Jeszcze im wszystkim pokażę!

Floaroma Town to chyba najpiękniejsze z miast Sinnoh, a zwłaszcza latem wiosną i latem. Drzewa aż uginały się do różnokolorowych kwiatostanów, łąki, trawniki i ogrody usiane były rozmaitymi kwiatami, a w powietrzu dało się czuć aromat nektaru i charakterystyczne brzęczenie owadów, które akurat o tej porze miały najwięcej roboty. Idealna pora, żeby wyruszyć w drogę, ku przygodzie!
A może nie dla waszej trójki? Siedzieliście na ławeczce koło sadzawki, w której pływały sobie poke-ryby, obmyślając swoją drogę. Plan działania był raczej dosyć klarownie określony - zdobyć wszystkie odznaki przed swoją straszną kuzynką. Pojawiły się jednak wątpliwości, od jakiego miejsca najlepiej rozpocząć.
- Wydaje mi się, że nie ma to większego znaczenia. Shine poradzi sobie z każdym liderem - oznajmił Marcus, całując cię w policzek. Wasza koleżanka przekręciła tylko oczami.
- W to nie wątpię, ale warto wybrać na pierwszy cel kogoś łatwego - sparowała Antoinette, przeglądając swój Pokedex. - Prześledziłam Pokegrama twojej kuzynki, Shine i dowiedziałam się, że wyruszyła do Oreburgh. Wydaje mi się, że nie warto podążać za nią, jesteśmy w tyle, a tamtejszy lider specjalizuje się w typie kamiennym, który najczęściej jest z domieszką ziemną, więc twój Pachirisu raczej mu nie podoła. Znacznie lepszym rozwiązaniem będzie udanie się na północny-zachód, w stronę Eterny. Stacjonuje tam Gardenia, która używa pokemonów trawiastych. Elektryczne ataki nie robią na nich dużego wrażenia, ale przynajmniej twój pokemon będzie miał z nimi jakieś realne szanse. Jak na razie nie widzę innych, lepszych alternatyw, jeśli masz ścigać się ze swoją kuzynką - wydedukowała, poprawiając na swoim nosie zsuwające się kujonki. Kiedy już oderwała się od mapy w urządzeniu, spojrzała najpierw na twojego chłopaka, a potem na ciebie. O ile temu pierwszemu było raczej bez różnicy, dokąd wyruszycie, zależało jej bardziej na twoim zdaniu. W końcu to twoja misja.

Shine nigdy nie przepadała za rodzinnym miasteczkiem - nawet wiosną i latem. Nienawidziła tego, że wszędzie rosły kwiaty, że nie otaczały ją jedynie drogie restauracje i galerie handlowe. Najchętniej wyniosłaby się do jakiegoś olbrzymiego miasta i nigdy tutaj nie wracała, bo... po co? Cóż, najzwyczajniej w świecie nie potrafiła jeszcze tego piękna docenić.
Niemniej, spokojnie słuchała słów wypowiadanych przez swoich towarzyszy, odzywając się po raz pierwszy, gdy Marcus pocałował ją w policzek.
- Następnym razem mnie uprzedź. Wiesz jak długo robiłam ten makijaż? - spytała z wyrzutem, bo ją zdenerwował tym lekkomyślnym zachowaniem. Dobrze, że był przystojny to chociaż mogła mu te wszystkie głupkowate zachowania wybaczyć.
Następnie wysłuchała uważnie wszystkiego, co miała do powiedzenia Antoinette aka Antosia, bo to ona była najmądrzejszą osobą w grupie i to ona najlepiej się we wszystkim orientowała.
- Wiedziałam, że ta wieśniara wybierze pokemony brzydkiego typu. - zachichotała, bo większość pokemonów typu kamiennego była po prostu brzydka - przynajmniej w jej oczach. A może po prostu nie spotkała żadnego, który skradłby jej serce? Nad tym też musiała popracować w trakcie podróży. - Zgadzam się, idziemy do tej wariatki Gardenii i jeśli nie uda nam się wygrać to zabierzemy jej odznakę. - stwierdziła całkowicie poważnie, ale pewnie Antosia spojrzała na nią jak na wariatkę, więc nerwowo się zaśmiała. - Żartowałam. To ostateczna ostateczność, ale teraz... ruszajmy w drogę. - wstała z ławeczki, spojrzała w dal i od razu poczuła się jak w serialu "P jak PokePrzygoda", w którym główna bohaterka wyruszyła w podróż i opuściła rodzinne strony. Poczuła dziwne ukłucie w sercu i ucisk w gardle... czyżby naprawdę miała za tym wsiurowatym miasteczkiem zatęsknić? Nie wiązała z nim zbyt pozytywnych wspomnień, ale to właśnie tutaj poznała Antoinette, to tutaj stała się popularna i to o Floaroma będzie mówić w wywiadach o dorastaniu.
Westchnęła, wręczyła chłopakowi swój plecak z firmy Pucci i ruszyła w kierunku wskazanym przez Antosię, mając nadzieję, że oni zrobią to samo, bo samotnie tam przecież nie trafi.
- Ej, a wy jakie macie startery? Jakieś śliczne? - spytała nagle podeskcytowana, bo wbrew pozorom to naprawdę wielka sprawa.
(@Bezpański Naleśnik)

