Ciężki trening Chmurka

- Bardzo dobrze, Prince. Wiedziałem, że dasz sobie radę - chwalę pokemona, widząc kilkanaście dołków, które udało się wykopać Glameow. Dotąd trening nie przynosił mu tyle radości co teraz. Przynajmniej dopóki nie dojdziemy do twardszego podłoża.
- Teraz chciałbym, żebyś wykopał jeszcze kilkanaście dołków, po czym skacz proszę z jednego do drugiego, tylko po to, aby go pogłębić. Nie jakoś bardzo głęboko, ale tak, aby ewentualny atak przeciwnika cię nie dopadł i tak, abyś w każdej chwili mógł z niego wyskoczyć bez konieczności robienia podkopu. - tłumaczę.
W ten sposób popracujemy nad techniczną częścią ataku. Na razie nie chodzi o szybkość, ale o precyzję. Glameow musi nauczyć się wyczuwać atak - wiedzieć dokładnie na jaką głębokość się zakopać, jak to zrobić, aby dołek się nie zapadł. Na kopaniu połączenia pomiędzy dołkami zajmiemy się później. Podobnie jak na szybkością samego kopania
- Nie martw się na razie o czas - proszę pokemona. - I nie przejmuj się, jeżeli któryś z dołków się zasypie. Po prostu zignoruj go i zrób nowy. Teraz działamy na podłożu, które jest dość delikatne. Ma to swoje zalety, gdyż nie tracisz aż tyle energii na wykopanie w nim czegokolwiek, ale są też wady, na przykład fakt, że w każdej chwili dołek może się zawalić - dodaję. - Ale nie martw się. Będę cały czas cię obserwować i jeżeli zauważę, że zostałeś przysypany albo zaplątałeś się w korzenie traw, ruszę ci na pomoc i wyciągnę z tarapatów - zapewniam, po czym proszę, aby zaczął ćwiczenia.
Tak jak obiecałem, cały czas obserwuję jego ruchy.

Uśmiecham się, patrząc jak Glameow wyskakuje z dołka do dołka. Kopanie to jego żywioł, więc nie muszę się martwić zbytnio o naukę samego ruchu. Pokemona radził sobie już całkiem nieźle w tego typie glebie, ale skoro już nad nim zapanował, czas przejść dalej.
Szukamy z Princem ziemi twardej na tyle, aby utrzymać ewentualny tunel, ale jeszcze na tyle miękką, aby Glameow nie stracił wszystkich sił przy pierwszym dołku. Kiedy znajdziemy na łące odpowiednie miejsce, zaczynamy trening. Mam nadzieję, że po naszych ćwiczeniach teren nie będzie wyglądał na ser szwajcarski.
- Zacznijmy od dołków, Prince - mówię do pokemona. - Wykup z pięć lub sześć, pamiętając, aby głębokość była taka, że będziesz mógł swobodnie się schować, ale też bez trudu wyskoczyć. Spróbuj kopać odrobinę szybciej niż zazwyczaj. Nadszedł czas, aby popróbować skrócić czas wykopywania dołków. Kiedy skończysz, postaraj się połączyć wszystkie jednym podziemnym tunelem, abyś mógł się poruszać pomiędzy nimi.
W trakcie etapu "podziemnego" nie będę mógł śledzić postępów pokemona, więc będę go widział tylko w momencie, kiedy wyskoczy z odpowiedniej dziury w ziemi. To musi mi wystarczyć, przynajmniej na razie.
- Kiedy wykopiesz tunele, poruszaj się pomiędzy nimi. Wyskocz z jednej dziury i wskocz do drugiej - mówię do Princa. - A ja zabawię się w grę i będę próbował zgadnąć skąd wyskoczysz i cie złapać!

