Tajemnicze wspomniania...

Łóżko było bardzo miękie i tak przyjemne, że od razu wiedziałeś że czeka cię wyjątkowo konfortowa noc. Najpierw jednak postanowiłeś zawiązać bliższą znajomość między twoimi pokemonami. Pingwinek przez moment przypatrywał się waszemu nowemu towarzyszowi po czym z przyjacielskim "Plup" wyciągnął do niego skrzydło na przewianie. Choć Piplup miał jak najbardziej dobre intencje już jedno spojrzenie na niego wystarczyło by Hoppip skulił się ze strachu, a potem uciekł szukając ukrycia w twoich ramionach. Widocznie bał się twego startera.
- Pip? - zwrócił się do ciebie pytająco Piplup, który wyraźnie nie wiedział co w tym momencie powinien zrobić.

- Nie bój się. Piplup jest dość wytworny ale całkiem przyjacielski. A na pewno jest nieszkodliwy - powiedziałem do Hoppipa. Moje Pokemony musiały nauczyć się przynajmniej ze sobą dogadywać by móc stanowić zespół w Konkursach. Oczywiście dobrze by było gdyby się zaprzyjaźnili. Nie miałem póki co pomysłu na połączenie potencjału Piplupa i Hoppipa, ale może z czasem coś przyjdzie mi do głowy.
- Możemy już iść na kolację? - Spytalem swoje Pokemony. Trochę już zglodnialem i choć nie chciałem poganiac Goeffa to już mi się chciało tak po prostu jeść.

Wyglądało na to, że zacieśnienie więzi między tą dwójką może być trudniejsze niż zakładałeś. Choć Piplup widocznie nie miał problemu z akceptacją nowego członka drużyny Hoppip się go bał jakby był wygłodniałym Fearow'em tylko czekającym by przerobić go na podwieczorek. Na twoją sugestię dotyczącą posiłku jednak oboje się ożywili. Po zejść na dół do kuchnie od razu dobiegł cię przyjemny zapach świeżo zrobionych naleśników. Na wielkim stole stały również grzanki, miska z owocami i kilka surówek. Nie sposób było również nie zauważyć barku z różnymi napojami. Wytworna kolacja godna gwiazd ale cóż w końcu jesteście w domku wypoczynkowym jednej z nich.
- Dzięki za tę informacje. Na pewno okaże się pomocna w podruży – Eusin odpowiadał na coś Geoff'owi.
Twój przyjaciel był już po kąpieli, która na szczęście pozbawiła go przykrego zapachu ale Nell nie było jeszcze widać.

Usiadłem do stołu i posadzilem swoje Pokemony w miejscu gdzie mogłyby jeść z nami. Nastepnie nalozylem im po nalesniku. Stwierdziłem ze powinien im smakować. Przysunalem też do nich owoce gdyby chciały któryś spróbować. Sam zająłem się naleśnikami nie czekając na Nell. Jej kapiel mogła zająć więcej czasu niż naszej dwójce.
- Goeff, powiesz mi gdzie tak dokladnie jesteśmy? I jak daleko stad do najblizszego miasta? Musze się zapisać na Konkursy i wziąć rozpiske tego sezonu.

Oba pokemony widocznie róież były głodne po całym dniu wrażeń bo z zadowoleniem zaczeły jeść naleśniki obok Dunsparce i Oddish. Trzeba przyznać jak na zwyczajny naleśnik ten smakował naprawdę wytwornie.
Po koleji - odpowiedział spokojnie Geoff po czym podał ci mały plastikowy pojemnik - To specjalna mieszanka dla Hoppipa. Nie otwieraj jej tutaj bo nie pachnie za ładnie ale jest dla roślinnych pokemonów tym co wapno  dla nas. Wspomoże odrośnięcie zranionego listka i wzmocni go na tyle by w najbliższym czasie nic sobie znów nie połamał wziął oddech i -kontynuował - Cóż najbliżej jest Red Sand City - stwierdził - To właśnie tam za tydzień odbędą się pierwsze pokazy. Uwierz mi jeśli o mnie chodzi mam już dość tego tematu bo Dakota będzie tam jako gościnny sędzia celebryta i....
Reszta jego wypowiedzi została przerwana przez nagły pisk wchodzącej do kuchni Nell, który spowodował pęknięcie kilku filiżanek.. Choć trudno powiedzieć by cała podróż napawała ją pozytywnymi emocjami teraz miała gwiazdy i dziwny obłęd w oczach. Już zanim się odezwała wiedziałeś, że kolejne kilka dni może być dla was torturą.
- Co Dakota będzie tam?! - krzyknęła - I to już za tydzień, a Fernando jest kompletnie nieprzygotowany? Nie wytrzymam jeśli okaże się, że tylko upokorzę się przy Dakocie - histeryzowała tak jakby to ona musiała wystąpić.

