Tajemnicze wspomniania...

- Nie bój się, nicCi nie zrobimy - powiedziałem do stworka kucajac przed nim i używając delikatnego tonu - pomożemy Ci się dostać do Centrum Pokemona gdzie Cię wylecza.
- Nie masz jakieś karmy? - spytalem Eusina. Moja była w torbie, która niewiadomo gdzie jest. Jedzenie powinno przekonać stworka do naszych dobrych zamiarów. Potrzebował pomocy a w przyszłości możliwe, że będzie potrzebował trenera. Póki co jednak trzeba go było zanieść do lecznicy, która niewiadomo gdzie jest.
- A może masz Potion? - spytałem jeszcze Eusina.

Różowy stworek niepewnie zrobił kilka kroków w twoją stronę. Trzymający się na uboczu Eusin dyskretnie podrzucił ci puszkę karmy domowej roboty nie zbliżając się jednak za bardzo na wypadek gdyby jego przykry zapach spłoszył stworka.
- Możesz mu to dać. Jest idealna dla roślinnych. Przygotowałem to z myślą o Oddish Nell ale teraz to nieważne. Niestety nie mam Potion'ów. Wszystkie mikstury lecznicze mia przy sobie Nell ale nie musisz się martwić. Tym pokemonom często zdarzają się takie zranienia, a uszkodzony liść powinien sam odrosnąć - zapewnił nerdowatym tonem poprawiając okulary,
Nawet jeśli to co mówił było prawdą to zostawianie Hoppipa samego nie mogło być dla niego bezpieczne. Zwłaszcza, że w pobliżu nie było widać nikogo z jego stada. Może i był dzikim pokemonem ale sprawiał wrażenie zbyt młodego by radzić sobie w pojedynkę.

Otworzyłem karmę i dałem trochę małemu Pokemonowi. Zostać sam tu nie mógł. Ewidentnie był młody. Mozliwe, że niedawno co wyklul się z jajka.
- Mozesz chcesz ze mną podróżować? - spytałem wynajmując Pokeball i kładąc go przed stworkiem - wystarczy nacisnąć ten przycisk na środku.
To mógł być mój pierwszy złapany Pokemon. Nie licząc Piplupa oczywiście. Z pewnością też dałby radę w Konkursach a to była bardzo ważna cecha. Widziałem go nawet w parze z Pokemonem typu Pidgey w podwójnym występie. Jezeli do nas dołączy to skanuje go Pokedexem.

Hoppip dyskretnie obwąchał jedzenia po czym wziął do kawałek. Widocznie mu posmakowało bo z każdym kęsem robił się coraz spokojniejszy. Kiedy wystarczająco się posilił zaczął uważnie przypatrywać się to pokeball'owi to tobie. Musiałeś swą troską zdobyć jego zaufanie bo po chwili wachania aktywował podsuniętą ku niemu kulę i pozwolił by promień wciągnął go do środka. Miałeś zatem pierwszego oficjalnie złapanego stworka, który mógł całkiem nieźle poradzić sobie na pokazach. o wymarzonego Pidgey'a do kompletu też raczej nie będzie trudno, gdyż ptaki te należały do najczęściej spotykanych w regionie. Niemniej teraz mieliście ważniejsze priorytety niż poszukiwania pierzastego kompana. Najważniejszym z nich było odnalezienie Nell po czym wypadałoby dojść do jakiegoś miasteczka by ostatecznie utwierdzić się w waszym, obecnym położeniu geograficznym.

    Happip
   Imię: -

   

   Typ:
   Poziom: 2
   Ewolucja: Hoppip-<18lvl>-Skiploom-<27lvl> Jumpluff
   Ataki: Absorb, Splash, Grassy Terrain(EM)
   Umiejętność: Chlorophyll
   Trzyma: -
   Charakter/historia: Stworek ledwie odrośl od ziemi na tyle by nie trzeba go było obserwować dwadzieścia cztery godziny na dobę, a już został pozostawiony przez stado. Prawdopodobnie zadziałało bezlitosne prawo natury i dzikie pokemony zostawiły w tyle najsłabszego kompana. Zaowocowało to tym, że jest dość strachliwy co do obcych i bardzo bierze do siebie wszystkie porażki. Fernando wydaje się być pierwszą i jedyną osobą do której ma jakiekolwiek zaufanie.
   Rozmiar: Small
   Natura: Timid
   Smak: ⋆ Lubi słodkie ⋆ nie lubi pikantnego
   Data złapania: 18.08.2019
   Trener: Fernando de la Rosa
   Przywiązanie: 0%


// Możesz sobie go już śmiało wkleić do kp i odjąć jeden z balli z ekwipunku ;)

Podnioslem Pokeball wpatrując się w niego przez dłuższą chwilę. Hoppip był teraz moim Pokemonem, moją odpowiedzialnością a Pokedex przyniósł nie za dobre wieści o jego historii. Miałem nadzieję, że dogada się z Piplupem i potencjalnymi innymi Pokemonami jakie przyjdzie mi złapać. Tymczasem nie było czasu na zapoznawanie się i zacieśnianie więzów gdyż trzeba było znaleźć Nell i wykąpać Eusina. Oddałem mu puszkę z karmą i machnąlem do niego ręką byśmy szli dalej. Nell raczej się nie zgubiła jezeli nie zboczyla z głównych ścieżek.

