Szkolenia Jacqueline

___Trening wyraźnie się rozkręcił! Jackie z uśmiechem przyglądała się swoim pokemonom. Cinnamon zajęła się machiną w ten sposób, że coraz częściej wychodziła na swoje. To zamiotła niewinnie ogonkiem, tu puściła oczko, by pokazać, że łatwy z niej cel do zaatakowania, to kompletnie ignorowała machinę, by ta pierwsza ruszyła do ataku. Zdarzało się jej nawet pokazywać język i złośliwie szczerzyć ząbki, by robocik odpowiednio zareagował. Ćwiczenia nie zawsze się udawały, ale dziewczyna widziała, że Minccino bardzo się stara, dając upust swojej kreatywności i pomysłom, w jaki sposób sprawić, by ktoś zrobił pierwszy ruch. Czy zachęta czy przygana, dawała sobie radę i miło było się jej przyglądać, gdy tak szło jej coraz lepiej i mobilizowała się do dalszego treningu. Coś nawet dziewczynę dziś tknęło, bo przyniosła coś specjalnego – wyjęła z kieszonki okrągły cukierek w niebieskim szeleszczącym papierku. Na dźwięk kolorowej folii, Cinnamon przystanęła i zastrzygła uchem – łasuch, od razu wiedziała co to za odgłos. Jackie przykucnęła przy niej, podając jej odpakowany smakołyk, który pokemon od razu wsadził sobie do pyszczka.
___ – To tak w nagrodę, za to wszystko co razem przeszłyśmy... No i za to, jak wspaniale pracujesz~ - uśmiechnęła się dziewczyna. - Wiem, że dalej będzie nam tylko lepiej szło~ - dodała i cmoknęła puchatą główkę, pozwalając Minccino wrócić do ćwiczeń.
___Sewaddle stała troszkę na uboczu, skupiając się na swojej srebrnej poświacie. Jej zawstydzenie na pewien sposób rozczuliło Jacqueline, która usiadła obok robaczka, chcąc dodać mu nieco otuchy. Cinna znacznie lepiej przyjmowała komplementy, więc Sencha jeszcze potrzebowała trochę czasu by nauczyć się, że miłe słowa w jej kierunku nie mają za zadanie speszyć jej i zniechęcić. Dlatego też Jackie poszukała drugiego cukierka – szeleszczący papierek zwrócił uwagę Sen, która wciąż srebrna, mrugnęła na nią oczkiem. Dziewczyna odpakowała łakoć i podsunęła do pokemona taką małą nagrodę, cierpliwie czekająca aż Sen zechce zjeść cukierka.
___ – To dla Ciebie~ Trenujesz bardzo pilnie, to ta kw podzięce za to, że jesteś tu z nami i razem z nami ćwiczysz... - zaczęła spokojnie Jacqueline. - Wiem, że musimy się jeszcze lepiej poznać, ale jestem pewna, że razem uda się nam zrobić wiele, dlatego nie chciałabym, byś się mnie wstydziła. Uważam, że jesteś wspaniałym robaczkiem i potrafisz bardzo wiele zdziałać~

___Podanie Cinnamon i Senchy po jednym Rare Candy~!

Sencha skupiała się i starała, aby nie zawieść trenerki, a kiedy ta dała jej tak słodki i rzadki cukierek ze wzruszenia pokryła się srebrnym blaskiem i zupełnie stwardniała. Jeckie wiedziała, że oto końcowy efekt treningu. Skończyła. Mincinno także była niemal u progu opanowania ruchu. Udawało się jej oszukiwać manekina coraz częściej, prowokując go do ataku. Jeszcze chwila, a i ona zakończy trening. Teraz zrobiła sobie przerwę na smakołyk. Pałaszowała, aż trzęsły się jej wąsiki.


Sewaddle opanowuje Iron Defense!
Sewaddle i Mincinno otrzymuję +Lv.1!

