Szkolenia Jacqueline

Ćwiczenie na poruszającym się obiekcie było dobrym pomysłem. Minccino mogłoby się wydawać już opanowała atak, ale kiedy kłoda przesuwała się raz w prawo, raz w lewo, tylko niektóre z uderzeń trafiły i nie były tak silne ani pewne jak te, które wykonywała na nieporuszającym się przeciwniku.

___Czyli Jackie miała rację w swoich podejrzeniach, że pokemon potrzebuje trochę więcej ruchu i skupienia podczas tych ćwiczeń. Żeby nie było, z pniakami stojącymi spokojnie w rządku Cinnamon poradziła sobie świetnie! Żaden nie ocalał, wszystkie leżały w kawałkach na posadzce albo prezentowały mocne wgniecenia w grubym drewnie. Cel stojący a jednak cel w ruchu to pewna różnica, więc nadeszła pora na kawałek pniaka poruszającego się niestandardowo na linie. Mechanizm był raczej skomplikowany i pozwalał na robienie różnych akrobacji i machania obiektem na sznurze we wszystkie strony. W normalnym wypadku nie powinno sprawić to Cinnie żadnego problemu, znana była ze swojej szybkości i akrobacji, lecz teraz, ciągnąc za sobą metalowy ogon, mogła być w tych refleksjach trochę zbyt ociężała. Dlatego praktyka była taka ważna! Jackie zachęcała ją do dalszych ćwiczeń, bo choć trafiła pniak nie raz, to było to przez przypadek, albo nie tak jak zamierzała, ciosy były wyraźnie słabsze niż te zadawane wcześniej. Dziewczyna zagrzewała ją do walki, przyglądając się jak Cinna łączy to czego się nauczyła, mianowicie fikołki i podskoki z Iron Taile z atakami ogonem. Jeszcze trochę i powinna sobie poradzić lepiej z tymi akrobacjami bitewnymi, lecz trzeba było to wypracować.
___Jeszcze raz Ma Cannelle, na pewno sobie poradzisz lepiej~ - pogłaskała pokemona po głowie, znów podchodząc do ściany by kliknąć jeden z przełączników. Poryty i poobijany pniak drewna schował się w suficie i zamiast niego wyszedł nowy kawałek kłody, by można było zacząć ćwiczenia od początku ze świeżym sprzętem. Cinnamon machała na boki żelaznym ogonkiem, po czym uniosła w górę łapki i docisnęła mocno do boków, naśladując chyba jej najstarszego brata, który robił tak zawsze przed treningiem. Zaśmiała się lekko, ale przyklasnęła jej z uznaniem, zapraszając do dalszej pracy. Bo miały nad czym przecież trenować!

Tym razem Minccino poradziła sobie znacznie lepiej. Trafiała już niemal za każdym razem, kiedy wielki kloc przelatywał przed jej oczami. Widać było, że wie co robi, choć oczywiście nie udało jej się przepołowić kłody ani razu.

___Mała, puchata kulka z metalowym ogonem skakała we wszystkie strony, jak nakręcona sprężyna. Uroczy, ale niebezpieczny był to widok. Radziła sobie z tym, cóż, skocznie? Wielka kłoda nie sprawiała jej kłopotu, w większy cel łatwiej trafić, nawet jeśli był w ruchu. Ogon poszedł w ruch! Cinnamon sprawnie uchylała się przed klocem drzewa, gdy poruszał się zdradziecko po wcale nie prostej linii i atakowała Iron Tail'em. Uderzyła raz i drugi, tworząc spore wyrwy i wywołując mały deszcz drzazg. Kłoda nie była już gładkim kawałkiem drewna. Pył opadał na posadzkę, podczas gdy Jackie przyglądała się Minccino uważnie. Wpatrywała się bacznie w jej ruchy – atak ogonem nie był taki łatwy, ale opanowała go już na tyle, by poruszać się z nim wdzięcznie podczas treningu. Ba, zaczęła używać jego wagi na swoją korzyść, balansując i używając go jako przeciwwagi gdy robiła gwałtowne zwroty i zmieniała nagle kierunek biegu. Trening zakończyłby się sukcesem, gdyby tylko siła uderzeń była taka jak na początku... Jacqueline była świadoma, że w biegu trudno jest zebrać skupienie i siłę do zadania odpowiedniego ciosu, lecz trzeba było pamiętać, że przeciwnik nie będzie na nic czekał. Grzecznie nie stanie prosto, by Cinna mogła go uderzyć. Musiała nauczyć się używać metalowego ogonka w ruchu, gdy ciągle coś się poruszało albo ją atakowało. I właśnie to trenowały!
___ - Chwilka przerwy~ - uśmiechnęła się Jackie, przywołując do siebie Minccino. Zmachany maluch poruszał na boki żelazną kitą już jakby nic nie ważyła. Dziewczyna uśmiechnęła się i przykucnęła, by pogłaskać ją po główce czule. Podsunęła też jej kolejny smakołyk w postaci bloczka pod nos. Dzisiejszy trening by długi i wyczerpujący i coś jej mówiło, że jedna słodka przekąska to za mało~ Cinnamon klapnęła na podłogę, poprawiając zmierzwioną sierść na pyszczku i powiedziała coś do Jackie. Oczywiście było to klasyczne „Cin Cino~”, lecz po dumie i uśmiechu, od razu stwierdziła, że mała była z siebie zadowolona. Nie mogła jej tego odmówić. -Wiem Skarbie, świetnie się spisujesz~ Jak tylko złapiesz oddech, jestem pewna, że uda Ci się pokazać tej kłodzie, ile się nauczyłaś~ - uśmiechnęła się dziewczyna, zachęcając pokemona do dalszych ćwiczeń, ale po chwili na zebranie sił. Niecałe dziesięć minut później Cinna wstała i machając żelazną kitą ponownie zaczęła trenować.