Nie przejmuję się ubraniem, dopóki Glameow ma frajdę z treningu. Upiorę go później, a jeśli będzie zbyt zniszczone, wyrzucę. To tylko ubranie, ważni są ludzie i pokemony! Śmieję się, przytulając mojego pokemona.
- Cieszę się, że trening przypadł ci do gustu! - zwracam się do Prince'a. - Ale teraz kiedy pierwszy etap mamy już za sobą musimy skupić się na szybkości kopania i poruszania się pomiędzy dołkami podziemnymi tunelami. Wiem, że sobie poradzisz, bo już zrobiłeś większą część pracy. Ponownie najpierw skupmy się na wykopaniu parunastu dołków. Zrób to jednak najszybciej jak potrafisz. Kiedy uznasz, że dołek jest dość głęboki, wyskakuje i szybko kop następny. Kiedy już ten etap będzie za tobą, wejdź do najbliższego i ponownie zrób sieć tuneli, między którymi będziesz w stanie szybko i bezpiecznie się poruszać - polecam, po czym zostawiam na chwilę pokemona, aby znaleźć kolejne miejsce do dalszych treningów.  Nie odchodzę jednak zbyt daleko, aby móc cały czas obserwować Prince'a i mierzyć mu czas.
Nadchodzi jednak powoli czas, aby nauczyć się kopać w bardzo twardej glinie. Słyszałem o pokemonach, które potrafią przebić nawet beton, ale ... nie wiem, czy chciałbym narażać Glameow na krzywdę, aby to zweryfikować.

Uważnie patrzę na każdy ruch jaki wykonuje mój pokemon. Żałuję, że nie mam dla niego żadnej nagrody. Chyba powinienem przerobić kilka jagódek, abym miał dla niego jakiś przysmak od czasu do czasu.
- Świetnie ci idzie, Prince, naprawdę! Z każdą chwilę widzę jak radzisz sobie lepiej i lepiej - daję mu buziaczka w pyszczek, nie zważając na błotko. Uważam jednak, aby go nie zjeść. Nie przepadam za smakiem ziemi. - Dobrze, czas na naukę kopania w twardszej ziemi, ale nadal takiej z jaką wiem, że sobie bez trudu poradzisz. Skup się na tym, aby kopać jak najbardziej efektywnie, to znaczy, minimalna ilość ruchów i jak najgłębszy dołek. Postaraj się też nie tracić przy tym swojej szybkości. Zdaję sobie sprawę, że na pewno będziesz kopał troszkę wolniej niż w piasku, to oczywiste, ale kop najszybciej jak zdołasz. Jeżeli jednak poczujesz, że ziemia jest w jakimś miejscu za twarda, przestań. Nie chcemy, abyś stracił wszystkie siły przy jednym dołku. Wykop znów kilka dołków, które następnie będziesz mógł połączyć siecią tuneli. Wiem, że niemal cały czas robimy to samo, tylko w innym podłożu, ale na tym właśnie polega ten atak, a ja wiem, że sobie z nim poradzisz. Jak z każdym innym! - uśmiecham się do niego i odchodzę lekko w tył. Nie pozostaje mi nic innego jak obserwować, korygować i trzymać kciuki.

- Doskonale Prince - chwalę pokemona, widząc, że opanował już większość zasad wykonywania Dig. Wiedział jak efektownie kopać, odrzucać ziemię, robić podkopy i łączyć wykopane dołki tunelami. Teraz trzeba to tylko wykończyć. Najlepiej na twardym podłożu.
Po raz kolejny szukamy z Glameow idealnego podłoża do ćwiczeń. Łąka wygląda już trochę jak ser szwajcarski. Będzie trzeba potem to pozakopywać, inaczej siostra Joy da nam popalić. Uśmiecham się w myślach na wspomnienie mojego spotkania z Princem po raz pierwszy. Wtedy też nieźle nabroiliśmy.
- To ostateczny test! - zwracam się do Glameow, kiedy wreszcie znajdujemy idealne miejsce. - Zanim zaczniesz kopać, usiądź, obejrzyj dokładnie teren i wyobraź sobie jak będzie wyglądać z wykopanymi dołkami, połączonymi siecią tuneli. Kiedy to zrobisz, wyskocz w górę i zacznij kopać tak szybko jak tylko potrafisz po całym treningu, jaki dotąd odbyłeś. Zanurz się w ziemi i kiedy poczujesz, że jesteś dostatecznie głęboko, zacznij drążyć tunel. Kop przez kilka metrów, po czym zacznij kopać w górę, aby wyskoczyć z powrotem na powierzchnię. Złap oddech i ponownie zacznij kopać następny dołek. Działaj tak tak długo, aż pole przed tobą zmieni się w wyobrażoną przez ciebie na początku przestrzeń- wyjaśniam.
Obserwuję jak Prince wykonuje polecenia, zastanawiając się jak doprowadzę jego futerko do stanu sprzed ćwiczeń. Chyba będę musiał po raz pierwszy odwiedzić kurort. Eh.
- Dobrze, bardzo dobrze - dopinguję pokemona. - Tutaj przyśpiesz, a tutaj użyj więcej siły. Pamiętaj, aby nie kopać jeśli ziemia jest zbyt twarda. Postaraj się ominąć "twardy" kawałek - mówię na bieżąco do pokemona, patrząc jak sobie radzi. Jego siła znacząco się zwiększyła.

