Skakanie między wymiarami nie wychodzi ludziom na zdrowie...

Demon zaśmiał się pod nosem, słysząc twoją uwagę.
-Hmmm, możesz mieć rację. Ale ja jednak lubię takich idiotów. Są niezwykle zabawni~ - Skomentował po chwili Nolan, który już dawno pozbawiony został wszelkich skrupułów. Może lepiej nie spuszczać go z oka, bo kto wie, co znowu da radę zmalować. -Chciałbym zobaczyć do czego jest zdolny. - Mruknął cicho, z błyskiem w oczach. Dobrze, że wyrwałaś go z zamyślenia następnym pytaniem. Młodzian spojrzał na ciebie z lekkim zdezorientowaniem, nim nie zaczął się rozglądać dookoła ze skupieniem na twarzy.
-Zooobaczmy.... Oh, Tam! Wygląda jak sklep, nie?! - Zawołał w końcu zadowolony, wskazując palcem na budynek, kawałek stąd. Miał na banerze bardzo ładnie wypisane "Supermarket", więc chyba nic nie stało na przeszkodzie by założyć, że w tym sklepie mogą znaleźć się potrzebne przedmioty.
Jednakże demon był tak głośno, że zwrócił uwagę paru przechodniów, którzy tylko spoglądali na niego z lekkim zmieszaniem na twarzy. Nikt jednak nie zastanawiał się nad tym specjalnie długo, chyba zostaliście po prostu wzięci za turystów. Zawsze coś.
Tymczasem Hope i Absol trzymali się z tyłu i próbowali poruszać się spokojnie po uliczce, bez zwracania uwagi, jednakże co jakiś czas dało się dojrzeć osobę, która składała im pełne szacunku powitanie. Cóż, lepsze to, niż celowanie do Pokemonów z broni. Dużo lepsze.

- Nie tak głośno, bo ludzie się patrzą dziwnie. - wygląda na to, że od teraz będę musiała porządnie go pilnować, ponieważ odnoszę wrażenie, że może celowo sprowadzić na nas kłopoty tylko po to, aby się rozerwać. Odrobinę tylko uspokaja mnie fakt, że Hope i Absol nie znajdują się w niebezpieczeństwie, a zamiast tego ludzie składają im hold, pewnie musi to być miła odmiana dla mrocznego aniołka po tak długim czasie spędzonym w świecie, gdzie ludzie na ciebie polują.
Sklep wydaje się być w porządku, jednak obawiam się zostawiać maluchów samych na zewnątrz, nie zgubią się? Muszę jednak uzupełnić zapasy, dlatego będę musiała postarać się zrobić zakupy jak najszybciej, aby nie musieli czekać.
- Apteczkę, namiot, zapałki mam ... potrzebujemy więcej jedzenia, konserwy oraz może jakieś jagody, o ile zbyt szybko nie będą się psuły ...

@Honey dostałam w końcu Flabébé z polowania

/Jasne. Niedługo go wprowadzę.

-Naprawdę? - Zapytał chłopak z udawanym zdezorientowaniem na twarzy, które zaraz zmieniło się w szeroki uśmiech. Cóż, na razie mały demonek nie odstępował cię na krok, więc nie było się czym martwić... prawda? Dałaś maluchom krótki znak, żeby czekały na zewnątrz, więc przysiadły gdzieś, kawałek od sklepu. Tutaj raczej nie groziło im żadne niebezpieczeństwo.
Sama weszłaś do sklepu a rozbawiony Nolan podążył za tobą. W środku były konserwy najróżniejsze, między innymi mięsne, rybne, a także jakieś warzywa jak fasola, groszek czy kukurydza. Prócz tego również bardzo dużo świeżych warzyw i owoców... jagody też dojrzałaś. Ale takowe to trzeba będzie szybko zjeść. Było tu wiele rodzajów i smaków więc przeszukiwać mogłaś do woli.
Nolan tymczasem zaczął przechadzać się między sklepowymi półkami, przeglądając różne, prawdopodobnie niskiej użyteczności przedmioty. Znalazł nawet jakieś zawieszki do plecaków z Pokemonami... przedstawione były jednakże w bardzo specyficzny, poważny sposób, większość lekko pozłacanych i posrebrzanych. Nic dziwnego, to pewnie byłoby jak noszenie podobizny własnego bóstwa jako talizman obronny czy coś w tym stylu.

