Tajemnicze wspomniania...

Targ był szczególnie duży a jego brak uporządkowania zmuszał po prostu do obejścia go całego dookoła. Wtem pojawił się mały chłopiec.
- Niestety nie widziałem nigdzie żadnego Mudkipa, ale pomogę Ci go znaleźć - powiedziałem. I tak musiałem pozwiedzać te stragany. Murkrow będzie pomocna w szukaniu, Hoppip jeszcze nie wyzdrowial do końca więc mógłby mieć problemy z lataniem. Wypuscilem więc moją sroczke - Murkrow, wznies się nad stragany i szukaj małego, niebiesko-pomaranczowego Pokemona. Przy okazji rozejrzyj się za Eusinem i Nell a także stoiskiem z kamieniami i Shieldonami.

Sroka klapnęła delikatnie dziobem dając znak, że zrozumiała polecenie i wzbiła się w powietrze. Przez około pięć minut krążyła po niebie pokazując się co jakiś czas w zasięgu twojego wzroku byś się o nią nie martwił kiedy z głośnym skrzekiem wróciła do ciebie i zaczęła ciągnąć w szponach twój rękaw dając do zrozumienia żebyś za nią poszedł. Cokolwiek zobaczyła takiego zachowania raczej nie spowodował spokojny stragan z skamieniałościami, czy widok Nell krytykującej zastaną na wystawie odzież. Na diobie zwykle opanowanego poke-ptaka malowało się autentycvzne przerażenie.
- Myśli pan, że stało się coś złego? - spytał chłopiec blednąc nieco na twarzy.

Obserwowałem moją ptaszyne nie rezygnując z zwiedzania targu. Zacząłem się też zastanawiać nad obecnością Murkrow w mojej drużynie. Byla stworkiem typowo bitewnym, miałem jednak nadzieję, że jej siłę można przekuć na piękno.
- Nie wiem - odpowiedziałem tylko dzieciakowi. Znałem Murkrow doslownie od wczoraj, ale jej reakcja nie budziła wątpliwości. Działo się coś złego. Nie pozostalo mi nic ibnego jak iść w kierunku, w którym ciągnęła mnie sroczka. Co by to nie było poradximy sobie ze wszystkim.

Sroka zaprowadziła was pobliską ścieżką nieco poza rewir targu. Chłopiec zaniepokojony o swego Mudkipa podążał cały czas za tobą. Po chwili Murkrow dała wam znak byście uważali i ostrożnie wskazała dziobem za coś co było za krzakami. Tam mogłeś zobaczyć coś wstrząsającego.
Twoi przyjaciele oraz piątka nieznanych ci osób byli przywiązani do drzewa, a obok koła dużej ciężarówki kręciło się około dwunastu ludzi w czarnych uniformach z czerwoną literą R. Nie było wątpliwości, że to zespół Rocet ale co on robił w Oblivii?

Moi przyjaciele wpadli w niezłe tarapaty. W sumie to niewiele jest sytuacji, które można uznać za gorsze. Jeżeli cała dwunastka ma chociaż po jednym Pokemonie to moje trzy mogą sobie nie poradzić. Z drugiej strony coś trzeba było zrobić. Czy moi przyjaciele i reszta pojmancow mają swoje Pokemony przy sobie?
- Idź po policję i przyprowadź ich tutaj - szepnalem do chłopaka. Sam zamierzałem się przyczaic w krzakach i poczekać na rozwój sytuacji.
- Murkrow - podejdź od tylu do zwiazanych ludzi, tak by Ci w czarnym Cię nie zauważyli i przedziob więzy - szepnalem następnie do Murkrow. Wziąłem resztę balli do ręki. Nawet ten z Pidgeyem, w razie czego będziemy walczyć.

Teraz było jasne czemu ich nie było w centrum. Jednak ta wiedza raczej nie była pocieszająca, a wręcz przeciwnie. Dzieciak wydawał się mieć pojęcie o powadze sytuacji i tylko skinął głową pośpiesznie odchodząc. Murkrow też posłusznie zaczęła podążać do twoich przyjaciół. Jako że teraz był mocno zalesiony, a wysoki lot na pewno przykuł by uwagę musiała dość nienaturalnie dla ptaka iść pieszo przez krzaki. Przyglądając się bliżej mogłeś zobaczyć, że większość Rocetów jest skupiona przy jakiejś szczelinie w skale i tylko dwóch lub trzech pilnuje porwanych. Istniała więc możliwość, że Nell, Eusin i resza tych ludzi znalazła się po prostu w złym miejscu o złym czasie, a ci czarno ubrani ludzie po prostu nie chcieli świadków. Nagle coś tręciło cię delikatnie w plecy. Winowajcą okazał się mały, brązowy stworek.
- Bi - przywitał się Bidoof Eusina wyraźnie ciesząc się na twój widok.

Siedzenie w krzakach nie należało do najprzyjemniejszych. Wymuszona pozycja mogłaby być problemem gdyby nie adrenalina, która buzowala we mnie. Miałem nadzieję, że bezpośrednia konfrontacja nie będzie potrzebna. Trzeba było liczyć na to, że Murkrow się uda uwolnić pojmanych a dzieciak przyprowadzi policję na czas. Jeżeli okradli tych trenerów to nie można było doprowadzić do tego, by z nimi uciekli.
- Cześć mały - szepnalem do stworka - wiesz gdzie jest reszta Pokemonow Eusina i Nell?
Miałem nadzieję, że uda mi się z nim porozumieć.

Bidoof choć stosunkowo nowy w grupie wydawał się ufać także i tobie. Nerwowo poruszał swymi wielkiemu zębami i puszystym ogonem ale kiedy zadałeś pytanie o Donsparse i Oddish pokiwał twierdząco łebkiem. Było to nieco pocieszające. Z szóstką pokemonów plus Pidgeyem jeśli okaże się przydatny mogłeś mieć nieco większą szansę. Nawet jeśli nadal nie miałeś większej szansy przeciwko takiej dużej grupie może ci się udać naprobić takiego zamieszania, że uwolnisz swych towarzyszy oraz pozostałych ludzi.
- Bi - bóbr pociągnął cię za nogawkę dając do zrozumienia byś poszedł za nim.
Zaprowadził cię on do małej norki w której czatował Donsparce z zadziwiającym spokojem obserwującym sytułacje. Ciężko było stwierdzić czy skupia się tak by nie przegapić najlepszego mementu na pomoc swemu trenerowi, czy też po prostu faktycznie jest typem którego największe okropności nie są w stanie ruszyć.

Pokemon Eusina okazał się wyjatkowo mądry i przydatny. Jego stworki mogły być niepozorne, ale Dunsparce krył w sobie pokłady mocy, o których niektóre Pokemony mogły tylko śnić. Z szóstka Pokemonow bylem w stanie okrążyć przestępców i spowodować wystarczajace zamieszanie by móc uciec ze skradzionymi przez nich Pokemonami. Tymczasem pozostało nam czekać na rozwój zdarzeń. Jeżeli Murkrow uda się przedziobac wiezy lrzed przybyciem Policji będziemy musieli działać. Tymczasem wyjrzalem z naszej kryjówki by zobaczyć jak jej idzie.