Wiadomość od Goeffa uderzyła mnie jak grom z jasnego nieba. Mieliśmy tylko tydzień by się przygotować a zasadniczo nie umielismy nic. To co mówiła Nell mogło być prawdą. Faktycznie mogłem się zblaznic przed nie tylko Dakota ale i wszystkimi innymi, którzy to będą oglądali. Nie miałem jednak zamiaru dac swoim stworkom poznać, że nie wierzę w nasz sukces.
- No to od jutra zaczynamy ciężkie treningi. Dzięki za tą karmę Goeff. Chyba już czas spać - rzellem gdy tylko skończyliśmy jeść i udałem się dp sypialni spać.

Zasnąłeś bardzo szybko co ie dziwi biorąc pod uwagę ciężki dzień. Tej nocy miałeś dość osobliwy sen, Byłeś sobą w wieku nie więcej niż pięciu lat. Mama właśnie zawołała Cię na śniadanie. Niechętnie oderwałeś się od zabawy figurkami pokemonów i zszedłeś na dół do kuchni. Powitał Cię widok świeżo nakrytego stołu i twoich rodziców, między którymi siedziała jeszcze dwójka innych, dziwnie podobnych do ciebie dzieci.
Nagle wszystko się urwało. Ktoś gwałtownie chwycił twoje ramię i zaczął nim potrząsać. Po otwarciu oczu ujrzałeś nad sobą zdeterminowaną twarz Nell i z małym obłędem w oczach.
- Dość już tego wylegiwania się - oświadczyła zdeterminowana nie zwracając uwagi, że zegar wskazywał zaledwie piątą godzinę - Najwyższy czas na trening. Nie możesz oczekiwać sukcesu po swoich pokemonach jeśli te nawet nie miały okazji przetestować swoich umiejętności. Dlatego jak już łaskawie wygrzebiesz się z betów ja i Oddish będziemy czekać na ciebie na plaży. Lepiej by nie zajęło ci to dużo czasu.
Po tych słowach wyszła, a ty mogłeś mieć nadzieję, że każe ci stoczyć tylko zwykłą przyjacielską walkę zamiast wykonywać jakiegoś z jej chorych pomysłów, które czasami miewała.

Wstałem szybciej niż zamierzałem co było w naszej sytuacji dobre. Wypuściłem swoje Pokemony i nakarmilem je karmą od Goeffa i swoją, która dałem Piplupowi. Nastepnie poszedłem z nimi na plażę przy okazji zahaczajac o kuchnię by chwycić jakiś owoc a może naleśnik, który został po kolacji by samemu go zjeść. Miałem zamiar dziś potrenowac razem z moim Piplupem. Hoppip był kontuzjowany i potrzebował czasu by wyzdrowieć. Planem na dzisiaj było wytrenowanie pingwinka do poziomu, na którym uczył się Bubble. Ten atak był kluczowy dla naszego wystepu. W ogóle zapomniałem zapytać Goeffa czy to jest pojedynczy czy podwójny Konkurs...

Po zejściu do kuchni przewiał cię widok świeżo upieczonych, cynamonowych babeczek, a karteczka obok jasno wskazywała, że są przyszykowane dla was. On sam musiał wcześniej wyjść ale ufał wam na tyle, by pozwolić wam samym tu solidnie wypocząć przed kolejną podróżą. Znacznie gorzej, że na dworze czekała już Nell, a jej Oddish była już gotowa do starcia. Tak powiedziała, że będzie to tylko przyjacielska potyczka ale znałeś ją na tyle dobrze, że wiedziałeś iż jeśli czegoś chce działa bardzo gwałtownie.
- No nareszcie jesteś - powitała cię tonem nauczycielki, którą zdenerwowały notoryczne spóźnienia jej ucznia - Możemy zaczynać, czy musisz jeszcze coś załatwić?