Marcus zrobił zdziwioną minę, kiedy usłyszał twoje słowa, ale skomentował je zwykłym milczeniem. Cóż, chyba powinien się przyzwyczaić już do twoich nastrojów... Tak jak podejrzewałaś, Antionette już chciała cię zbluzgać za to, że w ogóle pomyślałaś o kradzieży, ale na szczęście w porę się "wytłumaczyłaś".
- Walka z Gardenią nie powinna należeć do najcięższych, ale na pewno będziesz musiała potrenować. Chociażby po to, żeby sprawdzić umiejętności Pachirisu, skoro jeszcze z nim nie walczyłaś. Idealnym miejscem na to będzie Eterna Forest, przez który musimy przejść, żeby dostać się do miasta - wyjaśniła jeszcze, ruszając od razu za tobą w stronę wyjścia z Floaromy. Marcus oczywiście się nie ociągał, mimo że musiał dźwigać bagaże za dwóch.
- Rodzice kupili mi Gothitę! Jest urocza, ale z tego co słyszałam, może być także niezwykle potężna, jeżeli właściwie opanuje swoje psychiczne moce. Na pewno stworzymy wspaniały duet - Antosia jako pierwsza pochwaliła ci się swoim starterem, komplementując go na wszystkie sposoby. Wiedziałaś, że patrzyła również na potencjał pokemona, chociaż wygląd był dla niej też ważnym czynnikiem.
- A ja postawiłem na klasyk, profesor Rowan przesłał mi jednego z proponowanych starterów na początek, Chimchara. W przyszłości będzie z niego świetny pięściarz - wyszczerzył się do was Marcus, a ciebie nie powinno wcale dziwić to, że postawił przede wszystkim na siłę fizyczną oraz mięśnie i pięści. W końcu sam był dobrze zbudowany i był to dla niego niezwykle ważny aspekt.
Tymczasem wyszliście z miasta na drogę 205, a przed wami majaczył już gęsty, ciemny las. Droga wydawała się być bez większych udziwnień, chociaż przecinała ją leniwie płynąca rzeczka. Dalej znajdowało się kilka wzniesień, przez które musieliście się przeprawić, jednak jak na razie pojawił się mały problem - mostek na drugą stronę rzeki był zniszczony!