Jako że nie wiemy jak długo będziemy podróżować i czy po drodze znajdziemy jakieś inne źródła jedzenie, powinniśmy wybrać te rzeczy, które mają długi termin ważności. Owoce i warzywa dość szybko gniją, konserwy mogą leżeć kilka lat, makaron i ryż biały nawet kilkadziesiąt ... chyba muszę zaopatrzyć się również w małą kuchenkę, taką na biwaki, oraz w rondelek czy dwa, aby móc w razie czego coś ugotować. Z tymi rzeczami mogłabym wziąć trochę makaronu, parę konserw i coś świeższego ... przenośnej lodów turystycznej chyba tutaj nie znajdę, a mogłaby się przydać ...
- Nolan, a ty niczego nie potrzebujesz? - pytam chłopaka, który póki co ogląda jakieś przedmioty. Czyżby oczekiwał, że będę ciągle go żywić? No nie pozwolę, aby chodził głodny, ale byłoby miło, gdy on również zadbał trochę o potrzebne przedmioty, w końcu chyba ma zamiar nas nie opuszczać.

* Ją, to dziewczynka ;)

/*ją ~

Cóż, tym razem nie był to przynajmniej sklep łowiecki, więc znajdowało się tutaj dużo więcej przedmiotów codziennego użytku. Dobrze dla ciebie. Znalazłaś jakąś, małą kuchenkę na gaz i małe garnuszki. Sam zestawik wyniósłby się około 90$, bo to nie są najtańsze rzeczy. Makaron i ryż też zostały przez ciebie wypatrzone. Jedzenie już było dużo tańsze, jednakże to zależne od tego, ile wpakujesz różnych konserw i paczek.
Gdy zwróciłaś się do Nolana, tez spojrzał się na ciebie ze zdziwieniem na twarzy.
-Ja? O mnie się nie martw, Cleoś~ - Machnął lekceważąco ręką z lekkodusznym uśmiechem na twarzy, po czym ostrożnie odłożył wcześniej oglądane zawieszki na miejsce. Szczerze powiedziawszy, to mały demon nie musiał jeść tak często jak ludzie, jednakże swoje sposoby inne miał. -Nie chce mi się tracić pieniędzy w takim miejscu, jakby co zawsze można zapolować na coś w lesie~ Jest tam też tooona ziół i owoców, jeśli wiesz, gdzie szukać. - Dodał z pewnością siebie. Widać musiał już przeżywać to i owo. Przynajmniej miał pieniądze na jakieś okazje. Ciekawe jak je zarabiał...?
Zresztą, czy on powiedział coś o polowaniu?!

- Musisz mieć jednak na uwadze to, że można mieć pecha i znaleźć się w takim miejscu, gdzie nie będzie niczego jadalnego do znalezienia. - czyli Nolan potrafi zdobywać pożywienie prosto od matki natury, to bardzo przydatna umiejętność, tylko martwi mnie ta wzmianka o polowaniu. On chyba nie ma zamiaru tak po prostu atakować żywych stworzeń? - Ja póki co wezmę ten mały zestaw do gotowania, aby w razie czego móc spokojnie przyrządzić jakiś cieplejszy posiłek. - oprócz tego wezmę jeszcze jedną konserwę, jedną paczuszkę makaronu oraz trochę warzyw, aby móc przygotować coś dla Pokemonów. A, i jeszcze butelkę wody. Tyle chyba wystarczy na ten moment, teraz tylko za to wszystko zapłacić ...

