Gra Mabh Liddel

Mabh już odruchowo sięgnęła po Pokedex spoczywający na dnie już nie takiej pełnej torby i przekazała ją pracownikowi. Pamiętała jak rodzice ją rejestrowali jako trenerkę i że miało to coś wspólnego z owym urządzeniem, jednak była wówczas zbyt oczarowana swoim nowym pokemonem, by się tym przejmować. Teraz była im wdzięczna, że doglądnęli tej formalności. Po kolei wypuściła parasa i metapoda... jednak zawahała się przy psyducku.
- Mam ze sobą pokemona, który nie jest mój - przyznała. Z jakiegoś powodu czuła się, jakby zrobiła coś złego, choć przecież było to nieprawdą. - Jego trenerka po złapaniu go wyrzuciła Poke Ball do jeziora i sobie poszła. Wyciągnęłam go, ale... - tutaj wypuściła psyducka spodziewając się, że ten najpewniej od razu wróci do swojej kapsuły. - Nie chciał wrócić na wolność. Nie lubi mnie - wyznała swoje obawy, a w jej oczach zaszkliły się łzy. Nadal nie mieściło jej się w głowie jak można było tak postąpić i myślenie o tym mimowolnie sprawiało jej przykrość. - Mam zamiar zgłosić sprawę Oficer Jenny, ale co stanie się z nim? Co mam robić? - Chłopak miał pecha, że był pierwszą dorosłą osobą jaką Mabh spotkała od tamtego wydarzenia. Cóż, przynajmniej jej się wydawało, że był dorosły.

Nogi się pod Mabh lekko ugięły, gdy karma dla jej milusińskich zajęła całe pozostałe miejsce w jej torbie. Cóż, widać taki był los podróżnika po świecie pokemon... Dziewczynka spojrzała na meowth, fajnie by było, gdyby mogła uczynić z niej kota pociągowego. Niestety kotka na nic jej się tu nie przyda.
- Dziękuję - powiedziała, bo w końcu właśnie dostała cały wór karmy za friko. - Czy Poke Balle naprawdę są konieczne? - Chłopak mógł chcieć ją pocieszyć, ale zamiast tego Mabh zaczęła zastanawiać się nad znaczeniem jej więzi z jej własnymi pokemonami. Czy paras była w gruncie rzeczy zmuszona do pozostania z nią? Czy jej przyjaźń z Moru była naprawdę tak szczera i serdeczna jak to sobie wyobrażała? A metapod... nie, chociaż on wydawał się w pełni zadowolony z bycia jej pokemonem. Przynajmniej bardziej niż z Bugsy. I teraz Mabh stanęła przed dylematem. Jeśli zgłosi sprawę psyducka na policję to jego los będzie co najmniej niepewny. Jeśli zaś zdecyduje się zarejestrować go na siebie, jego oryginalna trenerka z pewnością potwierdzi przekazanie jej pokemona. Tylko że Mabh żaden z tych wyborów się tak do końca nie podobał. Westchnęła. - Rozumiem... pomyślę jeszcze, co mam robić. Dziękuję za wyleczenie moich pokemonów. Zastanawiam się też, czy nie mógłbyś mi pomóc w czymś jeszcze... scyther mojego przyjaciela niedawno zaginął i staram się go odnaleźć. Miał lecieć z przesyłką z Azalea Town do Ecruteak City. Scyther jest bardzo silnym i inteligentnym pokemonem, nie boi się ludzi i dlatego sądzimy, że ktoś mógł mu zrobić krzywdę. Nie wiele dzikich pokemonów dałoby mu radę... Czy mógłbyś proszę pytać podróżujących trenerów, czy czegoś nie widzieli i prosić, by zgłaszali wszelkie poszlaki na policję? Gdybym mogła powiesić też ogłoszenie, byłoby wspaniale. Bardzo się martwimy o scythera...

