Ciężki trening Chmurka

Przyglądam się skale i dotykam jej, aby sprawdzić ją dokładniej. Faktycznie jest twardsza niż tamten głaz na środku łąki, ale przecież nie raz widziałem jak pokemony drążą tym atakiem groty w dużo twardszym materiale. Nie mówiąc już o Onixach, które kopią w każdej bryle.
- Spokojnie, nie stresujcie się! - proszę pokemony, klękając przy nich i głaszcząc obojga. - I tak świetnie wam poszło. Zobaczcie sami. Być może nie ma tutaj groty, ale skała została naruszona, a to oznacza, że wasze ataki są coraz silniejsze. Jeśli zaatakujecie razem w idealnej synchronizacji na pewno uda wam się stworzyć nam śliczną bazę w skale - uśmiecham się, wstając i rozglądając się dookoła.
Być może rzeczywiście test na twardej skale był na tym etapie zbyt dużym wyzwaniem, ale nie chce proponować im nauki na czymś dla nich miękkim. Nie obserwowałbym wtedy żadnych efektów. Wzdycham. A może by tak?
- Może zanim stworzycie dla nas tę bazę w skale to zrobimy sobie domek w drzewie? - pytam, wskazując dość sporych rozmiarów, stare drzewo rosnące po przeciwnej stronie łąki. Trochę się dziś nachodzimy. - Pamiętacie filmik z pokedexu? Tam pokemony także robiły bazy wewnątrz drzew. To będzie teraz na cel! - oświadczam, prowadząc pokemony w tamtą stronę. Kiedy znajdujemy się przed drzewem, dodaję.
- Nadal współpracujcie, gdyż wtedy osiągacie najlepsze efekty. Skupcie się, wyobraźcie sobie tę bazę w waszych głowach po czym wspólnie zaatakujcie! - mówię z bezpiecznej odległości. Nie chciałem dostać zabłąkanym kamieniem, patykiem albo drzazgą też nie chcę.

Nie spodziewałem się, że pokemony w tak krótkim czasie zrobią bazę w drzewie. Teoretycznie drzewo jest o wiele miększym materiałem niż lita skała, ale nadal myślałem, że zajmie im to odrobinę dłużej. Ostatecznie cóż się dziwić, są silne. Uśmiecham się do nich i przytulam z gratulacjami. Udało im się !
- Gotowi na ostateczny test waszej mocy ataku? – pytam, prowadząc pokemony z powrotem ku naruszonej już nieco skale. Czas na stworzenie naszej wymarzonej bazy wypadowej. - Wiem, że odrobinę się boicie, bo ostatnim razem nie poszło wam tak dobrze jakbyście chcieli. Nie jest to teraz jednak ważne, bo wierzę, że tym razem się przebijecie i wydrążycie piękną kryjówkę. Oczywiście nie musi ona być idealna, a ściany idealnie gładkie. Chodzi nam nadal o trening i opanowanie tego silnego ruchu, aby zasilił wasz wachlarz umiejętności – tłumaczę, dotykając rozgrzanej od słońca skały.
Zbliżał się powoli wieczór i będziemy musieli kończyć trening, aby zdążyć na pyszną kolację i porządnie się wyspać. Dlatego nie przeszkadzam dłużej pokemonom, wycofuję się i obserwuję ich ciężki trening mocno zaciskając kciuki, aby tym razem im się udało. Oczywiście cały czas podpowiadam i koryguję, jeśli gdzieś zrobią błąd, który dostrzegam.

Na łąkę wracamy po kilku dniach. Zaczynamy od odwiedzenia naszej tajnej bazy, którą udało nam się stworzyć podczas poprzedniego treningu i zostawiamy wewnątrz wszystkie potrzebne i niepotrzebne rzeczy. Następnie kierujemy się na osłonecznioną połeć kwiecistej łąki, gdzie rozkładamy się wśród kwiatów i oglądamy filmiki instruktażowe w pokedexie.
- Dla ciebie Prince wybrałem naukę Swift, gdyż wydaje mi się, że dobrym pomysłem będzie nauczenie się dystansowego ataku typu normalnego, który nigdy nie chybia - tłumaczę, oglądając filmik i czytając na głos jego opis.
Star-shaped rays are shot at the opposing Pokémon. This attack never misses.
- Dla ciebie Rosette wybrałem naukę Flash, gdyż jestem przekonany, że oślepienie przeciwnika jest także dobrym ruchem obronnym - mówię, kiedy oglądamy filmik i jej także czytam opis z pokedexu.
The user flashes a bright light that cuts the target's accuracy.
Po przedstawieniu planu na dzisiejszy trening czas zabrać się do pracy. Najpierw mojej. Przynoszę z bazy kilka tarcz, po czym rozwieszam je na drzewach na skraju łąki. Kiedy kończę zwracam się do Glameow.
- Widzisz te tarcze? Na razie się nimi nie przejmuj. Musimy wytrenować odpowiedni ruch ogonem. Pamiętasz jak ten Minccino z filmiku zrobił zamach ogonkiem? Odrobinę pod kątem, rozwijając go i jednocześnie uwalniając ostre gwiazdki. Ty na razie skup się na trenowaniu odpowiedniego zamachu - proszę po czym wracam do Flabébé.
Z zaa pleców wyjmuje olbrzymi koc i przykrywam nas obojga.
- Widzisz? I mamy noc w ciągu dnia - żartuję, po czym mówię. - Postaraj się błysnąć światłem, które zgromadziłaś wcześniej. Pamiętasz jak uczyłaś się synthesis? Spróbuj odwrócić proces i wydobyć na zewnątrz trochę słonecznego światła - mówię.