-Jak taki pech mnie dopadnie, zawsze mogę przenieść się z tamtego miejsca. - Odrzekł rozbawiony. Dla niego skakanie pomiędzy światami to była już najwyraźniej codzienność. Ciekawe jak często mógł przenosić się z jednego do drugiego? W końcu każda moc jest ograniczona, prawda? -Zawsze można też kogoś okraść~ - Dodał, nawet nie wysilając się by ściszyć swój głos. Dobrze, że nikt nic nie słyszał. Ale to by szczerze powiedziawszy wyjaśniało jego sposób zdobywania pieniędzy.
Podeszłaś do kasjera i podałaś mu wszystkie przedmioty. Na wyświetlacz pokazało ci się 110$. Nie było to tanio, ale przynajmniej od tej pory tylko zaopatrzenie się w samo jedzenie powinno wystarczyć. W końcu masz już broń i przenośny zestaw do gotowania. Same cuda. Dobrze, że we wszystkich równoległych wymiarach waluta była taka sama. Zapłaciłaś odpowiednią sumę i zaczęłaś pakować przedmioty do torby.
-Uh! Wybacz, Cleoś! - Usłyszałaś zdenerwowany głos Nolana, gdy to trzymałaś ostatnią rzecz w ręce, i nagle poczułaś mocne pociągnięcie za ramię. Cały świat zawirował ci przed oczami, gdy zorientowałaś się, że tracisz równowagę i upadasz na ziemię. Jednakże... upadłaś na ziemię w zupełnie innym miejscu. Nie był to już sklep, a jakaś stara alejka...Gdy się przewróciłaś, wszystkie przedmioty rozsypały się na chłodnej ziemi. No ładnie. Czy to była... teleportacja?! Czy właśnie zostałaś przeniesiona gdzieś bez swojej zgody?! Nolan, który teraz dychał dosyć ciężko, ostrożnie wyglądnął zza rogu alejki. Zero wyczucia, naprawdę! Jednakże wygląda na to, że przeniesienie drugiej osoby było dosyć męczące.

- Ua! Co ty ... czy ty właśnie nas teleportowałeś? Cholera! Hope i Absol zostali przed sklepem! - na samą myśl o tym, że coś może im grozić mam ochotę biec czym prędzej z powrotem do nich, jednak głos rozsądku każe mi wstrzymać wodze i dowiedzieć się, dlaczego w ogóle się tutaj przenieśliśmy. - Dlaczego to zrobiłeś? Chyba nie chcesz powiedzieć, że pojawiło się jakieś niebezpieczeństwo? - zadając pytanie chłopakowi czym prędzej zbieram przedmioty z ziemi i na prędko upycham je do swojego plecaka. Później je uporządkuję, teraz najważniejszy jest czas. I dobrze byłoby, gdyby Nolan odpoczął, ponieważ wygląda na naprawdę zmęczonego, czyżby to był dla niego aż tak wielki wysiłek?

-Spokojnie Cleoś, nic im nie będzie. - Zapewnił Nolan, nawet nie odwracając się w twoją stronę. -Ich aura nie wyróżnia się szczególne. - Dodał po chwili, w końcu odsuwając się od ściany, zza której przed chwilą wyglądał. Demon przysiadł, a jego oddech powoli zaczął się wyrównywać. Wyglądał coraz lepiej, chyba był w stanie bardzo szybko odzyskać energię.
-Niebezpieczeństwo? Haha, mooożna tak powiedzieć. - Zaśmiał się lekko niezręcznie. Nie no, chyba w tym momencie nie miał zamiaru ukrywać więcej informacji, prawda?! Jego nieumiejętność do zachowania powagi w niebezpiecznych sytuacjach była jednak zadziwiająca. Może to był też jakiś sposób na życie. - Są tutaj. Anomalie przy twoim przenoszeniu się są dosyć spore, chyba pomyśleli, że to ja... - Czyli jednak jacyś ludzie próbowali go dopaść. Ale dlaczego z automatu przeniósł również ciebie? Cóż, wcześniej wspominał coś o tym, że słabo by było, gdyby ludzie z centrum cię znaleźli, może o to chodziło? A może o co innego? -Wygląda na to, że musimy się rozdzielić, Cleoś. Wrócę do sklepu, a ty po prostu odczekasz, doobra? Za chwile powinno być bezpiecznie~ - On miał zamiar... miał zamiar po prostu ich odciągnąć, prawda? jednak nie wyglądało też na to, że zamierzał potem wrócić.