Mabh doszła do wniosku, że aby dowiedzieć się jak to naprawdę jest między nimi, będzie musiała uważnie obserwować swoje relacje z pokemonami. Kwestia Poke Balli była dla niej nadal bardzo zagadkowa i ciekawość skłaniała ją do dalszych badań i obserwacji. Z trudem wyłowiła z obładowanej karmą torby swój notes i długopis i zaczęła skrzętnie notować słowa chłopaka. - Więc tak to wygląda - westchnęła kończąc ostatnie zdanie. Mogła się tyle dowiedzieć od ludzi pracujących z pokemonami na co dzień! W szkole pokemon nauczyciele skupiali się bardziej na treningu i opiece, a przy tym często nie znali odpowiedzi na nurtujące Mabh pytania.
- Bardzo dziękuje, za wyjaśnienie. - Ucieszyła się na wieść o zaginionym pokemonie i było to po niej widać.- Tak, to brzmi jak pokemon, którego szukam... - A więc scyther zdołał bezpiecznie przemierzyć las i wcześniejsze tropy okazały się błędne. Wróciła na wcześniejszą stronę swojego notesu i również zanotowała tą informację. - Mój pokedex nie posiada takiej funkcji - przyznała i zarumieniła się mocno, choć w sumie to nie wiedziała nawet czemu. Nie zależało jej na tym, nie lubiła go używać tak czy tak. Tylko trochę jej się tęskno zrobiło do rodziców, nie widziała ich od wczoraj, a nie przywykła do takiej rozłąki. Była trochę córeczką tatusia.
- Mam zamiar zatrzymać się w Centrum Pokemon w Goldenrod przynajmniej do jutra. A to jest numer do moich rodziców... - Zanotowała w notesie numer oraz swoje nazwisko i położyła na ladzie. Wtem chłopak ogłosił przerwę i się zmył, Mabh pomachała mu ręką na pożegnanie. Wzięła sobie do serca jego słowa na temat psyducka, lecz nadal była rozdarta i nie wiedziała, co powinna zrobić. Korzystając z nieobecności pracownika Day-Care, Mabh narysowała w swoim notatniku najstaranniej jak umiała scythera z paczką na plecach. Nie była specjalnie utalentowana od tym względem, ale przy użyciu wielokolorowego długopisu efekt okazał się być całkiem przyzwoity. Widać było co przedstawia rysunek, zaś pod nim widniał napis: "Trenerowi z Azalea Town zaginął scyther na trasie Azalea-Ecruteak. Ostatni raz widziany z paczką na plecach. Nie powinien bez powodu zaatakować człowieka, ale może być ranny i przestraszony. W przypadku jakichkolwiek informacji proszę skontaktować się z najbliższym posterunkiem policji powołując na to ogłoszenie lub dzownić na 067 - xxx - xxx". W ogłoszeniu podała numer do swoich rodziców, z którymi miała zamiar kontaktować się dość regularnie.

Oczywiście, Mabh chciała zostać hodowczynią pokemon, ale nie spodziewała się, że to marzenie się ziści przez kolejne kilka lat... zdecydowanie nie teraz, gdy miała na głowie misje ratowania scythera. To marzenie bylo odlegle, ale może nie aż tak bardzo jak sądziła?
- Cztery odznaki?! - Wytrzeszczyła oczy na dziewczynę. Czy ona wyglądała na chociażby w jednej czwartej zdolna do zdobycia odznaki ligi? Mimo to, taki cel wydawał jej się bardziej realny niż zdobywanie wstążek. Pokazy byly nadal raczkująca dziedzina pokemon w Johto, a dla takiej prostej dziewczyny ze wsi jak Mabh, kojarzyły się głownie z zagranicznymi celebrytami, których lubiła oglądać w telewizji. Nie do pomyślenia byłoby dla niej wystąpienie w którymś na oczach publiczności, a co dopiero wygranie... odznaki jednak... cóż, przynajmniej nie będzie wielu świadków jej porażki. - To znaczy... - westchnęła i w jej oczach pojawiła się dziwna determinacja. - Jeśli tego trzeba, aby zostać hodowca to spróbuje. Ale to może trochę potrwać, bo nie mam obecnie ani jednej... do zobaczenia!
I Mabh ruszyła w dalsza drogę ku Goldenrod City, z Moru przy boku. Miała tam tyle rzeczy do zrobienia, jednak zdecydowała się w pierwszej kolejności udać do Centrum Pokemon i wynająć pokój, a potem zadzwonić do rodziców i zdać relacje. Potrzebowała tez porady w sprawie psyducka.

Dla trzynastoletniej Mabh, która do tej pory widziała jedynie miasteczko Azalea i swoją wieś, Goldenrod zrobiło piorunujące wrażenie. Zewsząd atakowały ją znaki informujące o kolejnych atrakcjach i tylko fakt, że zbliżał się wieczór pozwolił jej opanować chęć zobaczenia tego wszystkiego. Jakimś cudem udało jej się znaleźć w tym wszystkim Centrum Pokemon, jednak nawet ten znajomo wyglądający budynek onieśmielał ją swoim rozmiarem. Do tej pory takie widoki miała jedynie w telewizji. I pomyśleć, że Goldenrod znajdowało się tylko dwa dni drogi od jej wsi! Z jakiegoś powodu najbardziej interesowała ją Contest Hall i możliwość zobaczenia pokazów pokemon na żywo. To byłoby dla niej ogromne przeżycie, ale zapewne sam bilet sporo by kosztował... mogła również dowiedzieć się nieco na temat tutejszej sali, ale ona sama znajdowała się dość daleko. I centrum handlowe! Nigdy w żadnym nie była. To miasto już na pierwszy rzut oka wydawało jej się niesamowite. Niestety ze względu na późną porę, musiała odłożyć zwiedzanie. Rozejrzała się za to po Centrum za jakimiś plakatami na temat zarówno gymu i pokazów, po czym stanęła w kolejce do telefonu. Obiecała rodzicom, że da im znać jak dotrze do Goldenrod i zdaje się, że jej podróż trochę się przedłużyła. Wieczorem oboje powinni być już w domu.

