Tajemnicze wspomniania...

- Legendarne powiadasz - Pedro spojrzał w niebo, które zaczeło nieco ciemnieć z uwagi na zbliżający się wieczór - Gdyby to były pojedyncze zjawiska mogliby pomyśleć o tym, że po prostu zostały zmuszone do wykorzystania jakiegoś ruchu zmieniającego pogodę. Pamiętam jak starszy brat opowiadał mi o tym jak był świadkiem Ingrain. Stworzone przez posunięcie korzenie potrzebowały kilku miesięcy by obeschnąć kiedy zazwyczaj to kwestia chwili.
- Wiesz może jakie z nich są tu spotykane najczęściej? - spytał widocznie chcąc się przygotować na niespodziewane.

- Istnieją historie o legendarnych psach z Johto - Raikou, Entei i Suicune, tym razem jednak mają to być ptaki z Kanto - Zapdos, Moltres i Articuno. Ogolnie jest tyle opowiastek z niemalże każdym poznanym legendarnym Pokemonem z Arceusem włącznie. Od kiedy rozrosła się nam infrastruktura nikt nie zarejestrował ich obecności choć oczywiście wielu mówi, że spotkały tego czy innego mitycznego Pokemona - odpowiedziałem mu po czym wziąłem jajko na ręce. Potrzebowałem do niego inkubatora jeżeli miałem się nim zająć - wiesz gdzie dostanę inkubator?

- To bardzo ciekawe. pewnie na dniach odwiedzę miejscową bibliotekę by poczytać na ten temat - zainteresował się Pedro - Co do inkubatora to w Kalos zawsze centra rozdawały je za darmo jak ktoś miał jajo znalezione w dziczy. Może tutejsze działają na podobnej zasadzie. Pewności nie ma ale chyba nie zaszkodzi spytać, prawda? - zaproponował.
Kiedy rozmawialiście niebo nad wami zaczęło powoli ciemnieć. Na szczęście nie był to przejaw kolejnych sensacji pogodowych ale najzwyklejszy fakt zbliżającego się zachodu.
- To co wracamy do środka? - spytał po chwili Pedro - Tak czy inaczej zanim zjemy kolacje wypadało by wyleczyć pokemony, więc mógłbyś od razu załatwić sprawę z Inkubatorem.

- Wrcajamy - odpowiedziałem przeciwnikowi. Gdy tylko wejdziemy do Centrum Pokemona, po oddaniu wszystkich moich stworów na zasłużony odpoczynek, spygam pielęgniarkę o inlubator. Nie planowałem zostać ojcem pokejaja, ale los widocznie chciał inaczej. Smoochum był typem lodowym i psychicznym. Oba te typy świetnie wpisywaly się w ideę Konkursów Pokemon. Nie kojarzylem zbyt wielu koordynatorów z tym Pokemonem czy jego ewolucja co działało na plus. Wyjątkowe Pokemony były lepiej punktowane.

Na szczęście inkubatory były też w Oblivii także twoje nowe jajko chwilę potem bezpiecznie się w nim znalazło.
- Proszę się nie martwić - zapewniła Joy - wszystkie parametry są poprawne i leżąc samo nie ucierpiało. Jeśli wszystko dobrze pójdzie może wykluć się już w najbliższym czasie.
Zbliżała się już pora kolacji ale twoich przyjaciół nadal nie było widać. Chociaż dla Nel było normalnie się zasiedzieć w galeriach handlowych to przy tak radykalnych zmianach pogodowych lepiej było znaleźć się w bezpiecznym miejscu zanim zapadnie zmierzch.

Ucieszyłem się tym, że tak łatwo poszło załatwienie inkubatora. Naszła mnie jednak myśl, że może powinienem poszukać jego matki, albo właściciela, ale szybko rozwialem te myśli w głowie. Czasem trzeba być samolubnym. Miałem nadzieję, że wylag jajka nastąpi później. Miałem już cztery Pokemony i jezeli dobrze pojdzie to bedzie czekała mnie cała masa pracy z nowym Pokemonem- skamielina. Nie wiedziałem czy mam czas na trenowanie kolejnego stworka. Mogłem go w sumie podrzucić do rodziców, byliśmy niedaleko Coccona a nasz plan podróży i tak wymagał modyfikacji.
Tymczasem jednak po podziekowaniu za inkubator i oddaniu stworów do leczenia postanowiłem udać się na zasłużony odpoczynek do pokoju.

Pokój był normalny. Pod ścianą stały dwa piętrowe łóżka i jedno pojedyncze. W pomieszczeniu zastałeś też około dwudziestoletniego blondwłosego mężczyznę czytającego książkę w świetle małej lampki. Najpewniej był to kumpel Pedro. Koło jego nogi można było zauważyć śpiącego Growlithe, a na parapecie siedział Totodile. Na widok tego drugiego towarzyszący ci Piplup, który potrzebował tylko pobieżnego sprawdzenia poruszył się niespokojnie zupełnie jakby poczuł nagły dyskomfort.
- Jesteś współlokatorek jak sądzę - zagadał na twój widok - Nazywam się Adrien i towarzyszę Pedrowi w jego przygodzie z wstążkami.