Wracam z Princem na łąkę po kilku dniach, które zeszły nam na zakopywaniu dołów po nauce Dig i przenoszeniu drewna do miasta po nauce Fury Cutter. Tym razem przybyli w celu nauki Shock Wave. Tym razem chodziło o to, aby opanować elektryczność. Glameow musi mieć obronę przeciwko pokemonom wodnym i latającym.
Siadamy razem na trawie, oglądając filmik instruktażowy w Pokedexie. W między czasie czytam też na głos opis ataku. "Użytkownik uderza w przeciwnika szybkim wstrząsem elektryczności. Atak nigdy nie pudłuje". Zastanawiam się nad tym co właśnie przeczytałem. Musimy nauczyć się wytworzyć elektryczny wystrzał. Będzie ciężko. Wzdycham. Trudno, nie ma co się rozczulać, im szybciej zaczniemy, szybciej skończymy.
- Dobrze Prince, zaczniemy od wytwarzania elektryczności. Wiem, że nie jest to twój żywioł i z niczego tego ataku nie stworzysz. Użyjmy się energii statycznej. Użyjemy po raz kolejny twojego ślicznego, puchatego ogonka, a w szczególności jego czubka. Skieruj go na swoją sierść na grzbiecie i trzyj, aż poczujesz, że przeskakują iskry. Tylko pamiętaj, żeby nie robić tego zbyt mocno, bo możesz wywołać pożar, a nie chcę, żebyś sobie wypalił trochę futerka - tłumaczę.
Jeżeli to się nie uda, to wyjmuję z kieszeni szczotkę. Będzie to wyjście awaryjne. Glameow musi zapoznać się z uczuciem prądu na sierści i skórze. Dopiero wtedy będzie mógł się nią posługiwać.

Uśmiecham się na widok naelektryzowanego futerka Prince'a. Wygląda śmieszne i jednocześnie złowieszczo. To jednak było konieczne, aby opanować nowy atak. Glameow musi przyzwyczaić się do nowego żywiołu i nad nim zapanować. Dotykam delikatnie jego futerka, by sprawdzić czy jest odpowiednio naładowane. Jeżeli okaże się, że nie "kopnie" nie prąd, używam szczotki, aby wymusić większe naładowanie ładunkami.
- Czujesz prąd, delikatne ładunki przemykające po w twoim futerku, Prince? - pytam pokemona, kucając przed nim. - Wyczuj je, postaraj się je poskromić, zlokalizować całe to otaczające cię napięcie. Kiedy to zrobisz odepchnij je od siebie. Atak, którego chcemy cię nauczyć polega właśnie na tym. Na skumulowaniu energii, a później uwolnieniu jej we wszystkich kierunkach. Skup się i odepchnij - proszę i czekam.
Obserwuję w jaki sposób Glameow poradzi sobie z zapanowaniem nad energią i wyrzuceniem jej wokoło. Muszę dowiedzieć się czy energia rozchodzi się równo i jak daleko. Dla pewności odsuwam się na kilka kroków w tył. Nie wydaje mi się, aby energii z "tarcia" było na tyle, żeby wysłać ją jakoś szczególnie daleko.

Nie wiem, czy to jeszcze nie za wcześnie, ale musimy sprawdzić, czy Glameow jest w stanie już sam wywołać namiecie w sierści na podstawie tego co czuł, kiedy naelektryzowaliśmy go mechanicznie.
- Prince, chciałbym, żebyś się teraz skupił i spróbował sobie wyobrazić ponownie całe to elektryczne napięcie i wytworzył je na powierzchni swojej sierści. Wyobraź sobie, że przyjemny impuls elektryczny przebiega ci wzdłuż kręgosłupa i rozchodzi się na boki, a całe twoje ciało ładuje się od tej energii, sierść unosi się. Kiedy uda ci się do odczuć, pochwyć ten moment i spróbuj tę energię odepchnąć. - instruuję pokemona, ale jeszcze nie chowam szczotki.
Oddalam się delikatnie w tył, gdyż wiem, że z każdym etapem atak będzie silniejszy i ostatecznie mogę dostać przez przypadek ładunkiem.
- Jeżeli nie uda ci się samodzielnie wytworzyć ładunku, skorzystaj z niewielkiej pomocy swojego ogonka. Być może wystarczy mały bodziec, iskra, abyś poczuł to charakterystyczne uczucie i nie musiał już korzystać ze wspomagacza. - uśmiecham się do pokemona, pokazując mu szczotkę. - W razie czego możemy jeszcze użyć szczotki. Nic tak nie elektryzuje jak czesanie suchych włosów - żartuję.
Patrzę na ćwiczenia i próby Glameow, zastanawiając się jak jeszcze mu pomóc w treningu. Większą część roboty muszę zostawić niestety jemu. Nie nauczę go władać nad prądem. Sam musi to poczuć.