Początki zawsze bywały ciężkie. I tak też było tym razem. Prince, choć bardzo zwinny, miał lekki problem z odpowiednim skorygowaniem skoku z uderzeniem ogonem pod kątem, przez co ostatecznie wylądował na tyłku w nieco niezgrabny sposób, oczywiście zaraz udając, że tak miało być.
W tym samym czasie Flabebe starała się zgromadzić w płatkach światło. Robiła to już wcześniej, jednak teraz musiała je również oddać i chyba nie do końca rozumiała, na czym powinno to polegać.

Widzę, że pokemony dają z siebie wszystko i starają się wykonywać moje polecenia. Wiem, że łatwo się mówi, a trudniej wykonuje ruchy, które świetnie wyglądają na ekranie, ale ich opanowanie nie jest już takie łatwe. Dlatego głaszczę oba stworki, dziękując im za całą ciężką walkę, którą wkładają w szkolenie. Przyklękam przy Glameow, mówiąc.
- Bardzo dobrze ci idzie wbrew pozorom! Nawet ten mały upadek nie miał znaczenia, bo to część treningu, etap przejściowy. Także zupełnie się tym nie przejmuj i próbuj dalej. W tym ataku niestety kluczowym jest właśnie ruch ogona. Musisz nim odpowiednio i szybko zakręcić, aby wypuszczane później gwiazdki nabrały odpowiedniej prędkości. Ćwicz więc dalej zamach, o tak - staram się pokazać zamach ręką, choć wiem, że nie odda to dobrze ruchu ogonem. Niemniej mam nadzieję, że Prince zrozumie to co chcę mu przekazać.
- Tobie również idzie wspaniale Rosie! Spójrz, pochłaniasz już promienie i tak, wiem, że już się tego uczyłaś, ale teraz musimy to trochę zmodyfikować i oddać te promienie na zewnątrz jako błysk. Zastanawiasz się pewnie czemu to ma służyć, prawda? Wyobraź sobie więc, że biegnie na ciebie wielki Foongus - zły, trujący pokemona z twojego rodzimego regionu. Wiesz, że nie jesteś w stanie się przed nim obronić. Co wtedy robisz? Błyskasz mu w oczy oślepiającym światłem, które przetwarzasz z promieni słońca i uciekasz nim jego wzrok wróci i zda sobie sobie sprawę co się stało. Fajne, prawda? - pytam po skończeniu historii. - Także spróbuj teraz przenieść tę energię na powierzchnię. Pewnie nie będzie potrafiła jeszcze nią "błyskać", ale być może sprawdzi, że cała zalśnisz niczym fosforyzująca naklejka w kształcie gwiazdy nad twoim łóżeczkiem w naszym mieszkaniu - mówię i obserwuję jak radzą sobie obydwa pokemony.

Rosette bez trudu gromadzi energię słoneczną, ale nie dziwi mnie to zbytnio, gdyż ostatecznie trenowaliśmy już synthesis. Muszę położyć większy nacisk na drugą część tego ruchu, a mianowicie wydzielenie tej energii w postaci jaśniejącego błysku na zewnątrz ciała.
- Rosie, widzę, że się starasz, ale musisz inaczej przekierować gromadzoną energię. Widziałaś na filmiku ten nagły błysk? Wiem, że być może nie jesteś jeszcze w stanie wykonać tak nagłe i krótkiego wyrzutu energii, dlatego proszę cię abyś postarała się rozjarzyć pochłoniętą energią całą powierzchnię swego malutkiego ciałka. Pamiętasz jak czasem siedzieliśmy na balkonie naszego mieszkanka w ciepłe letnie nocy, a ta żarówka dla której cały czas zapominałem kupić klosza świeciła jasnym blaskiem i wabiła bezpańskie Dustoxy? Bądź właśnie taką żarówką i jaśniej tak, że słońce będzie zawstydzone przez twój blask!
Teraz kolej na Glameow. Widzę, że tym razem wróciła w pełni jego gracja i ruch ogonem został opanowany. W takim razie nadszedł czas, aby zająć się gwiazdkami, które będą mknąć do celu tak długo, aż go osiągną.
- Znakomicie sobie poradziłeś z zamachem, Prince – chwalę pokemona, głaszcząc go po główce. - Teraz czas na drugi etap szkolenia, a mianowicie wyrzucanie tych charakterystycznych dla ruchu gwiazdek. I wreszcie przydadzą nam się tarcze. Teraz kiedy będziesz brał zamach, celuj w tarcze, które porozwieszałem na początku treningu na drzewie. Staraj się w nie trafić, ale nie zniechęcaj się, jeśli nie trafisz. Pierwszy raz masz do czynienia z tego typu atakiem. Skup się, przede wszystkim na stworzeniu i rzuceniu gwiazdkami. Tor ich lotu będziemy korygować później – uśmiecham się i obserwuję efekty.