Obrzucilem pokój przelotnym spojrzeniem. Nie było źle, mozna było tu spokojnie mieszkać przez ten tydzień, który został nam do Konkursu. Przyszło też mi poznać towarzysza Pedra. Chłopak nie budził dobrych odczuć a pierwsze wrażenie zrobił raczej złe. Takie same odczucia towarzyszyły mojemu Piplupowi co było dość dziwną z jego strony reakcja. Wziąłem go na ręce.
- No cześć, jestem Fernando - odpowiedzialem po czym dodałem kluczowe pytanie - łazienka jest wolna?
Miałem zamiar wykapac siebie i umyć Piplupa i iść spać. Nie było sensu czekać na Nell i Eusina. Kutro czekał nas męczący dzień.

- Tak jest wolna - odpowiedział Adrien i wrócił do czytania swojej książki.
Piplup nadal zdawał się dziwnie poddenerwowany jak braliście kąpiel co było dość nietypowe. należał wprawdzie do bardzo dumnych osobników ale przecież ostatnio nie zdarzyło się nic co mogłoby tę dumę na coś narazić, prawda?

Następnego dnia słońce nadal jasno świeciło. Można było powiedzieć, że zapowiadałby się piękny dzień gdyby nie fakt, że ostatnio z pogodą nic nie było pewne. Znacznie gorszym był fakt, że twoich przyjaciół nadal nie było. owszem Nell niejednokrotnie przesiedziała w sklepach aż do godziny zamknięcia ale jeszcze nigdy nie spędzała w nich całej nocy.

Budząc się miałem już gotowy plan na ten dzień. Ogarnąć się, odebrać Pokemony z leczenia, jakieś śniadanko, udać się na targ na mały handelek a potem za miasto na trening. Nieobecność moich przyjaciół zmuszała jednak do lekkiej modyfikacji planów. Pierwsze punkty i tak trzeba było zrobić. Idąc na targ mogłem się za nimi rozejrzeć. A po wymianie jezeli ich dalej nie znajdę udam się na szersze poszukiwania, w ktorych pomogą moje latające Pokemony - Murkrow i Hoppip. Z góry będzie ich latwiej dostrzec.

Nowy dzień zapowiadał się wyjątkowo słonecznie. Jeśli znów nie zepsują go dziwne zjawiska atmosferyczne powinien być jednym z lepszych jeśli idzie o pogodę. Wszystkie twoje pokemony były wypoczęte i gotowe do dalszej drogi. Mogłoś również zauważyć znaczną poprawę na uszkodzonym listku Hoopipa. Jeśli wszystko dobrze pójdzie powinien zrosnąć się jeszcze przed pierwszym występem. W małym zakątku bufetowym pachniało już tostami, rogalikami i jajecznicą. Oznaczało to, że o śniadanie nie musisz się martwić. Znacznie gorszy był fakt, że twoich przyjaciół nie było jeszcze widać.

Ucieszyłem się na widok moich zdrowiutkich Pokemonow. Dodatkową radość sprawiał stan Hoppipa. Miałem w planach użyć go w pierwszej rundzie Konkursu. Murkrow byłaby jego partnerką. Tymczasem jednak rrzeba było iść na śniadanie. Miałem nadzieję, że zastam tam moich przyjaciół, ale jeżeli to się nie stanie to zgodnie z planem pójdę szukać targu. Z pewnością będę miał większe szanse na ich znalezienie przemieszczajac się niż pozostając w Centrum Pokemona. Musiałem też przewietrzyć głowę. Miałem pewien plan na rundę pierwszą ale wypadało to sprawdzić w praktyce.

- Time skip -

Droga na targ przebiegła bez większych przeszkód. Mogłeś też się przekonać czemu ta miejscowość zawdzięcza swą nazwę "Red Sand". Chociaż piasek na brzegu niezbyt różnił się od zwykłego to im dalej w ląd tym ciemniał aż nabrał iście szkarłatnego zabarwienia. Bardzo prawdopodobne, że ten złuszczał się z stojącego nieopodal klifu, którego bok był w tym samym zagadkowym odcieniu. Sam targ znajdował się tuz za niewielką górką i już z daleka mogłeś dostrzec, że cieszy się niemałą popularnością. Wokół różnorodnych stoisk kręciło się mnóstwo osób przekrzykując się nawzajem. Tylko od ciebie zależało gdzie udasz się najpierw.

Targ z pewnością był jednym z większych jakie widziałem. Szczerze powiedziawszy wiedziałem o Oblivii dużo, ale nie licząc szkolnych wycieczek to mało podrozowalem. Swoją wyspę zwiedzilem cała, ale inne tylko punktowo. W Red Sand nigdy nie byłem, ale jego widok był naprawdę przyjemny.
Nie wiedziałem, w która stronę ruszyć. W sumie było to obojętne bo nie wiedziałem gdzie się co znajduje. Chciałem go obejść całego w poszukiwaniu kamieni ewolucyjnych no i owego stoiska gdzie można było się wymienić za poke-skamielinę.

Targ był duży ii trudno było się zorientować gdzie iść by znaleźć konkretną rzecz. Głównym powodem był fakt, że pojedyncze stragany były ustawione bardzo losowo niezbyt dbając o to czy pasują do swych sąsiadów. najbliższymi były jakieś wypieki i bazarek hodowcy niestety zamiast skamielin miał koszyk pełen małych lilipupów. Małe szczeniaki ujadały rozkosznie najwyraźniej poszukując czyjejś uwagi.
- Przepraszam pana czy widział może pan Mudkipa? - za tobą stał może ośmioletni chłopiec z wyraźnie wypisanym zmartwieniem na twarzy - Bawiliśmy się kiedy nagle coś go zaciekawiło i odbiegł, a teraz nie mogę go znaleźć.