- Widzisz, Prince?! Wiedział, że w mig opanujesz jak wytwarza się energię elektryczną! - przytulam mocno pokemona. Jest mięciutki i puszysty. - Ciekawe czy dałbyś radę zionąć ogniem - pytam go trochę retorycznie, głaszcząc po bródką i odstawiając na ziemię. Dość pieszczot, trzeba wracać do treningu.
- Skup proszę na sobie energię elektryczną, aż poczujesz, że jest jest tyle, że więcej nie trzymasz. Wtedy przypomnij sobie fale oceanu, które leniwie odbijają się od brzegu. Wyobraź sobie jak wynurzają się z bezkresnej toni i wylewają z niej na piaszczystą plażę. Wyobraź sobie, że jesteś takim akwenem, a energia elektryczna, którą masz teraz na sobie jest falami. Uwolnij je i zaleją nią całą łąkę - proszę, tłumacząc w jaki sposób będziemy ćwiczyć atak.
- Jeżeli to nie pomoże, spróbujemy inaczej. Wyobraź sobie eksplozję, a dokładnie falę uderzeniową, która powstaje w jego wyniku. Jak szybko rozchodzi się od miejsca wybuchu i rani wszystko nawet w promienieniu wielu kilometrów? I nie mówię tutaj o radioaktywnej fali, ale takie zwykłej na przykład po wybuchu bomby. Ponownie skup całą energię elektryczną jaką będziesz potrafił na sobie, po czym spraw, żeby się przeładowała, wybuchła, a fala uderzeniowa rozniosła wokół ciebie! - proszę, podsuwając pokemonowi nowy sposób nauki ataku.
Mam jeszcze kilka pomysłów na naukę Shock Wave, ale mam nadzieję, że któryś z tych dwóch podpasuje Glameow i będzie sobie na nim ćwiczył. W tym czasie idę szukać balonów albo dmuchanych manekinów. Przydadzą się na następne ćwiczenie.

Przyglądam się jak Glameow trenuje, rozstawiając przyniesione dmuchane manekiny tak, aby tworzyły trzy okręgi wokół ćwiczącego pokemona. Przekonamy się tym samym o dwóch rzeczach - jak daleko sięga fal i czy jest równomierna.
Nim jednak zaczniemy wyjmuję dwa słodkie Rare Candy i podaję je Glameow.
- Proszę, to dla ciebie! Zasłużyłeś sobie na nie - uśmiecham się i głaszczę pokemona. Czekam spokojnie, aż skończy jeść, po czym tłumaczę mu co teraz będzie robić. - Skoro już wytwarzasz energię, nie pozostaje nam nic innego jak ją uwalniać. Nie może to być jednak byle jakie. Skup się na momencie wystrzału, wyobraź sobie, że energia formułuje wokół ciebie swego rodzaju aureolę. Jest niczym pierścienie Saturna, wstążka wokół baletnicy i wtedy ją odepchnij. Równo. Niech pędzi w dal. Najpierw postaraj się trafić w pierwszy okręg manekinów. Kiedy ci się uda, postaraj się zbić też drugi. Na razie nie przejmuj się trzecim rzędem - mówię, przyglądając się manekinom. Specjalnie ustawiłem je tak, że ze środka widać wszystkie trzy rzędy. Wiem, że fala po trafieniu w przeszkodę załamie się i pewnie zatrzyma, nie chciałem więc dopuścić do sytuacji, że fala choć będzie silna, nie "zbije" manekinów w drugim i trzecim rzędzie, bo ustawiłem je kretyńsko w szeregu.
- Działaj Prince! Wiem, że potrafisz. Pamiętaj wdech, wydech, skupienie i strzał! - zachęcam pokemona, mocno trzymając kciuki.