/ wybacz za długą przerwę, nie miałam internetu, bo nie było lnie w domku /
(@Bezpański Naleśnik)

Wiadomo, nigdy nic w życiu nie ukradła, bo nie miała takiej potrzeby, ale gdyby coś ją do tego zmusiło... cóż, prawdopodobnie poradziłaby sobie z tym doskonale. Kto chciałby skazać dziewczynę z tak pięknymi oczami? Chyba żaden mężczyzna, no chyba że jakiś gbur, który nie ma szacunku do dziewcząt, które w jednej chwili straciły wszystko.
- Och, nie wydaje mi się, że Pachirisu jest wystarczająco silny, żeby walczyć z jakimś dzikim brzydalem. No ale można spróbować, może złapię jakiegoś pokemona? Jeśli będzie slodziakiem to super, a jeśli nie, No to cóż, najwyżej go wypuszczę, tak? - zachichotała. Dopiero zaczynała podróż i wciąż nie wiedziała, że nie liczy się tylko wygląd i powinna doceniać nawet brzydkie stworki. Z drugiej strony... niewiele osob chciałoby trenować Nossepassa.
Spokojnie wysłuchała wszystkich słów wypowiedzianych przez towarzyszy, wcale nie dziwiąc się, że Marcus wziął Chimchara, który - o ile dobrze pamiętała - ewoluował w silnego Infernape’a. Cóż, och pokemony wyglądały w porządku, ale osobiście wolała swojego Pachirisu.
W końcu ruszyli do ciemnego lasu Eterna, miejsca, którego Shine unikała jak ognia, bo takich miejsc się bała. Po prostu nigdy nie zapuszczała się w te ciemne rejony, zawsze trzymała się oświetlonej drogi. Miała szczęście, że jej towarzysze wiedzà ci robią, bo inaczej by sobie nie poradziła.
Niemniej, wszystko musiało się popsuć, gdy na ich drodze pojawiła się pierwsza przeszkoda. Nastolatka rozłożyła ręce i tupnęła nogą, nie mogąc uwierzyć w to jak wielkie miała nieszczęście.
- Super, czy wszystko musi się zepsuć w najważniejszym momencie mojego życia?! - pisnęla w ucho osobistego tragarza, który POWINIEN coś wymyślić. - Nie możemy wejść do wody, bo się pobrudzimy, a poza tym co jak któreś z nas się przewróci i się utopi? Britney Pokears mówiła, że można utopić się w łyżeczce! - potem jednak spojrzała na Marcusa kocimi oczyma, a na jej twarzy pojawił się chytry uśmieszek. - Marcus, kochanie, może przeniesiesz mnie na drugą stronę? No, chyba że nie masz siły i nie dasz rady przenieść pięćdziesięciokilogramowej dziewczyny? Wtedy zrozumiem, w końcu nie musisz radzić sobie ze wszystkim, tak... - westchnęła teatralnie, patrząc na Antoinette, której niezauważalnie puściła oczko, bo jak Marcus przeniesie Shine to tak samo pomoze i Tośce! Miała nadzieje, że wystarczy mu wejść na ambicje.

nic się nie stało, to jeszcze nie była długa przerwa. Gdybyś miała zniknąć na dłużej niż tydzień, wtedy miło by było, gdybyś o tym poinformowała. ;)
och, no i twoje oznaczanie nie działa. Jeśli chcesz pisać to sama, musi to wyglądać tak: @"nick", w przeciwnym razie nie zadziała. Jest też łatwiejszy sposób, przy nicku osoby, nad avatarem, wystarczy nacisnąć @, a oznaczy na tę osobę w poście.
------------------------------
- Może bez przesady, nurt jest dość spokojny, nie powinien nas porwać - zakomunikowała Antoinette, bardziej żeby cię uspokoić, niż żeby się wymądrzać. Ty jednak wiedziałaś, że nie będziesz musiała tego sprawdzać na własnej skórze. A dlaczego? Bo postanowiłaś wejść na ambicje własnemu chłopakowi i nieco go zmanipulować. Co miał zrobić innego, niż posłusznie wykonać twoją prośbę, skoro postawiłaś go w takiej sytuacji?
- Ja nie dam rady? To dla mnie pestka! Przeniosę was obydwie, ale... będzie cię to kosztować - uśmiechnął się do ciebie tajemniczo, po czym uklęknął, żeby podwinąć spodnie do połowy łydek, a skarpety i buty wrzucił do swojego plecaka. Zrobił w twoją stronę te parę kroków i bez ceremoniałów wziął cię na ręce. Kiedy zrobił pierwszy krok do wody, poczułaś jak po jego ciele przeszły ciarki. Woda pewnie nie należała do najcieplejszych, ale reszta drogi poszła gładko. Znalazłaś się na drugiej stronie, a zaraz dołączyła do ciebie reszta towarzystwa, kiedy tylko Marcus przeniósł i Antosię.
- Chyba się spisałem, co? Teraz czas na moją nagrodę - zwrócił się w twoją stronę, uśmiechając się zawadiacko. - Chcę buziaka - jego żądania wydawały się na tyle śmieszne, że Tosia aż zachichotała. No tak. Prosić swoją dziewczynę o niewinny pocałunek? Prawdziwy dżentelmen!