___Wspaniale~ Sencha rozjaśniła się srebrnym blaskiem, który roziskrzył się, jakby jej ciałko zrobione teraz było z najpiękniejszego i najczystszego metalu~ Jackie wpatrywała się z zachwytem, jak stwardniała i nagle wiedziały obie, że osiągnęła to co miała – nauczyła się Iron Defense. Dziewczyna uniosła Sewaddle i cmoknęła czule w główkę, mówiąc, jak bardzo jest z niej dumna i jak cieszy się z tego, że jej trud się tak opłacił~ Wspaniale było zobaczyć jak robaczek rozpromienił się zadowolony i Jackie z uśmiechem posadziła sobie Sen na ramieniu, głaszcząc ją lekko po główce – taka mała a taka ambitna~
___Cinnamon dziś szło wolniej, ale dalej uparcie stawiała na swoim i krótko mówiąc – machinę miała już niemal w garści. Ze smakiem zjadła cukierka, wytarła mordkę i dała Jackie buziaka, przez co dziewczyna się nieco rozczuliła. Minccino zaraz wróciła do ćwiczeń, już nie raz zdominowała machinę i pokazała, kto tu rządzi, poprzez dopinanie do swojego, więc na pewno z końcówką nie było problemu. Jackie przyglądała się jak macha ogonkiem i szykuje się do podejścia do robota, udając niezainteresowaną i jakby nieobecną, machając łapką, by zrobił pierwszy ruch... Ah, jedna z wielu technik do wypróbowania i potwierdzenia. Sencha zawołała wesoło, zagrzewając Cinne do treningu, a Jackie przytaknęła głową – szło jej świetnie!

Sencha usiadła na ramieniu trenerki i razem przyglądały się jak Cinnamon rozpracowuje swojego przeciwnika w spektakularny sposób zmuszając go do zaatakowania jako pierwszy. Szynszyla z gracją uniknęła ciosu, spoglądając z politowaniem na maszynę. Wygrała.


Minccino opanowuje After You!

___Jackie przybiła pokemonowi piątkę, gdy Cinnamon bezbłędnie pokazała machinę na co ją stać~ Wspaniale, trening na dziś został zakończony~!


___Gdy przyszła pora na powrót do tej sali, Jackie była już na to wszystko przygotowana... Wiedziała dokładnie jakich ruchów chciałaby dziś nauczyć swoje pokemony, podejrzewając przy tym, że będzie to długi i męczący trening... Na pewno sobie z nim poradzą, jednak powolutku, małym kroczkami~ Przygotowała nawet wodę dla spragnionych po ćwiczeniach stworków i odpowiedni sprzęt stał już na miejscu. Przed Sen rozłożyła tarczę, która mogła wydawać się Cinnamon znajoma, skoro ćwiczyły na czymś podobnym wcześniej ten sam ruch, który robaczek dopiero ma opanować. Za to dla Minccino przygotowana została o wiele większa tarcza w czymś, co wyglądało na metalową balię... Pokemony przyglądały się z zaciekawieniem temu, co się na sali znalazło, a Jackie pośpieszyła z wyjaśnieniami.
___ – Dzisiaj chciałabym, byście nauczyły się ruchów miotających. Cinnamon, Ty do opanowania masz Gunk Shot. - pokazała jej animację na PokeDexie. - To ruch typu trującego – pamiętasz, jak tworzyłyśmy nasiona w Seed Bomb~? Działa to w ten sam sposób, lecz musisz stworzyć zamiast nasionka kulę z trucizny. Brzmi to dziwnie, ale według Dexu i Profesora, jesteś jak najbardziej zdolna to zrobić. Wiem, że na pewno temu podołasz~!
___ – Z Cinną ćwiczyłyśmy już ten ruch, a skoro jesteś pokemonem trawiastym, może być Tobie o wiele łatwiej podejść do tego zadania. W Seed Bomb należy stworzyć ziarenko ze swojej energii, takie nasionko, które potem wybucha~ O tak~ - tu wskazała ekran. - Pewnie świetnie Ci to pójdzie~!
___Nie, by Jackie była zbyt tym zmartwiona, lecz przeczuwała, że trening może być troszeczkę wymagający... Dlatego postanowiła sobie, że już na samym początku zmotywuje swoje pokemony czymś słodkim~ Wyciągnęła z pudełeczka dwie garście pokebloczków i podała każdemu ze stworków po pięć różowych kostek.
___ – Smacznego~

___Podanie Cinnamon i Senchy po pięć słodkich bloczków~!

Pokemony zaczęły naukę nowych ataków pełne werwy i pewności siebie, która jednak nieco zmalała, kiedy po pierwszych próbach zupełnie nic się nie stało. Cinnamon, czyścioszka, nie mogła przemóc się, aby wytwarzać truciznę, a nawet kiedy uporała się z niechęcią, nie mogła się skupić. Sencha także nie poszło najlepiej. Nie udało się jej wytworzyć nasionka, ale jakiś cudem uwolniła energię, która wybuchła jej w łapach, osmalając pyszczek. Otworzyła szeroko otoczone sadzą oczy ze zdziwienia.