Patrzę w ślad za tymi kilkoma gwiazdkami, które stworzył Prince. Jak suną w stronę tarcz, acz nie trafiają do celu i wbijają się w ziemię w różnej odległości od siebie, po czym rozpryskują się w feerię błyszczących drobinek. Cieszy mnie fakt, że choć gwiazdek było niewiele, ich kształt był prawidłowy i nie będziemy musieli nad nim pracować.
- Brawo Prince! - chwalę pokemona. - Skup się proszę dalej na gwiazdkach. Po wyrzucie ich ze swego ogona postaraj się sprawić, aby było ich więcej i aby poruszały się szybciej, dużo szybciej. Jak sam zauważyłeś, choć twoje gwiazdki są błyszczące i mają właściwy kształt, poruszają się dość wolno i jest ich zaledwie kilka. Przeciwnik byłby w stanie bez trudno ich uniknąć. Dlatego tym razem postaraj się wytworzyć jak najwięcej gwiazdek i poślij je w stronę tarcz. Niech zaleje je prawdziwy, złoty deszcz z nieba! - żartuję, po czym głaszcząc Glameow po łebku, w celu zachęcenia do dalszego treningu, odwracam się do Rosette, której udało się wreszcie wywołać mały błysk.
- Dokładnie o to chodziło, Rosie!- mówię. - Być może nie był silny i nikogo by nie oślepił, ale to dobry początek, wręcz doskonały, ponieważ teraz, kiedy ci się udało i wiesz już jak go wywołać, możemy popracować nad jego mocą! - dodaję. - Kontynuujmy więc dalej ćwiczenie, które przedstawiłem ci poprzednio. Gromadź energię ze słońca, a następnie zamiast fotosyntezować ją, wystrzel ją na zewnątrz w formie słonecznego oślepienia, nagłego, silnego błysku. Wiem, że sobie poradzisz - zachęcam pokemona, po czym przyglądam się obu treningom.

Z przyjemnością patrzę jak liczba gwiazdek, które wystrzeliwał Glameow wzrosła, a ruch nabrał płynności i gracji. O to walczyliśmy, dlatego ćwiczyliśmy. Głaszczę go po główce i przytulam nie mogąc się powtrzymać, choć wiem, że nie jest wielkim fanem pieszczot. Chyba, że chodzi o Jackie – ona może głaskać cały dzień.
- Dokładnie o to chodziło, Prince! – zaczynam, po czym wskazuje kolejny raz zawieszone na drzewie tarcze. Kilka gwiazdek w nie trafiło, ale obawiam się, że była to raczej kwestia przypadku niż celowej zagrywki. - Teraz skup się na tym, aby gwiazdki trafiały w tarczy. Oczywiście nie muszą trafić w sam środek, ale postaraj się celować tak, aby każda odnalazła swoją tarczę. Dobrze słyszysz, dowolną. Kiedy wypuścić tak sporą ilość gwiazdek to dlaczego część nie miałaby trafić w tarczę po lewej, a część w tę po prawej? Specjalnie powiesiłem je tak, aby wisiały w rzędzie. Przynajmniej z tej perspektywy. Daj z siebie wszystko! – proszę, po czym podchodzę do Rosette, której udało się opanować Flash, a co za tym idzie ostatni atak typu Transfer Move, który mogła.
- Brawo, Rosie! Widzisz? O to chodziło – gładzę jej główkę. - Teraz chciałbym nauczyć cię innego wspierającego ruchu, a mianowicie Ally Switch. Chciałem spróbować nauki innych ataków takich jak Attract czy Safeguard, ale niestety nie są one dla nas dostępne. Ale nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem. Spójrz na filmik jak Kadabra wykonuje ten ruch – pokazuję Flabébé ekranik pokedexa, po czym czytam na głos opis ataku.
Użytkownik korzystając z potężnej tajemnej mocy przy użyciu teleportu zamienia sojuszników miejscami.
- To bardzo przydatny atak wspierający i niewątpliwie przydałby nam się podczas tych strasznych wydarzeń w Kalos, o których pewnie jeszcze nie zapomniałaś – zaczynam, kładąc przez pokemonem dwie papierowe kuli – jedną zieloną, drugą różową. - Nim przejdziemy do trenowania na żywym organizmie potrenujmy na rzeczach martwych. Oczyść umysł, skup się na kulkach i postaraj się siłą woli zamienić je miejscami. Wiem, że to wydaje się być trudne i jeszcze nie masz w swoim arsenale ruchu typu psychicznego, ale wiem, że sobie poradzisz. Musisz to po prostu zobaczyć w swojej głowie, a na pewno ruch ziści się na jawie.