- Wypadki chodzą trójkami, Tośka. - rzuciła do przyjaciółki, chyba nie za bardzo wiedząc co ma na myśli. Po prostu czasem czuła się przy niej zbyt głupio i mówiła jakieś głupotki, żeby udawać mądrą, co nie zawsze jej wychodziło. Niemniej, okazało się, że Marcus złapał haczyk i chwilę później przygotowywał się do przeniesienia dziewcząt na drugą stronę.
Shine uśmiechnęła się przebiegle. Kochała go, ale po prostu taka była - lubiła wykorzystywać ludzi, nawet tych najbliższych i... chyba tylko Antoinette nigdy nie zmanipulowała, bo miała do dziewczyny szacunek, a poza tym ta szybko by się poznała.
- Och, gdy tylko odzyskam wszystkie swoje karty to z pewnością ci to wynagrodzę, Marcus. Nie wiedziałam, że jesteś tak materialistyczny! - zachichotała, potem jednak dała się przenieść Marcusowi i poczekała aż ten przeprowadzi Antosię. Cieszyła się, że nie musi przeprawiać się przez lodowatą rzekę.
- Nagrodę? Myślałam, że chcesz pieniędzy! - zdziwiła się, gdy mogła już postawić stopy na ziemi. Chichot Antosi nie umknął jej uwadze, bo rzeczywiście... jego prośba była zupełnie głupia! - Och, czasem zachowujesz się dziwacznie, Marcus. Wiesz, że w tej sprawie zawsze możesz na mnie liczyć. - uśmiechnęła się, zapominając, że jeszcze niedawno zabroniła mu się pocałować, bo bardzo długo wykonywała makijaż.
Niemniej, chwilę później zbliżyła się do chłopaka, oplotła jego kark ramionami i złożyła ne jego ustach namiętny pocałunek, wcale nie taki niewinny, bo była najlepsza w francuskich pocałunkach i nie zamierzała tego talentu ukrywać.
W końcu jednak oderwała się od niego i spojrzała w kierunku Antosi, która pewnie była ich zachowaniem zażenowana.
- Och, Tośka, znajdziemy ci jakiegoś przystojniaka, gdy tylko stąd wyjdziemy. Widzieliście w pobliżu jakieś pokemony? - spytała, bo w sumie mogłaby wreszcie wypróbować tego Pachirisu.