___Jackie podejrzewała, że Cinnamon może mieć pewne opory przeciwko naukom tego konkretnego ruchu. Dobrze pamiętała ich trening Dig, gdy to Minccino potrzebowała chwili by przemóc się i zacząć kopać w ziemi – irytowała się pyłem i ziemią na łapkach, lecz ta zdolność była im niebywale potrzebna w czasie ich przygody... Z Gunk Shot podobnie. Nie, by miała za zadanie ciskać trucizną na wszystkie strony, ale był to bardzo silny ruch, który mógł być ich techniką ostatniej szansy. Jackie uważała trucie pokemonów za niezbyt miłe zajęcie, ale jeśli będą już pod ścianą, nawet coś takiego mogłoby się przydać, jeśli zależałoby od tego ich życie. Przykucnęła więc przy małej, głaszcząc ją czule po głowie. Wiedziała, że się stara i starać będzie, lecz potrzebowała spokojniejszego podejścia.
___ – Ma Mie... Na samym początku, może skup się na tym, co chcesz zrobić..? Substancja wytwarzana przy tym ruchu nie musi być jak płynna trucizna, może być twarda. W ten sposób, nie pobrudzisz sobie nią łapek, co Ty na to~? - pogładziła miękkie uszko, wpatrując się w Cinne czule. - Jakbyś tylko potrzebowała umyć futerko, przyniosłam wodę i ręczniczek, więc skup się na tym powoli, małymi kroczkami, w takim tempie, jaki Ci odpowiada, dobrze~? - uśmiechnęła się do Cinnamon, by unieść ją na chwilę do góry i mocno uścisnąć. Zapytała jeszcze czy mała chciałaby coś słodkiego, ale widocznie była zbyt skupiona na tym zadaniu by chcieć kolejnego pokebloczka – Jackie cmoknęła jej główkę i odstawiła pokemona przed tarczę, akurat w chwili, gdy usłyszała mały wybuch. Odwróciła się do Senchy, która skołowana zamrugała patrząc na dziewczynę a pyszczek miała cały szary... Ta uśmiechnęła się z niejakim rozbawieniem i wzięła jeden z ręczniczków i butelkę z wodą. Zwilżyła materiał i przykucnęła, by umyć Sewaddle mordkę pozbywając się pyłu, który ją osmalił. - Zaczynasz z wybuchem Ma Mie~? - uśmiechnęła się czule. - Nic nie szkodzi, żebyś widziała co tu się działo jak z Cinną zaczynałyśmy uczyć się różnych rzeczy... Zamknij oczka~ - przetarła Sen pobrdzone powieki i gdy doprowadziła ją do ładu, pogłaskała robaczka po główce i dała jej kilka słodkości, skoro Cinna odmówiła, by nie przejęła się owym wybuchem. - Może też zacznij powolutku? Musisz skupić energię w łapkach, ale tak po troszeczku. Najpierw wyobraź sobie, że tworzysz małe nasionko a potem staraj się je powiększyć, by było coraz okazalsze~

___Ponieważ Cinna ma już 100% przywiązania, kolejne pięć słodkich bloczków jest dla Senchy~!

Minccino od razu rzuciła się do wody i z gracją prawej damy umyła łapki, po czym wytarła je w ręcznik, wracając do treningu. Skupiała się i skupiała, ale nadal nie była w stanie stworzyć niczego co choć trochę przypominałoby cokolwiek. Na jej czole pojawił się pot, a z ataku nici.
Senchy w tym czasie udało się stworzyć nasionko. Było niewielkie, dziwnie powykręcane, ale było. Robaczek z radością zatańczył z nim dookoła, celebrując swój niewielkich rozmiarów sukces.