- No chyba oszalałeś! Nie ma mowy, abym puściła cię samego. Przyznaj się, masz zamiar sam się wszystkim zająć, cokolwiek ma to oznaczać, jednak na pewno nie będzie to nic bezpiecznego. Kimkolwiek są oni - nie będziesz sam z nimi walczył. - sama nie wiem, w co się pakuję, jednak mam straszne przeczucie, że być może wizja z mojego snu może lada moment stać się rzeczywistością. Nie mam zamiaru pozwolić Nolanowi tutaj umrzeć, nie na mojej warcie. - Z tego co mi mówiłeś wcześniej odnoszę wrażenie, że osoby z centrum nie łapią Pokemonów, prawda? Muszą polegać na swoich zdolnościach oraz broni, w takiej sytuacji mogą nie spodziewać się ataku stworków, zwłaszcza w świecie, gdzie są one czczone jako bóstwa i nie mają żadnego powodu do walk z ludźmi czy innymi dziwadłami. To oznacza, że jak dotrzemy do Hope'a i Absola będziemy mogli z ich pomocą nawet odrobinę pomieszać szyki tym kimś, a dzięki temu zyskać więcej czasu na ucieczkę. Kto wie, może jakimś cudem uda się nam ich zabić i mieć dłużej spokój, zanim wyślą kolejnych.

Brwi chłopaka drgnęły nerwowo. Miałaś wrażenie, że nawet jeśli wciąż się uśmiechał, zdołałaś go lekko zdenerwować swoją przemową.
-Cleoś... kim ty jesteś, żeby mieszać się do moich spraw, co? - Zaśmiał się chłodno, wstając z ziemi. -Nie masz ważniejszych rzeczy do roboty, niż próby dostania się na ich czarną listę? Nawet jeśli twój plan by się powiódł, miałabyś dwa ciała na sumieniu. - Spojrzał na ciebie z lekką pogardą. Młodzian najwyraźniej był miły póki wszystko szło po jego myśli. Grał inną personę wcześniej, czy może gra w tym momencie? Ciężko było zdecydowanie odczytać jego osobę. -Więc jeśli nie masz żadnych korzyści z pomagania mi, to lepiej żebyś siedziała tutaj i grzecznie czekała aż zrobi się bezpiecznie. - Rzekł ponaglającym tonem. Trudno było powiedzieć, czy faktycznie martwił się o kogokolwiek, czy miał jakiś inny powód. -Uh, nie powinienem był siedzieć przy tobie tak długo. - Westchnął cicho, chyba zdenerwowany na samego siebie. To był jeden z pierwszych razów, kiedy uśmiech zszedł mu z twarzy.

- No dobra, skoro koniecznie musisz otrzymać jakiś powód, dla którego mam tu nie zostawać ... no o niech będzie tak: te osoby z centrum myślą, że wywołujesz anomalie i dlatego chcą się ciebie pozbyć. Załatwią cię i sobie pomyślą, że problem z głowy. Wszyscy zadowoleni, świat jest teraz o wiele lepszym miejscem, a tu nagle okazuje się, że jednak coś innego wywołuje problemy i tym czymś jestem ja. Co robią? Znowu wysyłają jakiś swoich ludzi, aby porządnie załatwić robotę. Dam im radę? Nie. Dlaczego? Bo nie mam doświadczenia, a z tobą mam większe szanse na przeżycie. - dla mnie to dziwne, że muszę niby mieć jakiś zysk z pomagania drugiej osobie, ale skoro Nolan jest taki uparty, to niech będzie według niego.