@Bezpański Naleśnik

tak bajdełej, nie musisz mnie oznaczać za każdym odpisem, bo samo mnie powiadamia, gdy odpiszesz. ;)
-----------------------------
Marcus był wyraźnie zadowolony z otrzymanej nagrody i wyraźnie rekompensowała mu jego mokre nogi i spodnie, bowiem rzeczka okazała się wcale nie być taka płytka, jak się wydawało. Kiedy już się ogarnął i byliście gotowi do dalszej wędrówki, weszliście w gęsty las.
- Na razie nie narzekam na mój status. Jeśli znajdzie się ktoś, kto doceni nie tylko ładną buźkę, ale i mój intelekt, wtedy wrócimy do tej rozmowy - zaśmiała się, chociaż wiedziałaś, że miała dość wyboistą drogę ze swoimi dotychczasowymi partnerami. Zazwyczaj było dobrze do czasu, aż nie zorientowali się, że jest mądrzejsza od nich. Może i była przemądrzała, ale faceci zazwyczaj nie lubili, kiedy dziewczyna jest bardziej inteligentna od nich. A przynajmniej an takich wpadała Tosia i widocznie już ją to męczyło.
- Nie, na razie nic, poza paroma robakami. Ale z nimi chyba nie chcesz walczyć? - zapytał twój chłopak, kiedy szliście leśną ścieżką.
- Właściwie, to wcale nie byłby głupi pomysł. Typ robaczy jest silny przeciwko trawiastemu, więc miałabyś przewagę w walce z Gardenią - sprostowała sytuację dziewczyna, rozglądając się po pobocznych krzakach. Usłyszeliście dziwną muzykę, która dobiegała zza pobliskiego drzewa. Gdy tam podeszliście, ujrzeliście małego gagatka, który stykał co rusz swoje czułki, które wydawały te miłe dla ucha dźwięki. Nad wami przeleciała także pszczółka, która oblepiona była pyłkami kwiatowymi.
- Na moje oko obydwa to robale. Decydujesz się na któregoś? - szepnął w twoją stronę Marcus, obserwując to świerszcza, to pszczołę.

okejo!
-----------------
Ech, Shine nie potrafiła zrozumieć podejścia Antosi do niektórych spraw, ale... cóż miała zrobić? Może lubiła ją właśnie za to, że była jej całkowitym przeciwieństwem? Shine też była - chyba - mądrzejsza od Marcusa, jednak od lat swoją inteligencję maskowała i może dlatego stała się nieco głupiutka, infantylna?
No, następnie się ogarnęli i otrzymała odpowieź na swoje pytanie. Wkrótce przed ich oczyma pojawiły się dwa pokemony, które niekoniecznie trafiły w gusta dziewczyny. Przypomniała sobie jednak radę Antoinette i stwierdziła, że może któregoś spróbuje złapać? Nie wiedziała tylko jak do tego zadania się zabrać!
- Hmm, ten żółty wygląda w miarę znośnie. Mogę spróbować go zabić, a potem zobaczymy czy da się złapać. - rzuciła, dość brutalnie, bo chyba nikogo tak naprawdę nie zamierzała zabijać. Niemniej, wypuściła Pachirisu z balla i obdarzyła go radosnym spojrzeniem. - Oki, słodziaku, jeśli uda ci się zabić tego zdzira to dostaniesz jakąś nagrodę. Niekoniecznie całusa. - poinformowała stworka z nadzieją, że COŚ zrozumie, bo w sumie to nie miała pojęcia czy pokemony znają mowę ludzkę?
Chwilę później zwróciła się do swoich towarzyszy.
- To co mam powiedzieć temu badziewiu? Hej, chcesz dać się zabić czy mam zaatakować go z zaskoczenia? Boszz, mogłam przychodzić na te przystosowanie do życia w dziczy. - opuszczała każdą godzinę tego nudnego przedmiotu i teraz niewiele pamiętała!

- Nie bądź taka brutalna. Chodziło ci pewnie o zemdlenie, ale wystarczy, że go mocno osłabisz - poinstruowała cię Antoinette, czując się pewnie tak, jakby to wszystko tłumaczyła jakiemuś dziecku. Na razie jednak wykazywała się anielską cierpliwością. Poprosiła Marcusa o to, aby szybko wyciągnął twój pokedex (w końcu taszczył twoje rzeczy). Dalej wiedział już, co zrobić.
- No co ty, kotek. Zajęć z prowadzenia walk chyba nie omijałaś, co? Masz tutaj ruchy, które zna twój Pachirisu - puścił w twoją stronę perskie oko, gdy wspomniał o kolejnym wykładzie, który miałaś w swoim planie. Podał ci szybko pokedex, na którym pojawiło się wszystko, o czym mówił. Miałaś prawo nie znać movestu pokemona, skoro masz go od niedawna, ale działanie poszczególnych ataków powinnaś znać, co? Jakby nie patrzeć, są to podstawy podstaw, tak jak rozpoznawanie typów.

pokedex napisał:

Ataki: Growl, Bide, Quick Attack

Pszczoła chyba zorientowała się, że chcesz z nią walczyć, bo zawisła w powietrzu skierowana w waszą stronę. Kiedy usłyszała, jak brzydko się do niej zwracasz, rozsierdzona zaszarżowała na Pachirisu, ale ten w porę zdążył odskoczyć. Cóż, teraz już chyba nie musisz o nic jej prosić, bo walka się rozpoczęła.