___Podanie Cinnamon jednego słodkiego pokebloczka~

Minccino z radością skorzystała z przerwy, szczególnie, że zjadła pyszny pokeblock. Podziękowała trenerce buziaczkiem w policzek i noskiem-noskiem. Po odpoczynku wróciła do treningu, a jej ataki były celne i silne. Trenerka wiedziała, że jeszcze trochę, a atak będzie opanowany.

___Widocznie przerwa była świetnym pomysłem~ Każdy potrzebował chwili by odetchnąć i zebrać się w sobie, nawet takie stworzenia jak pokemony, które zadziwiają ludzi od setek lat swoimi zdolnościami. Co prawda Cinnamon nie była jakąś strasznie silną istotką, ale Jackie wiedziała, że w małym ciałku kryję się wiele potencjału i ogromne serce. Czule pogłaskała małą po główce, gdy podziękowała za przysmak. Taka maleńka rzecz, ten pokebloczek, a sprawia tyle radości! Cieszył ją uśmiech na szarym pyszczku, więc chyba pora zrobić trochę więcej takich słodkości... Uśmiechnęła się nieco i klasnęła w dłonie gdy Minccino uniosła w górę łapki, gotowa do działania. Niezwłocznie skoczyła w stronę pniaka, ale by było troszeczkę trudniej, czy też raczej, by mogła się sprawdzić, Jackie znów wymieniła kłodę. Kliknęła przycisk na ścianie i z sufitu zleciała uwieszony sznura kawałek drewna – grubszy, ale jednocześnie krótszy, tworząc mniejszy obiekt do trafienia. Cinnamon otworzyła pyszczek w zdziwieniu i skoczyła w jego kierunku, w tej samej chwili jak kloc zaczął się poruszać. Teraz pozostało tylko lawirować między jego byle jakim kołysaniem, a pokemon akrobację sobie cenił. Skakał, obracał się, przy pierwszym ciosie ogonem odbił się od drewna robiąc fikołek w powietrzu i odskoczył zaraz na bok, unikając uderzenie z pniakiem. Wyglądało to jak szara błyskawica, skacząca z jednej to z drugiej strony... Tu zygzakiem, to w górę, tu na prawo... Metaliczny kolor ogona sprawiał, że poruszająca się szybko Minccino wyglądała jak wpół świecąca puchata kula.
___Ostatnia przeszkoda bujała się przed nią. Ruch ogonem stawał się coraz bardziej silny i zdecydowany, Cinnamon wiedziała już co robi i jak ma zadziałać... Teraz tylko pociąć na kawałki ten lawirującą we wszystkie strony kłodę i trening powinien zostać zakończony~!

I udało się! Cinnamon precyzyjne uderza swoim metalowym ogonem w środek konaru, który jak na zawołanie rozłupuje się na dwie części, które żałośnie zwisają na linkach. Szynszyla z uśmiechem i gracją opada na ziemię, a ogon z powrotem staje się puchatą miotełką.


Minccino opanowuje Iron Tail !

___Jackie czule pochwyciła Cinnamon w ramiona i wyściskała z uczuciem. Była z niej taka dumna! Zwłaszcza, że trening tego ruchu nie należał do najłatwiejszych a mała spisała się znakomicie! Z uśmiechem ucałowała ją w czubek głowy i wyszły razem z sali.


