~If I were you, I wouldn't love me neither~

___Ian nie zawrócił, choć dzielnie za nim nawoływałeś. No trudno. Jego strata. Derek westchnął cicho i powoli zaczął się przebudzać, gdy Ty sięgnąłeś do plecaka, żeby wykonać zdjęcie zabranej z rodzinnego domu pamiątki. Znów przyjrzałeś się czaszce, jednak nawet w świetle dnia nie dostrzegłeś żadnych nowych szczegółów. Gdy przyłożyłeś ją bliżej twarzy, do Twojego nosa dostał się nieprzyjemny zapach siarki. Czaszka prosto z piekła, huh?
___Mniej więcej w tym czasie obudził się Derek. Blondyn ziewnął najpierw, po czym spojrzał na Ciebie spod wpół przymkniętych powiek, uśmiechając się pod nosem. W porannym świetle mogłeś bez problemu dostrzec ślady swoich własnych paznokci na jego plecach.
___- Dzień dobry. - wymamrotał, ewidentnie nie mając najmniejszej ochoty na podnoszenie się z łóżka. Był do Ciebie przylepiony jak jakiś rzep i nic nie wskazywało na to, żeby miał się odczepić. Dopiero po chwili zwrócił uwagę na trzymane przez Ciebie rzeczy. - Hm? Co to?

___Derek jeszcze nie do końca kontaktował. Widziałeś, że próbuje skupić na Tobie swój wzrok, jednak przychodziło mu to z wyraźną trudnością. Wydał z siebie niezadowolony jęk, gdy podniosłeś się do siadu, tym samym uniemożliwiając mu dalsze obejmowanie Cię. Przetarł dłońmi oczy i ziewnął po raz kolejny, by po chwili odebrać od Ciebie kawałek kości. Obrócił go w palcach, przyglądając się pęknięciom i wyżłobionemu od wewnętrznej strony napisowi.
___- Nigdy niczego takiego nie widziałem. - oznajmił szczerze po dłuższej chwili, oddając Ci Twoją pamiątkę. Ty jednak zajęty byłeś przyglądaniem się tatuażom blondyna. Tak jak zauważyłeś wcześniej, pokrywały całe jego ramiona, część klatki piersiowej, karku i łopatki. Znajdowały się tam najróżniejsze wzory, od Pokemonów, przez różne symbole, po filmowe i serialowe postaci, wszystko połączone w logiczną i harmonijną całość. Ktokolwiek wykonał te tatuaże, na pewno znał się na swojej robocie. Derek uśmiechnął się, gdy zobaczył, jak dokładnie przyglądasz się jego ciału.
___- To ja sobie jeszcze poleżę, a Ty się gap ile chcesz. - oznajmił ze śmiechem, opadając znowu na poduszki.

___Derek złapał się za serce w dramatycznym geście, udając, że Twoje złośliwości dogłębnie go zraniły. Zaraz jednak posłał Ci szeroki, zadziorny uśmiech. Nie był zbyt zadowolony z faktu, że już uciekasz mu z łóżka, jednak najwyraźniej zdawał sobie sprawę, że wciąganie Cię do niego na siłę nie ma kompletnie sensu. Poczułeś jedynie jego wzrok na swoich nagich pośladkach, gdy zakładałeś bieliznę.
___ - Ten tyłek będzie mnie nawiedzał w snach. - rzucił blondyn rozmarzonym tonem, przeciągając się na łóżku i samemu wychodząc z niego z wyraźnie mniejszym entuzjazmem. Miałeś jednak wrażenie, że jest dużo bardziej odprężony niż wczoraj. Nawet jego zachowanie było znacznie luźniejsze. Idąc w Twoje ślady, narzucił na siebie ubrania, które zrzucił z siebie poprzedniego wieczora.
___Ty w tym czasie zwróciłeś się do Nysy, która uniosła leniwie powiekę i spojrzała na Ciebie wzrokiem, który mówił "Gardzę Twoim brakiem godności". Mimo wszystko podniosła się jednak i leniwym krokiem opuściła pokój, kierując się w stronę schodów. Nie zaszczyciła Cię nawet sekundowym spojrzeniem.
___ - Humorzasty ten Twój pies. - oznajmił całkowicie ubrany już Derek, który przecisnął się obok Ciebie w drzwiach, uśmiechając ciepło, po czym skierował do swojego pokoju, prawdopodobnie z zamiarem założenia na siebie czegoś świeższego, zostawiając Cię tym samym samego.

___Oczywistym było, że Iana na piętrze nie znajdziesz. W końcu słyszałeś jego kroki na schodach. Dlatego zamknąłeś za sobą drzwi i również skierowałeś się w tamtym kierunku. Poczułeś, jak nieco boli Cię prawy bark, na który zarzuciłeś plecak i przypomniałeś sobie, że to tam ugryzł Cię w nocy Derek.
___Gdy zszedłeś na dół, zobaczyłeś Iana, pochylającego się nad Nysą, która właśnie posilała się obok kuchennej wyspy. Z uśmiechem na ustach głaskał sunię, mrucząc pod nosem coś, czego nie byłeś w stanie do końca dosłyszeć. Na kanapie dostrzegłeś również Nathalie, której teraz mogłeś się dokładniej przyjrzeć. Wczorajsze wrażenie było trochę błędne, jednak dalej czułeś od niej "nie jestem taka jak inne" vibe. Może chodziło tu bardziej o charakter niż styl? Dziewczyna jadła właśnie tosty i wyszczerzyła się, gdy zobaczyła, jak schodzisz na dół.
___ - Udana noc, huh? - zapytała, wskazując na swoją szyję, dając Ci tym samym znać, że Derek najwyraźniej zdecydował się Cię oznaczyć. Ian zgromił ją wzrokiem, po czym spojrzał na Ciebie. Trudno było odgadnąć emocje, które odczuwał.
___ - Zjedz śniadanie i nakarm Pokemony. Za godzinę jedziemy do portu. - rzucił dość oschle, po czym wyprostował się i jakby nigdy nic wyszedł z domku na zewnątrz. Nath była tym nad wyraz zdziwiona.
___ - Łał. Chyba nie daliście mu się wyspać. - pokręciła głową, po czym wróciła do jedzenia i przeglądania czegoś na swoim telefonie.