- Jasne, że tak, Antoinette. Przecież nie będę nikogo zabijać? Nie jestem Pachirisu. - stwierdziła, a potem spojrzała na swojego słodziaka Marcusa, którego najchętniej by uściskała za to, że taki miły i kochany dzisiaj był. Czasem czuła do niego przypływ uczuć, ale później zaczynał ją denerwować. Na szczęście na razie do tego nie doszło.
No, potem sprawdzili te ataki i Shine rzeczywiście wszystkie je znała - w końcu nie opuszczała wszystkich zajęć, bez przesady, na większość chodziła i radziła sobie całkiem nieźle. Poza tym swego czasu chodziła na mnóstwo korepetycji, bo ojczulek jej kazał.
- Okej, kochani. Czas pokazać tej wywłoce na co stać mnie i mojego Pachirisu! - pisnęła tak jak w tych filmach fabularnych o walkach trenerskich, na które zabierał ją Marcus na "romantyczne" randki do kina. No, chwilę później pszczółka przygotowała się do ataku, a Shine zaczęła wydawać polecenia.
- Dobra, Pachirisu, na początku musimy tę wywłokę jakoś osłabić. Spróbuj lekko się do niej zbliżyć, jednocześnie uważając, żeby cię czymś nie trafiła. W międzyczasie użyj dwa razy Growl, a potem, gdy będziesz na odpowiedniej odległości, użyj Quick Attack. Staraj się poruszać wokół niej, żeby nie mogła cię namierzyć i atakuj Quick Attack w jej plecy. Po każdym Quick Attack oddalaj się na bezpieczną odległość, dezorientuj ją i atakuj w plecy tej głupiej zdziry!

Zanim walka zaczęła się na dobre, usłyszałaś jeszcze drobne słowa dopingujące ze strony swoich towarzyszy. Jakby nie patrzeć, była to twoja pierwsza walka z Pachirisu u boku. Co prawda w szkole zdarzało wam się walczyć pokemonami udostępnionymi podczas zajęć, ale to było coś zupełnie innego.
Pachirisu zaczął, z racji tego, że był szybszy. Wydał z siebie pisk, który obniżył atak pszczoły, a ta w zamian wypuściła na niego różową chmurę pyłu, która obniżyła jego unik. Sytuacja powtórzyła się jeszcze raz. Potem zaczęło się już rodeo. Wiewiórka uderzyła Combee całym swoim ciałem, a ta oddała mu powiewem wiatru, który okazał się niezbyt efektywny na elektrycznego stworka. Pachirisu raz za razem uderzał go Quick Attack, ale z tak obniżonym unikiem naprawdę ciężko było mu unikać kolejnych, dystansowych ataków przeciwnika. Udało mu się jedynie raz, kiedy to odbił się od drzewa zanim fala powietrza go uderzyła. Pszczoła starała się nawet uderzyć go swoim ciałem, ale zrezygnowała, gdy Pachirisu z własnej inicjatywy użył swoich ząbków i boleśnie ją ugryzł.
- Wydaje mi się, że Combee zna jedynie Sweet Scent i Gust. Nie używaj Growl, bo nie ma żadnych ataków fizycznych, które zostałyby osłabione - doradziła Antoinette, analizując dotychczasowy przebieg walki.