___Sala treningowa wezwała je kolejnego dnia, a Jackie z Cinnamon na ramieniu, już przygotowywała PokeDex to wytłumaczenia swojej przyjaciółce kolejnego ich zadania. Z zadowoleniem klikała coś, przygotowując animacje na ekranie – coraz lepiej szły im ich treningi i cieszyła się z tego ogromnie. A Minccino mogła nauczyć się ataków wielu typów, więc nigdy nie było im nudno podczas ćwiczeń~ Weszły do pustej sali, w której tym razem, pod ścianą ustawiona była okrągła tarcza – nie taka na rzutki, bardziej z kategorii tych, w które strzela się z łuku. Okrąg o średnicy metra ozdabiały kolorowe kółka i na czerwono zamalowany środek. Tak, dziś miały za zadanie ćwiczyć celność podczas strzelania pewnymi rzeczami... A dokładniej nasionami. Takimi wybuchającymi więc zapowiadało się dziś, że będą miały sporą zabawę~ Na wszelki wypadek tarcza znajdowała się w czymś co przypominało piaskownicę – trzy na trzy metry solidnej, uklepanej ziemi a na środku stał okrąg do celowania. Z powodów bezpieczeństwa lepiej będzie, jeśli będą to robić na ubitym podłożu niż na gładkiej, drewnianej podłodze. Jacqueline wskoczyła na niewielkie podwyższenie i stanęła na ziemi, podsuwając Cinnamon PokeDex, by mogła przyjrzeć się animacji kolejnego ataku, którego się uczyły.
___ - Jak Twoim zdaniem to wygląda~? To Seed Bomb, atak typu trawiastego. Tak jak ten pokemon tutaj... - wskazała na zieloną małpkę na ekranie. - Będziesz miała za zadanie stworzyć w dłoniach nasiono, w którym kumuluje się energia i rzucić nim do celu, by wybuchło~ Fajerwerków tu nie ma, ale na pewno będzie trochę wybuchów~ - uśmiechnęła się Jackie odkładając na bok torbę, którą zabrała ze sobą. Co w niej chowała? Butelkę wody ze spryskiwaczem oraz sporo chusteczek i ręcznik dla Cinnamon. A czemuż to? Ponieważ Minccino nie cierpiała być brudna, osmalona albo w jakimś stopniu pokryta kurzem, a przy ćwiczeniu ruchów wybuchających, na pewno coś takiego się zdarzy. Jacqueline miała świadomość, że co jakiś czas będą musiały przerywać by zająć się jej futerkiem, jeśli coś z atakiem pójdzie źle i mała się ubrudzi. Sama była ubrania trochę roboczo, by bez wyrzutów sumienia wraz z pokemonem ubrudzić się podczas ćwiczeń~ To przecież nie tak, że zamierza cały czas stać z boku i się chować.
___ - Może na początku zaczniemy tak... - Jackie przedstawiła plan działania. Ten ruch był zupełnie inny od Aqua Tail, którego sucha praktyka poprzedzała tworzenie wody, tutaj by coś ugrać, musiały zacząć tworzyć wybuchające nasionko. - Nie jesteś typem trawiastym Ma Mie, więc postaraj się skupić na tym, dobrze~? Zacznij od tego, by spróbować przywołać ziarenko w swoje łapki – nie skupiaj się nad tym by było wybuchające, niech będzie to zwykłe, małe nasionko, tak zaczniemy małymi kroczkami~

___Move Tutor - Seed Bomb~

Minccino jak zwykle w dobrym humorze i ogromną energią, zabrała się do ćwiczenia, o które prosiła ją trenerka. Skupiła się i ... nic. Na łapce nie pojawiło się zupełnie nic. Typom normalnym ciężko jest zapanować nad żywiołami. Cinnamon jednak opanowała już stal, wodę i elektryczność. Z tym też sobie poradzi. Na jej łapce pojawił się jakiś zielony błysk. Czyżby się udało?