Teraz kiedy różowy pokemon siedział bezpiecznie w twoim pokeballu mogliście całkowicie skupić się na odnalezieniu Nell. Z jednej strony mogliście z całą pewnością stwierdzić, że raczej nie weszła w gęstwinę i trzymała się ścieżek ale z drugiej żaden z was nie wiedział nawet, czy szukać w lewo, czy w prawo. Ponowne rozdzielenie się tylko sprowadziłoby was do punktu wyjścia. Jedynym niezmiennym punktem do którego mogliście się w tej chwili odnieść była owa strużka dymu unosząca się nad drzewami.
- Co ty na to by podejść i sprawdzić kto tam jest. Nawet jeśli ta osoba nie wdziałaby Nell to przynajmniej dowiemy się gdzie jesteśmy? - zaproponował Eusin.

Poglaskalem jeszcze kulę z Hoppipem i schowałem ją do kieszeni wcześniej ją zmniejszając. Było już tam trochę ciasno bo miałem tam już Pokeball z Piplupem.
Tymczasem nie pozostało nam nic innego jak dojście do miejsca skad ulatywal w powietrze szary dym. Miałem nadzieje, że nie jest to żaden ognisty Pokemon, który urządził sobie grilla. Dobrze by to była Nell choć nie spodziewałem się po niej umiejętności rozpalania ogniska.
- Tak zróbmy, masz rację - odparlem do przyjaciela i udałem się w kierunku dymu.

Droga była dość długa i dotarcie na miejsce zajęło wam kilka godzin. Na szczęście kiedy słońce zaczęło zniżać się ku zachodowi dotarliście na małą polankę i faktycznie zastaliście na niej waszą zaginioną przyjaciółkę. Leżała na leżaku zażywając ostatnich chwil kąpieli słonecznej, a obok niej jakiś nieznany mężczyzna zajmował się ogniskiem. Na wasz widok uniosła nieco okulary przeciwsłoneczne.
- O wreszcie jesteście – powiedziała takim tonem jakbyście spóźniliście na celowo umówione spotkanie – Myślałam, że znaki dymne od Geoffa- wskazała na towarzyszącego jej chłopaka - są doskonałym sygnałem gdzie się spotykamy – oznajmiła, a wam pozostało tylko zgadywać skąd wzięła ten pomysł – Cóż możecie mi podziękować bo wysuszyłam wam ubrania – wskazała na rozwieszone na prowizorycznych linkach koszulki.
Po tych słowach wstała i chciała do was podejść ale powstrzymał ją odór wydzielany przez Eusina. Szybkim ruchem wyrzuciła przed siebie pokeball.
- Oddish szybko użyj sweet send i to w dużej dawce – zawołała zatykając sobie noc.
Chwilę potem obaj zostaliście spryskani przeraźliwie słodkim proszkiem ale przynajmniej zamaskowało to smród pozostawiony przez poke-skunksy.

Gdybym nie znał Nell to zapewne bym się na nią teraz darl tak, że cała wyspa by tego słuchała. Jednak było inaczej i to było jej klasyczne zachowanie. Już dawno nauczyłem się to akceptować. Jej odświeżenie naszego zapachu było nawet miłe.
- A znalazłaś może moją torbę? - spytalem przyjaciółki po czym zwróciłem się w stronę chlopaka - cześć. Jestem Raphael a to Eusin. Mozesz nam powiedzieć gdzie jesteśmy? Calkiem się pogubilismy przez ten sztorm i wogole. Nie wiemy gdzie tak dokładnie jesteśmy...

Nell machnęła tylko niedbale ręką w stronę drzewa. Tuż pod suszącymi się ubraniami leżała twoja torba.
- Masz szczęście, że byłam już nieco mokra bo inaczej nie właziłabym w trzcinę by ją wyłowić - oświadczyła takim tonem jakby właśnie uratowała świat z wywołanego przez ciebie kataklizmu.
Geoff uśmiechnął się do was przyjacielsko, chwilę jeszcze pogmerał patykiem w ognisku i oświadczył.
- Jesteście w prywatnym kurorcie Dakoty Coin na wyspie Mitonga - odpowiedział.
Doskonale znaliście ową Dakotę, jedną z najlepszych aktorek i modelek regionu. Oczywiście wcale nie dlatego, że byliście jakimiś superfanami, kórzy obserwują każdy urywek życia gwiazd ale z powodu Nell, która uwielbiała o niej nawijać zupełnie nie świadoma, że wcale się tym nie interesujecie. Na przykład przez ostatnie dwa tygodnie przed rozpoczęciem podróży w kółko wałkowała rzekomy skandal jaki Dakota miała zrobić pokazując się publicznie z dwiema różnymi skarpetkami, a każdego kto ją zbywał nazywała ignorantem.
- Ja kimś w rodzaju pomiędzy ogrodnikiem, a ochroniarzem tego miejsca przed fanami. Kiedy spotkałem - kontynuował wyjaśnienia Geoff - Z początku myślałem, że mam do czynienia z kolejnymi hienami dziennikarskimi ale wasza przyjaciółka wyjaśniła mi, że po prostu was poszukuje. Jako, że zapada już noc będziecie mogli tu zostać na noc jeśli chcecie. Domek letniskowy jest tuż za wydmami.

