Gra Mabh Liddel

Sytuacja nie wyglądała za fajnie dla butterfree i Mabh musiała szybko coś wykombinować. Ataki jej pokemonów nie robiły na nim wielkiego wrażenia, dlatego trzeba było spróbować czegoś innego.
- Ran, użyj String Shot na voltorbie w dużej ilości, po czym wzleć wyżej w powietrze i rozbujaj go na nitce. Don, twoim zadaniem będzie używać na nim Psybeam. - Plan był taki, by pokemon był zbyt zdezorientowany, by wiedzieć co robić i gdzie atakować. Szczególnie z konfuzją. O ile nie miał jakiegoś samonaprowadzającego ataku będzie to trudne, szczególnie iż Mabh nie spodziewała się, aby nić butterfree była dobrym przewodnikiem prądu. - Jednocześnie Ran możesz pomóc używając na nim dodatkowo Confusion bez przerywania nici, zaś ty Don będziesz odpowiedzialny za ochronę was obu przed atakami hunter, które kontrować możesz Water Gun. Uważaj jednak, by nie trafić butterfree!

Eusin okazał się silniejszy, ale Mabh starała się widzieć w tej sytuacji pozytywne strony. Sama nie była zbyt dobrą trenerką, a przecież przed nimi starcie z Team Rocket i nie mogła narzekać na fakt, że miała wsparcie kogoś silniejszego. Mimo to było jej trochę przykro, bardziej przez wzgląd na jej pokemony niż nią samą. Podeszła do swoich maluchów, by być przy nich w momencie, gdy się ockną.
- To była świetna walka i oboje daliście z siebie wszystko. Eusin okazał się silniejszy, ale to nic. Jeszcze nie raz zawalczymy - Przytuliła je delikatnie, uważając, by ich bardziej nie skrzywdzić. - Należy wam się teraz zasłużony odpoczynek i jeśli chcecie, możecie wrócić do Poke Balli. Z drugiej strony jesteśmy teraz na farmie i to świetna okazja, by powylegiwać się trochę na świeżym powietrzu, nim będziemy musieli ruszyć w dalszą drogę. To wasz wybór.

Mabh niedyskretnie wlepiła ślepia w ramię Eusina, za które podtrzymywała ją jedna z rolniczek, by po chwili dostrzec pełen obraz sytuacji. Zerwała się z trawy i ruszyła w ich kierunku z niepokojem wymalowanym na twarzy. Ten tylko się pogłębił, gdy zobaczyła w jaki sposób chłopak miał zamiar przeprawić się przez morze.
- Chyba żartujesz - powiedziała po prostu, bo brakło jej słów. Tauros był bardzo majestatyczny i z pewnością był silnym pokemonem, ale Mabh obawiała się, że taka przeprawa może być ponad jego siły. W dodatku mieli między sobą tylko jednego wodnego pokemona, który również miałby sporą trudność ich uratować, gdyby tauros zmęczył się na środku morza. Z drugiej strony, nowy nabytek Eusina był wart pozazdroszczenia. - Jest wspaniały, ale ryzyko śmierci przy przeprawie naszej dwójki przez morze na taurosie jest wysokie. Poza tym, w morzu są dzikie pokemony. I z pewnością zajmie nam to więcej czasu niż podróż statkiem... dlaczego uważasz, że powinniśmy dotrzeć tam w taki sposób? - Czyżby wynikł jakiś problem z promem? Czy Team Rocket maczał w tym palce?

Mabh poczuła jak jej policzki płoną ze wstydu i zażenowania. Nie tylko Eusin zrobił jej wykład to jeszcze na oczach tych dwóch dziewczyn, które ewidentnie trzymały jego stronę. Musiała wziąć głęboki oddech nim się znów odezwała, a choć jej pierwotnym instynktem było gwałtownie bronić swojej opinii to z jej ust wydobyło się tylko krótkie: - Moru będzie się bała, a do Poke Balla nie wejdzie. - Brzmiało to wyjątkowo słabo nawet jak na nią. Zasłaniała się kotem, chociaż sama pewnie bała się znacznie bardziej. Wzięła kotkę na ręce i pocałowała czubek jej głowy.
- Prawda? - Liczyła tutaj na jej wsparcie, w końcu były przyjaciółkami i musiała mieć chociaż w niej sojusznika. Mabh zdecydowanie wolała podróż promem jeśli istniała taka możliwość, ale z drugiej strony żal jej było taurosa. Pokemon z pewnością chciał się przypodobać swojemu trenerowi, ale chyba nie za cenę ich życia. Chociaż tyle, że mieli lato, ale nawet w taki ukrop będzie im zimno na otwartym morzu.

Mabh westchnęła z ulgą, gdy udało jej się postawić na swoim. Nie chciała tak ryzykować, a Eusin sprawiał, że czuła się jakby ktoś nalegał, by wsiadła do samochodu z pijanym kierowcą. Gdy ona nie chciała w słusznej obawie o swoje bezpieczeństwo, ten usiłował zrobić z niej wariatkę. I cóż, dziewczyna była całkiem zadowolona, że udało jej się wymigać... z drugiej strony chłopak przez resztę dnia był na nią obrażony. Czuła się nawet o to trochę winna, ale w końcu uznała, że to on zachowuje się dziecinnie. Dla niej coś było tu nie tak, skoro mieli niby podróżować razem, a on zdecydował się od niej odłączyć, gdy odmówiła mu podróży przez morze w sposób, który mógł zakończyć przedwcześnie ich życie. W miarę jak wieczór postępował i starała się zwrócić na siebie jego uwagę czuła się coraz bardziej przybita, a gdy nie zjadł z nią nawet śniadania następnego dnia musiała spisać go na straty. Jej priorytetem był Bugsy i jego pokemon, nie miała zamiaru przejmować się bardziej niż było to konieczne Eusinem. Nie mogła jednak samej sobie zaprzeczyć, że jego zachowanie pozostawiło niesmak Po zjedzeniu śniadania wraz ze swoimi pokemonami, wyruszyła w dalszą drogę sama, tak jak tydzień temu. Może ona po prostu nie nadaje się do podróżowania z innymi?
- Eusin już poszedł? - Zapytała niby od niechcenia jednej z dziewczyn zamieszkujących farmę. Wydawała się dobrze z nim dogadywać, możliwe, że powie jej coś ciekawego.