___Zadowolona Cinnamon machnęła ogonkiem, uniosła do góry uszy i zastrzygła nimi z fascynacją, po czym z uśmiechem na pyszczku uniosła obie łapki w górę, oznajmiając jej, że jest gotowa. Jackie przykucnęła na ziemi obok, biorąc puszyste rączki w dłonie i złączając razem, pokazując małej w jakim ułożeniu powinna je trzymać. Minccino zamiotła ogonkiem powietrze i przymknęła oczy, skupiając się... Jacqueline wiedziała, że świetnie sobie poradzi – wszystko tu było tylko kwestią czasu. Cinna zaskakiwała ją z dnia na dzień swoim uporem, wolą walki i ogromną chęcią do ćwiczeń. A jej zdolności~! Choć była typu normalnego, który powszechnie znany był z bycia dość „pospolitym”, a pokemony z tej rodziny są raczej bywalcami domów, niechętnymi do walk oraz większości pokazów... To w jej przypadku było inaczej. Niby stworki „normalne” miały predyspozycje do uczenia się mnóstwa ruchów innego typu, ale nie mogła oprzeć się wrażeniu, że Cinnamon przychodzą one, wbrew pozorom, naturalnie. Oczywiście talent to tylko kropla w morzu pełnym ćwiczeń, praktyk oraz treningów, więc Jackie za każdym razem małą chwaliła, wspierała i zagrzewała do dalszej walki...Bo przecież, nie na darmo tu ćwiczą~
___ - Bardzo dobrze~ - Skupienie zostało nagrodzone! Drobna, zielona iskierka przebiegła po łapce Cinnamon, odbijając się od zdumionych czarnych oczu. Minccino ze zdziwieniem poruszyła dłonią i uniosła wzrok na Jackie, która z uśmiechem skinęła głową. Tak, to było to~ Cinna rozpromieniła się, ponownie skupiając się na ćwiczeniach. Stworzenie czegoś z niczego byłoby trudnym zadaniem, ale na pewno sobie poradzi~ W najwyższym skupieniu uniosła ogon i parę uszu w górę, ich białe czubki celowały w sufit, podczas gdy próbowała stworzyć nasionko w swoich łapkach. - Nasionko nie musi być duże... Przypomnij sobie nasze spacery po lesie Ma Mie~ - zasugerowała Jackie, sądząc, że wizja i wspomnienia adekwatne co do typu ataku powinny się jej przydać i ułatwić skupienie w myśli „trawiastej”. - Zapach trawy i ciepłej ziemi po deszczu... Szum liści oraz drzewa po których się wspinałaś. Miały szorstką korę i ogromne gałęzie i wszystko tak pięknie pachniało żywicą i zielenią~ - uśmiechnęła się dziewczyna.

Cinnamon nie poddawała się. Zachwycona zielonym światełkiem, skakała dokoła siebie zadowolona z osiągniętego sukcesu. Zachęcona słowami trenerki ćwiczyła dalej, skupiając się na ponownym przywołaniu promyczka. Nagle odskoczyła w tył, a na podłogę sali treningowej spadł małe ziarenko. Nie dało się niestety orzec jakiej rośliny.

___Kto by pomyślał, że delikatny, przyjemny dla oka zielony błysk pomoże Cinnamon w skupieniu się? Przypływ dumy w swoje siły i drobny taniec radości pomógł jej w zebraniu większej werwy oraz determinacji do ćwiczeń. Jackie rozczuliły szybkie obroty, jakie wykonywał uszczęśliwiony pokemon, zachwycony zielonymi błyskami na swoich łapkach. Czyżby odniesienie się do natury, do zapachu trawy oraz lasu pomogło jej przywołać te wspomnienia i umieścić je w obrazie nasionka, które zamierzała stworzyć? Najwyraźniej tak, bo machała ogonem jak miotełką, podskakując dookoła. Zielone iskierki i błyski zdawały się strzelać delikatnie na łapkach, aż jeden z promyczków przybrał stały kształt, zmieniając swój stan i w postaci ziarenka pojawił się w jej uchwycie. Zaskoczony pokemon odskoczył, upuszczając stworzoną przez siebie rzecz, ale Jacqueline pochyliła się nad znaleziskiem. Ojej, udało się jej~ Pierwsza próba zakończona sukcesem, żeby nie było, całkiem niezłym~
___ - Wspaniale~ Wygląda na to, że stworzyłaś nasionko~ - uśmiechnęła się Jackie podnosząc drobinę w twardej łupince z ziemi i podając Minccino. Kształtem i formą przypominało jej to trochę słonecznik, ale wyglądało nieco inaczej. Ciemnobrązowa warstwa zewnętrzna w białe plamki nie wyglądała jak coś, z czym kiedykolwiek się dziewczyna spotkała. Cinna ujęła ostrożnie w łapki to co zrobiła, przyglądając się z fascynacją i wyraźnym zaintrygowaniem w ciemnych oczach. Ziarenko była maleńkie, ale to jakiś początek. W końcu nikt nie wymagałby od Cinny na start wytwarzania Seed Bomb wielkości kokosów! Dziewczyna pogłaskała puchate łapki i wskazała nasionko. - Jest malutkie, ale jestem pewna, że gdy trochę nad tym popracujemy, urośnie i będziesz mogła rzucać nim do celu~ - dodała krzepiąco, wskazując stojącą nieopodal tarczę. Przy odpowiedniej koncentracji energii ziarenko powinno rozrosnąć się i błyszczeć zielonym światłem, a po uderzeniu o cel, wybuchnąć, jak mała, trawiasta bomba~ Tak jak było pokazane w animacji. Jacqueline dała małej więcej przestrzeni, by mogła się skupić i w dowolnym momencie rzucić miniaturową bombą w tarczę do ćwiczeń. W końcu jakoś trzeba zacząć~