Combee - 63/100
Pachirisu - 84/100

Shine nie miała zielonego pojęcia jak walczyć, jednak dzięki swojej motywacji zamierzała te walki jak najszybciej ogarnąć. Zamierzała zwyciężyć z tą głupią pszczołą i zdobyć ją w celu zabicia pokemonów liderki sali. Niemniej, obserwowała dokładnie ruchy pokemonów i nawet zapiszczała, gdy Pachirisu dostał jakimś atakiem. Postanowiła też posłuchać psiapsi i nie używać bezużytecznego w tej sytuacji Growl oraz... Bide. Został jej więc Quick Attack, który musiała wykorzystać jak najlepiej tylko potrafiła.
- Dobra, Pachirisu, wykończ tę wywłokę. Jeśli zauważysz, że stara się ciebie zaatakować, użyj Quick Attack, żeby uniknąć ataku, a potem kolejny raz Quick Attack, żeby ją zaatakować. Jeśli nie uda ci się uniknąć ataku używając Quick Atatck to postaraj się chować za Combee. Nie jest tak szybki jak ty, więc wtedy z łatwością przerwiesz jego atak uderzając Quick Attack w plecy.

Dalsza walka nie była zbytnio ekscytująca ze względu na pulę ataków, jaką dysponowali walczący, ale nie można też powiedzieć, że była nudna. Dzięki twojemu pomysłowi Pachirisu mimo obniżonego uniku dawał radę unikać niektórych powiewów wiatrów dzięki Quick Attack. Wiewiór był niezwykle szybki i śmigał z miejsca na miejsce, przez co Combee nie mógł odpowiednio wycelować, a następnie był obijany przez ten sam atak, dzięki któremu wiewiórka była tak szybka. Trochę to jeszcze trwało, aż w końcu dało się po pszczole poznać znaczne zmęczenie. Pachirisu trzymał się znacznie lepiej, chociaż musiało go nieźle zmachać to ciągłe bieganie.
- To twoja szansa, jeśli ją wykończysz, to jej nie złapiesz! - krzyknęła Antoinette.
- Dawaj, kotek! Złap ją! - zawtórował jej Marcus, zaciskając dłonie w pięści, trzymając za ciebie kciuki.

Combee - 14/100
Pachirisu - 67/100

Shine wiedziałą, że nie może dłużej czekać. Walka zakończyła się... powodzeniem (chyba) i mogła przejść do działania, tj. do złapania tej głupiej zdziry. W końcu Combee nie wyglądało na inteligentnego stworka, miało strasznie dumb face, który nie nadawałby się do wstawienia na Pokegrama alo Pokechata, ewentualnie Pokebooka. Wiadomo.
- Świetnie się spisałeś, Pachirisu, a ty wywłoko... - zaczęła, ale nie skończyła, bo chwilę później wyjęła pustego pokeballa i rzuciła nim prosto w prawie wykończoną Combee w wiadomym celu.

Walka pomiędzy stworkami może i była zakończona, ale pozostała jeszcze ta między tobą a pszczółką. Chyba wyjątkowo nie spodobało jej się to, jak się do niej zwracasz, bo mimo skrajnego wycieńczenia wyskoczyła z balla i posłała w twoją stronę Gust. Marcus na szczęście zareagował w samą porę i odciągnął cię z jej celownika, chociaż taki podmuch raczej nie wyrządziłby ci wielkiej krzywdy, może jedynie potargał włosy. W każdym bądź razie nie musiałaś czekać długo na reakcję Pachirisu, który uderzył ją jeszcze raz Quick Attack. Rzuciłaś kolejnym ballem (bo zakładam, że chcesz ją złapać), a ten chwilę się jeszcze kręcił i migał, jakby Combee dalej toczyła wewnątrz walkę. Widać jednak, że nie miała już na tyle siły, aby ci się przeciwstawić i w końcu ball ustał, posyłając ci jasny i czytelny znak - złapałaś ją.
- Oj, chyba musiałaś jej wyjątkowo zaleźć za odwłok - skomentowała twoja koleżanka. W końcu posłanie ataku w twoją stronę było bardzo wymowne.
- Może dowiemy się czegoś więcej z jej skanu? - dodał Marcus, ponaglając cię tym samym, abyś sprawdziła pokedex.

-2 pokeballe