Podbiegłem do torby by sprawdzić czy wszystko się w niej znajduje. Nastepnie popakowalem już suche ciuchy.
- Nell, wiesz, ze jutro wyruszamy dalej w drogę i nie zostajemy tutaj? - uprzedzilem potencjalne plany przyjaciółki pytaniem.
- Goeff, nie macie tu może jakiś medykamentow? Mam Hoppipa, któremu przydałoby się trochę podleczyc. Złamał sobie listek i nie może latać - zwróciłem się znowuz w stronę chlopaka. Jedyne o czym marzylem to kolacja, kąpiel i sen. Tylko tyle mi było potrzebne.

Wszystko było na swoim miejscu, więc jeden problem miałaś z głowy. Mogłeś teraz spokojnie skupić się na dalszych planach jak na przykład pierwsze pokazy. Tak, czy inaczej Nell nie wyglądała na zbyt zadowoloną faktem, że jutro ruszacie dalej.
- Na pewno nie możemy poczekać na Dakotę? - spytała z nadzieją - Geoff mówił, że powinna tu być za jakieś dwa tygodnia, a ja mogłabym poznać ją osobiście.
- Jeśli ma uszkodzony liść najlepiej odciąć go w miejscu złamania - poradził Geoff - Odrastanie powinno potrwać kilka dni lub tydzień w zależności jak wielkiej części będziesz musiał się pozbyć. Wiem, że nie brzmi to przyjemnie ale w naturze takie przypadki są częste. Mały pokemon miał szczęście, że cię spotkał. Potion tu nic nie da ale jak chcesz sprawdzę, czy w magazynie jest jeszcze trochę odżywki, która pomogłaby mu w regeneracji. To co gotowi na powrót? Oczywiście zapraszam was też na kolacje. Zgaduję, że w dżungli nie znaleźliście nic treściwego.

- Nie ma mowy - odpowiedziałem tylko Nell ucinajac ten wątek mam nadzieję dobitnie.
- A umiesz to zrobić? Ja jakoś nie mam serca tego robić- powiedziałem po czym wypuściłem malucha i wziąłem go na ręce.
- Mały, trzeba Ci uciąć listek by szybciej odrosl, bedziesz mógł wtedy znlwu latać, co ty na to? Będę cały czas przy Tobie - zwróciłem się w stronę malego Pokemona.
- Jeżeli chodzi o kolację to oczywiście bardzo chętnie - odpowiedziałem na propozycje posiłku. Co jak co ale ten dzien był bardzo ciężki.

Na twoją groźbę Geoff tylko skinął głową i wyjął z kieszeni mały scyzoryk po czym spojrzał na nieco zestresowanego pokemona w twoich dłoniach.
- Spokojnie koleżko to nie powinno boleć bardziej od zrywania starego plastra. Nieprzyjemne ale dyskomfort szybko mija i zastępuje go ulga - powiedział na co Hoppip się nieco rozluźnił choć jako dziki pokemon raczej nie mógł wiedzieć zbyt wiele o standardowych opatrunkach.
Chwilę macał palcami złamany listek szukając odpowiedniego miejsca po czym szybkim ruchem usunął uszkodzoną część. Maluch faktycznie od razu poczuł się nieco lepiej. Teraz wystarczyło poczekać kilka dni, aż listek odrośnie. Tymczasem Geoff machnął ręką dając znak byście ruszyli za nim. Słyszałeś jak Nell pomstuje na ciebie pod nosem nazywając cię zdrajcą i niszczycielem marzeń ale humor od razu jej powrócił, gdy zauważyła domek letniskowy.
- Oto jesteśmy – powiedział Geoff – To miejsce zawiera jadalnie, pięć oddzielnych sypialni i tyle samo łazienek, więc możecie wszyscy od razu do nich pójść, a ja przygotuję dla nas posiłek – zaproponował.
Miejsce było faktycznie luksusowe i to tak bardzo, że mogłeś już zastanawiać się jak jutro wyciągniesz stąd Nell.

Utulilem swojego Hoppipa dając mu buziaka w polika i poglaskalem go za uchem. Następnie poszedłem za Goeffem i nastepnie poszedłem do sypialni gdzie padłem na łóżko. Rzuciłem torbę w kąt i chwilę leżałem na łóżku z zamkniętymi oczyma.
- Musisz kogoś poznać Hoppip - rzeklem otwierając oczy. Wypuściłem Piplupa z jego Pokeballa.
- Poznajcie się, to jest Piplup a to mój nowy Pokemon Hoppip. Będzie z nami podróżował i brał udział w Konkursach. Mam nadzieję, że się dogadacie i zaprzyjaźnicie. Zaraz pójdziemy na kolację.