Trening szedł coraz lepiej. Kiedy Minccino odkryła jak stworzyć ziarenko, tworzenie kolejnych było już kaszką z mleczkiem. Tworzyła coraz większe i większe, które kształtem coraz bardziej przypominały kulę. Niestety początkowy zielony poblask nie utrzymywał się i ziarenkom daleko było do wybuchu. Niemniej pokemon i jego trenerka stali się posiadaczami sporej ilości różnych nasion.

___Zanim się dziewczyna obejrzała, Cinnamon podłapała już algorytm działania. Zielone, ciepłe promyki na jej łapkach powoli, ale miarowo ukształtowała w stały kształt. Stworzyła ziarenko drobne i małe, oblekając je w skorupę w plamki czy paseczki. Na ziemię spadały co chwila życiodajne drobiny. Była to fascynująca zdolność, nieznana ludziom i urzekająca w swej postaci. Stworzyć coś z niczego, lecz coś, co kryje w sobie życie, rozbudzi się i wyrośnie z ziemi jak najprawdziwsza roślina. Dopóki oczywiście nie dostanie odpowiedniej ilości energii by móc wybuchnąć i służyć za bomby. Żadne ziarenko jednak nie błyszczało zielonym kolorem, sugerującym, że coś więcej miało się stać i wywołać chociaż najmniejszy, tyci wybuch. Hm, czy na pewno dobrze to robią... Minccino z zadowoleniem ćwiczyła tworzenie nasionek, które mniejsze lub większe, opadały na ziemię. Jackie przykucnęła obok, przyglądając się małej z uwagą, oraz podziwiając jej ruchy, bo choć był to trening, Cinnamon z uśmiechem podskakiwała naokoło, by obsypać ziemię nasionkami i machnąć kitą. Zerkała co jakiś czas w stronę Jackie, by sprawdzić, czy widzi co zrobiła, na co dziewczyna kiwała głową, że oczywiście, wspaniale sobie radzi, a uradowana mała powracała ze zdwojoną determinacją do treningu. Dziewczyna spojrzała na rozsypane ziarenka, podnosząc jedno i przyglądając się mu w zastanowieniu. Obracała w palcach małą drobinę. Nie miała pojęcia jaką roślinkę w sobie kryję, lecz na pewno był to nasionko, z którego, przy odpowiedniej opiece, wyrośnie roślinka.
___ - Hm... Chyba pod koniec treningu zbiorę je i wyślę Maman~ Na pewno ucieszy się z takiego prezentu i niespodzianki, bo w końcu nie wiadomo, co z tego wyrośnie~ - zaśmiała się dziewczyna, po czym skierowała swoje spojrzenie na Cinnamon, która tworzyła kolejne nasionka. Żadne nie wskazywało zdolności do wybuchu... Na tym trzeba się teraz skupić, oj trzeba! – Ma Mie, robienie ziarenek wychodzi Ci już świetnie, ale teraz proszę byś spróbowała stworzyć takie pełne energii, które powinno wybuchnąć~ Stwórz jedno ziarenko, skup się na nim a potem rzuć w tarczę~ - zobaczą co z tego wyjdzie. Skoro jedna część treningu już za nimi, teraz pora praktycznie zastosować to czego się nauczyły i zobaczyć, z jakim skutkiem~!

Kiedy Cinnamon zmieniła taktykę, skupiając się na tym, aby nie tyle produkować nasionka, a tworzyć z nich małe bomby, ziarna niemal natychmiast zmalały. W jednej chwili z rozmiarów pomidora skoczyły znów do wymiarów ziarenka słonecznika. Coś jednak się zmieniło. Wypełniała je zielona poświata, która kotłowała się wewnątrz. Kiedy Minccino wyrzuciła je, bomba okazała się niewypałem. Światło zniknęło, a z ziarenka, które wyglądało teraz jak gródka popiołu, uniósł się szary dymek, szybko mieszający się z powietrzem.