Fakt, że Eusin nie tylko zostawił ją pożegnania za sobą, ale w dodatku ruszył z kimś innym był dodatkowym ciosem dla Mabh. To było więcej niż nieuprzejme i wywołało w niej silne uczucie niechęci i pogardy dla chłopaka. W ogóle nie liczył się z nią i jej zdaniem, takich buraków to tylko w mieście można znaleźć. Mimo tych nieprzyjemnych przeżyć, ofertę drugiej z sióstr przyjęła z chęcią.
- Jasne, możemy ruszać od razu - powiedziała, gdyż przygotowana na wędrówkę tego dnia była w większości spakowana. Nie obawiała się podróży taurosem na lądzie. Poza tym... zaraz. Czy Eusin wiedział, o której odpływa statek i nie pofatygował się nawet powiedzieć jej, by wstała wcześniej? Albo nawet ją obudzić? Mabh spochmurniała na powrót, to było aż niewiarygodne! Jego prostactwo nie tylko odkryło przed nią jakiego rodzaju człowiekiem jest, ale przy tym naraziło ich wspólną misję na niepowodzenie! Chyba że Eusin zwyczajnie uważał, że jej udział był tu zupełnie nie potrzebny skoro miał nową asystentkę? Im więcej o nim myślała, tym bardziej go nie lubiła. Jak się teraz zastanowić, to on od początku jej podpadał. Koniec myślenia o nim, KONIEC. Dla dodania wagi temu postanowieniu Mabh potrząsnęła głową i dopiero wówczas skupiła się na swojej nowej towarzyszce podróży. Imiona sióstr myliły jej się i nie do końca wiedziała z kim ma tak naprawdę do czynienia. W końcu przedstawiały się sobie kiedy rodzice dziewczyny zaoferowali E. i jej darmowy nocleg. Jakkolwiek miała na imię, Mabh nie miała zamiaru pozwolić, by uznała ją za tchórza i odważnie podeszła do tematu przejażdżki na jej pokemonie. Wcale się nie bała. No, może troszeczkę. - Cieszę się, że idziemy razem - powiedziała z ulgą, że nie była pewnym gburowatym chłopakiem, którego imienia już nie pamiętała.- To znaczy, że to będziesz ty - dodała pospiesznie, gdy zdała sobie sprawę, że brzmi jak porzucony szczeniak. W końcu kto jak kto, ale ona nie obawiała się samotnej podróży.

- Nie ma problemu Marnie - odpowiedziała pogodnym tonem, chcąc by ten dzień, który zaczął się nie najlepiej przynajmniej zakończył się w miłej atmosferze. - Ja nazywam się Mabh Liddell.
Przejażdżka na taurosie z początku była całkiem przyjemna, lecz w końcu zaczęła doskwierać Mabh, która nie przywykła do podróżowania w ten sposób. W dodatku siedząca jej na ramieniu Moru po dłuższym czasie zaczęła jej ciążyć, szczególnie gdy dla własnego bezpieczeństwa wbijała jej w skórę swoje ostre pazury. Nie pozwoliła sobie na jakiekolwiek narzekanie, mimo że galop byka w końcu zaczął sprawiać jej ból i jakimś cudem dotarły do Olivine bez przystanków. Dziewczynka starała się odwrócić swoją uwagę od tego zagadując Marnie co jakiś czas. Marnie wydawała się parę lat od niej starsza, więc całkiem możliwe że zbieranie odznak miała już za sobą. O tym mogło świadczyć z jaką swobodą poruszała się po regionie. Mabh nadal musiała bardzo polegać na mapie.
- Dobrze znasz Johto? Ja jeszcze do niedawna nigdy nawet nie opuściłam rodzinnej wioski, do kiedy oczywiście nie wyruszyłam w podróż pokemon...
Gdy tylko znalazły się w Olivine, meowth zeskoczyła z ramienia swojej właścicielki i obie przeciągnęły się odczuwając automatyczną ulgę w mięśniach. To była męcząca podróż, ale dzięki niej zdecydowanie nadrobili drogi i nie musiały nocować na drodze. Był wieczór i miasto było pięknie rozświetlone, choć zapewne większość rozrywek jakie oferowało było niedostępne dla dziewcząt w ich wieku. Mabh poczuła również charakterystyczny zapach morza oraz wiatr, które wskazywały na jego bliskość - Olivine City było miastem portowym. Po ogarnięciu biletów w pobliskim kiosku, dziewczynka od razu wyraziła swoją radość i ekscytację w związku z dotarciem do całkiem nowego miejsca.
- Nigdy wcześnie nie widziałam morza! Chodźmy, chodźmy! - Szybko zorientowała się, gdzie było południe i wskazała w tym kierunku z wielkim uśmiechem.