The Golden Dragon

No to niech on się grzeje, a ja zbieram jagódki do plecaka. Przydadzą mi się też na później... Na razie szamię parę, a potem zerkam na horyzont
- No, ferajna, czas ruszać dalej. Czeka nas jeszcze 6 dni przeprawy przez teren niezamieszkały, zanim trafimy do miasta, w którym czeka na nasz pierwszy Mistrz. Ciekawe, jakiego typu są jego pokemony... - zastanawiam się na głos, upychając wszystko w torbie i podnosząc się
- Lecimy! - rzuciłam ruszając przed siebie

W sumie to nie pamiętasz jakie ma pokemony, choć chyba było wspomniane, że ma kilkanaście pokemonów, każdy inneog typu i losowo wybiera zestaw 3 pokemonów do walki... Więc w sumie to nie wiesz czego się spodziewać i chyba też musisz postawić na różnorodność lub skupić się na mocnym wytrenowaniu trójki pokemonów, którą obstawisz w walce bez względu na typy przeciwników... I wkrótce jak się zebrałaś to możecie ruszać, pogoda wygląda na bardzo sprzyjającą podróży, ale nie wiadomo co przyniesie reszta dnia.

Trójki... Czyli jednego mi brakuje. Będzie trzeba się za kimś rozejrzeć. Moje maluchy mają różne typy. Najlepszym dopełnieniem byłoby coś trawiastego, elektrycznego, ewentualnie stalowego... Ognistym też bym nie pogardziła. No nic, trzeba ruszać dalej. Zostało tylko trochę czasu. Na wieczornym postoju potrenujemy nieco jak będą mieli siły. Jak nie, to zajmiemy się tym jutro z samego rana. Rozglądam się uważnie po terenie. Nie mogę dać się zaskoczyć przez żadne magiczne stworzenie

I przez cały dzień nie spotkałaś żadnego bardziej interesującego pokemona, Wooper w połowie dnia zasiadła na głowie Sevipera i tak podróżowała przez dalszą część dnia zadowolona... Wieczorem jesteście w gęstym lesie, nie jest to na szczęście ta niebezpieczna część przynależąca do zakazanego lasu, bo jednak jest dość odosobniona... Jedynym wyjściem jest zrobienie noclegu zaraz przy drodze wśró drzew a rozpalenie ogniska zostało wam na drodze, by nie podpalić czegoś.

Hm. Ciekawa gęstwina, nie powiem, że nie. No cóż. Chyba tu zostaniemy. Zaklęciem przywołuję do siebie gałęzie, układam w stosik i kolejnym podpalam. Nie mogę przecież zaprzestać treningów. Wyciągam parę jagód, żeby je ugotować na kształt zupy. Ciekawe, jak będą smakowały? Zobaczymy
- Zmęczeni, co? Jeszcze tylko trochę i będziemy w mieście. Tam odpoczniemy ze dwa dni zanim zaatakujemy Mistrza. Do tej pory jednak musimy być przygotowani, dlatego jutro część dnia poświęcimy na trening - powiedziałam do nich

Pokemony pokiwały zgodnie łebkami i obserwują Cię. Po pól godziny masz kompot, z bardzo dużą objętością rozgotowanych jagód. Na szczęście te są dość umiarkowanie słodkie, więc smakuje nawet ok i co najważniejsze rozgrzewa brzuch, czego Ci trzeba tego wieczora, szczególnie że zapowiada się chłodna noc, Seviper nawet ułożył się pierścieniem wokół ognia i się nagrzewa chyba nawet trochę na zapas. Wooper oparła się niego od zewnętrznej strony i tak jest dla niej chyba najwygodniej.

Uśmiechnęłam się lekko na ten widok. Wyciągnęłam różdżkę i zamyśliłam się. Po chwili spróbowałam stworzyć namiot transmutując liście i patyki, a z mchu zrobić coś w rodzaju kocyka odgradzającego mnie od ziemi. Przynajmniej będzie ciepło... Po chwili robię drugi taki i kładę nieopodal ogniska, jakby pokemony chciały z niego skorzystać
- To dobranoc - mówię do nich chowając się w środku i zamykając oczy. Jutro będzie ciekawy dzień... To z pewnością. Tak samo jak pewne jest to, że będzie ciężki i to nie tylko dla nich. J też nie mogę wypaść z formy

I poszło idealnie jak się okazało, przydało się ślęczeć nad transmutacją na dodatkowych zajęciach, ale te zajęcia chyba wyjątkowo lubiłaś spośród innych, prawda? Pokemony od razu skorzystały z kocyka, jaki im przysługiwał i są wyraźnie zadowolone. Wszystko co zrobiłaś zachowało przyjemny zapach lasu. Budzisz się następnego dnia zadowolona i wyspana, z wtulonymi w Ciebie pokemonami. Dlatego tak fajnie Ci się spało!