Chłopak wpatrywał się w ciebie z wyraźnym niedowierzaniem. Na jego twarzy w końcu pojawił się lekko rozbawiony uśmiech. Jakby cały wcześniejszy wybuch był jedynie chwilową fazą. -Puuudło, Cleoś. Anomalie są tylko wskazówką, nie dlatego mnie ścigają. - Rzucił od razu po twojej heroicznej przemowie, jakby wyrzucając cały twój wysiłek w błoto. Jak już się wydawało, że faktycznie zaraz pogna tam sam, Nolan odezwał się ponownie. -Cóóóż, możesz mieć rację. Jeśli ci z centrum wyczają niezidentyfikowane, spore anomalie, to koniec końców kogoś wyślą na zwiady. A wtedy to już możesz mieć problem... - Mruknął przeciągle, jakby teraz mocno zastanawiając się nad podanym przez ciebie rozwiązaniem. Ale koniec końców nawet nie miał zamiaru powiedzieć, dlaczego centrum ściga takich ludzi, jeśli anomalie nie są bezpośrednią przyczyną. -Hmmmm, niech będzie. Tylko niech ci się nie wydaje, że bez pomocy twoich futrzaków jestem bezbronnym stworkiem~ - Wyciągnął rękę przed siebie i na jego dłoni zapłonął jasny, czerwony płomień. Chłopak... potrafił kontrolować ogień? -Nie mamy już za dużo czasu. Jak tam z twoimi umiejętnościami walki, Celoś? - Chciał się jeszcze upewnić co do tego, nim w końcu ruszycie. Choć szczerze powiedziawszy, nie liczył na wiele.

- No cóż ... jeszcze nigdy nie musiałam z nikim walczyć, więc właściwie nic nie umie, mogę jedynie próbować zrobić użytek z noża i maczety ... - w tej kwestii na niewiele się przydam Nolanowi, teraz na pewno znowu się na mnie wkurzy. Z drugiej strony chętnie dowiedziałabym się, co jeszcze potrafi i jak wiele czasu potrzebował, aby osiągnąć taki poziom. Ja umiem jedynie widzieć zmarłych, a nie jest to umiejętność, która teraz mogłaby nam pomoc. - Miedzy innymi dlatego wolałabym jak najszybciej dotrzeć do Hope'a oraz Absola, z ich pomocą będzie o wiele łatwiej.

-Tak bezużyteczna jak myślałem. - Mruknął rozbawiony Nolan. Nie wyglądał na zbytnio zdenerwowanego, w końcu spodziewał się takiej odpowiedzi. Gdyby była troszkę inna, to byłoby to dla niego miłym zaskoczeniem, jednakże reali nie zmienisz. Przez chwilę zastanawiał się nad czymś, jakby obmyślając różne wersje działań z uwzględnieniem tej, jednej informacji. -Oznacza to, że wystarczy, że zapewnię ci bezpieczeństwo do czasu, aż nie dotrzemy do tych futrzaków, prawda? - Skonkludował w końcu. Cóż, brzmiało logicznie.  - Nie ma jednak szans, żeby nas nie zauważyli, więc mój plan po prostu ulegnie lekkiej zmianie. JA odciągnę z początku ich uwagę a TY przeprowadzisz atak z zaskoczenia Cleoś. - Zaakcentował niektóre słowa wskazując najpierw na siebie, potem na siebie. Tym razem wyglądało na to, że nie miał zamiaru zmieniać swojego zdania, jednakże przynajmniej doszliście do jakiegoś kompromisu. -Daj mi z dwie minutki, po czym wróć pod supermarket. Możesz go zobaczyć stąd. - Wychylił się z alejki i wskazał palcem w głąb miasta. Faktycznie był tam znajomy dach. Widać młodzian nie mógł teleportować się zbyt daleko. -Nie dam się zabić, Cleoś~ - Dodał na końcu, z wyraźną pewnością siebie. To zdecydowanie był dla niego chleb powszedni. Ile czasu... już uciekał?