___Widząc jak Sencha krok po kroku opanowuje ruch, Jackie uśmiechnęła się do robaczka czule. Jej ziarenko co prawda nie wyglądało idealnie, ale niewątpliwie było ziarenkiem a dziewczyna widziała już cuda jakie stwarzała przyroda – były nieraz bardzooo dziwne! Dlatego przyklasnęła delikatnie i pogłaskała Senchę po główce, chcąc pokazać robaczkowi, że jest z niego niebywale dumna~
___ – Wspaniale~ Oby tak dalej, stworzyłaś swoje pierwsze nasionko~ Teraz trzeba tylko sprawić, by było troszkę większe i by wyrzuceniu zrobiło mały wybuch~! - rozłożyła szeroko dłonie, pokazując jak miałoby to wyglądać, po czym usiadła przy Senchy i wskazała tarczę. - Jak tylko uznasz, że Twoje ziarenko jest odpowiednie, rzuć nim w tarczę~! O tak~ Taka zabawa, widzisz te kolorowe pola? Postaraj się trafić w nie wszystkie~ - Jackie uznała, że jeśli trening będzie w formie zabawy, Sen chętniej podejmie się działania. No i dziś miała wielką ochotę na rozpieszczanie swoich pokemonów, więc podała robaczkowi kolejne słodkie kostki – coś ostatnio za dużo ich zrobiła i nie wiedziała co z nimi zrobić... Najlepiej by trafiły do czyjegoś brzuszka~
___Cinnamon za to walczyła i z niechęcią i z trudnym zadaniem i dalej nie chciała niczego na ząb. Nieco to zmartwiło dziewczynę, lecz widząc zawzięta minę na mordce wiedziała, że pokemon na poważne wziął się do zadania. Przysiadła obok Cinny, która usilnie starała się stworzyć między łapkami choć kawałek czegoś, co byłoby atakiem typu trującego. Jacqueline wzięła po drodze ręcznik i otarła spoconą główkę, która od wilgoci zaczęła się puszyć i uśmiechnęła się do Minccino. Mała była niezwykle dzielnym pokemonem!
___ – Powolutku... Jeśli Ci nie wychodzi, usiądź na chwilkę, weź głęboki oddech i kilka łyków wody. - podała Cinnie butelkę, by mogła się napić i troszeczkę odetchnąć. A to był dopiero początek treningu... - Wyobraź sobie, że chcesz rzucić czymś w coś, co bardzo, ale to baaardzo nie lubisz. Że ktoś albo coś zasłużyło, by dostać taką trucizną i zmienić kolor na fioletowy~ Nie mówię, byśmy od razu miały rzucać ataków w niemiłe osoby... - zreflektowała się dziewczyna, by pokemon nie pomyślał, że pozwoliłaby atakować cywilów, choćby nie wiadomo jak okropnych. - Po prostu, może to ułatwi Ci tworzenie czegoś takiego~

___Jak w poprzednim poście, Cinna ma 100%, więc kolejne pięć kosteczek dla Sen~!

Sencha nie dała się ponieść emocjom i w dalszym ciągu w pełni skupiła się na nasionku, które rosło w oczach, aż wreszcie osiągnęło rozmiar takiego, jakim może pochwalić się Miniccino. Sewaddle było było wiele łatwiej, gdyż był to jej rodzaj ruchu. Niemniej była z siebie dumna.
Cinnamon także nie zamierzała się poddać, szczególnie, kiedy zobaczyła, że Senchy trening idzie o wiele lepiej. Naburmuszyła się, przypominając puchatą, nastroszoną kulkę po czym skupiła całą energię na łapkach. Ku jej zdziwieniu pojawiła się na nich ciemnofioletowa ciecz. Trucizna. Z przerażeniem wyrzuciła ją w górę, biegnąc do miseczki z wodą i wkładając do niej łapki. Trenerka usłyszała westchnienie ulgi.