Przeciągam się, głaszcząc oba stworki po łebkach. No i super. Chyba stworzymy zgrany zespół. Transmutacja jednak fajna rzecz, trzeba przyznać. Chowam kocyki do torby. Nie ma sensu co noc powtarzać tego samego. Ciekawe, jak sobie radzą inni... Biorę się za ćwiczenia rozciągające. Śniadanie potem, nie chcę trenować z pełnym brzuchem, będzie mi ciężko
- No dobra... To zaczynamy, dzieciaki! - powiedziałam. Pierwsze co, to tor przeszkód. Kilkoma zaklęciami przesuwam kłody i plączę liany tak, by tworzyły całkiem niezłe wyzwanie. Potem czeka nas lekcja uników, do której przyda się armatka wodna Woopera, następnie walka w zwarciu z Seviperem, a potem czas na szlifowanie umiejętności pokemonów w celności.

I tor przeszkód wygląda całkiem zacnie, dopóki Seviper nie pokazał, że da się go jako tako sforsować, idąc niczym taran... Ale jak później poprawiłaś to już faktycznie stanowił dla nich wyzwanie. Wooper okazuje się mieć spore kłopoty z celnością, za to Seviper z swoim zadaniem radzi sobie bardzo dobrze, jednak gorzej mu wychodzą uniki... Wiesz już w takim razie co mozesz zacząć szlifować z swoimi pokemonami by nadrobiły braki.

Hm... A to akurat ciekawe...
- Dobra, dzieciaki. Trzeba poprawić pewne braki w umiejętnościach - powiedziałam, zadyszana lekko. Mi za to mocno brakuje kondycji... Dobra.
- Taikiri, celuj swoim Water Gunem prosto w Sevipera. Nie ma być mocny, ma być celny. Serpent, Twoim zadaniem będzie unikanie wody za wszelką cenę. Nie możesz używać żadnych ataków, masz robić uniki. Komu pójdzie lepiej, dostanie nagrodę, gdy dotrzemy do miasta - rzucam niewinnie do nich, siadając na jednym z pni. Trzeba nieco odpocząć...

I czujesz, że mają potężną motywację do działania dzięki temu wszystkiemu... I od razu się starają, co mimo wszystko na początku wygląda zabawnie i w ogóle... Aż ciężko Ci się powstrzymać, by tego jakoś nie skomentować, co zapewne pokemonom by się nie spodobało w czasie, gdy tak bardzo się starają. I po dwóch godzinach masz wykończone placki, ale przynajmniej idzie im już zdecydowanie lepiej... Mimo wszystko te pokemony są zbyt młode by dotąd miały okazję aż tak potrenować.

Przez cały czas przygryzałam wargę. Starały się, i to naprawdę mocno... Pogłaskałam oba po łebkach
- Świetna robota, maluchy. Dużo pracy przed nami, ale jak na początek idzie wam fantastycznie - no co, dzieci trzeba motywować do pracy... Coś o tym wiem - Ogłaszam remis. Oboje dostaniecie nagrodę za ogromne starania. A teraz odpocznijcie sobie - idę w las żeby poszukać czegoś na obiad dla mnie i Serpenta. Wooper jest roślinożerna, więc raczej zadowoli się owockami, ale my wolimy mięsko...

I obydwa pokemony są szczęśliwe na Twoje słowa odnośnie treningu i odpoczywają zadowolone, a Ty w zasięgu masz jakieś stado sarenek... Zapowiada się uczta jeśli uda Ci się jedną uśmiercić, oprawić i przygotować, Seviper pewnie ucieszy się z resztek, choć masz wrażenie, że Wooper jednak by wolała zjeść coś z jagód... Widzisz jeden skromny krzaczek, powinno wystarczyć jej na jeden porządny posiłek by od was nie odstawała za bardzo z najedzeniem.

Jagódki potem, teraz sarnę... Tylko jak? Hm... A gdyby tak...
- Diffindo - celuję prosto w szyję sarny. Biedne zwierzątko... Ale w sumie czym to się różni od kupienia wołowiny w sklepie? No, oprócz tego, że będę musiała to oprawić, upiec i w ogóle... Wybieram taką, przy której nie ma żadnego maluch, o ile są w stadzie w ogóle... A potem cała reszta roboty. Muszę sobie skombinować jakiś fajny sztylet do rzucania. Albo najlepiej strzały i łuk, ale taki profesjonalny, bo nie mam bladego pojęcia jak powinien wyglądać. Zaklęcia zaklęciami, ale nieswojo się czuję zabijając zwierzątka w ten sposób. To nie fair wobec nich...