- Nie, już możemy walczyć - odrzeklem do Nell i posadzilem Hoppipa w bezpiecznej odległości od "areny".
- Tu będziesz bezpieczny. Obserwuj nas i staraj się coś zapamiętać. Nastepny Konkurs będzie Twój - rzeklem do roslinnego potworka i puściłem mu przyjacielskie oczko. Nastepnie stanąłem z Piplupem na przeciwko Nell i wydałem kolejne polecenia - Piplup na początek Ice beam! Uderz w nim w piasek i stwórz na arenie lodowisko! Następnie wskocz na nie i sun z gracją po lodzie po czym zrób piruet i zaatakuj Pound naszego przeciwnika!

Pierwsza część poszła całkiem dobrze. Piplup nie miał większych trudności z wystrzeleniem lodowego promienia czy ślizganiem się po lodzie lecz w chwili gdy robił piruet Oddish nasłała na niego chmurkę słodkiego zapachu przez co stracił równowagę i upadł na dziub. Choć w zasadzie był to niegroźny upadek lód pod nim pękł niczym strzaskane lustro i szybko zaczął topnieć.
- Wiesz kolego musisz bardziej myśleć o otoczeniu - nadszedł Eusin - sypki piasek plażowy to nie najlepszy materiał do zamrażania, a w tym upale i tak szybko topniej.

Cała sztuka Konkursów to zrobienie z porażki zwycięstwo. Jeżeli przeciwnik zrobi fajną kombinację to zniszczenie jej daje nam przewagę. To samo można wykorzystać tutaj.
- Piplup, wykorzystaj pęknięcia w lodzie i wybrzuszenia jakie powstały. Zaatakuj je Ice beam tworząc wyskocznie. Nastepnie sun po lodzie i wybij się w powietrze na jednej z nich i zaatakuj Ice beam przeciwnika z powietrza! Następnie zjedz po kolejnej ze zjeżdżalni i z rozpędu zaatakuj Pound! - wydałem komendę stworkowi z nadzieją, że się powiedzie.

Piplupowi nie trzeba było dwa razy powtarzać. W końcu strzaskany losowo lód nie wygląda zbyt estetycznie. Nie miał większych problemów z samym poruszaniem się po lodzie czy nawet wyskokom jakim nie powstydzili by się tancerze z łyżwami. Może i był wodnym pokemonem bez lodowych genów ale był też pingwinem i jak każdy szanujący się pingwin taktował lód jako coś naturalnego. Jedyne co można by mu w tej chwili zarzucić to braki w celności bo wyskakując na Oddisha źle obliczając swoją prętkość z celem. Cóż jednak zamrożona palma wyglądała całkiem ładnie. za to jego "Poud" trafił krytycznie i nawet przy otrzymanym w zamian Absorb szala zwycięstwa przychyliła się w jego stronę. Może i bez sędziów trudno jednoznacznie stwierdzić ile by było za to punktów ale z całą pewnością byś prowadził. Nell nie była zbyt dobrym strategiem, więc raczej nie można jej wziąć za dobrego przeciwnika jeśli chodzi o sam "wizerunek" ataków ale jeśli chodzi o zaimponowanie sławie potrafiła przejść samą siebie dlatego jej Oddish wkrótce odtoczyła się wirem z słodkich płatków.


Piplup 80 hp + zmniejszona wcześniej unikliwość
Oddish 75 hp

Strategia okazała się być skuteczna. Wymagała jednak dopracowania pod kątem celności.
- Piplup! Powtórz jeszcze raz ślizg po lodzie i wybicie się ze zjeżdżalni po czym Ice beam. Staraj się trafić celnie w przeciwnika. Następnie okraz go atakując non stop Ice beam ze wszystkich stron. Nastepnie gdy będzie oszołomiony tym atakiem zaatakuj Pound w taki sposób by go podciac aby się przewrócił i kolejny Ice beam! - wydałem kolejne polecenia.

Pokemon bez trudu powtórzył strategię. Mogłeś zauważyć, że pierwszy wystrzelony promień pierwszy barierę z sweet send, a zamrożone listki opadły niczym różowy śnieg wyglądając dość ładnie. Oddish okazał się bardzo dobry w unikach bo udało mu się uniknąć kilku kolejnych ale ostatni zamroził mu nogę unieruchamiając w jednym miejscu. Piplum błyskawicznie wykorzystł ten moment i uderzył Pound. po prawdzie roślinny stworek znów próbował ratować się absorbcją ale niewiele mu to dało. Z drugiej strony zauważyłeś, że wydzielane przez niego zielone światło subtelnie odbija się od lodu jakby ten skrywał w środku jakąś mistyczną tajemnicę.

Piplup: 60 hp + zmniejszona unikowość
Oddish: 40 hp + unieruchomia noga