Spoiler:

___ - Nie przejmuj się. Od wczoraj chodzi jak mała chmura burzowa. Jak dobrze pójdzie, to przynajmniej nie będzie mnie obok, gdy wybuchnie. Za to Ty będziesz miał przejebane. - wycelowała w Ciebie tosta, bezczelnie się przy tym szczerząc, gdy Ty zaczynałeś przeszukiwać szafki. Chleb dojrzałeś na blacie, toster leżał tuż obok. Na półkach znalazłeś również płatki śniadaniowe, trochę makaronów i ryż.
___- Ser i mleko masz w lodówce. Żarcie dla Pokemonów w dolnej szafce najbardziej po lewej. - rzuciła blondynka, nie odrywając nawet wzroku od ekranu telefonu. Nysa kończyłą już powoli swoją porcję żarcia, spoglądając na Ciebie z dołu, powoli machając przy tym ogonem. Chyba przeszedł jej poranny foszek.
___ - Śmiało. Na dole są fundamenty, więc nic nie walnie. - odpowiedział Ci znany głos ze szczytu schodów. Zerknąłeś w tamtą stronę i zobaczyłeś Dereka w świeżych ubraniach, schodzącego na dół. Nathalie również spojrzała w jego stronę, gwiżdżąc przy tym.
___ - O cholera. To jest dopiero bad hair day. - nie dało się ukryć, że miała rację. Po waszych nocnych przygodach włosy mężczyzny starczały we wszystkie strony. Najwyraźniej nie miał póki co okazji, żeby porządnie się ogarnąć. Blondyn puścił komentarz mimo uszu i dołączył do Ciebie w kuchni.

___ - Nie ma sprawy. - rzucił Derek, nie próbując się nawet kryć z tym, że znów zerka na Twój tyłek, na co Nathalie zareagowała przerysowaną inscenizacją wymiotowania. Blondyn nie zwrócił na to uwagi, wyciągając z lodówki ser, a z szafek dwa talerzyki, zajmując się zaraz przygotowaniem wam śniadania.
___Na dolnych półkach znalazłeś dwie miski, w tym jedną specjalnie podwyższaną, żeby większe Pokemony nie musiały jeść w dziwnych pozycjach. Wypuszczona z Pokeballa Amaura rozejrzała się z zaciekawieniem dookoła, jednak na widok stojącej obok Nysy, wyraźnie się napuszyła i nieco odsunęła. Dalej jej nie ufała. Gdy w misce pojawiło się jedzenie, młoda Dinovan ochoczo zajęła się jej opróżnianiem.
___Fletchinder za to standardowo usiadła na Twoim ramieniu, po raz kolejny witając się z Tobą lekkim dziabnięciem w ucho. Pewne rzeczy się nie zmieniają. Ptaszyna szybko jednak stwierdziła, że nie ma sensu Cię zaczepiać, bo w misce są ciekawsze rzeczy.
___ - Już planujesz się spóźnić? On dopiero wyszedł. - zauważyła siedząca na kanapie blondynka, a Derek zaśmiał się cicho pod nosem, krojąc ser. Nathalie podjęła temat po krótkiej chwili. - Na Twoim miejscu nie dawałabym mu większych powodów do wkurzania się. Nie gdy jest w takim stanie, bo potrafi być naprawdę irytujący. Ale jak mu przejdzie, to jest dość luźnym człowiekiem.

___Twoi podopieczni, poza Nysą, zajęli się swoimi śniadaniami, pochłaniając je w zastraszającym tempie. Chyba nie mogli się doczekać wyruszenia w dalszą drogę. Fletchinder siedziała na Twoim ramieniu i bez skrupułów korzystała z podstawionej jej pod nos miseczki, raz na jakiś czas dziobiąc Cię przy tym w palce. Nysa w tym czasie skierowała się w stronę kanapy i bezczelnie zajęła miejsce obok Nathalie, której najwyraźniej nie przeszkadzał taki stan rzeczy.
___- Nie wiem, komu bardziej współczuję. Tobie czy Ianowi. - oznajmiła Nathalie, wzdychając teatralnie w odpowiedzi na Twoje słowa. Derek póki co się nie odzywał, jednak zaśmiał się pod nosem na jej komentarz. Wziął od Ciebie telefon i szybko wbił tam swój numer, wracając zaraz do tostów. Nie mogłeś nie zauważyć, że kończy się on cyframi 6 i 9. Nice.
___- Nie, wolę dad jokes. - odparła na Twoje pytania dziewczynie tonem, przez który nie mogłeś do końca stwierdzić, czy żartowała, czy jednak mówiła prawdę. Ona również wpisała swój numer, tutaj jednak obyło się bez liczb wywołujących wiadome skojarzenia. Mniej więcej w tym samym czasie Twoje Pokemony skończyły się posilać i teraz wyraźnie zaczynały się nudzić.