___Dziewczyna wiedziała, że pokemon świetnie a sobie z treningami radę~ Sencha po chwili skupienia i kilku próbach już trzymała w łapkach kolejne nasionko – w dodatku takie okazałe, solidnych rozmiarów, coś przypominającego okazały orzech włoski. Najpewniej uderzenie nim w czyjąś głowę spowodowałoby guza oraz drobny wybuch, więc Jackie uśmiechnęła się i przytaknęła, zachęcając robaczka do dalszej pracy. Nasionka z niespodziewanym zapalnikiem były ruchem typu trawiastego i Sewaddle radziła sobie z nimi, póki co, świetnie. Jackie przyglądała się jej ze spokojem, widząc jak z każdym udanym ziarenkiem, pokemon odtańczył mały taniec radości. To było przeurocze~ Dziewczyna wskazała jeszcze raz tarczę, przypominając pokemonowi, że oprócz tworzenia nasion, powinien wypróbowywać ich w ataku.
___ – O, tutaj~ - zawołała, pukając w drewniane kółko tarczy. - Spróbuj rzucić w tarczę nasionkiem, powinno wybuchnąć~ No i poćwiczymy przy okazji celność~ - dodała z zawadiackim uśmiechem i przyklasnęła, gdy robaczek wziął się do ćwiczeń.
___Cinnamon miała raczej odrobinę inny problem. Udało się jej wytworzyć truciznę – naprawdę udało! Ciemna, gęsta i fioletowa maź pokazała się na jej łapkach, lecz pokemon był zbyt wystraszony jej obecnością, by cokolwiek z nią zrobić. Podrzuciła ją do góry w panice i popędziła do miski z wodą, jakby od tego zależało jej życie, a ciecz w postaci plamy opadła na posadzkę. Jackie musiała uspokoić swojego pokemona.
___ – Ma Mie, to Ci krzywdy nie zrobi! To Twój atak, więc wytwarzasz truciznę ze swojej energii, nie uszkodzi Cię ani nie wypali futerka w żaden sposób... - wyjaśniała dziewczyna spokojnie, głaszcząc małą po główce i pomagając wytrzeć łapki. - Pomyśl o tym jak o wodzie z Aqua Tail – nie moczyła Ci ona ogonka, znajdowała się kilka milimetrów nad futerkiem i było ono całkowicie suche – spróbuj w ten sam sposób, by trucizna nie dotykała sierści~!

I tutaj okazało się, że leżał Growlithe pogrzebany. Sencha bez trudu tworzyła nowe nasionka, ale już celowanie okazało się nie lada wyzwanie. Ba, nawet sam rzut. Robaczek nie miał w tym doświadczenia i większość nasionek wybuchało niemal na jej głowie.
Minccino podejrzliwie przyjrzała się trenerce, kiedy ta zapewniała, że trucizna nie dotknie jej delikatnej, czystej sierści. Niemniej ćwiczyła uparcie dalej, co chwila strzelając niewielką ilością trucizny na podłogę.

___Cinna spojrzała na nią, jakby właśnie powiedziała okropne kłamstwo, a Jackie poczuła się, jakby ktoś wbił jej igłę w pierś. Co to, to nie! Czyżby Minccino sugerowała jej, że celowo wprowadza ją w błąd..? Pokręciła lekko głową i westchnęła, pochylając zaraz lekko głowę i opuszczając ramiona. Nie potrafiła się irytować ani złościć, choć stanowcza być umiała, lecz nie tędy droga. Była trochę za miękka... Nie chciała też by pokemon pomyślał, że robi to specjalnie lub z określonego powodu. Z drugiej strony znała i kochała Cinnamon, mała powinna wiedzieć, że w pewnych kwestiach się po prostu nie kłamie, różnice oraz obawy odsuwa na bok, by zająć się czymś o wiele ważniejszym i by osiągnąć cel. Choć może jednak wymagała teraz od niej za dużo... Niby miały za sobą sporo treningów, mniej lub bardziej „zabrudzających”, lecz może wyjątkowo ten ruch był do opanowania dla niej zbyt wymagający..?
___ – Atak nie powinien zrobić Ci żadnej krzywdy, jeśli tylko z powrotem nie dotkniesz tego, czym wystrzeliłaś. - wskazała na plamy trucizny na posadzce, które zrobiła Cinna, przygotowując się do kolejnej części ćwiczeń. - Możesz stworzyć kulkę z trucizny między swoimi łapkami, nie bezpośrednio na nich – jestem pewna, że w ten sposób też można to zrobić! Pokemony wężowe, bez łap lub takie mające płetwy tworzą ten atak przed sobą, jednak nie dotykają go... - westchnęła lekko Jackie i podrapała się zmieszana po policzku. - … Lecz jeśli nie chcesz i uważasz, że to za trudne, możemy pouczyć się czegoś innego. - spojrzała na Cinnamon z poczuciem winy, że rzuciła ją na głęboką wodę.
___Zwróciła następnie swoją uwagę na Sewaddle. Pokemon stał przed tarczą i rzucał w nią ziarenkami, które oczywiście wybuchały, lecz najczęściej na podłodze, za tarczą albo i przed nią. Przerażająca większość detonowała w łapkach lub tuż po wyrzuceniu nad główką Sen, gdyż mała potrzebowała sporo czasu by przygotować się do rzutu... I podrzucała nasionko słabym gestem, które zaraz opadało na jej główkę i tam tworzył się mały wybuch. Jackie ponownie wzięła ręczniczek i zwilżyła go wodą, by wyczyścić osmalony żółty pyszczek oraz listkowe ubranko. Następnie, uznając, że tarcza jest na razie odrobinę za trudna, wzięła kredę i narysowała prostą linię krok od robaczka. Potem o kolejny krok jeszcze jedną i jeszcze jedną.
___ – Na sam początek, spróbuj rzucić nasionkiem tutaj~ - wskazała na miejsce, trzydzieści centymetrów od Sewaddle. - Jak uda Ci się to kilka razy, to do następnej kreski i tak dalej. Musisz stanąć na tylnych łapkach, na razie na czterech ostatnich i unieść dwie przednie do góry, by rzucić nasionkiem. O... Tak~ - pomogła Sen unieść przednią część ciałka, pokazując z jakiej pozycji najlepiej rzucać. - Spróbuj jeszcze raz ~