Mabh poczuła coś w rodzaju ulgi, gdy na ekranie pojawili się jej rodzice. Była z nimi dość zżyta... znacznie bardziej niż ze swoim sześcioletnim bratem, który był pewnie u sąsiadów. Miała cichą nadzieję, że chłopczyk będzie chciał odziedziczyć w przyszłości farmę rodziców...
- Mama! Tata! - Zawołała na ich widok prawie tak głośno jak jej rodzicielka i jej twarz się od razu rozjaśniła. Wzięła Moru na swoje kolana, aby mogli ją również zobaczyć. W końcu to oni ją znaleźli w tej szopie i miała szczególne miejsce w ich sercach. - Dopiero udało mi się dotrzeć do Goldenrod, miała po drodze trochę przygód... ale udało mi się dowiedzieć, że scyther przemierzył Ilex Forest i prawdopodobnie tu był. Jutro będę szukać dalszych poszlak... - Po tych słowach sięgnęła po Poke Balle z Rydzem i metapodem i wypuściła oba stworki. - To są moje nowe pokemony. Paras złapałam w lesie, a metapoda otrzymałam od Bugsy. Nie mogę się doczekać, aż wyewoluuje! Będzie taki piękny! - Spojrzała czule na kokon i pogłaskała go delikatnie. - Jest jeszcze jeden... - tutaj się zawahała, po czym westchnęła ciężko i zaczęła tłumaczyć. - Gdy byłam w Ilex, pewna dziewczyna złapała na moich oczach psyducka po czym wyrzuciła jego Poke Ball do jeziora... udało mi się go wyciągnąć, ale nie jestem jego trenerką. A ona sobie poszła. Miałam zamiar zgłosić sprawę o znęcanie się nad pokemonem na policję, ale nie wiem, czy to dobry pomysł... hodowcy z Day-Care powiedzieli mi, że mogę po prostu zarejestrować go na siebie, a ona musi tylko potwierdzić. Zapewne to zrobi, skoro go porzuciła... ale wtedy pozostanie bezkarna! Z drugiej strony, jeśli zgłoszę sprawę na policję to co się z nim stanie? Co jeśli będzie musiał do niej wrócić? Nie chcę tego, ona jest okropna... skoro mogła tak z nim postąpić to kto wie do czego jeszcze jest zdolna?

Zdanie rodziców było dla Mabh bardzo ważne, gdyż darzyła ich ogromnym zaufanie. Wobec tego, gdy poradzili jej po prostu zarejestrować psyducka jako swojego pokemona, zdecydowała się ich posłuchać.
- Masz rację - zgodziła się z tatą, chociaż wcześniej nawet jej to do głowy nie przyszło. Obie były trenerkami, ale od teraz miały stać się rywalkami...
- Nim opuszczę miasto, spróbuję zdobyć odznakę w tutejszej sali. Ale... nie wiem, czy to mi się uda. - Zamyśliła się na chwilę. Niestety prawda była taka, że Mabh trochę obawiała się konkurować z tamtą dziewczyną. Nie miała wiary w swoje umiejętności. Postanowiła szybko zmienić temat. - Wiecie, że w Goldenrod znajduje się Contest Hall? Jeśli będę miała czas, chciałabym zobaczyć pokazy na żywo. - W domu często oglądały je z mamą, lecz były to głównie pokazy z Sinnoh i Kalos. Johto nie miało jeszcze takiego prestiżu w tej dziedzinie i z reguły rzadko emitowano je w telewizji. Jednak Mabh była typową nastolatką i bardzo lubiła je oglądać. - Dziękuję za radę. Będę już szła, ale odezwę się niebawem. Mam zamiar zostać w Goldenrod przynajmniej do jutra, a pewnie jeszcze parę dni... muszę dowiedzieć się czegoś o scytherze. - Potem zaś skontaktować się z Bugsy'm, by móc przekazać mu jakieś informacje. - Dziś przed snem zarejestruję psyducka.

Sytuacja z psyduckiem zaczęła męczyć Mabh, która nie wiedziała nadal jak się z tym uporać... prostsze, jak jej się wydawało rozwiązanie wcale takie nie było. Jego trenerka nie zaakceptowała rejestracji i pokemon nadal pozostawał jej własnością. I trudno było powiedzieć jak to wszystko się zakończy... kolejny problem na jej głowie. Dziewczynka zdecydowała się tym teraz nie przejmować, tym bardziej ze i tak miała zamiar udać się do Ecruteak. Po przebraniu się, zeszła na dól, by zarejestrować się w lidze. Nigdy nie sądziła, ze cos takiego ja spotka, a tu proszę. Chciała się również dowiedzieć czegoś o liderze sali w Goldenrod, którego potencjalnie miała wyzwać do walki. Poza tym musiała udać się do stołówki, gdzie razem ze swoimi pokemonami (oraz psyduckiem) będzie mogla zjeść śniadanie...