcej zajęć, tym lepiej będą wspominać rejs i tym większa szansa, że jeszcze raz kupią bilety. - wbiłem ręce w kieszenie, wzruszając przy tym ramionami. Może i nie byłem tak podjarany, jak Vast, ale nie  zamierzałem odbierać mu frajdy. Po krótkiej chwili znaleźliśmy się na pokładzie. Rozejrzałem się dookoła, wyjmując bilet i próbując ogarnąć, gdzie skierować się w poszukiwaniu naszych kwater.
___ - Pewnie. Gdzieś powinien kręcić się ktoś z obsługi. - odpowiedział, próbując odnaleźć wzrokiem kogoś, kot byłby w stanie poprowadzić nas do odpowiedniego miejsca.