Cinnamon położyła po sobie uszka, gdyż nie chciała, aby trenerka źle się poczuła. Trenowała dalej dla niej, aby móc kiedyś się obronić przed silnymi przeciwnikami, nawet jeśli ten atak przysparza jej wielu trudności. Skupiła się, aby trucizna przybrała kształt kuli i ku zdziwieniu ich obojga, udało się.
W tym czasie Sencha trenowała rzuty nasionkiem, które za każdym razem kończyły się wybuchem, którego odgłos odbijał się echem po polu treningowym. Choć rzut nadal nie był doskonały, nie sprawiał aż tak wielu problemów jak na początku.

___Sencha miała drobne kłopoty ze celnością... Lecz z każdym ruchem radziła sobie coraz lepiej~! Nie chodziło tu wprawdzie o niemożliwość trafienia do tarczy, ale samą zdolność rzucania. Jackie przysunęła bliżej niej tarczę, tak, by czuła, że trafienie w nią było w zasięgu jej możliwości, po czym jeszcze raz pokazała robaczkowi, w jaki sposób ma rzucać wybuchającymi nasionkami. Z początku Sen rzucała nasionka, pełzając po ziemi, czyli mając wszystkie łapki na posadzce i tylko podrzucając ziarenko przednimi. Nic dziwnego, że spadało na jej główkę~! Jackie pomogła się jej wcześniej unieść, by dwie pary odnóży dotykały ziemi a przednie uniosła wysoko i tak celowała do tarczy. Teraz pokazała jej, że musi wstać, by jedna para łapek dotykała ziemi, a pozostałe dwie uniosła w powietrze, za ich pomocą tworząc ziarenka i rzucając nimi do tarczy. I dało radę, to faktycznie zdawało egzamin~ Jackie przyklasnęła robaczkowi, który z większą werwą rzucał nasionkami, zadowolona z entuzjazmu~
___Z Cinnamon dziś było troszeczkę inaczej... Widząc jej spuszczone uszka, Jackie znów poczuła się winna. Usiadła obok niej, głaszcząc pokemona po główce, zapewniając, że nie proponuje im takich ruchów by im zrobić na złość, lecz z konieczności, bo w końcu nie wiedząc na co natrafią w swojej drodze. Co jeśli atak trujący będzie jedynym, jaki będzie w stanie ich uratować? Nigdy nie wiadomo... Pomimo trochę zgaszonego wyrazu pyszczka, Cinna zdawała się rozumieć o co dziewczynie chodzi i zabrała się ostrzej do ćwiczeń, już nie rozpamiętując swoich wątpliwości. Na widok fioletowej kuli, jaka wytworzyła się pomiędzy jej łapkami, Jacqueline otworzyła lekko usta ze zdziwienia, po czym klasnęła w zachwycie.
___ – Widzisz~? Udało się, udało~! Wiedziałam, że dasz radę~!